Συμφωνώ με τις Θέσεις του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ. Σχετικά με τη Θέση 82 και την τελευταία υποπαράγραφο που αφορά στην προπαγάνδα και στις μορφές της, θα ήθελα να σταθώ στην αξιοποίηση των μέσων μαζικής δικτύωσης, αλλά και του ίντερνετ γενικότερα, για τη διάδοση των απόψεων του ΚΚΕ. Μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, κυρίως νέοι, δεν εμπιστεύονται όπως παλιότερα την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τις εφημερίδες και έχουν στραφεί σε εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης. Τα τελευταία χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας ιδιαίτερα, δηλαδή ηλικίες από 16 μέχρι 30 χρονών, χρησιμοποιούν το facebook και το twitter σαν την κύρια πηγή ενημέρωσής τους για την επικαιρότητα. Για πολλούς νέους αυτά τα δύο μέσα έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς τους, και η διαδικτυακή τους παρουσία αποτελεί για αυτούς στοιχείο της προσωπικότητάς τους. Στο facebook και στο twitter κυριαρχεί η ιδεολογία της υποταγής, του συμβιβασμού και της απάθειας που καλλιεργείται από όλα τα αστικά κόμματα, και απουσιάζει η πρόταση του ΚΚΕ για την οργάνωση της λαϊκής συμμαχίας στην κατεύθυνση της λαϊκής εξουσίας με έξοδο από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους. Στην παρούσα φάση η εκπροσώπηση του Κόμματος πέφτει στις πλάτες φίλων και οπαδών που διατηρούν λογαριασμούς σε αυτά τα Μέσα, με αποτέλεσμα να μην φωτίζονται όλες οι πτυχές των θέσεων του ΚΚΕ. Στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά και σε καθημερινή βάση, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είτε επίσημα, είτε με λογαριασμούς που χειρίζονται μέλη τους, ώστε να διαμορφώσουν συνειδήσεις και να διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις. Η θέση μας, που αποτελεί και τον μοναδικό πραγματικό αντίλογο, δεν φτάνει σε εκατοντάδες χιλιάδες νέους αλλά και μεγαλύτερους, στους οποίους δεν φτάνουν πολλές φορές τα φυλλάδια του ΚΚΕ ή ο «Ριζοσπάστης». Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη τους μακροχρόνια ανέργους που δεν έρχονται σε επαφή με κομμουνιστές συνδικαλιστές, αλλά έρχονται σε επαφή με την αστική προπαγάνδα σε καθημερινή βάση, γίνεται νομίζω ευκολότερα αντιληπτό το κενό παρουσίας μας σε αυτήν την κατηγορία. Η δημιουργία του πόρταλ του 902.gr κατέστησε ευκολότερη την ενημέρωση σε πραγματικό χρόνο για τις πολιτικές εξελίξεις από τη δική μας σκοπιά. Ωστόσο η επισκεψιμότητά του παραμένει σε χαμηλότερα επίπεδα από αυτά που θα αναμέναμε. Η προσωπική μου άποψη είναι πως η δημιουργία επίσημων λογαριασμών του Γραφείου Τύπου του Κόμματος στα προαναφερθέντα Μέσα θα συμβάλει στη βελτίωση της προπαγάνδισης των θέσεών μας. Λογαριασμοί και σελίδες του ΚΚΕ θα καταστήσουν άρθρα και συνεντεύξεις στελεχών μας διαθέσιμες σε ένα ευρύτερο ακροατήριο. Eνδεχομένως η δημιουργία ιστολογίων και σελίδων ακόμα και τοπικών οργανώσεων να φέρει το Κόμμα κοντά σε μεγαλύτερο κομμάτι της νεολαίας. Ακόμα, μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με γνώση και διάθεση να προσφέρουν σε αυτό το κομμάτι θα μπορούσαν να προσεγγίσουν αυτό το πληθυσμιακό τμήμα, που προς το παρόν δεν το φτάνουμε.

Eύχομαι το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ να αποτελέσει σταθμό στην πάλη του ΚΚΕ στον αγώνα ενάντια στην κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Γιατί το ΚΚΕ δεν άλλαξε περπατησιά και δη μετά τις ανατροπές στα πρώην σοσιαλιστικά κράτη;

Απλά και ευθέως, διότι στο εσωτερικό του και στον περίγυρό του πλειοψήφησαν επαναστάτες. Καθόλου εύκολη υπόθεση, για τούτο και καμιά επανάπαυση δεν επιτρέπεται.

Στο κάτω - κάτω οι αστοί, τα πολιτικοσυνδικαλιστικά και λοιπά πάμπολλα τσιράκια τους, ναι μεν είναι καθάρματα, αλλά δεν παραδίδουν τα όπλα. Επιπλέον, ξέρουν καλά πώς ν' αξιοποιήσουν τους οπορτουνιστές... Εξάλλου, έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι με χίλιους μύριους τρόπους προσπάθησαν και θα συνεχίσουν να προσπαθούν να βάλουν το ΚΚΕ στο χέρι απ' τα μέσα, για να το εκφυλίσουν και να το ξεφτιλίσουν στα μάτια του λαού, των λαών.

Πώς; Είτε με συμμετοχή του σε αστική κυβέρνηση, δήθεν για ελάφρυνση των βασάνων του λαού και μάλιστα στο έδαφος τάχα αντιφασιστικού μετώπου, λες κι ο φασισμός δεν είναι η άλλη όψη του καπιταλισμού - ιμπεριαλισμού, είτε με προβοκάτσια εκ των «...έσω» που «δικαίως» θα το καταστήσει μισητό...

Ευτυχώς, όμως, για τούτη τη χώρα και το λαό της, μέχρι τώρα μετρούν αποτυχίες σ' αυτά τα βρώμικα σχέδιά τους. Γι' αυτό, άλλωστε, πασχίζουν με νύχια και με δόντια να δυσφημίσουν τον κομμουνισμό γενικότερα - και το ΚΚΕ ειδικότερα - μ' όλα τα μέσα και δη τα ηλεκτρονικά, στα οποία έχει ολημερίς κι ολονυχτίς πρόσβαση ο πληθυσμός. Ομοια δρουν και στην Παιδεία, που βρίθει από καθηγητάδες των μαθητών, φοιτητών, σπουδαστών, γδαρτάδες, μα και στο στρατό, στους χώρους δουλειάς κ.λπ.

Κι η αλήθεια είναι ότι τους έχει πιάσει αντικομμουνιστική πρεμούρα σε βαθμό υστερίας... Αραγε, γιατί;

Ας δούμε την απάντηση με παράδειγμα την Ελλάδα.

Για πόσο ακόμη θα κρατούν το λαό στην ίδια στάση; Για πόσον καιρό δηλαδή θα τον πείθουν να συνεχίζει να σέρνεται οικονομικοκοινωνικά με τα γόνατα; Θα ματώσουν. Θα ξεσκιστούν. Ο πόνος θα γίνει αφόρητος... Οι πληγές θ' αρχίσουν να κακοφορμίζουν και να βαθαίνουν... Το χειρουργείο πανέτοιμο για τον ακρωτηριασμό του...

Τι θα κάνει τότε ο λαός; Θα κάτσει με σταυρωμένα χέρια να τον ακρωτηριάσουν;;; Οχι βέβαια! Θ' αντιδράσει έστω κι από ένστικτο. Μα ούτε κι αυτοί που τον κατάντησαν να σέρνεται και να ματώνει για τα συμφέροντά τους θα κάτσουν να κοιτούν την αντίδρασή του με σταυρωμένα χέρια. Αντίθετα, θα κάνουν τα πάντα να κορυφώσουν τη λαϊκή αντίδραση, μα σε μορφή όχλου... Διότι τον όχλο τον ξεφορτώνονται ευκολότερα. Τον αποκεφαλίζουν επί τόπου... Στοιχίζει λιγότερο σε χρόνο, κόπο, έξοδα...

Τραγικό φινάλε, μα εκτός απ' τα σχέδια επί χάρτου, στην πράξη δεν ευοδώνεται. Γιατί; Διότι απαιτεί να συνεχίσει ο λαός - ως όχλος -, να σέρνεται με τα ήδη ξεσκισμένα γόνατα, κάτι που είναι ανθρωπίνως αδύνατο!!! Δεν θα έχει δηλαδή ουδεμία σχέση - σύγκριση με τις «...πλατείες» κι άλλα τέτοια κόλπα εκτόνωσης προς αλλαγή διαχειριστή... Γιατί; Διότι στη φάση - εξέλιξη του καπιταλισμού επί «...πλατειών», τα λαϊκά γόνατα ήταν ακόμη σχετικά γερά. Στη φάση - εξέλιξή του όπου θα είναι πλέον ξεσκισμένα, ο λαός δεν θα μπορεί να συρθεί σε «...πλατείες». Θα του πέφτουν μακριά... Θα προτιμήσει ν' αντιδράσει εκεί που βρίσκεται. Στη γειτονιά του, στη δουλειά του, στην πόλη του, στο χωριό του, στο σχολειό και τη σχολή του. Εκεί (!) είν' ευκολότερο να πρωτοσηκωθεί ο πληγιασμένος.

Σάμπως όμως εκεί δεν θα υπάρχουν τομάρια να τον ωθήσουν να μη σηκωθεί; Ναι, αλλά δεν θα έχουν τη σημερινή άνεση, διότι εκπαιδεύτηκαν να κάνουν πιρουέτες στη γλίτσα που κρύβει την αλήθεια... Η αλήθεια όμως τότε δεν θα κρύβεται... Θα βασιλεύει η πιο μαύρη φτώχεια και το λαϊκό αίμα θα χύνεται ασταμάτητα για τα κέρδη των αφεντάδων λόγω πολέμου, ή σε πρώτη φάση με την επιβολή ανοιχτού φασισμού... Συνεπώς τα «γοβάκια» τους θα κολλάνε πάνω στο αίμα και θα εμποδίζονται να κάνουν πιρουέτες για να εγκλωβίζουν συνειδήσεις. Μοιραία, θ' ακινητοποιούνται ή θα τσακίζονται στην προσπάθειά τους να κάνουν τη βρωμοδουλειά.

Σαφέστατα όμως δεν θα εκλείψουν αυτά τ' απόβλητα, οι φανεροί και καμουφλαρισμένοι φασιστοναζίδες. Ούτε π.χ. στην Κατοχή (Β΄ Παγκόσμιος Ιμπεριαλιστικός Πόλεμος) εξέλιπαν, μήτε επί χούντας 1967 - 1974. Υπήρχαν ως σιχαμερή μειοψηφία. Τούτος είναι ο λόγος που γίνεται εδώ και κάμποσα χρόνια μεθοδευμένη προσπάθεια εκφασισμού του λαού και δη της νεολαίας. Θέλουν να μετατρέψουν τη σιχαμερή μειοψηφία σε σιχαμερή πλειοψηφία, που θα συνεχίσει να σέρνεται με ξεσκισμένα γόνατα, αποζητώντας τον ακρωτηριασμό της για να πάψει να πονά...

Κι εδώ φτάνουμε αισίως στην ιστορική αποστολή του ΚΚΕ ως οργανωμένης πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, που τάχθηκε να οργανώσει το λαό και να τον οδηγήσει στην κομμουνιστική επανάσταση.

Τι αποτελεί όμως κάθε οργανωμένο τμήμα ανθρώπων; Αποτελεί έναν μηχανισμό που διαθέτει όργανα λειτουργίας και όργανα ελέγχου των οργάνων λειτουργίας. Μόνο που αντίθετα με τους μηχανισμούς τεχνολογίας, π.χ. σύγχρονο αυτοκίνητο, έχει αυξημένες απαιτήσεις παρακολούθησης των λειτουργιών του, γιατί αφορά την ταξική πάλη. Κι η ταξική πάλη δεν είναι περίπατος - χόμπι Είναι αιματηρά σκληρή.

Για τούτο, ακόμη και σ' εποχές ...νομιμότητας του ΚΚΕ, ενίοτε ο έλεγχος από πάνω προς τα κάτω και αντίστροφα, δεν πρέπει να διεξάγεται με ανοιχτά χαρτιά...

Γιατί; Διότι αν είμαι χαλασμένη εξαρχής ή χάλασα στην πορεία, ξέρω από ποιους να φυλάγομαι, μην πιαστώ στα πράσα... Κι όσο δεν πιάνομαι επ' αυτοφώρω, ακινητοποιούνται όποιοι μ' έχουν μυριστεί και δεν έχουν μάρτυρες... Αρα το «βουλώνουν» μη χαρακτηριστούν διαλυτικά στοιχεία ή τρελοί. Ετσι, συνεχίζω να εμποδίζω την κομματική δουλειά, ή να σπιλώνω με ράδιο - αρβύλα καθαρούς δυνατούς εξωκομματικούς και κομματικούς συντρόφους, προωθώντας στρατολογίες και προς τα πάνω όργανα τσιράκια μου, ή ανυποψίαστους που χειρίζομαι... Κι αν κάποιος ανυποψίαστος ξυπνήσει, τον ξεπαστρεύω κι αυτόν με ράδιο - αρβύλα ή προβοκάτσια, αφού έχω συμμάχους εκτός κόμματος, ίσως κι εντός...

Ομοιο κακό θα προξενούσα ως μη χαλασμένη, αλλά ανεπαρκής. Ανεπαρκής = ξερόλας + γραφειοκράτης + επιθετικός απέναντι σ' όποιον βάζει ζητήματα που ο ίδιος αδυνατεί να συλλάβει. Διπλά επικίνδυνη, γιατί θα καταντούσα χάντρα στο κομπολογάκι του όποιου χαλασμένου, πιστεύοντας ότι δρω υπέρ του Κόμματος. Τελικά, θα έβλαπτα το Κόμμα, το λαό, τα παιδιά μου...

Για την ανασύνταξη επομένως του εργατολαϊκού ταξικού κινήματος ποσοτικά και ποιοτικά, απαιτείται ο «μηχανισμός» του ΚΚΕ να βρίσκεται σε χέρια επαναστατών και υπό διαρκή πλήρη έλεγχο.

Μόνον έτσι σαν έρθει η ώρα να ορθωθεί ο λαός για να μην ακρωτηριαστεί, θα γίνει κατορθωτό να οργανωθεί σε γειτονιές, χώρους δουλειάς κι εκπαίδευσης, για να εξεγερθεί και να επιβάλει τη δικτατορία του προλεταριάτου και την οικοδόμηση του κομμουνισμού.

Αλλιώς... αλίμονο στις επόμενες γενιές...

Καλή επιτυχία στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ!!!

Κάτω από τον, άθελα μου, βαρύγδουπο τίτλο που διάλεξα, θέλησα σ/φοι απλά να θίξω 2 θέματα που με απασχολούν όλο και περισσότερο.

Αποφεύγω να θίξω δημόσια, λεπτότερα ας πούμε θέματα, για τις αδυναμίες των Οργάνων του Κόμματός μας για παράδειγμα, ή γενικεύσεις για τα στελέχη, ας πούμε, που ο κάθε σ/φος ή απλός εργάτης βλέπει/κρίνει κι έχει ολόπλευρη ελευθερία στο δικό μας κόμμα απευθείας και ονομαστικά να επαινέσει ή να κριτικάρει, ακόμα και να καταδικάσει εκεί που δρα.

Αρχικά: Η πολιτική μας επανάσταση δεν μπορεί παρά να είναι και πολιτιστική, με την πολιτική μάλιστα να κρίνεται σχετικά σύντομα (όταν δοθεί η αποφασιστική μάχη), ενώ η πολιτιστική μακρόχρονη επανάσταση θα κρίνει τελικά ΑΝ η ενδεχόμενη πολιτική νίκη θα κρατηθεί από τον νικητή λαό. Γι αυτό δεν μπορεί να διαφεύγει της προσοχής μας, αντίθετα πρέπει να δουλέψουμε έγκαιρα και αποφασιστικά προς αυτή την κατεύθυνση.

Ως δεύτερο θέμα επιλέγω την προσπάθεια που απαιτείται, ώστε το αποτέλεσμα κάθε φορά να μην επισκιάζει την αιτία στην ανάλυσή μας και τα μέτρα που παίρνουμε.

Με ενδιαφέρον μελετώ, στο πλαίσιο αυτό, τον προσυνεδριακό μας διάλογο, δείγμα περίτρανο του ανωτέρου επιπέδου που σήμερα βρισκόμαστε ως Κόμμα από όλες τις απόψεις (θεωρητικά, οργανωτικά, ιδεολογικοπολιτικά).

Με τέτοιο δυναμικό (οργανωμένο και μη) δεν μας τρομάζουν οι τεράστιες δυσκολίες, ούτε και τα αναπόφευκτα μικρά ή μεγαλύτερα λάθη στην πορεία μας.

Αν κρίνουμε τις έως τώρα διακηρύξεις μας, δεν γνωρίζω καμία που να καλύφτηκε κάτω από παχύ στρώμα σκόνης, άχρηστη κι αχρείαστη. Η επίδραση που ασκήσαμε και ασκούμε στο εργατικό - λαϊκό κίνημα είναι βαθιά κι επωφελής. Το εμποτίζουμε με την απαιτούμενη σωτήρια δυσπιστία προς τις συνήθειες που μας κληρονομεί ο καπιταλισμός. Του δίνουμε σταδιακά τη φόρα που χρειάζεται για να κάνει το ΑΛΜΑ που απαιτείται πάνω από την αστική δημοκρατία, προς νέους λαϊκούς θεσμούς (γιατί τι άλλο είναι - πρέπει να είναι, σ/φοι, οι Λαϊκές μας Επιτροπές;).

Πρέπει από τώρα να αρχίσουμε να αλλάζουμε συνήθειες, κι εμείς και μαζί μας ο λαός. Να αναδιαπαιδαγωγήσουμε τη νεολαία, αυτό είναι το κύριο καθήκον μας αυτοτελώς ως Κόμμα και μέσα από τη δουλειά της ΚΝΕ.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ (με τα σημάδια της επερχόμενης σύγκρουσης να είναι όλο και πιο ορατά και τα διαθέσιμα χρονικά περιθώρια ενδεχομένως να μικραίνουν αμείλικτα - έτσι είναι η Ιστορία, δεν σε ρωτάει), πρέπει πάντα να μπολιάζουμε τη δράση με ιδέες, σπάζοντας το σκοτάδι της ημιμάθειας / αμάθειας ΚΑΙ στις γραμμές μας.

Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι ο καπιταλισμός διαπαιδαγωγεί τους εργαζόμενους διαφθείροντάς τους. Σε αντάλλαγμα τούς ατσαλώνει, καθιστώντας τους ικανούς αντιπάλους του με την παρέμβαση του κινήματός μας.

Πρέπει να γίνουμε ικανοί για ορθολογικές συγκρίσεις/αποκαλύψεις ετερογενών φαινομένων. Για παράδειγμα ο δημοκρατικός πολιτισμός και η δημοκρατική οργάνωση που ο καπιταλισμός παρέχει στον καθένα, να αντιπαρατεθούν εύστοχα με τη δικτατορία του κεφαλαίου - αιτία των δεινών του λαού, αλλιώς πώς θα πιστέψει ο εργαζόμενος λαός στην αναγκαιότητα της δικής μας δημοκρατικής πρότασης για τη δικτατορία του προλεταριάτου;

Χρειάζεται αυτοπεποίθηση που πηγάζει από τη γνώση - παρόλο που οι στόχοι που κατευθύνουμε τα βέλη μας φαντάζουν μακρινοί και ο σκοπός πολύ βαθύς.

Βάση μας είναι η στρατηγική μας - να την κάνουμε κτήμα μας. Για την ακρίβεια πρέπει να γίνει κτήμα ΟΛΩΝ. Και να γίνει κτήμα ΟΛΗ η στρατηγική, για να έχουν νόημα ο επί μέρους στόχος μας και τα συνθήματα του αγώνα μας.

Σ/φοι, σε συνθήκες ήττας έχουμε ύφεση κάθε είδους επαναστατικής δραστηριότητας, και στα πεδία της φιλοσοφίας, της λογοτεχνίας, της Τέχνης.

Ομως είναι δυνατό να λείπουν οι δάσκαλοι από τον παλλαϊκό συναγερμό που απαιτείται σήμερα; Να προσανατολίσουμε λοιπόν τα παλικάρια και τα κορίτσια της ΚΝΕ να γίνουν οι νέοι δάσκαλοι της νεολαίας και του λαού μας!

Η αστική ιδεολογία ασκεί θανατερή επίδραση σήμερα και πρέπει να μας απασχολήσει και ως Κόμμα βαθύτερα.

Αποτελεί την αιτία της ιστορικής αναδίπλωσης ενός σημαντικού τμήματος του λαού και της νεολαίας (με ολοφάνερη επίδραση και στις γραμμές μας ευρύτερα), με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, την όλο και διευρυνόμενη αποστράτευση και την απάθεια - αποξένωση (ως αποτέλεσμα) από τη γνώση, την ολόπλευρη μόρφωση, την αδιάκοπη προσπάθεια ανάλυσης και κατανόησης των νέων συνθηκών, που γοργά αλλάζουν και αναδιαμορφώνονται ασταμάτητα.

Αλλιώς γιατί να διαβάζουμε (αγοράζουμε/διαδίδουμε/μελετάμε) τον «Ριζοσπάστη» βασικά, και όλα τα κομματικά έντυπα, μπροσούρες κ.λπ., και παραπέρα, πώς αυτό το ενδιαφέρον θα εξελιχθεί σε αληθινή κι ακόρεστη δίψα για γνώση και διάδοση αυτής της γνώσης μαζί με το σκληρό καθημερινό μας αγώνα για το ψωμί του λαού;

Ισως, σε ένα βαθμό, ο λαός απρόσμενα ή/και συμπτωματικά να ανακαλύπτει την αλήθεια και το περιεχόμενο της πρότασής μας.

Πρέπει να επιδράσουμε με σπουδαίο ή/και καθοριστικό τρόπο στις πρακτικές δραστηριότητες των ανθρώπων, δηλαδή να τους τραβήξουμε τόσο στον αγώνα όσο και στη γνώση.

Οχι μόνο με τη δύναμη της λογικής (εδώ έχουμε ατράνταχτα επιχειρήματα), αλλά και με την επίδραση της Τέχνης.

Χρειαζόμαστε τη μαγεία που ασκούν το βιολί του τυφλού, το ακορντεόν του τσιγγάνου, η κιθάρα του Γόη.

Εν κατακλείδει:

Στις μέρες μας θα επιτευχθεί μια ενότητα πολλών λαϊκών στρωμάτων που όμοιά της δεν ήταν έως τώρα δυνατή - στη βάση των ανυπόφορων δεινών που επιβάλλονται στο λαό.

Μας είναι σαφές ότι τα λαϊκά στρώματα αυτά φέρνουν την ποικιλοχρωμία και ποικιλοφωνία στο κίνημα, είναι καλοδεχούμενα!

Κουβαλούν μαζί τους όλες τις προλήψεις και αντιδραστικές φαντασιοπληξίες, τις αδυναμίες και τα λάθη τους.

Εχουμε τη δύναμη να τους συνενώσουμε και κατευθύνουμε στη νίκη!

Σε όσους ένα πόδι έχουν στο παρόν και ένα στο μέλλον να γίνουμε διαπρύσιοι κήρυκες, να τους τραβήξουμε στο μέλλον.

Στον εργάτη να δείξουμε το δρόμο και τον τρόπο.

Στον αγρότη, που ως δουλευτής είναι μαζί μας - ενδεχομένως και έως τον σοσιαλισμό ακόμα - αλλά ως πωλητής του προϊόντος του μόχθου του επιστρέφει με αγωνία στο ελεύθερο εμπόριο (τον καπιταλισμό δηλαδή), να του προτείνουμε συμμαχία.

Σ/φοι, ο ποιητής λέει ότι τα κάστρα δεν πέφτουν με ευχές..

Οπερ έδει δείξαι λοιπόν, έχουμε τώρα ένα ακόμα όπλο στη φαρέτρα μας: τις Θέσεις του 20ού μας Συνεδρίου !

Με παρακαταθήκη την Ιστορία του ΚΚΕ , συνεχίζουμε το δρόμο που ονομάζεται ΑΓΩΝΑΣ...

Καλή επιτυχία στο Συνέδριο!