Ο αντικομμουνισμός ήταν μόνιμο θέμα της ημερήσιας διάταξης των συνεδριάσεων στο «Μπίλντερμπεργκ». Στο Οστερμπεκ, για παράδειγμα, συζητήθηκε το θέμα «H προάσπιση της Ευρώπης από τον κομμουνιστικό κίνδυνο». Μάλιστα το 1955 στο Μπαρμπιζόν (Γαλλία) αυτό το γενικό θέμα και μια σειρά επιμέρους θέματα: «Η κομμουνιστική επιρροή στη Δύση», «Τα ευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα», «Η πολιτική, ιδεολογική και οικονομική απάντηση στον ερυθρό κίνδυνο».

Ο αγώνας κατά της Κούβας, η υποστήριξη των ρατσιστικών καθεστώτων της Νότιας Αφρικής, η κατάπνιξη των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων στη Λατινική Αμερική, οι σχέσεις των ΗΠΑ με τη Δυτική Ευρώπη, αυτά ήταν τα θέματα των επόμενων συνεδριάσεων. Τα μέλη της Λέσχης ανησυχούσαν για την πολιτική του Ντε Γκωλ και για την κατάσταση στην Ιβηρική Χερσόνησο.

Πιστεύεται, ότι ακριβώς σε μια από αυτές τις συνεδριάσεις δόθηκε το «πράσινο φως» για την απόπειρα πραξικοπήματος του Σπινόλα στη Λισαβόνα.

Η διάσταση ανάμεσα στους «σκληρούς» και τους «μετριοπαθείς» Ευρωπαίους και Αμερικανούς, καθώς και η παραίτηση του προέδρου της Λέσχης, πρίγκιπα Μπερνάρντ, που είχε αναμειχθεί στην υπόθεση της δωροδοκίας από την αμερικανική εταιρία «Λόκχιντ», κλόνισαν το κύρος των «μπιλντερμπέργκων». Ετσι, ο ρόλος του συλλογικού εγκεφάλου των διεθνών καρτέλ ανατέθηκε πρακτικά στην «Τριμερή Επιτροπή», που είχε συγκροτήσει το 1973 ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ. Ο νους και η καρδιά της «Τριμερούς Επιτροπής» ήταν ο Ζ. Μπζεζίνσκι, ο οποίος χάραζε ουσιαστικά την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ επί Προέδρου Κάρτερ.

Για τη συγκεκριμενοποίηση των συστάσεων, που έκαναν οι «μπιλντερμπέργκοι» και η «Τριμερής Επιτροπή», όπως και για το συντονισμό των υπονομευτικών ενεργειών στις ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ, συγκροτήθηκαν διάφορες ενδοαμερικανικές «επιτροπές», που είχαν στενές σχέσεις με τους αντιδραστικούς κύκλους των χωρών αυτών, ιδίως της Ιταλίας.

Ερώτηση: Κατονομάστε τα κέντρα που καθοδηγούν αυτή την εκστρατεία;

Απάντηση: Υπάρχουν μερικά τέτοια κέντρα. Στην Ουάσιγκτον είναι η ομάδα «Αμερικανοί για μια δημοκρατική Ιταλία» και η «Επιτροπή για ελευθερία στη Μεσόγειο», στη Νέα Υόρκη το «Αμερικανικό Επιχειρηματικό Ινστιτούτο», που εργάζεται για τις πολυεθνικές εταιρίες. Επιπλέον, παρόμοιες ομάδες υπάρχουν στο Κογκρέσο και στην ΑΟΕ-ΚΠΣ.

Ερώτηση: Ποιος ανήκει στην «Επιτροπή για ελευθερία στη Μεσόγειο»;

Απάντηση: Μεταξύ άλλων, ο Τζον Κόναλι, πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ (θυμίζουμε, φίλος του Τζέλι και του Σιντόνα.- Λ.Ζ.), ο Γουόλτερ Ρόστοου, πρώην σύμβουλος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, οι πρώην πρεσβευτές των ΗΠΑ στην Ιταλία Κλερ Μπουτ Λιους και Τζον Βόλπε.

Εντονη δραστηριότητα αναπτύσσει στη Δυτική Ευρώπη η ΑΟΕ-ΚΠΣ. Στην ουσία, τα αμερικανικά συνδικάτα ανέλαβαν το ρόλο παραρτήματος της ΣΙΑ. Μάλιστα, για την καθοδήγηση της δράσης τους είχε ιδρυθεί ένα ειδικό «τμήμα εργασίας» (Labor Branch)το οποίο πέρασε κληρονομικά στη ΣΙΑ. Ποια είναι τα καθήκοντά τους; Ο εκπρόσωπος της ΑΟΕ-ΚΠΣ Ιρβινγκ Μπράουν (τον αναφέραμε όταν μιλήσαμε για τις αποσταθεροποιητικές ενέργειες της ΣΙΑ κατά του Ντε Γκωλ) και ο Γουόλτερ Ρέιτερ βοήθησαν μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στη δημιουργία των «κίτρινων συνδικάτων» στη Δυτική Ευρώπη και στη διάσπαση των αριστερών συνδικάτων και κομμάτων. Οι ενέργειες αυτές χρηματοδοτούνταν από τη ΣΙΑ. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που ο Πρόεδρος Κάρτερ έκανε σε κάποια συγκέντρωση λάθος και ονόμασε τα αμερικανικά συνδικάτα ΑΟΕ-ΣΙΑ!

Το Δεκέμβρη του 1981, ο Αμερικανός Πρόεδρος Ρίγκαν υπέγραψε διάταγμα για το «διακανονισμό της κατασκοπευτικής δραστηριότητας των ΗΠΑ». Διακανονισμός σημαίνει, στην πράξη, νομιμοποίηση της ανάμειξης της ΣΙΑ σε όλους τους τομείς της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, σημαίνει παρακολούθηση των πολιτών, έλεγχο του τρόπου σκέψης των Αμερικανών, της ατομικής και κοινωνικής δραστηριότητας, σημαίνει παντοειδείς μυστικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό.

Οπως είναι γνωστό, οι προσπάθειες ακριβώς να μετατραπούν η ΣΙΑ και το Εφ-Μπι-Αϊ σε οργανώσεις, που στέκουν υπεράνω του νόμου, είχαν σαν αποτέλεσμα να ξεσπάσει σκάνδαλο στη χώρα. Τέτοιες επιχειρήσεις, όπως η απόβαση αγήματος στον Κόλπο των Χοίρων στην Κούβα, η συμμετοχή της ΣΙΑ στις απόπειρες δολοφονίας του Φιντέλ Κάστρο, στη δολοφονία του Σαλβαδόρ Αλιέντε, του Πατρίς Λουμούμπα και πολλών άλλων, αποτέλεσαν αντικείμενο ειδικής έρευνας της Γερουσίας.

Φυσικά, το σχετικό διάταγμα που υπέγραψε ο Ρίγκαν δεν μπορούσε να παρακάμψει αυτούς τους τομείς δραστηριότητας της αμερικανικής κατασκοπίας.

Ας διαβάσουμε προσεχτικά τα αντίστοιχα άρθρα.

«2.10. Πειραματισμοί σε ανθρώπους. Κανένα ίδρυμα του συστήματος οργάνων πληροφόρησης δεν πρέπει να υπογράφει συμβόλαια για επιστημονικές έρευνες ή να κάνει το ίδιο τέτοιες έρευνες, που αφορούν πειράματα σε ανθρώπους, μ' εξαίρεση τις περιπτώσεις, που ενεργούν σύμφωνα με σχετικές οδηγίες του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Η συγκατάθεση του ανθρώπου πάνω στον οποίο πρόκειται να γίνουν πειράματα, πρέπει να είναι καλά τεκμηριωμένη με τα στοιχεία, που απαιτούν οι οδηγίες αυτές».

Επομένως, στο εξής τα πειράματα αυτά κατοχυρώνονται και νομικά. Αυτό που τους έλειπε ως τώρα ήταν η συγκατάθεση των εργαζομένων στα αρμόδια ιδρύματα, που συνεργάζονται με την κατασκοπία και ο πειθαναγκασμός του θύματος να υπογράψει τα «νόμιμα χαρτιά». Δεν κρύβονται ούτε η ουσία των πειραμάτων, ούτε οι συνέπειές τους. Αρα, η πρακτική, στην οποία επιδιδόταν από καιρό η ΣΙΑ, κατοχυρώθηκε πλήρως για το μέλλον.

Διαβάζουμε παρακάτω:

«2.11. Απαγόρευση των δολοφονιών. Κανένα άτομο, που βρίσκεται στην υπηρεσία της κυβέρνησης των ΗΠΑ ή δρα με εντολή της κυβέρνησης των ΗΠΑ δεν πρέπει να πάρει μέρος σε δολοφονία ή σε συνωμοσία με σκοπό τη δολοφονία».

Και ποιος δεν ξέρει πόσο αρέσει στους Αμερικανούς ηγέτες να ηθικολογούν, να νουθετούν, να επιβάλλουν «τιμωρίες» και «κυρώσεις» με την παραμικρότερη αφορμή! Το κυριότερο όμως είναι, ότι το σχετικό διάταγμα δεν προβλέπει την απαγόρευση της πρακτικής των δολοφονιών στο μέλλον. Η απαγόρευση αφορά, όπως υπογραμμίζεται στο κείμενο, μόνο την άμεση συμμετοχή σε δολοφονική πράξη. Αλλά η μια ή η άλλη συνωμοσία μπορεί να οργανωθεί κι από τα παρασκήνια, όπως συνήθιζε να κάνει συχνά η ΣΙΑ. Είναι δυνατόν να διανοηθεί, γενικά, κανείς, ότι η δολοφονία του Κένεντι ή του Ματέι μπορεί να δηλωθεί σαν πράξη, που έγινε με εντολή της κυβέρνησης; Κοντολογίς, το νέο Προεδρικό Διάταγμα δεν παρέχει καμιά εγγύηση, ότι η πρακτική των πολιτικών δολοφονιών, που γίνονται μέσα από τα μυστικά κανάλια, μαζί και με τη βοήθεια των οργανώσεων της διεθνούς τρομοκρατίας, αποκλείεται οριστικά από το οπλοστάσιο των μέσων, που χρησιμοποιεί τόσο πλατιά η αμερικανική κατασκοπία με τα διάφορα παραρτήματά της.

*Σύμφωνα με το καλά πληροφορημένο αμερικανικό εβδομαδιαίο περιοδικό «Νιούσγουικ», ο Μ. Λέντιν ήταν ειδικός σύμβουλος του υπουργού Εξωτερικών Α. Χέιγκ.

ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ