Η χειρότερη αλλαγή που προωθεί το προτεινόμενο ασφαλιστικό νομοσχέδιο και αφορά στον ΟΓΑ, είναι η μετάταξη από το ΙΚΑ στον ΟΓΑ όλων των εργατών που δουλεύουν σε αγροτικές επιχειρήσεις, αγροτικές εκμεταλλεύσεις, αλιευτικές επιχειρήσεις και αγροτικούς συνεταιρισμούς.

Η μετάταξη αυτή γίνεται με τον αυθαίρετο χαρακτηρισμό αυτών των εργατών, ως κατά κύριο επάγγελμα αγροτών.

Σκοπός αυτής της μετάταξης είναι η δραστική μείωση των συντάξεών τους και η αντίστοιχη εισφοροαπαλλαγή των εργοδοτών τους.

Σύμφωνα με όσα ισχύουν σήμερα στον ΟΓΑ και στο ΙΚΑ, ένας εργαζόμενος στις παραπάνω επιχειρήσεις που ήταν ασφαλισμένος στο ΙΚΑ, αμειβόταν με το κατώτερο ημερομίσθιο της ΕΓΣΣΕ, και είχε συμπληρώσει 15 χρόνια συντάξιμα, πράγμα πολύ δύσκολο για εποχιακούς εργαζόμενους, θα έπαιρνε την κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ, που είναι 392,16 ευρώ ή 133.628 δρχ./μήνα και 97,96 ευρώ ή 33.380 δρχ./μήνα επικουρική. Δηλαδή, θα έπαιρνε συνολική μηνιαία σύνταξη 167.008 δρχ.

Μετατασσόμενος στον ΟΓΑ, στην πέμπτη ασφαλιστική κλάση με 15 χρόνια συντάξιμα, θα πάρει μηνιαία σύνταξη μόνον 75.781 δρχ. (741,32 ευρώ Χ 0,02 Χ 15 = 222,4 ευρώ = 75.781 δρχ.), δηλαδή θα μειωθεί η συνολική μηνιαία σύνταξή του κατά 54,6% και θα παίρνει λιγότερη από τη μισή που έπαιρνε.

Ελάχιστοι από τους μετατασσόμενους εργαζόμενους από το ΙΚΑ στον ΟΓΑ θα πάρουν, επί πλέον από τη σύνταξη του ΟΓΑ, και επικουρική σύνταξη. Και αυτό γιατί, για να παραμείνουν ασφαλισμένοι στο ΕΤΑΜ, θα πρέπει με την ψήφιση του νομοσχεδίου να έχουν τουλάχιστον 1.500 ένσημα στο ΕΤΑΜ και στο μέλλον να πληρώνουν οι ίδιοι, εκτός από τη δική τους εισφορά και την εισφορά που μέχρι τότε πλήρωνε ο εργοδότης.

Οι επιχειρήσεις που απασχολούν λιγότερους από πέντε εργαζόμενους θα απαλλαγούν από κάθε εισφορά που πλήρωναν μέχρι σήμερα στο ΙΚΑ και ανέρχονταν συνολικά στο 30,65% του βασικού ημερομίσθιου, δηλαδή 2.426 δρχ./μέρα ή 60.641 δρχ./μήνα.

Οι επιχειρήσεις που απασχολούν περισσότερους από πέντε εργαζόμενους θα πληρώνουν πολύ λιγότερες εισφορές. Από 60.641 δρχ./μήνα που πλήρωναν στο ΙΚΑ, θα πληρώνουν 21.471 δρχ./μήνα στον ΟΓΑ (741,32 ευρώ Χ 0,085 = 63,01 Χ 340,75 = 21.471 δρχ./μήνα. Δηλαδή, θα πληρώνουν στον ΟΓΑ περίπου το 1/3 των εισφορών που πλήρωναν στο ΙΚΑ.

Με τις παραπάνω αλλαγές, τις προκλητικές μειώσεις μέχρι και την κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών των αγροτικών επιχειρήσεών επιβαρύνονται κύρια οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις αυτές, των οποίων περικόπτονται δραστικά οι συντάξεις, και ο κρατικός προϋπολογισμός, ο οποίος για την ασφάλιση κάθε εργαζόμενου σε αυτές τις επιχειρήσεις θα πληρώνει μηνιαία εισφορά διπλάσια από αυτή του ασφαλισμένου στον ΟΓΑ ή 42.942 δρχ./μήνα.

Δηλαδή, τις προκλητικές εισφοροαπαλλαγές των επιχειρήσεων τις φορτώνονται οι εργαζόμενοι σε αυτές τις επιχειρήσεις και τα λαϊκά στρώματα, μέσα από το αντιλαϊκό φορολογικό σύστημα.

Οι συνέπειες από τον αυθαίρετο χαρακτηρισμό αυτών των εργαζομένων ως αγροτών και τη μετάταξή τους από το ΙΚΑ στον ΟΓΑ δεν περιορίζονται μόνο στη δραστική μείωση των συντάξεων, αλλά και σε άλλα κοινωνικά δικαιώματα, όπως αυτό της εργατικής κατοικίας, για το οποίο δε θα έχουν πλέον δικαίωμα. Επειδή στον ΟΓΑ δεν υπάρχει αντίστοιχο πρόγραμμα εργατικής ή αγροτικής κατοικίας.

Η μετάταξη αυτή, εκτός των συνεπειών στους εργαζόμενους, θα επιταχύνει τη συγκέντρωση της γης και της αγροτικής παραγωγής σε λίγους μεγαλοαγρότες και στις μεγάλες αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Και αυτό γιατί η μετάταξη αυτή μειώνει σημαντικά το κόστος παραγωγής αυτών των επιχειρήσεων που απασχολούν μισθωτή εργασία και στην πλειοψηφία τους είναι μεσαίες και μεγάλες αγροτικές εκμεταλλεύσεις.

Η μείωση του κόστους παραγωγής σε αυτές τις επιχειρήσεις θα βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά τους, σε σχέση με τα μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά, που δε χρησιμοποιούν ή χρησιμοποιούν ελάχιστη μισθωτή εργασία, με αποτέλεσμα να συρρικνωθεί το καθαρό εισόδημά τους σε πρώτη φάση και σε δεύτερη να οδηγηθούν στη χρεοκοπία και στην εγκατάλειψη.

Το προτεινόμενο νομοσχέδιο επαναφέρει ως υποχρεωτική την αυτοτελή ασφάλιση και συνταξιοδότηση και των δύο συζύγων αγροτών. Δεν αίρει όμως τους λόγους για τους οποίους η κυβέρνηση με τον προηγούμενο νόμο είχε θεσμοθετήσει την προαιρετική ασφάλιση του ενός εκ των δύο συζύγων, με αποτέλεσμα ο ανασφάλιστος σύζυγος που γεννήθηκε μετά το 1937 να μην παίρνει καμιά σύνταξη, παρά να κληρονομεί ένα ποσοστό του ασφαλισμένου συζύγου, όταν αυτός πεθάνει.

Ο λόγος αυτός ήταν τα υψηλά ασφάλιστρα που επέβαλε ο νόμος και έχουν αποτέλεσμα 200.000 περίπου αγρότες να είναι ανασφάλιστοι. Με την προτεινόμενη ρύθμιση, ναι μεν θα είναι υποχρεωτική η ασφάλιση και των δύο συζύγων, στην πράξη όμως θα είναι ανασφάλιστοι όπως είναι και άλλοι 200.000 περίπου αγρότες, επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν τα υψηλά ασφάλιστρα. Με τις αναθεωρήσεις της ΚΑΠ και τη συμφωνία του ΠΟΕ, που εξανεμίζουν το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών, περισσότεροι αγρότες θα είναι ανασφάλιστοι, γι' αυτό η ρύθμιση αυτή δε θα έχει στην πράξη κανένα θετικό αποτέλεσμα.

Με το προτεινόμενο νομοσχέδιο δίνεται η δυνατότητα στον υπουργό με αποφάσεις του να καθορίζει την ετήσια αύξηση των αγροτικών συντάξεων, παίρνοντας υπόψη του την εισοδηματική πολιτική και τη βιωσιμότητα του Ταμείου. Δηλαδή, καταργείται η υπάρχουσα διάταξη που όριζε ότι οι αυξήσεις των αγροτικών συντάξεων θα είναι ίσες με αυτές των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων.

Με δεδομένα τα προβλήματα βιωσιμότητας του ΟΓΑ ως ταμείου κύριας ασφάλισης των αγροτών, που διαπιστώθηκαν με πρόσφατη αναλογιστική μελέτη, είναι σίγουρο ότι οι ετήσιες προσαυξήσεις θα είναι πολύ μικρές, μικρότερες του πληθωρισμού, με αποτέλεσμα οι αγροτικές συντάξεις να παραμένουν περισσότερο επιδόματα ελεημοσύνης, παρά συντάξεις.

Ηδη με το προτεινόμενο νομοσχέδιο γίνεται η αρχή περικοπής των αγροτικών συντάξεων με την αναπροσαρμογή της παραγράφου 1 του άρθρου 9 του Ν. 2458/97, με την οποία περικόπτονται οι προσαυξήσεις των αγροτικών συντάξεων που δίνονταν ως επίδομα γάμου και τέκνων, στις περιπτώσεις που υπήρχαν οι προβλεπόμενες προϋποθέσεις.

Με το προτεινόμενο νομοσχέδιο νομοθετούνται και οι προεκλογικές παροχές που εξήγγειλε στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός. Αύξηση κατά 30 ευρώ της αγροτικής σύνταξης, με αποτέλεσμα να γίνεται 200 ευρώ/μήνα μεικτά ή 192 ευρώ/μήνα καθαρά από 1.1.2004 και απαλλαγή από την εισφορά στον ΟΓΑ για ένα χρόνο της αγρότισσας που τεκνοποιεί. Οι παροχές αυτές πατάνε σε πραγματικά και οξυμένα προβλήματα, χωρίς όμως να τα αντιμετωπίζουν. Γι' αυτό έχουν ψηφοθηρικό χαρακτήρα και υποτιμούν τη νοημοσύνη των αγροτών. Δε χρειάζονται στοιχεία και αναλύσεις για να καταδειχτεί ότι η σύνταξη των 192 ευρώ/μήνα που θα παίρνουν από 1.1.2004, πάνω από 450.000 συνταξιούχοι αγρότες, είναι επίδομα ελεημοσύνης και όχι σύνταξη για να ζήσει με αξιοπρέπεια ο συνταξιούχος αγρότης. Επίσης, με την εφάπαξ ετήσια εισφοροαπαλλαγή της αγρότισσας, κατά το χρόνο τοκετού, δεν αντιμετωπίζεται το σοβαρό πρόβλημα των μικρομεσαίων αγροτών να πληρώσουν τα υψηλά ασφάλιστρα στον ΟΓΑ, επειδή το εισόδημά τους εξανεμίζεται χρόνο με το χρόνο από τις αναθεωρήσεις της ΚΑΠ, τη συμφωνία του ΠΟΕ και τα αντιαγροτικά μέτρα της κυβέρνησης. Απλά αποτελούν μέτρα-ασπιρίνη, που μοναδικό στόχο έχουν την ψηφοθηρία.

Στο τελευταίο κυβερνητικό προσχέδιο νόμου με τίτλο «Νέες ρυθμίσεις κανόνων κοινωνικής ασφάλισης και άλλες διατάξεις» περιέχονται νέες αρνητικές διατάξεις για την επικουρική ασφάλιση και για το εφάπαξ των εργαζομένων στο δημόσιο. Συγκεκριμένα με την παρ. 13 του άρθρου 13 καταργεί «προαιρετικά» την 35ετία και το 60ό έτος της ηλικίας για συνταξιοδότηση. Ετσι καταργεί το σημερινό καθεστώς και «επιτρέπει» στον ασφαλισμένο να βγαίνει στη σύνταξη έως και 5 χρόνια πιο αργά. Δηλαδή η 35ετία γίνεται 40ετία και τα 60 χρόνια ηλικίας μπορεί να γίνουν 65.

Ετσι η κυβέρνηση πατώντας πάνω στην ανάγκη του ασφαλισμένου για καλύτερη σύνταξη, αυξάνει τα όρια για συνταξιοδότηση, με δέλεαρ αύξηση της σύνταξης κατά 2% για κάθε χρόνο που θα δουλέψει παραπάνω ο ασφαλισμένος.

Με το άρθρο 18 επιβάλλεται μια νέα πρόσθετη κράτηση στις πάσης φύσεως αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων υπέρ του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΕΑΔΥ). Και μάλιστα όπως λέει αυτό το άρθρο «με απόφαση του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων αυτό το ποσοστό της κράτησης μπορεί να μεταβάλλεται» δηλ. να αυξάνεται.

Αυτήν την κράτηση όπως αναφέρει το ίδιο άρθρο, θα την πληρώνουν και οι συνταξιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι για τα πέραν της σύνταξης ποσά που λαμβάνουν για οποιοδήποτε λόγο από το δημόσιο ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Πρόκειται για ένα πρόσθετο χαράτσι που επιβάλλεται αυθαίρετα στους δημόσιους υπάλληλους πέραν της κράτησης του 3% επί του βασικού μισθού και του χρονοεπιδόματος που πληρώνουν ήδη. Να υπενθυμίσουμε ότι μέχρι το 1991 στο ΤΕΑΔΥ πλήρωναν ασφαλιστική εισφορά 5% επί του βασικού μισθού και του χρονοεπιδόματος μόνον οι δημόσιοι υπάλληλοι. Το 1991 με το νόμο 1902 της ΝΔ αυτή η εισφορά μειώθηκε για τους δημόσιους υπάλληλους στο 3% και μπήκε για πρώτη φορά και ανάλογη εισφορά 3% για το κράτος που ουδέποτε την κατέβαλλε και γι' αυτό σήμερα χρωστά στο ταμείο 1,2 δισ. δρχ.

Τώρα έρχεται η κυβέρνηση και επιβάλλει μια πρόσθετη κράτηση 2% που επειδή αυτή θα υπολογίζεται στο σύνολο των αποδοχών ουσιαστικά μηδενίζει την αντίστοιχη «αύξηση» που περιέχεται στο κυβερνητικό σχέδιο νέου μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων. Επί πλέον αυτή η εισφορά, κατά το μέρος του υπολογισμού της στις πέραν του βασικού μισθού και του χρονοεπιδόματος αποδοχές, δε θά 'χει συνταξιοδοτικό αντίκρισμα, αφού αυτές οι αποδοχές δεν υπολογίζονται στη σύνταξη. Την ίδια τύχη θά 'χει αυτή η εισφορά και για τους συνταξιούχους αφού δεν επιδρά καθόλου στη σύνταξή τους.

Ο χαρακτήρας συνεπώς αυτής της εισφοράς είναι καθαρά εισπρακτικός και μ' αυτήν η κυβέρνηση επιδιώκει να καλύψει ένα μέρος από τα δικά της «σπασμένα» επί του ταμείου. Τα «σπασμένα» δηλ. της δικής της πολιτικής επί των αποθεματικών του ταμείου που ένα μεγάλο μέρος τους το έπαιξε στο Χρηματιστήριο και έτσι το δώρισε στο κεφάλαιο. Θέλει ακόμα μ' αυτόν τον τρόπο να καλύψει τα δικά της χρωστούμενα αλλά και τη γενικότερη αντεργατική διαχείριση που άσκησε και ασκεί στο ταμείο.

Παραπέρα με το ίδιο άρθρο παρέχει η κυβέρνηση αύξηση της επικουρικής σύνταξης από αυτό το ταμείο κατά «ένα πεντηκοστό για κάθε έτος ασφάλισης πέραν των 35 και μέχρι των 40 ετών», αφού όπως λέμε και προηγούμενα καταργεί την τριακονταετία προωθώντας την παράταση του εργάσιμου βίου έως στα 40 χρόνια.

Επίσης με το άρθρο 20, επιχειρείται νέα κυβερνητική παρέμβαση και στο Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ) που παρέχει το εφάπαξ στους δημοσίους υπαλλήλους.

Συνιστά έναν κλάδο πρόνοιας υπαλλήλων ΝΠΔΔ και μέσω αυτού, ουσιαστικά εντάσσει αυτούς τους υπαλλήλους στο ΤΠΔΥ χωρίς παράλληλα να διασφαλίζει τη μεταφορά των αντίστοιχων εισφορών αυτών των υπαλλήλων στο ταμείο.

Ετσι και με τη δεδομένη κυβερνητική πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων ή συγχωνεύσεων και καταργήσεων πολλών ΝΠΔΔ, υπάρχει ο εμφανής κίνδυνος οι υπάλληλοι των ΝΠΔΔ να παίρνουν εφάπαξ από το ΤΠΔΥ χωρίς η κυβέρνηση να καλύπτει τις ανάλογες εισφοροδοτικές τους υποχρεώσεις, μειώνοντας παραπέρα τα αποθεματικά του ταμείου που έχουν ήδη μειωθεί δραματικά με το παίξιμό τους από την κυβέρνηση στο Χρηματιστήριο αλλά και από τη γενικότερη κυβερνητική πολιτική επί του ταμείου.

Παραπέρα αυτό το άρθρο επανανομοθετεί τον υπολογισμό του εφάπαξ στη βάση των μισθών της πριν του χρόνου συνταξιοδότησης πενταετίας. Αυτή η ρύθμιση είχε περάσει και στο νόμο 2512/1997 με τη συναίνεση του κυβερνητικού συνδικαλισμού στην ΑΔΕΔΥ. Από αυτή και μόνο την αλλαγή, το εφάπαξ έχει καθηλωθεί σήμερα περίπου στα 15 εκατομμύρια δρχ. και όλα αυτά μ' ένα «αποφασίζουμε και διατάζουμε» της κυβέρνησης για ένα ταμείο που εισφέρουν μόνο οι εργαζόμενοι.