Η μονοπώληση της αγοράς φαρμάκου από μια χούφτα ντόπιες και ξένες φαρμακοβιομηχανίες καταγράφεται ανάγλυφα στη μελέτη της «Hellastat» σχετικά με τον κλάδο το 2006 σε σύγκριση με το 2005, αποσπάσματα της οποίας δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα. Την ίδια στιγμή, αποκαλυπτικές είναι οι εκτιμήσεις σχετικά με τους παράγοντες που εκτινάσσουν τη φαρμακευτική δαπάνη και κατ' επέκταση στα ύψη τα προκλητικά κέρδη των φαρμακευτικών επιχειρήσεων. Παράγοντες που ταυτίζονται μέχρι κεραίας με τις πολιτικές που ασκήθηκαν από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών και με ακόμα μεγαλύτερη ένταση εξακολουθούν να ασκούνται από τη σημερινή κυβέρνηση. Πρόκειται για τις πολιτικές που στο κέντρο της προσοχής τους έχουν τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου και μ' αυτό τον προσανατολισμό αντιμετωπίζεται το φάρμακο ως εμπόρευμα με στόχο το επιχειρηματικό κέρδος και όχι ως κοινωνικό αγαθό, στο οποίο μπορεί να έχει δωρεάν πρόσβαση ο λαός. Σ' αυτό το πλαίσιο όλα τα μέτρα που παίρνονται χρόνια τώρα γύρω από την πολιτική της τιμολόγησης, της παραγωγής και της διάθεσης του φαρμάκου είναι τέτοια που ενισχύουν τα κέρδη της φαρμακοβιομηχανίας σε βάρος των εργαζομένων, των ασφαλιστικών ταμείων και της εγχώριας παραγωγής. Μετατρέποντας το φάρμακο σε εμπόρευμα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ απαξίωσαν τις κρατικές φαρμακοβιομηχανίες και την κρατική φαρμακαποθήκη, για τις οποίες στο παρελθόν δαπανήθηκαν τεράστια ποσά και σήμερα μένουν κλειστές, στερώντας τους τη δυνατότητα να λειτουργήσουν σαν ρυθμιστικός - παρεμβατικός μηχανισμός για τη διαμόρφωση των εξελίξεων στον τομέα της παραγωγής και διάθεσης του φαρμάκου. Η υπόθεση του φαρμάκου έχει εκχωρηθεί πλήρως στην κερδοσκοπική δράση του μεγάλου κεφαλαίου και στις μεθόδους που χρησιμοποιούν κάθε φορά προκειμένου να αποσπούν ολοένα μεγαλύτερα κέρδη μέσα και από τις αλλεπάλληλες ανατιμήσεις στα φάρμακα.

Σύμφωνα με τα στατιστικά αποτελέσματα της «Hellastat» δέκα επιχειρήσεις, ως επί το πλείστον πολυεθνικές, νέμονται το 54,2% του συνόλου του τζίρου 100 επιχειρήσεων του κλάδου. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τις «Pfizer Ελλάς ΑΕ», «Sanofi Aventis AEBE», «ΒΙΑΝΕΞ ΑΕ», «Roche Hellas AE», «Glaxosmithkline AEBE», «Novartis Hellas AEBE», «Boehringer Ingelheim Ελλάς ΑΕ», «Astrazeneca AE», «Janssen - Cilag AEBE», «Φαρμασέρβ Λίλλυ ΑΕΒΕ», που συγκεντρώνουν τζίρο της τάξης των 2,75 δισ. ευρώ στο σύνολο των 5,1 δισ. του συνόλου της αγοράς. Μαζί με τις επόμενες πέντε σε κατάταξη βάσει τζίρου φαρμακοβιομηχανίες («Γένεσις Φάρμα ΑΕ», «Bayer Ελλάς ΑΒΕΕ», «Abbott Laboratories Ελλάς ΑΒΕΕ», «Γερολυμάτος Ν.Π. ΑΕΒΕ», «Wyeth Ελλάς ΑΕΒΕ») απέσπασαν το 2006 το 67,7% του συνολικού τζίρου του κλάδου, ήτοι 3,5 δισ. ευρώ. Την ίδια στιγμή τα κέρδη προ φόρων του κλάδου αυξήθηκαν το 2006 με υπερδιπλάσιους ρυθμούς σε σύγκριση με το 2005, φτάνοντας τα 381,85 εκατ. ευρώ, αυξημένα κατά 29,9%, πράγμα το οποίο αποτελεί περίτρανη απόδειξη μεταξύ άλλων και των αυξήσεων των τιμών των φαρμάκων.

Αποκαλυπτικές, όμως, πέραν των έτσι κι αλλιώς αποστομωτικών οικονομικών στοιχείων, είναι και οι εκτιμήσεις των συντακτών της έρευνας της «Hellastat» (σύμφωνα με στοιχεία του ΕΟΦ) ως προς τους παράγοντες που διαμόρφωσαν τη φαρμακευτική δαπάνη την προηγούμενη χρονιά. Με άλλα λόγια, δηλαδή, ποιους εξυπηρετούν οι πολιτικές που ασκήθηκαν και εξακολουθούν να ασκούνται δεκαετίες τώρα γύρω από το θέμα της τιμολόγησης του φαρμάκου. Οπως αναφέρεται: «Μια σειρά εξελίξεων, όπως η κυκλοφορία νέων ακριβότερων σκευασμάτων, η κατάργηση της θεώρησης συνταγών, αλλά και ο νέος τρόπος τιμολόγησης (μέσος όρος των τριών χαμηλότερων χωρών της ΕΕ των "25") διαμόρφωσε τη φαρμακευτική δαπάνη το 2006 σε 6,1 δισ. ευρώ, αυξημένη κατά 11,2% έναντι του 2005». Σύμφωνα, μάλιστα, με την «Hellastat», εφόσον η πρόσφατη εγκύκλιος του υπουργείου Ανάπτυξης, με την οποία προβλέπεται ότι θα εκδίδεται δελτίο τιμών φαρμάκων κάθε τρεις μήνες, εφαρμοστεί στην πράξη με μια σχετική ακρίβεια, οι φαρμακοβιομηχανίες «θα μπορούν να υλοποιούν εγκαίρως τα χρονοδιαγράμματά τους και να εισάγουν άμεσα νέα φάρμακα στην ελληνική αγορά», κάτι το οποίο θα ενισχύσει τις αυξήσεις τιμών μέσω της γνωστής και ...δοκιμασμένης μεθόδου της υποκατάστασης παλιών γνωστών κυκλοφορούντων φαρμάκων με άλλα ίδιας δράσης αλλά ακριβότερα.

Οι πολιτικές που ασκήθηκαν τόσο στη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και αυτή που ασκείται από τη σημερινή της ΝΔ είναι αυτές που δημιουργούν τα υπερκέρδη των μονοπωλίων στον κλάδο του φαρμάκου σε βάρος του λαού και των ασφαλιστικών ταμείων. Στην πραγματικότητα, με άλλοθι κάθε τόσο τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης και την ενίσχυση της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας, που εξαιτίας των ασκούμενων πολιτικών έχει οδηγηθεί σε συρρίκνωση, επιβάλλονται αλλεπάλληλες ανατιμήσεις είτε με τις επίσημες διατάξεις που νομοθετούν περί διαμόρφωσης των τιμών στα κυκλοφορούντα φάρμακα, είτε με τη μέθοδο της υποκατάστασης παλιών και δοκιμασμένων φαρμάκων με άλλα νέα πολύ ακριβότερα. Για την ιστορία, αξίζει να θυμίσουμε ότι αυτό είναι το επιχείρημα που χρησιμοποιεί όχι μόνο η σημερινή κυβέρνηση, αλλά χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον και από την κυβέρνηση Σημίτη το 1996, όταν στο όνομα της περιστολής της δαπάνης και της ενίσχυσης της εγχώριας βιομηχανίας επέβαλε μαζικές ανατιμήσεις στα φάρμακα, που σε τίποτα απ' αυτά τα δύο δεν οδήγησαν, το αντίθετο μάλιστα. Η φαρμακευτική δαπάνη, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, συνέχισε να διογκώνεται και η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία εξακολουθεί τα πορεύεται το δρόμο της συρρίκνωσης.

Η τελευταία νομοθετική ρύθμιση σχετικά με τον τρόπο τιμολόγησης των φαρμάκων, που καθιέρωσε η ΝΔ, οδήγησε μέσα σε ένα εξάμηνο σε ανατιμήσεις σε εκατοντάδες φάρμακα, ακόμα και σε ποσοστά που ξεπερνούν το 90%, ενώ ανυπολόγιστες είναι οι ανατιμήσεις που επιβλήθηκαν «από το παράθυρο», μέσω της οδού της υποκατάστασης με δήθεν νέα σκευάσματα. Δίνοντας, μάλιστα, στη δημοσιότητα το πρώτο από τα δύο δελτία τιμών που εκδόθηκαν με τις νέες διατάξεις, ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας ήταν αρκούντως αποκαλυπτικός και συνάμα προκλητικός όσον αφορά τους στόχους της πολιτικής της κυβέρνησης, όταν στις 7 Νοέμβρη του 2006 εμφανίστηκε να θριαμβολογεί ότι οι ανατιμήσεις ...περιορίστηκαν σε ποσοστά στο 50%! Το ίδιο θριαμβευτικός ήταν ο λόγος του, όταν αναφερόμενος στις νέες διατάξεις τόνισε ότι αυτό για το οποίο φροντίζει η κυβέρνηση είναι «καθαροί κανόνες ανταγωνισμού» ανάμεσα στα εισαγόμενα και στα εγχωρίως παραγόμενα. Διακήρυξε, δηλαδή, απροκάλυπτα ότι το φάρμακο υπόκειται στους νόμους του ανταγωνισμού και του επιχειρηματικού κέρδους, ξεκαθαρίζοντας ότι για την κυβέρνηση δεν υπάρχει κοινωνικός χαρακτήρας στο φάρμακο.