Από τις περιοδείες της ΤΟ Κατασκευών της ΚΟ Αττικής σε εργοτάξια και χώρους δουλειάς

Στο επίκεντρο της πολιτικής μας παρέμβασης θέσαμε το Κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης που απευθύνει το Κόμμα μας ως βάση συσπείρωσης και συμπόρευσης πλατιά στους εργαζόμενους, με στόχο αυτή η προσπάθεια να εκφραστεί με τη μαχητική ενεργοποίηση οπαδών και φίλων του Κόμματος, να παίρνουν μέρος νέες δυνάμεις πλάι στους κομμουνιστές στους αγώνες που αναπτύσσονται, στην οργάνωση της πάλης.

Αυτά σε μια περίοδο όπου στον κλάδο έχουν προηγηθεί μια σειρά από κινητοποιήσεις για την υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, για τα ατυχήματα και τα μέτρα ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, την Ασφάλιση κ.ά., με αιχμή την απεργία στις 4 Νοέμβρη του 2021. Ενώ προετοιμάζεται νέα απεργιακή κινητοποίηση το επόμενο διάστημα για τη ΣΣΕ και άλλα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι.

Από τις παρεμβάσεις αυτές επιβεβαιώνεται η άνοδος της δυσαρέσκειας για την κυβερνητική διαχείριση, τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας, την ακρίβεια και το χτύπημα του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος. Μάλιστα, η κατάσταση δεν είναι η ίδια όπως πριν από λίγους μήνες. Οι πρόσφατοι λογαριασμοί ηλεκτρικού ρεύματος, οι τιμές βασικών προϊόντων κατανάλωσης που έχουν εκτοξευτεί προκαλούν σοκ στις οικογένειες των εργαζομένων και δεν μπορούν να ισοφαριστούν με τα μεροκάματα και τους μισθούς που επικρατούν αυτήν τη στιγμή στον κλάδο και που έχουν μείνει καθηλωμένα, με τους ίδιους και χειρότερους όρους εργασίας, ωράρια, ούτε βεβαίως με τις αυξήσεις - ψίχουλα που υπόσχονται τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτά τα προβλήματα, σε συνδυασμό με τις θέσεις και τη δράση του Κόμματος, μπορούν να βοηθήσουν τον κόσμο να βγάλει συμπεράσματα, να δραστηριοποιηθεί, να κάνει ένα βήμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ, στους αγώνες και συνολικότερα. Υπάρχουν δυνατότητες που διαφαίνονται από την παρέμβασή μας, η οποία άνοιξε δρόμο για την κινητοποίηση εργαζομένων ακόμη και αν ο καθένας τους είχε διαφορετική αφετηρία, έδωσε το έναυσμα για να μπουν στον αγώνα, να δράσουν στο πλάι μας, όπως μέσα από τις μάχες των αρχαιρεσιών που δώσαμε το προηγούμενο διάστημα σε συνδικάτα του κλάδου, μέσα από απεργιακές μάχες που διεξήχθησαν, όπου αναδείχτηκαν ορισμένες νέες πρωτοπόρες δυνάμεις, με επιμονή υπήρξαν καινούργιες περιπτώσεις εργαζομένων που οργανώθηκαν στο σωματείο τους, απέργησαν στον χώρο εργασίας τους, στήριξαν τα ψηφοδέλτια των δυνάμεών μας.

Από την προσπάθεια αυτή αναδείχτηκε η απαίτηση για σταθερή και στοχευμένη παρέμβαση, ιδεολογική - πολιτική δουλειά με τη στρατηγική μας για να διευρύνουμε τους προβληματισμούς και να δώσουμε στη δυσαρέσκεια σωστό προσανατολισμό, ώστε αυτή να μην εγκλωβίζεται «εντός των τειχών», στην κυβερνητική εναλλαγή, στο «σιχτίρισμα» και την καταδίκη απλά της κυβέρνησης ή του πρωθυπουργού και κάποιων υπουργών, που παρουσιάζει ως λύση για τον λαό μια «καλύτερη κυβέρνηση», ίσως και με τη συμβολή ή ανοχή του ΚΚΕ, ως συνεπούς αγωνιστικής δύναμης. Από τη μεριά μας, στον βαθμό που στεκόμαστε μόνο σε μια καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής, δεν θα βοηθάμε τη συνείδηση των εργαζομένων να ξεμπλοκάρει, ώστε να γίνονται και βήματα στη συμμετοχή τους στην πάλη.

Στο έδαφος της ολόπλευρης δουλειάς με την πολιτική μας πρόταση μπορούν να καρποφορούν τα θετικά σημάδια που συναντάμε στην παρέμβασή μας, όπως τη μεγάλη εκτίμηση που υπάρχει για το Κόμμα, ότι το κύρος του είναι αυξημένο στους εργαζόμενους του κλάδου και αναγνωρίζονται θετικά η συνέπειά του, η στάση του μέσα σε όλη την περίοδο της πανδημίας και το τελευταίο διάστημα.

Σ' αυτό το πλαίσιο αξιοποιήσαμε τα στοιχεία της επικαιρότητας (π.χ. τον πρόσφατο χιονιά και τον αποκλεισμό της Αττικής Οδού και άλλων οδικών αξόνων) για να φωτίσουμε καλύτερα τον χαρακτήρα του αστικού κράτους, την πλήρη αντίθεση των εργατικών - λαϊκών αναγκών με τους στόχους των μονοπωλιακών και επιχειρηματικών ομίλων. Προσπαθήσαμε να αναδείξουμε τι σημαίνει το «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής», δηλαδή η λογική της ανατροπής «από τα κάτω», ότι μόνο οι αγώνες των εργαζομένων, μακριά από τους εκάστοτε «σωτήρες», μπορούν να βάλουν τους όρους για την ανατροπή αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, αυτής της πολιτικής.

Προβάλαμε, με παραδείγματα που ανέδειξε και η πείρα των τελευταίων χρόνων, ότι όσο οι εργαζόμενοι περιμένουν λύσεις από την εναλλαγή των κυβερνήσεων ή αναζητούν ατομικές λύσεις, η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο. Οτι ο αγώνας πρέπει να στρέφεται όχι μόνο εναντίον ενός εργοδότη αλλά συνολικά ενάντια στο κεφάλαιο και την πολιτική του, ενάντια σε όλες τις κυβερνήσεις, που όχι μόνο σε κάθε αγώνα βρίσκονται απέναντι από τους εργαζόμενους, αλλά απεναντίας νομοθετούν εις βάρος τους. Χωρίς να προσπερνάμε τις αντικειμενικές δυσκολίες, επιδιώξαμε να γίνεται συζήτηση με τους εργαζόμενους, ώστε να βλέπουν οι ίδιοι τον εαυτό τους ως μέρος της λύσης, να οδηγεί αυτό στην ενεργητική συμμετοχή τους στην πάλη, το οποίο προϋποθέτει βέβαια και πρακτικά μέτρα και στήριξη ανά περίπτωση.

Αναδείξαμε ότι όποιο πρόβλημα κι αν κοιτάξουμε θα δούμε απέναντί μας ένα εχθρικό κράτος, που δεν μπορούμε να λέμε απλά ότι είναι ανίκανο. Υπάρχουν συγκεκριμένες κρατικές επιλογές: Οταν πρόκειται για τις λαϊκές ανάγκες αυτό το κράτος είναι δυσκίνητο, νωθρό, αναποτελεσματικό. Οταν όμως πρόκειται να προωθήσει επενδύσεις, αντεργατικές μεταρρυθμίσεις και νέα προνόμια για λογαριασμό του κεφαλαίου, να εφαρμόσει την καταστολή απέναντι σε εργατικούς - λαϊκούς αγώνες ή ιμπεριαλιστικά σχέδια για τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας, δηλαδή των κερδών των καπιταλιστών, τότε είναι ταχύτατο, αποτελεσματικότατο. Και σε αυτόν τον δρόμο δεν διστάζει να θυσιάσει λαϊκές ανάγκες, με πάμπολλα παραδείγματα από την πανδημία, την υγεία του λαού, τις καταστροφές από φυσικά φαινόμενα κ.ά. Αυτός είναι ο χαρακτήρας του κράτους στον καπιταλισμό και είναι ανεξάρτητος από κόμματα ή πρόσωπα που βρίσκονται στη διακυβέρνηση ή από τη μορφή διαχείρισης. Ο σκοπός του είναι η εξυπηρέτηση των αναγκών του κεφαλαίου και γι' αυτό είναι αστικό κράτος, δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκό.

Αναδείξαμε την αντίθεση ανάμεσα στο πώς θα μπορούσαμε οι εργαζόμενοι να ζούμε σήμερα, με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες της εποχής και πώς ζούμε κι εργαζόμαστε στην πραγματικότητα, ότι εμπόδιο στην ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών είναι το κέρδος των λίγων, η ίδια η καπιταλιστική ιδιοκτησία, που αυτή εξυπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις σε αυτό το έδαφος.

Συνεχίζουμε την πολιτική μας παρέμβαση με κάθε πρόσφορο τρόπο, με συσκέψεις, περιοδείες, συγκεντρώσεις σε χώρους δουλειάς, αξιοποιώντας κάθε δυνατότητα να μιλάμε οργανωμένα σε εργαζόμενους.