Την ανάγκη το ΚΚΕ να περάσει σε μια άλλη φάση, ανώτερης ποιότητας και ικανότητας να ανταποκριθεί στη νέα κατάσταση που εξελίσσεται με γρήγορους ρυθμούς.

• Να διαμορφωθεί και εδραιωθεί ενιαία αντίληψη από όλο το Κόμμα για τη στρατηγική του Κόμματος, για να αποκτήσει στα επόμενα χρόνια η πολιτική του παρέμβαση νέο δυναμισμό, μεγαλύτερη εμβέλεια και αποτελεσματικότητα
• Να αποκτηθεί η ικανότητα, αλλά και η τέχνη, να καθοδηγούμε και να ανεβάζουμε τη λαϊκή πάλη και συσπείρωση με βάση τη στρατηγική μας, να προσαρμόζεται σωστά, να εμπλουτίζεται
• Η οργανωτική πολιτική να προσαρμοστεί στις ανάγκες και απαιτήσεις των στρατηγικών στόχων με κεντρικά ζητήματα την επιτάχυνση της οικοδόμησης του Κόμματος στην εργατική τάξη, στη νεολαία, την ανάδειξη και εκπαίδευση στελεχών
• Να αποκτήσει τη θέση που της ανήκει η θεωρητική ιδεολογική δουλιά στη ζωή του Κόμματος.

Επομένως, κριτήριο της ποιότητας της προσυνεδριακής συζήτησης είναι αν τα ζητήματα αυτά βρίσκονται στο κέντρο της συζήτησης, αν ο απολογισμός δράσης κρίνεται από τη σκοπιά και στα πλαίσια των κεντρικών αυτών ζητημάτων.

Οι Θέσεις της ΚΕ εκτιμούν ότι είμαστε πιο ώριμοι και πιο έμπειροι να καταπιαστούμε με τη συζήτηση και τη λύση τους. Από τη σωστή όμως αυτή εκτίμηση που αναδείχνει τη δυνατότητα για να φτάσουμε στην πραγματικότητα μεσολαβεί η προσωπική θέληση, η προσωπική προσπάθεια, κατά πρώτο λόγο, του στελεχικού δυναμικού.

Η μέχρι τώρα προσυνεδριακή συζήτηση κινείται σε αυτή την κατεύθυνση. Μπορεί όμως να γίνει ακόμα πιο ζωντανή, πιο ουσιαστική, να μπει σε μεγαλύτερο βάθος.

Επανέρχονται, για παράδειγμα, ζητήματα του στιλ: Γιατί δεν προχώρησε ακόμα το Μέτωπο ή γιατί το Κόμμα παραμένει σε χαμηλά ακόμα εκλογικά ποσοστά. Πιο περιορισμένα βέβαια αλλά επανέρχονται.

Υπάρχουν μάλιστα και ορισμένοι κονδυλοφόροι από το εχθρικό στρατόπεδο που νόμισαν ότι ανακάλυψαν την Αμερική ή ότι θα κολλήσουν το Κόμμα στον τοίχο αναμασώντας φτηνιάρικα επιχειρήματα.

α) Η οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ) δεν μπήκε και δεν μπορεί να μπει σε καθορισμένα χρονικά πλαίσια. Αυτό δε σημαίνει ότι αφήνεται στην τύχη του. Το ζητούμενο είναι να συνειδητοποιηθεί με ενιαίο τρόπο η ουσία του, ο χαρακτήρας του, ο σκοπός του και, κατά συνέπεια, όλη η πάλη να υποτάσσεται στην οικοδόμησή του με σωστή τακτική.

Το κύριο, το κεντρικό περιεχόμενο της πάλης του Κόμματος σε ό,τι αφορά στο ΑΑΔΜ είναι η οργάνωση, η συνένωση του λαού σε ένα Μέτωπο με συγκεκριμένο στόχο: Αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας, στην προοπτική του σοσιαλισμού ως μόνης εναλλακτικής λύσης και απάντησης στα σημερινά μεγάλα προβλήματα του λαού και του τόπου. Να διεκδικήσει και να κατακτήσει ο οργανωμένος λαός τη δική του εξουσία. Τι σημαίνει αυτό; Να αποσπαστεί η πλειοψηφία του λαού, ή μεγάλα τμήματά του από την επιρροή των αστικών κομμάτων και του κεφαλαίου. Να πειστεί αυτή η πλειοψηφία ότι δεν πρέπει να ταυτίζει τα συμφέροντά της με τα συμφέροντα και τους σκοπούς των αστικών κομμάτων και του κεφαλαίου. Να πειστεί ότι τα συμφέροντά της δεν μπορούν να ικανοποιηθούν παρά μόνο μέσα από μια άλλη, ριζικά διαφορετική εξουσία. Τη λαϊκή. Εχουμε αποδείξει ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση. Αν έτσι τοποθετήσουμε το ζήτημα είναι φανερό ότι όλη η ουσία της πάλης του Κόμματος συγκεντρώνεται στο να μετακινηθούν μεγάλες λαϊκές μάζες σε άλλη κατεύθυνση με συγκεκριμένο σκοπό και περιεχόμενο και να πειστούν με την πείρα τους για την αναγκαιότητα της πάλης σε αυτή την κατεύθυνση. Της πάλης για τη λαϊκή εξουσία και την οργάνωση της λαϊκής οικονομίας. Μια ασφαλής ένδειξη προόδου σε αυτή την πορεία θα είναι η ουσιαστική αποδυνάμωση της δύναμης και επιρροής των αστικών κομμάτων, του οπορτουνισμού στο εργατικό κίνημα και ευρύτερα στο λαϊκό κίνημα. Στην πορεία αυτή θα διαμορφωθεί το ΑΑΔΜ και θα ολοκληρωθεί σε κορυφαίες μάχες για αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας. Το έργο αυτό είναι σύνθετο και απαιτεί πολύ σκληρή πάλη με όλο το σύστημα εξουσίας και δε θα ολοκληρωθεί με μια μόνο ενέργεια. Δε χρειάζεται ανυπομονησία αλλά σταθερότητα, να προωθείται καθημερινά βήμα το βήμα, πότε με μεγάλα άλματα, πότε πιο αργά, ανάλογα με τις εξελίξεις. Το ζήτημα είναι ακριβώς να παλεύουμε σε αυτή τη γραμμή με όλες μας τις δυνάμεις ανεξάρτητα σε ποιο χώρο κινούνται. Με την έννοια αυτή το ΑΑΔΜ δε θα είναι μια συμμαχία κορυφής, αλλά κίνημα μαζών που θα αποκρυσταλλώνεται και θα εδραιώνεται πανελλαδικά ως συμμαχία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Η πάλη τους, σε τελευταία ανάλυση, θα καθορίσει την έκβαση της οικοδόμησής του, ακόμα και τη μορφή που θα πάρει. Για τη συγκρότησή του, αλλά και τη δημιουργία του θα είναι καθοριστικός παράγοντας το εύρος των συμμαχιών, το ίδιο το Μέτωπο θα είναι συμμαχία. Συμμαχία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Οι συμμαχίες σε πολιτικό επίπεδο είναι και επιθυμητές και αναγκαίες, αλλά μόνο στο βαθμό που υπηρετούν το σκοπό της πάλης και δεν εγκλωβίζουν το κίνημα στη διαχείριση και σε αυταπάτες, π.χ., ενότητα της αριστεράς, κλπ. Αν θέλουμε να κάνουμε έναν απολογισμό, τι έγινε όλα αυτά τα χρόνια, το γενικό συμπέρασμα είναι θετικό. Εχουμε καλλιεργήσει το έδαφος, έχουμε σπείρει, προσεγγίζουν τις Θέσεις του Κόμματος πλατιές λαϊκές μάζες, αναπτύσσονται μέτωπα πάλης και συσπειρώσεις.

β) Ο απεγκλωβισμός λαϊκών δυνάμεων, η συσπείρωσή τους, η δημιουργία τελικά του Μετώπου δεν μπορεί να γίνεται ούτε τυχαία, ούτε αυθόρμητα. Θα γίνεται «κατά κύματα». Δεν αρκούν γενικά οι αγώνες. Ορος, προϋπόθεση για να απεγκλωβίζονται δυνάμεις και να συσπειρώνονται στη γραμμή του Μετώπου, είναι ο ενιαίος, συντονισμένος, πανελλαδικά και κατά κλάδο, κατά νομό, κατά περιοχή, αγώνας με συγκεκριμένο πλαίσιο διεκδικήσεων και στόχων και σε αποφασιστική αντιπαράθεση με τις πολιτικές που στηρίζουν και υπηρετούν τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Πλαίσιο που απαντά στις σύγχρονες ανάγκες και βγάζει την Ελλάδα από τη μέγκενη των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού και είναι σε αντιπαράθεση με την πολιτική των άλλων δυνάμεων. Φαίνεται ότι στο ζήτημα αυτό, όπως αναφέρεται και στις Θέσεις, υπάρχουν μπερδέματα, ταλαντεύσεις. Υπάρχει κατά συνέπεια ανάγκη να αποσαφηνιστεί γιατί είναι όρος, προϋπόθεση. Η πείρα των αγώνων, των εξελίξεων, αν σωστά γενικευτούν, βοηθούν στο ξεκαθάρισμα αυτού του ζητήματος. Οι Θέσεις θεωρούν το ζήτημα αυτό κλειδί για τη συσπείρωση και τη δημιουργία του Μετώπου. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και ο πυρήνας του προβλήματος σε ό,τι αφορά στα ζητήματα καθοδήγησης της καθημερινής δράσης.

Το πρόβλημα που θέτουν οι Θέσεις είναι ότι συνήθως περιορίζεται η πάλη μόνο στα προβλήματα που γεννιούνται από τις συγκεκριμένες συνθήκες στις οποίες δουλεύουν και ζουν τα διάφορα τμήματα της εργατικής τάξης, των ΕΒΕ, της αγροτιάς, κλπ., με εξαίρεση μεγάλες πολιτικές μάχες. Με αυτή την αντίληψη, «συσπείρωση στο πρόβλημα», δεν ανοίγεται προοπτική, δεν ανοίγεται μέτωπο απέναντι στην πολιτική που γεννά και οξύνει τα προβλήματα.

Οι συνθήκες δουλιάς, ζωής, αμοιβής, δικαιωμάτων, ελευθεριών, κλπ. και, πολύ περισσότερο, η διασφάλιση μιας καλύτερης ζωής, δεν καθορίζονται από τις τοπικές συνθήκες, αλλά από τη γενική πολιτική η οποία σχεδιάζεται από την οικονομική ολιγαρχία, τα κόμματά της, την ΕΕ. Με άλλα λόγια, η κύρια κατεύθυνση της πάλης είναι να αρχίσει να συνειδητοποιεί ο εργαζόμενος λαός ότι το πολιτικό πρόβλημα βρίσκεται στην ανατροπή, στη ριζική αλλαγή του συσχετισμού δύναμης.

Μερικά παραδείγματα για να γίνουμε πιο σαφείς. Σε κάθε τόπο δουλιάς τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι δε γεννιούνται μόνο από το συγκεκριμένο εργοδότη, αλλά κυρίως από τη γενική πολιτική που εφαρμόζεται στον κλάδο, στην οικονομία, κλπ. και είναι σχεδιασμένη για την πλήρη μετατροπή των εργαζομένων σε φτηνό εμπόρευμα. Τα προβλήματα της Εκπαίδευσης και της Υγείας εκδηλώνονται στο σχολείο, στο νοσοκομείο, κλπ., αλλά γεννιούνται από τη γενική πολιτική, που είναι ενταγμένη σε συγκεκριμένο πλαίσιο. Η ποσότητα, η ποιότητα των αγροτικών προϊόντων, η διάθεσή τους σε ικανοποιητικές τιμές για τον αγρότη δεν εξαρτώνται από τον προσωπικό του αγώνα αλλά από τη γενική πολιτική που εφαρμόζεται στον αγροτικό τομέα.

Το ζήτημα που αναδείχνει η ΚΕ σε ό,τι αφορά στη σχέση στρατηγικής και τακτικής βρίσκεται ακριβώς στο ότι πρέπει να μπει στην πρώτη γραμμή της πάλης η γενική πολιτική που γεννάει το σύνολο των προβλημάτων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Η συσπείρωση που παλεύουμε να προχωρήσει για να είναι σταθερή και με προοπτική πρέπει να 'χει στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής, που θα εξελίσσεται συνεχώς σε αντιδραστική κατεύθυνση. Από τη σκοπιά αυτή, βεβαίως, θα αντιμετωπίζονται και τα συγκεκριμένα προβλήματα σε κάθε επιμέρους χώρο. Οχι ανάποδα. Η κατανόηση και λύση αυτού του ζητήματος θα δώσει άλλη προοπτική στην πάλη και θα απελευθερώσει το δυναμισμό της πολιτικής του Κόμματος.

γ) Τρίτο βασικό στοιχείο της στρατηγικής είναι η διάταξη των δυνάμεων, καθοριστικός επίσης παράγοντας για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ). Δε δουλεύουμε γενικά στο λαό, στις μάζες, αλλά με συγκεκριμένο σχέδιο, κατεύθυνση. Κύρια κατεύθυνση η συγκέντρωση της δουλιάς στην εργατική τάξη και στους τόπους δουλιάς και κατοικίας, στη νεολαία, στα μικροαστικά στρώματα της πόλης και του χωριού και στη συμμαχία ανάμεσά τους. Υπογραμμίζεται το ειδικό βάρος που έχει η δουλιά στις γυναίκες.

Αυτά είναι τα βασικά συστατικά, ας πούμε, της στρατηγικής, του σχεδίου που έχουν επεξεργαστεί τα προηγούμενα Συνέδρια του Κόμματος.

Για την πραγματοποίηση αυτού του στρατηγικού σχεδίου απαιτείται αντίστοιχη τακτική, την οποία επίσης έχουμε σε γενικές γραμμές προσδιορίσει, αλλά μπορεί να πλουτίζεται, να τροποποιείται με μεγάλη ευελιξία ανάλογα με τις εξελίξεις, τις μεταβαλλόμενες συνθήκες, κλπ. Περιλαμβάνει την τακτική των συσπειρώσεων σε μεγάλα μέτωπα πάλης, συνθήματα, αιτήματα, μορφές πάλης που συμβάλλουν στον απεγκλωβισμό, ανεβάζουν την πολιτική συνείδηση, ωριμάζουν τη γενική ιδέα του Μετώπου και τη σύγκλιση των διαφόρων μετώπων πάλης σε ένα ενιαίο, πανελλαδικό.