Motion Team

Η απόσυρση της Οδηγίας Μπολκεστάιν αποτέλεσε κεντρικό αίτημα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έβαλαν ανοιχτά πλάτη στο πέρασμα της αντιδραστικής οδηγίας

Κι αν η ταύτισή τους στην ελληνική Βουλή αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, εκεί που πέφτουν ολοκληρωτικά οι μάσκες, είναι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου κάθε κόμμα κρίνεται από τη στάση του απέναντι στην ευρωενωσιακή πολιτική. Οι γενικές κατευθύνσεις και οι συναποφάσεις για τα επιμέρους ζητήματα στα όργανα της ΕΕ, αποτελούν καθοριστικό παράγοντα στη διαμόρφωση της πολιτικής σε κάθε κράτος - μέλος. Και σ' αυτό το επίπεδο, ο κατάλογος της συμπόρευσης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ενίοτε του ΣΥΝ και του ΛΑ.Ο.Σ., δεν έχει τέλος.

Σήμερα, ο «Ρ» επαναφέρει τα αποτελέσματα από τις ψηφοφορίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τέσσερα κορυφαία ζητήματα, που τα επόμενα χρόνια θα καθορίσουν τις εξελίξεις και τις παραπέρα ανατροπές, κύρια σε ό,τι αφορά τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Πρόκειται για τα εξής:

• «Ενδιάμεση ανασκόπηση και επικαιροποίηση της στρατηγικής της Λισαβόνας».
• Διευθέτηση - αποδιοργάνωση του χρόνου εργασίας, «Εκθεση Σέρκας».
• Υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά «Οδηγία Μπολκεστάιν».
• «Πράσινη Βίβλος», σαρωτικές αντιδραστικές αλλαγές στο εργατικό δίκαιο.

Σε καθένα από τα παραπάνω ζητήματα, που τέθηκαν για ψηφοφορία την τελευταία μόνο διετία, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πήγαν μαζί. Νομιμοποίησαν με την ψήφο και τη στάση τους το στρατηγικό μπούσουλα πάνω στον οποίο ήδη εξελίσσονται ή σχεδιάζονται οι αντιδραστικές αλλαγές.

Στις 9 Μάρτη 2005, οι ευρωβουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ενέκριναν στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ) την «Ενδιάμεση αναθεώρηση της Στρατηγικής της Λισαβόνας». Πρόκειται για το ντοκουμέντο εκείνο που καθόρισε τα «Εθνικά Μεταρρυθμιστικά Προγράμματα», μέσω των οποίων οι κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη μεθοδεύουν την επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων σε όλα τα επίπεδα (Ασφαλιστικό, Εργασιακά, Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Φορολογικό κ.ά.), ώστε το ευρωενωσιακό κεφάλαιο να γίνει το πλέον ανταγωνιστικό σε παγκόσμια κλίμακα.

Κάθε αντιδραστικό νομοσχέδιο που κατατίθεται στην ελληνική Βουλή έχει πρώτα και κύρια τη σφραγίδα της στρατηγικής της Λισαβόνας. Βάση των προαποφασισμένων αλλαγών στο Ασφαλιστικό, που θα ενταθούν μετά τις εκλογές, αποτελεί ακριβώς αυτή η στρατηγική που ενέκριναν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το 2005 και επαναβεβαίωσαν μόλις πριν από δυο περίπου χρόνια.

Λίγες μέρες μετά, στο Εαρινό Συμβούλιο των αρχηγών των κρατών - μελών, το αντιδραστικό ντοκουμέντο για την επικαιροποίηση της Λισαβόνας υιοθετήθηκε πανηγυρικά. Ενώ στις 13 Απρίλη 2005, σε νέα Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ξαναψήφισαν από κοινού υπέρ της έγκρισης των συμπερασμάτων του Εαρινού Συμβουλίου, στα οποία περιεχόταν - εκτός από την επικαιροποίηση της Λισαβόνας - και η αντιδραστική αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας! Προφανώς για να εμπεδώσει το κεφάλαιο την απόλυτη πολιτική τους ταύτιση, όταν πρόκειται για την κερδοφορία του...

Τον ίδιο χρόνο, στις 12 Μάη 2005, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έβαλαν τη σφραγίδα τους στην Εκθεση για την τροποποίηση της οδηγίας 2003/88 για την Οργάνωση του Χρόνου Εργασίας (ψηφίστηκε σε πρώτη ανάγνωση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 28/4/2005). Με τη λεγόμενη «Εκθεση Σέρκας», το ευρωενωσιακό κεφάλαιο, με τη μεγάλη πολιτική συμμαχία Λαϊκού Κόμματος - Σοσιαλδημοκρατών - Φιλελευθέρων, έδωσε ισχυρό χτύπημα στον ίδιο τον ορισμό του εργάσιμου χρόνου και στο σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, στο 8ωρο.

Το ντοκουμέντο για τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» που υιοθέτησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προέβλεπε τη διεύρυνση - ελαστικοποίηση του ωραρίου εργασίας, την εντατικοποίηση της δουλιάς, την παραπέρα υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, τη χειροτέρευση των όρων ασφάλισης και συνταξιοδότησης των εργαζομένων. Με την πρόταση οδηγίας εισάγονταν οι όροι του «ενεργού» και «ανενεργού» χρόνου εφημερίας, με τη διευκρίνιση ότι ο «ανενεργός» χρόνος δε θα λογίζεται ως χρόνος εργασίας, παρότι ο εργαζόμενος θα είναι στη διάθεση των επιχειρηματιών, ακόμη και στους τόπους δουλιάς!

Με την ίδια οδηγία δινόταν η δυνατότητα, ο μέγιστος χρόνος απασχόλησης να φθάσει και τις 84 ώρες (!) τη βδομάδα, υπερδιπλάσιο χρόνο από το κανονικό. Επίσης, διευρυνόταν η χρονική περίοδος στην οποία θα γίνεται η «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» από τους 4 στους 12 μήνες, παρακάμπτοντας ακόμα και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, διαλέγοντας μέτωπο στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, απέφυγαν να υπερψηφίσουν στο σύνολό της την έκθεση, για την οποία μερίδα των κρατών - μελών εξέφραζε αντιρρήσεις. Πήραν, ωστόσο, ενεργά μέρος στα παζάρια των τροπολογιών, νομιμοποιώντας με την ψήφο τους το σπάσιμο του χρόνου εργασίας σε «ενεργή» και «ανενεργή» περίοδο. Στο συγκεκριμένο ζήτημα και ο ΣΥΝ πρόσφερε τη θετική ψήφο του.

Στις 15 Νοέμβρη 2006, μετά από παλινωδίες και υποχωρήσεις κάτω από την πίεση των Ευρωπαίων εργαζομένων, το κεφάλαιο και τα κόμματά του, με τη σύμπραξη και της αντιδραστικής Συνομοσπονδίας των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ), επανέφεραν στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου μια «μακιγιαρισμένη» εκδοχή της Οδηγίας Μπολκεστάιν, διατηρώντας στο ακέραιο τον αντιδραστικό πυρήνα της.

Οι ευρωβουλευτές της ΝΔ τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ της οδηγίας. Από την πλευρά τους, οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ έδωσαν την έγκρισή τους στο αντιδραστικό νομοθέτημα με τη στάση απέναντι στο αίτημα να αποσυρθεί ολοκληρωτικά το κείμενο της οδηγίας. Οταν το ζήτημα μπήκε σε ψηφοφορία, η συντριπτική πλειοψηφία των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ επέλεξαν είτε να μην ψηφίσουν, είτε να δηλώσουν αποχή, ενώ άλλοι τάχθηκαν απροκάλυπτα υπέρ της οδηγίας. Υπέρ της οδηγίας ψήφισε και ο ευρωβουλευτής και πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γιώργος Καρατζαφέρης.

Υπενθυμίζεται ότι η εν λόγω οδηγία επιβάλλει στα κράτη - μέλη να καταργήσουν κάθε προϋπόθεση και περιορισμό που θέτει η εθνική τους νομοθεσία για την παροχή υπηρεσιών από επιχειρήσεις που εδρεύουν σε άλλο κράτος - μέλος. Η οδηγία αφορά σε υπηρεσίες που καλύπτουν το 70% των θέσεων απασχόλησης στην ΕΕ, ανάμεσά τους και κοινωνικές υπηρεσίες, όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Πρόνοια, γεγονός που ανοίγει διάπλατα το δρόμο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση και υποβάθμισή τους.

Στη βάση όσων προβλέπει η αντιδραστική οδηγία, επεκτείνεται η άνιση αμοιβή των εργαζομένων για ίση εργασία. Αυτό σημαίνει ότι μια πολυεθνική θα μπορεί να μεταφέρει εργαζόμενους από μια χώρα με μειωμένα τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα σε μια άλλη, με σαφώς καλύτερο επίπεδο αμοιβών και δικαιωμάτων και μέσα από νομικίστικες διαδικασίες να επιβάλλει όρους αμοιβής και εργασίας αντίστοιχους με εκείνους της χώρας καταγωγής της επιχείρησης.

Το κερασάκι στην τούρτα της δικομματικής συναίνεσης έβαλαν οι ευρωβουλευτές των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στις 12 Ιούλη 2007, υπερψηφίζοντας την έκθεση σχετικά με την «Πράσινη Βίβλο» για την αναθεώρηση του εργατικού δικαίου και την καλύτερη προσαρμογή του στις ανάγκες του κεφαλαίου. Η Εκθεση στηρίζει την κεντρική «λογική» της λεγόμενης ευελφάλειας (flexicurity), δηλαδή της επέκτασης των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Χαιρετίζει τη συζήτηση για τις προωθούμενες ανατροπές στην εργατική νομοθεσία, που στόχο έχουν την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την επέκταση των ατομικών, την απελευθέρωση των απολύσεων, την επιδείνωση των όρων εργασίας, ασφάλισης και συνταξιοδότησης. Παράλληλα, στηρίζει την προσαρμογή της εκπαίδευσης στις ανάγκες του κεφαλαίου, διακηρύσσοντας σε όλους τους τόνους την αναγκαιότητα της διά βίου μάθησης και της κατάρτισης.