Εργαζόμενοι μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων που συμμετείχαν σε εθελοντικό πρόγραμμα δεντροφύτευσης για λογαριασμό ΜΚΟ

Υπέρτατο «ιδανικό» του εθελοντισμού της ΕΕ, ως ένωση του κεφαλαίου, είναι οι στόχοι της στρατηγικής της Λισαβόνας, δηλαδή η ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας. Τα εθελοντικά προγράμματα της Ενωσης αφορούν κύρια τους νέους μέχρι 30 χρόνων, εργαζόμενους στην πιο παραγωγική αλλά και αβέβαιη φάση της ζωής τους: «Δεδομένης της μεγάλης ανεργίας των νέων σε πολλά μέρη της ΕΕ, ο εθελοντισμός αποτελεί μέσο για την κάλυψη του διαστήματος που μεσολαβεί μεταξύ της σχολικής εκπαίδευσης και της απασχόλησης», αναφέρεται σε πρόταση της Επιτροπής σχετικά με την κινητικότητα των νέων εθελοντών στην Ευρώπη τον Ιούλη του 2008.

Γι' αυτό τα κύρια κίνητρα που προσφέρονται ως δέλεαρ στους νέους εθελοντές είναι πρωτίστως η προϋπηρεσία, η απόκτηση δεξιοτήτων και εμπειριών, οι οποίες μάλιστα θα πιστοποιούνται! Καμία σχέση με την ανιδιοτελή προσφορά, την γνήσια αλληλεγγύη και την εθελοντική εργασία προς όφελος της κοινωνίας, τα οποία ως κίνητρα η «κοινωνία των μονοπωλίων» δεν μπορεί εξ ορισμού να προσφέρει.

Και σε άλλο σημείο λέει η πρόταση: «Η δημιουργία περισσότερων ευκαιριών διασυνοριακού εθελοντισμού για όλους τους νέους στην Ευρώπη θα συμβάλει στην υλοποίηση του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Νεολαία και στην επίτευξη των στόχων της στρατηγικής της Λισαβόνας».

Ο εθελοντισμός υποστηρίζει τους στόχους της Λισαβόνας με τους εξής τρόπους, σύμφωνα με την Εκθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που ψηφίστηκε τον Απρίλη του 2008 από όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΝ και τον ΛΑ.Ο.Σ.:

Αυτό είναι το περιεχόμενο του εθελοντισμού για την ΕΕ: Δεξιότητες, μέσο για τη διά βίου μάθηση, απλήρωτη προϋπηρεσία, και δείγμα «καλής θέλησης», αφοσίωσης στα ιδανικά της ΕΕ. Τελείωσες το σχολείο, το ΙΕΚ, το ΤΕΙ, το Πανεπιστήμιο, και δεν έχεις δουλειά; Κανείς δε σε προσλαμβάνει επειδή δεν έχεις πρακτική εμπειρία; Η λύση της ΕΕ είναι να εργασθείς για λίγο καιρό απλήρωτος και μπορεί αυτό να λειτουργήσει προς όφελός σου. Σίγουρα πάντως ενισχύει «την οικονομική και κοινωνική συνοχή», όπως υπογραμμίζει ο τίτλος της Εκθεσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Στον καπιταλισμό η εθελοντική εργασία δεν είναι έκφραση ταξικής αλληλεγγύης, δεν την καρπώνεται ο λαός. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά απλήρωτη δουλειά, που, σε τελευταία ανάλυση, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τα οφέλη της τα καρπώνονται τα μονοπώλια, το αστικό κράτος ως εκφραστής των συλλογικών καπιταλιστικών συμφερόντων. Οταν μιλάμε για εθελοντισμό, αφορά σε απλήρωτη εργασία συνήθως σε κοινωνικές υπηρεσίες που το κράτος θα έπρεπε να τις παρέχει αποκλειστικά και δωρεάν με δεδομένο ότι εισπράττει χρήματα από τους εργαζόμενους μέσω φορολογίας από το λαό. Ο εθελοντισμός συμβάλλει έτσι ώστε το αστικό κράτος να μειώνει συνεχώς από τον προϋπολογισμό τις δαπάνες για κοινωνικές υπηρεσίες και να αυξάνει το μερίδιο εκείνο που δίνει στους κεφαλαιοκράτες. Και τα ίδια τα εθελοντικά προγράμματα της ΕΕ χρηματοδοτούνται από χρήματα των εργαζομένων των χωρών - μελών της Ενωσης, αλλά την ίδια ώρα υλοποιούνται από εθελοντές εργαζόμενους που δεν πληρώνονται για τη δουλειά τους.

Η διάθεση για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο υπάρχει στους εργαζόμενους και στους νέους, διότι βλέπουν παντού γύρω τους τις αδικίες και τις ανισότητες να οξύνονται. Αλλωστε, η συμμετοχή στην ταξική πάλη, στα σωματεία και τους μαζικούς φορείς, στο Κόμμα της εργατικής τάξης, γίνεται εθελοντικά και συνειδητά με σκοπό τη βελτίωση της ζωής του λαού και την κατάργηση της εκμετάλλευσης με την ανατροπή του καπιταλισμού. Ωστόσο, σε μια ταξική κοινωνία, όπου μια εκμεταλλεύτρια τάξη ζει σε βάρος των εκμεταλλευόμενων τάξεων, ο όρος «κοινωνικό σύνολο» δε «στέκει». Θα «έστεκε» μόνο αν τον παραγόμενο πλούτο καρπωνόταν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το σύνολο της κοινωνίας, αν η ανάπτυξη ήταν σε όφελος του λαού και όχι των κερδών. Αν δηλαδή βελτίωνε αντί να χειροτερεύει τους όρους ζωής της εργατικής τάξης. Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Το «κοινωνικό σύνολο» σε μια ταξική κοινωνία είναι διαιρεμένο σε τάξεις με ασυμβίβαστες αντιθέσεις και εντελώς αντίθετα συμφέροντα και ως εκ τούτου ο εθελοντισμός που ενισχύει την κοινωνική συνοχή και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου δεν πρέπει να αφορά κανένα νέο, καμιά νέα από τα λαϊκά στρώματα.

Ο εθελοντισμός που οργανώνεται από τα μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές Ενώσεις είναι συνυφασμένος με τη λειτουργία και σε όφελος της κυρίαρχης τάξης. Αλλωστε, μόνο ως εξασφάλιση «δεξιότητας» για την πώληση της εργατικής δύναμης ίσως με καλύτερους όρους μπορεί να λογαριαστεί και να παρουσιαστεί. Αντίθετα, η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, η αλληλοβοήθεια και συμπαράσταση σε συνδυασμό με την αγωνιστική στάση ζωής είναι τα γνήσια ιδανικά των λαϊκών στρωμάτων. Η ανιδιοτελής προσφορά βρίσκει την πλήρη έκφρασή της σε μια κοινωνία όπου τον πλούτο που παράγεται θα τον καρπώνονται αυτοί που τον παράγουν και η εργασία θα είναι έτσι οργανωμένη ώστε να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και θα προχωράει μπροστά το σύνολο της κοινωνίας.