Ολο το προηγούμενο διάστημα, με τη δύναμη των μέσων και των μηχανισμών που διαθέτουν, καλλιέργησαν διλήμματα, αυταπάτες, εκβίασαν συνειδήσεις, διαμορφώνοντας σε μεγάλο βαθμό τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα. Κι έρχονται τώρα, με βαθυστόχαστες αναλύσεις καλοπληρωμένων φερέφωνων, να ισχυριστούν ότι επιβεβαιώνεται η πολιτική τους, αφού - όπως λένε - την ενέκρινε η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Προχωρώντας, δε, ακόμα περισσότερο υποστηρίζουν πως, εν πάση περιπτώσει, το απαρχαιωμένο και μονίμως απομονωμένο ΚΚΕ, που εκφράζει τη μόνη διαφορετική πολιτική πρόταση, δε χρειάζεται στην πολιτική ζωή του τόπου.

Αρκετοί άνθρωποι, που πάλεψαν στην πρώτη γραμμή της εκλογικής μάχης, βλέποντας το εκλογικό αποτέλεσμα, προβληματίστηκαν. Αν θέλουμε να δούμε αντικειμενικά τα αποτελέσματα, θα πρέπει να ανατρέξουμε σε προηγούμενες αποφάσεις της ΚΕ, π.χ. σχετικά με τη δυνατότητα των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ να διατηρήσουν υψηλά ποσοστά. Εκτιμούσε η ΚΕ (15 Ιούνη 1999) ύστερα από τη μάχη των ευρωεκλογών: «Η ΚΕ του Κόμματος θεωρεί ότι δεν πρέπει να υπάρχει κανένας εφησυχασμός για τη δυνατότητα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να εγκλωβίζουν και να χειραγωγούν με πλαστά διλήμματα και κινδυνολογία, παίζοντας με τον πόνο και τα βάσανα των λαϊκών στρωμάτων. Προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη να γίνουν βαθύτερες αλλαγές στην πολιτική συνείδηση των πλατιών λαϊκών μαζών, να κατανοηθεί η ανάγκη αντίστασης γύρω από τα αντιμονοπωλιακά και αντιιμπεριαλιστικά αιτήματα και στόχους πάλης...».

Η ΚΕ, εκτιμώντας αντικειμενικά τη δυνατότητα των δύο μεγαλύτερων κομμάτων του δικομματισμού για υψηλά ποσοστά, ταυτόχρονα διαπίστωνε τις δυνατότητες που υπάρχουν για το ΚΚΕ.

Ομως στις εκλογές δεν είμαστε μόνοι μας. Πολύ περισσότερο σήμερα που έχουν «λυσσάξει» με την πολιτική παρουσία, τη δράση και την πολιτική επιρροή του ΚΚΕ, όχι μόνο η πλουτοκρατία της χώρας μας, αλλά και ξένα κέντρα, τα οποία δε διστάζουν να το δηλώνουν δημόσια με κάθε ευκαιρία.

Μικρή πτώση 0,20% του ΚΚΕ και 1.093 ψήφους λιγότερες από το 1996. Ελάχιστη αύξηση (0,75%) του ΠΑΣΟΚ (4.514 ψήφους). Αύξηση της ΝΔ κατά 5,56% και 31.245 ψήφους. Τέλος μείωση του ΣΥΝ κατά 1,26% και 6.952 ψήφους και του ΔΗΚΚΙ κατά 1,35% και 7.455 ψήφους.

Το άθροισμα των ψήφων ΠΟΛ. ΑΝ.- λοιπών, καθώς και η μείωση ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΔΗΚΚΙ είναι 34.899 ψήφοι. Εχουμε επίσης μια αύξηση των εγκύρων κατά 870 ψήφους.

Συνολικά έχουμε 35.759 από τη μείωση των κομμάτων και την αύξηση των εγκύρων, οι οποίοι αριθμητικά πήγαν στη ΝΔ κατά 87,5% και στο ΠΑΣΟΚ κατά 12,5%. Φυσικά οι μετακινήσεις έγιναν με εντελώς διαφορετικό τρόπο.

Το αποτέλεσμα δημιούργησε το εξής ερώτημα. Αγώνες γίνονται, γιατί το ΚΚΕ δεν κέρδισε περισσότερες ψήφους;

Η ανάπτυξη των αγώνων δε σημαίνει αυτόματα και πάντα και αύξηση των ψήφων του Κόμματος. Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι συνάρτηση και πολλών άλλων παραγόντων. Το κύριο είναι από τους αγώνες να ανεβαίνει η ταξική συνείδηση των πλατιών λαϊκών μαζών που συμμετέχουν. Ομως, από την πείρα μας βγαίνει ότι σε περιοχές που είχαμε μαζική συμμετοχή στους αγώνες, ανέβηκε η επιρροή του ΚΚΕ - και εκλογικά - παίρνοντας νέες ψήφους.

Τα πρώτα στοιχεία που επεξεργαστήκαμε για περιοχές που πήραν μέρος σε κινητοποιήσεις δείχνουν ότι σε 5 Δήμους στο Ν. Λάρισας, 25 χωριά του Ν. Καρδίτσας και 6 χωριά του Ν. Τρικάλων είχαμε άνοδο. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για το Ν. Καρδίτσας όπου είχαμε αύξηση σε ποσοστό και ψήφους. Πρόκειται για μετακινήσεις που έχουν ποιοτικά χαρακτηριστικά και μπορούν, κάτω από προϋποθέσεις, να αποτελέσουν σταθερή εκλογική βάση του Κόμματος.

Αντίθετα πιο ευάλωτοι είμαστε σε περιοχές που έχουμε παραδοσιακά σημαντική δύναμη. Κι αυτό γιατί εκεί έριξαν περισσότερο βάρος οι μηχανισμοί του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΝΔ. Ο αγώνας ήταν πιο σκληρός και άνισος. Ταυτόχρονα δεν έχουμε αγώνες, σημάδια ανάκαμψης του λαϊκού κινήματος και το κυριότερο καθημερινή, μόνιμη και ουσιαστική πολιτική δράση των ΚΟΒ, επαφή με νέους ανθρώπους, που και προβλήματα έχουν και αγωνιούν για τη λύση τους.

Μέσα στο καμίνι του αγώνα συμβάλλουν στη διαμόρφωση των αιτημάτων και στην επιλογή των μορφών πάλης, ερχόμενοι σε αντίθεση με τα κόμματα που ψήφισαν ή ανήκουν.

Εκεί άρχισαν να βλέπουν πιο καθαρά τις ευθύνες της ΕΕ, αλλά και όσων στηρίζουν αυτές τις επιλογές. Αυτό όμως δε φτάνει. Οι αγώνες μπορεί να έστειλαν μήνυμα αντίστασης, να ενίσχυσαν διεργασίες, ακόμη και να κέρδισαν ορισμένα αιτήματα. Η κατάσταση δεν άλλαξε. Δεν ανέτρεψαν τη συνολική αντιαγροτική πολιτική που οδηγεί στο ξεκλήρισμα και στην ανεργία.

Ο αγώνας είναι το «όργωμα του χωραφιού» και ορισμένες φορές η σπορά. Ομως για να αποδώσει καρπούς, χρειάζονται μια σειρά εργασίες καθοριστικής σημασίας. Αυτές τις εργασίες καλείται να κάνει η ΚΟ στο χώρο της. Στην προετοιμασία της κινητοποίησης, με συγκεκριμένα μέτρα για διαφώτιση, συμμετοχή, οργανωμένη παρουσία όλων των αγροτών με πρώτους τους κομμουνιστές. Κατά τη διάρκειά τους πρέπει να κατανοείται όχι μόνο το περιεχόμενο των άμεσων αιτημάτων, αλλά η προοπτική του αγώνα. Ταυτόχρονα, να προβάλλεται η ανάγκη γενικότερων αλλαγών.

Η ποιότητα και η μονιμότητα των δεσμών μας με τα λαϊκά στρώματα του χωριού κρίνεται όχι με την ανακύκλωση των προβλημάτων, που έτσι και αλλιώς τα ξέρουν εξίσου καλά με τους κομμουνιστές, αλλά με την εκλαΐκευση της εναλλακτικής μας πρότασης, την αναγκαιότητα της οικοδόμησης του Μετώπου, σε τελευταία ανάλυση με τη λύση που προτείνουν οι κομμουνιστές.

Η προπαγάνδα της κυβέρνησης, των μηχανισμών της, αλλά και της ΝΔ και των μικρότερων κομμάτων ΣΥΝ - ΔΗΚΚΙ προβάλλει την «ανάπτυξη της υπαίθρου», μέσα από το μονόδρομο της ΟΝΕ, της «Ατζέντας 2000» και των λοιπών επιταγών της ΕΕ.

Αυτός ο μονόδρομος, ήδη, στοίχισε αρκετά στο μικρομεσαίο αγρότη και τη χώρα μας. Π.χ. έλλειμμα αγροτικού ισοζυγίου με χώρες της ΕΕ 430,5 δισ., μείωση του αγροτικού εισοδήματος 12% τα 4 τελευταία χρόνια, χρέη αγροτών στην ΑΤΕ 1 τρισ., εγκατάλειψη της παραγωγής από 200.000 αγροτικά νοικοκυριά κλπ.

Ολα τα παραπάνω είναι αποτελέσματα του συγκεκριμένου δρόμου ανάπτυξης που ακολουθεί η χώρα μας, με αρνητικές συνέπειες για την πλειοψηφία του λαού και τεράστια κέρδη για την ολιγαρχία. Είναι ο δρόμος του ιμπεριαλισμού και των μονοπωλίων.

Οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί μπορούν, με τον καλύτερο τρόπο, να εξουδετερώσουν τα μειονεκτήματα του μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου, να μειώσουν το κόστος παραγωγής, να εξασφαλίσουν ικανοποιητικό εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και να δώσουν στον καταναλωτή φθηνά και καλής ποιότητας τρόφιμα. Να αξιοποιήσουν τις νέες τεχνικές και τεχνολογίες. Να συμβάλουν στην απασχόληση και στην παραμονή των νέων στην ύπαιθρο. Να προστατέψουν το περιβάλλον και να αναζωογονήσουν οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά την ύπαιθρο. Ο παραγωγικός συνεταιρισμός, όμως, μπορεί να αναπτυχθεί στα πλαίσια της άλλης πολιτικής, που στη γεωργία θα εκφράζεται με συγκεκριμένα μέτρα αναδιάρθρωσης της αγροτικής πολιτικής, σύστημα τιμών και επιδοτήσεων, έργα υποδομής κλπ.

Στο βαθμό που θα προβάλλουμε πειστικά την εναλλακτική μας πρόταση και το τι σημαίνει αυτή για κάθε χώρο (εργασιακές σχέσεις, ανεργία, υγεία, παιδεία κ. ά.), δημιουργούμε καλύτερες προϋποθέσεις να αντιστέκονται τα φτωχά λαϊκά στρώματα στις σειρήνες του ΠΑΣΟΚ και στη δημαγωγία και τον λαϊκισμό της ΝΔ. Ταυτόχρονα θα καταφέρνουμε να ξεκόψουμε - και εκλογικά - μεγάλα τμήματα αυτών των στρωμάτων που συνεχίζουν να βρίσκονται εγκλωβισμένα στις «δαγκάνες» του δικομματισμού.

Οι αγωνιστικές παραδόσεις και η ανάπτυξη νέων αγώνων στη Θεσσαλία αποτελούν μια ευοίωνη προοπτική, ανεξάρτητα από την καταγραφή της 9ης Απρίλη. Οχι μόνο γιατί έδωσαν πνοή και ελπίδα σε μια περίοδο εκφυλισμού του αγροτικού κινήματος και γενικότερων αδυναμιών του λαϊκού κινήματος ή γιατί έδωσαν συγκεκριμένα θετικά αποτελέσματα στις νομαρχιακές - δημοτικές εκλογές και στις ευρωεκλογές, που οι συνθήκες ήταν διαφορετικές, αλλά, και κυρίως, γιατί έχουμε μπροστά μας νέα αντιδραστικά μέτρα. Η κυβέρνηση, αξιοποιώντας το εκλογικό αποτέλεσμα, θα επιταχύνει τους ρυθμούς των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Συνεπώς, το πρόβλημα δεν είναι να ομφαλοσκοπούμε στους αγώνες περιμένοντας να δώσουν άμεσα καρπούς, αλλά το πώς παρεμβαίνουμε στην οργάνωση, την εξέλιξή τους και πολύ περισσότερο την άλλη μέρα από το σταμάτημά τους. Ο,τι κενό αφήνουμε εμείς, είναι έτοιμοι να το αρπάξουν, τη μια φορά το κυβερνητικό κόμμα, την άλλη φορά η αξιωματική αντιπολίτευση και ορισμένες φορές τα πολιτικά αναχώματα που δημιουργούν.

Από τη δική μας ικανότητα εξαρτάται λοιπόν το πόσο σταθερά θα είναι προσηλωμένη όλη η δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ στην υπόθεση της οικοδόμησης του Αντιμονοπωλιακού Αντιιμπεριαλιστικού Δημοκρατικού Μετώπου.

Για την ΚΟ Θεσσαλίας είναι στόχος τιμής μπροστά και στο 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ.