Τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε μια συστηματική προσπάθεια να αμβλύνει την εύλογη αγανάκτηση των εργαζομένων για την ακρίβεια και τις αλλεπάλληλες ανατιμήσεις που «γονατίζουν» τα λαϊκά νοικοκυριά, με αποτέλεσμα πολλά από τα οποία να μην μπορούν να αντεπεξέλθουν ακόμα και σε βασικές ανάγκες. Σ' αυτό το πλαίσιο από το Φλεβάρη κι έπειτα έχουμε ακούσει διάφορες εξαγγελίες, πομπώδεις ανακοινώσεις, λεονταρισμούς για κυνήγι κερδοσκόπων και δε συμμαζεύεται και μια σειρά από πολυδιαφημισμένα μέτρα μπήκαν σε εφαρμογή με στόχο απλώς και μόνο να δημιουργήσει η κυβέρνηση την ψευδαίσθηση ότι ενδιαφέρεται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ακρίβειας. Στην πραγματικότητα αυτό που την απασχολεί είναι να μην μπει στο στόχαστρο των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων η ουσία της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Της πολιτικής της προσήλωσης στις επιταγές της «ελεύθερης αγοράς» και στα... «ιδεώδη» του «ανταγωνισμού», της πολιτικής των κουτσουρεμένων λαϊκών εισοδημάτων, της πολιτικής, τελικά, που ενισχύει την εξουσία και την πλήρη ασυδοσία των μεγάλων μονοπωλιακών επιχειρηματικών συμφερόντων σε βάρος σε κάθε περίπτωση των συμφερόντων των εργαζομένων και των λαϊκών εισοδημάτων.

Και, βέβαια, είναι ξεκάθαρο ότι τίποτα διαφορετικό δε θα μπορούσε να περιμένει κανείς από τις κυβερνήσεις - τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ που προηγήθηκαν και έστρωσαν το έδαφος - αλλά και τις πολιτικές δυνάμεις που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αυτό που διαπραγματεύονται είναι πώς θα πετύχουν την ενίσχυση του λεγόμενου ανταγωνισμού - δηλαδή των επιχειρηματικών κερδών - και συζητούν για τα ...οφέλη της «ανταγωνιστικότητας» και της «επιχειρηματικότητας». Αυτές οι πολιτικές είναι που πυροδοτούν τις ανατιμήσεις, μέσα από τις οποίες επιτυγχάνεται η διατήρηση και αύξηση των επιχειρηματικών κερδών.

Με δεδομένα τα παραπάνω, το χορό των εξαγγελιών για δήθεν μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας - κάποια από αυτά έχουν ήδη μπει σε διαδικασία εφαρμογής τουλάχιστον ως προς το τυπικό μέρος των υπουργικών αποφάσεων και των εγκυκλίων - είναι προκλητικό να ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι είναι τέτοια που μπορούν να αντιμετωπίσουν στο ελάχιστο το πρόβλημα της ακρίβειας και να δώσουν λύση στις καθημερινές ανατιμήσεις. Αλλωστε, όπως οι ίδιοι οι κυβερνώντες διακηρύσσουν σε κάθε ευκαιρία, παρέμβαση στη διαμόρφωση των τιμών σε καθεστώς «ελεύθερης αγοράς» δε νοείται. «Διατιμήσεις στην ΕΕ δεν επιτρέπονται. Ως εκ τούτου, τέτοιου είδους δυνατότητες εμείς δεν έχουμε και δεν έχουμε διότι δεν επιτρέπονται», δήλωνε απερίφραστα πριν από μερικές εβδομάδες ο υπουργός Ανάπτυξης. Σ' αυτό το πλαίσιο μπορεί να είναι μέτρα που ρυθμίζουν διαδικαστικά ζητήματα της «ελεύθερης αγοράς», μέτρα λογιστικού χαρακτήρα ή ακόμα και ακριβέστερης αναγραφής των σε κάθε περίπτωση κερδοσκοπικών τιμών, καθόλου, όμως, δεν είναι μέτρα που να αγγίζουν έστω την παραμικρή ιδέα ελέγχου των συνεχών ανατιμήσεων στην αγορά, δεν είναι μέτρα κατά της ακρίβειας. Είναι κοροϊδία να επιχειρεί να ισχυριστεί η κυβέρνηση ότι επειδή οι επιχειρηματίες θα καλούνται να γνωστοποιούν στο υπουργείο Ανάπτυξης τα στοιχεία κόστους, θα διστάζουν να προχωρούν σε ανατιμήσεις. ΄Η, πάλι, ότι εντάσσεται σε κάποιο πλέγμα μέτρων για την «αντιμετώπιση της ακρίβειας» η αναγραφή της μοναδιαίας τιμής του προϊόντος στο ράφι ή ότι είναι δυνατόν να αναχαιτίσει τον τρόπο που διαμορφώνουν τις τιμές οι πολυεθνικές το γεγονός ότι η κυβέρνηση τις ...απειλεί ούτε λίγο ούτε πολύ ότι θα συγκρίνει τις τιμές στις οποίες πουλάνε τα ίδια προϊόντα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό!

Κλιμακώνοντας την πρόκληση και τον εμπαιγμό των εργαζομένων, η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους από τις ευθύνες που φέρει ακέραιες για τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν και να πείσει ότι είναι άλλο πράγμα η κερδοσκοπία και άλλο πράγμα τα κέρδη των μονοπωλίων, ότι είναι δυνατό να υπάρχουν τα προκλητικά υπέρογκα μονοπωλιακά κέρδη χωρίς κερδοσκοπία, επιστράτευσε και τη θεωρία της «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης». Ζήτησε, λοιπόν, από τους επιχειρηματίες να μειώσουν τις τιμές σε προϊόντα που θα επιλέξουν οι ίδιοι. Για μέρες διοχετεύονταν στη δημοσιότητα τα ονόματα εταιρειών που υποτίθεται ότι είχαν γνωστοποιήσει στο υπουργείο μειώσεις ή «πάγωμα» τιμών σε συγκεκριμένα προϊόντα ή κατηγορίες προϊόντων κι άλλες εξέδιδαν οι ίδιες σχετικές ανακοινώσεις. Στην πράξη αποδείχτηκε με τον πιο αδιάψευστο τρόπο η χυδαία και ωμή προσπάθεια εξαπάτησης των εργαζομένων και εξωραϊσμού της ληστρικής κερδοσκοπικής δράσης των μονοπωλίων. Και, ακόμη, ότι ασφαλώς και επιχειρηματικά κέρδη και διαμόρφωση των τιμών με βάση τις λαϊκές ανάγκες και την αγοραστική δυνατότητα των εργαζομένων είναι δυο πράγματα διαμετρικά αντίθετα.

Οπως αποκάλυψε ο «Ρ» με βάση τους τιμοκαταλόγους μεγάλων σούπερ μάρκετ, μια σειρά από μεγάλες επιχειρήσεις που είχαν «δεσμευτεί» ότι θα μειώσουν τις τιμές τους ή ότι θα τις «παγώσουν», την ίδια μέρα κιόλας προχώρησαν σε ανατιμήσεις είτε για να «παγώσουν» μετά τις τιμές στα επίπεδα που διαμορφώθηκαν μετά την ανατίμηση είτε για να τις «μειώσουν» πέντε μέρες μετά ακριβώς κατά το ποσοστό που τις είχαν αυξήσει! Παρατηρήθηκε, ακόμη, ότι την ίδια στιγμή που μείωναν τις τιμές σε κάποια από τα προϊόντα τους, τις αντιστάθμιζαν με αυξήσεις τιμών σε άλλα.

Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να έχουν αυταπάτες και να ξεγελιούνται από την προπαγάνδα και τα κόλπα των θιασωτών της «ελεύθερης αγοράς». Είναι καθαρό ότι το κυνήγι του μέγιστου δυνατού κέρδους δεν περιλαμβάνει κανενός είδους «κοινωνική ευθύνη». Οτι, ακόμη, η συσσώρευση και η μεγέθυνση των κερδών των μονοπωλίων και η καθημερινή αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων μέσα από τις αλλεπάλληλες κερδοσκοπικές ανατιμήσεις είναι οι δύο όψεις του ίδιους νομίσματος, της ασκούμενης πολιτικής. Οι κυβερνήσεις του «ευρωμονόδρομου», που υποκλίνονται μπροστά στα επιχειρηματικά κέρδη, δεν είναι δυνατό να πάρουν μέτρα για την πραγματική προστασία των λαϊκών εισοδημάτων, γιατί κάτι τέτοιο προϋποθέτει να έρθει σε ρήξη με τα συμφέροντα που εξυπηρετεί.

Η πάλη κατά της ακρίβειας είναι υπόθεση του λαϊκού κινήματος. Ξεκινά από τη διεκδίκηση και απόσπαση πραγματικών αυξήσεων στους μισθούς και μέτρων που να θίγουν την κερδοφορία του κεφαλαίου. Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να συσπειρωθούν άμεσα σε κοινό μέτωπο πάλης κατά της κυβέρνησης, της ΕΕ και της πλουτοκρατίας, διεκδικώντας άμεσα μέτρα για την ανακούφιση των οικογενειών τους από την ακρίβεια:

• Βασικό μισθό 1.400 ευρώ και 1.120 ευρώ κατώτατη σύνταξη, επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ για όλο το διάστημα της ανεργίας, υπαλληλική αποζημίωση για όλους.
• Κατάργηση των διοδίων, των τροφείων στους παιδικούς σταθμούς των δήμων, των εισιτηρίων στα εξωτερικά και στα απογευματινά ιατρεία των δημόσιων νοσοκομείων.
• Αμεση μείωση των τιμολογίων της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, της ΕΥΔΑΠ.
• Ελεγχο της ποιότητας των τροφίμων πρώτα απ' όλα στις παραγωγικές - εμπορικές αλυσίδες που συγκεντρώνουν το βασικό όγκο τους.
• Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στα καύσιμα θέρμανσης και κίνησης για τα αγροτικά νοικοκυριά και τη λαϊκή κατανάλωση.
• Επιδότηση ενοικίου για τους ανέργους, νέους και νέες. Ατοκα στεγαστικά δάνεια για νέα ζευγάρια για απόκτηση κύριας κατοικίας.
• Διακοπή κάθε κατάσχεσης και πλειστηριασμού περιουσιακών στοιχείων των εργαζομένων για χρέη στεγαστικών δανείων για κύρια και δευτερεύουσα κατοικία.
• «Πάγωμα» όλων των δανείων που έχουν λάβει ως εργαζόμενοι σημερινοί άνεργοι.
• Πρόγραμμα κρατικής μέριμνας στην υλοποίηση προγραμμάτων λαϊκής στέγης για τη δημιουργία ασφαλών, σύγχρονων και φθηνών κατοικιών.