Από το καλοκαίρι ακόμα και μπροστά στην οικονομική κρίση που έκανε την εμφάνισή της σε άλλες καπιταλιστικές χώρες, το ΠΑΜΕ έθεσε τις δυνάμεις του σε πλήρη επιφυλακή. Κάλεσε τους εργαζόμενους σε επαγρύπνηση και αγωνιστική ετοιμότητα, διοργανώνοντας προς αυτή την κατεύθυνση πολύμορφες κινητοποιήσεις. Την ίδια ώρα, η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ καλούσε τους εργαζόμενους να κρατήσουν στάση αναμονής, επέμενε στη λογική «ας δούμε πρώτα τι θα γίνει (σ.σ., για παράδειγμα, με τον προϋπολογισμό) και βλέπουμε μετά τι κάνουμε». Εδινε και δίνει χρόνο και χώρο στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκπροσώπους του να στεριώσουν την επίθεση σε βάρος των εργαζομένων, να χτυπήσουν δικαιώματα. Η διαφορετική αφετηρία, η στρατηγική επιδίωξη από την οποία ξεκινούν οι δύο γραμμές μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι αυτό που διαφοροποιεί τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ από αυτές της συναίνεσης.

Οι κινητοποιήσεις που κάθε φορά εξαγγέλλει η ΓΣΕΕ δεν μπορούν να ξεφύγουν από το πλαίσιο που καθορίζει ο ρόλος που έχουν αναλάβει οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού: Να εγκλωβίσουν την εργατική τάξη στα κριτήρια της «ανταγωνιστικότητας», το «ρεαλιστικό» και το «εφικτό», που επιτρέπει η κερδοφορία των επιχειρήσεων. Να της διδάξουν τη συναίνεση και την υποταγή, πώς θα υπηρετεί τη μέγιστη δυνατή ληστεία των καρπών του δικού της μόχθου.

Στον αντίποδα, κάθε μικρή και μεγάλη μάχη που δίνουν οι ταξικές δυνάμεις υποτάσσεται στη συνολική δράση που αναπτύσσει το ΠΑΜΕ για την ολόπλευρη θωράκιση της εργατικής τάξης. Το πώς σταθεροποιούνται, αλλά και επιταχύνονται αποφασιστικά τα βήματα για την ταξική αφύπνιση και συσπείρωση των εργαζομένων. Πώς τα συνδικάτα, γενικά το εργατικό κίνημα θα αναπτύσσει παρέμβαση για όλα τα ζητήματα που αφορούν την εργατική - λαϊκή οικογένεια, από τις συλλογικές συμβάσεις μέχρι την εξασφάλιση και δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου.

Πώς οι εργαζόμενοι ολοένα και πιο μαζικά θα υιοθετούν και θα καθορίζουν διεκδικήσεις για την άμεση βελτίωση της ζωής τους, με βάση την αμείωτη και ραγδαία αύξηση του πλούτου, βαθαίνοντας όμως ταυτόχρονα το περιεχόμενο της πάλης τους. Δουλεύοντας με προοπτική όχι να καρπωθούν λίγα παραπάνω ψίχουλα, αλλά όλο τον πλούτο που παράγουν και γι' αυτό τους ανήκει. Πώς η εργατική τάξη θα διαπαιδαγωγείται και θα δυναμώνει ώστε να μπορέσει να αναλάβει την ευθύνη και το ρόλο που της αναλογεί, καθώς οξύνεται η ταξική πάλη: Σήμερα, για να συμβάλει στην ανάταση, στην αποφασιστική αναζωογόνηση των λαϊκών αγώνων, σε συνθήκες παγκόσμιας ύφεσης του κινήματος και πισωγυρίσματος. Αύριο για να ηγηθεί αγώνων που θα έχουν στόχο τις ριζοσπαστικές αλλαγές που απαιτεί η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού.

Σ' αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Πέμπτη τα συλλαλητήρια των ταξικών δυνάμεων σε 60 πόλεις, σε όλη τη χώρα, εντείνοντας τις προετοιμασίες για την επιτυχία της πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα στις 10 του Δεκέμβρη. Στην ίδια κατεύθυνση το ΠΑΜΕ αναπτύσσει σταθερά πολύπλευρη και πολύμορφη παρέμβαση σε όλα τα μέτωπα που αφορούν στο μεροκάματο και τη ζωή της εργατικής τάξης. Μόνο το τελευταίο τρίμηνο, το ΠΑΜΕ κατέγραψε σημαντικές παρεμβάσεις:

• Ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, για την περιφρούρηση και διεύρυνση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς. Το ΠΑΜΕ βρέθηκε στο πλευρό των εργαζομένων της «Vodafone» που ήρθαν αντιμέτωποι με τα σχέδια της εργοδοσίας για μαζικές απολύσεις (τις οποίες βάφτιζε «εθελούσιες αποχωρήσεις»), προχώρησε σε αποκλεισμό των κεντρικών γραφείων της πολυεθνικής, έστειλε σαφές μήνυμα ότι οι εργαζόμενοι δεν είναι ανυπεράσπιστοι απέναντι στην ασυδοσία του κεφαλαίου. Αμεση ήταν η απάντηση που έδωσαν οι ταξικές δυνάμεις και στην αυθαίρετη απόλυση εγκύου από τα καταστήματα βρεφικών ειδών «Ροζαλί» στη Ζάκυνθο, δίνοντας τη μάχη με επιμονή, αναδεικνύοντας την ανάγκη τα συνδικάτα να πρωτοστατήσουν στην πάλη για την προστασία της μητρότητας, για το τσάκισμα της τρομοκρατίας που αντιμετωπίζουν έντονα οι εργαζόμενες μανάδες. Αντίστοιχη ήταν η παρέμβαση του ΠΑΜΕ και των ταξικών συνδικάτων ενάντια στην απελευθέρωση του ωραρίου και στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, όπως έγινε με την κατάληψη στις 31 του Οκτώβρη των γραφείων του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών από δυνάμεις του ΠΑΜΕ και μικρομεσαίους ΕΒΕ. Τέτοιες κινητοποιήσεις έγιναν και σε άλλες πόλεις, δίνοντας ώθηση στην κοινή πάλη εργαζομένων και αυτοαπασχολούμενων, που αποτελεί στρατηγική επιδίωξη του ΠΑΜΕ.
• Για μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους, συνολικά την προστασία της ζωής και της υγείας των εργαζομένων, τον ξεσηκωμό της εργατικής τάξης ενάντια στην προωθούμενη κατάργηση του θεσμού των Βαρέων Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (ΒΑΕ). Στα σχέδια που τινάζουν στον αέρα τα ασφαλιστικά δικαιώματα 700.000 εργαζομένων και ασφαλισμένων σε καθεστώς ΒΑΕ, το ΠΑΜΕ απάντησε δυναμικά, ξεκαθαρίζοντας ότι οι εργαζόμενοι όχι μόνο δε δέχονται το πετσόκομμα, αλλά απαιτούν τη διεύρυνση της λίστας των ΒΑΕ. Η θέση αυτή του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος μεταφέρθηκε με τη δυναμική παρέμβαση κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Μπεχράκη (29/8), αναλύθηκε και τεκμηριώθηκε με βάση τις σύγχρονες συνθήκες εργασίας και ανάγκες που γεννά το εργασιακό περιβάλλον για την προστασία των εργαζομένων στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στις 2/9, έγινε σύνθημα στα συλλαλητήρια που διοργανώθηκαν στις 4/9, έδωσε ώθηση στον προσανατολισμό της δουλειάς ανά κλάδο.
• Για την ανάδειξη της σημασίας του προλεταριακού διεθνισμού, τη στήριξη των αγώνων που δίνει η εργατική τάξη σε κάθε χώρα, την ενίσχυση της κοινής πάλης ενάντια στον κοινό αντίπαλο. Από τις 25 μέχρι τις 30 του Σεπτέμβρη το Καραβάνι Αλληλεγγύης του ΠΑΜΕ «ταξίδεψε» στις ιδιαίτερα δοκιμασμένες από τον ιμπεριαλισμό πατρίδες των εργατών του Λιβάνου, της Συρίας. Στα τέλη του Οκτώβρη, το ΠΑΜΕ υποδέχτηκε για πολλοστή φορά παιδιά από την Παλαιστίνη, που φιλοξενήθηκαν στη χώρα μας περνώντας μερικές στιγμές ξενοιασιάς, εισπράττοντας και μεταφέροντας πίσω στη χώρα τους γνήσιο το μήνυμα της διεθνιστικής αλληλεγγύης.
• Σφυρηλατώντας την ταξική ενότητα όλων ανεξαίρετα των εργαζομένων, εκφράζοντας έμπρακτη συμπαράσταση στους μετανάστες. Είτε παρεμβαίνοντας άμεσα σε κρούσματα τρομοκράτησης και βίας σε βάρος μεταναστών (π.χ., με την πορεία που έκανε η Γραμματεία Αθήνας του ΠΑΜΕ στις 29 του Οκτώβρη, μετά το θάνατο 29χρονου Πακιστανού έξω από τη Διεύθυνση Αλλοδαπών, όπου χιλιάδες στοιβάζονται καθημερινά, σε άθλιες συνθήκες, για να πάρουν ένα χαρτί), είτε με πρωτοβουλίες όπως το σεμινάριο που έγινε στις 21/9 με αφρικανικά συνδικάτα με στόχο (μεταξύ άλλων) τον καλύτερο σχεδιασμό και συντονισμό της δράσης για την ένταξη στα συνδικάτα των Αφρικανών μεταναστών.
• Ενάντια στην παράδοση στρατηγικών τομέων της οικονομίας στους ιδιώτες. Ενάντια στο ξεπούλημα του ΟΛΠ, του ΟΛΘ, με αποφασιστικές κινήσεις όπως η κατάληψη (19/8) της έδρας του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδας για «ΟΣΕ αποκλειστικά δημόσιο, για το λαό και όχι το κεφάλαιο», όπως έγραφε το γιγάντιο πανό που κρεμάστηκε στην πρόσοψη του κτιρίου.
• Παρεμβαίνοντας για όλα τα προβλήματα που απασχολούν και επηρεάζουν την εργατική - λαϊκή οικογένεια. Ενάντια στη λειτουργία των νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, για φάρμακα φτηνά και ποιοτικά για όλο το λαό, ενάντια στην ένταση των ταξικών φραγμών στην Παιδεία, αντιπαλεύοντας σταθερά όσους λένε πως τέτοια ζητήματα είναι υπόθεση λίγων «ειδικών» και αναδεικνύοντας, π.χ., γιατί αποτελεί πρώτα και κύρια υπόθεση της εργατικής τάξης η επιστήμη να αναπτύσσεται και να αξιοποιείται με στόχο την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών.
• Με στόχο η επόμενη μέρα να βρει την εργατική τάξη να παλεύει από καλύτερη θέση ενάντια στις πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που υπηρετούν το κεφάλαιο. Οργανώνοντας από αυτή την αφετηρία μάχες, όπως η απεργία στις 21 του Οκτώβρη, αλλά και η επερχόμενη απεργιακή αναμέτρηση στις 10 του Δεκέμβρη. Για να προστίθεται κάθε φορά ένα ακόμα πετραδάκι, να δυναμώνει ολοένα η οργάνωση της πάλης των εργατών ως τάξης απέναντι σε τάξη. Να μπαίνουν νέες δυνάμεις στη μάχη κόντρα στα συμφέροντα του κεφαλαίου, να αποκτά το ΠΑΜΕ γερά ποδάρια σε ακόμα περισσότερους τόπους δουλειάς και κλάδους.