Σε μια περίοδο που η ελληνική κυβέρνηση, με τη συνδρομή των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, εντείνει την αντιασφαλιστική επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους, ετοιμάζει πετσόκομμα των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (ΒΑΕ) και νέα επιμήκυνση του εργάσιμου βίου, τα ίδια τα στοιχεία των οργανισμών της άρχουσας τάξης επιβεβαιώνουν πως οι εργαζόμενοι εκτίθενται σε σοβαρότατους κινδύνους, που συχνά τους κοστίζουν όχι μόνο τη σωματική και ψυχική τους υγεία, αλλά και την ίδια τους τη ζωή.

Οι συνθήκες δουλειάς αποδεδειγμένα απειλούν την υγεία και τη ζωή ολοένα και περισσότερων εργαζόμενων. Αυτό σε τίποτε δεν εμποδίζει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να μεθοδεύουν την κατάργηση των ΒΑΕ

Το 2001, δηλώθηκαν στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας 41.748 θανατηφόρα «ατυχήματα». Ωστόσο, το ILO εκτιμά ότι έγιναν 351.251. Στην πραγματικότητα, ο αριθμός των εργοδοτικών εγκλημάτων είναι πολύ μεγαλύτερος, αφού ένα τεράστιο μέρος των «ατυχημάτων» δε δηλώνονται ποτέ στις αρμόδιες υπηρεσίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι για τη χώρα μας, το 2001 το ILO καταγράφει 80 δηλωμένα θανατηφόρα «ατυχήματα» και υπολογίζει ότι έγιναν 90 όταν, μόνο αυτά που έχει καταγράψει το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας του υπουργείου Απασχόλησης είναι 188!

Ακόμα, την ίδια χρονιά, σε παγκόσμιο επίπεδο:

• Οι θάνατοι λόγω έκθεσης σε επικίνδυνες ουσίες έφτασαν τους 438.480.
• Οι τραυματισμένοι εργάτες που τελικά έχασαν τη μάχη με το θάνατο ύστερα από «ατύχημα» στην εργασία έφτασαν τους 351.000.
• Τα εργατικά «ατυχήματα» οποιασδήποτε φύσης και σοβαρότητας υπολογίζονται συνολικά σε 270 εκατομμύρια. Στις αρμόδιες αρχές δηλώθηκαν 9.031.431 «ατυχήματα» που προκάλεσαν την απουσία του εργαζόμενου από τη δουλειά για 3 ή περισσότερες μέρες, την ίδια ώρα που αυτά υπολογίζονται σε 268 εκατομμύρια. Οι τεράστιες αποκλίσεις φανερώνουν και τους ανύπαρκτους επί της ουσίας μηχανισμούς καταγραφής και αναγγελίας των «ατυχημάτων» και των επαγγελματικών ασθενειών στην πλειοψηφία των κρατών σε όλο τον κόσμο.
• Εκτιμάται ότι 184 με 208 εκατομμύρια εργαζόμενοι παγκοσμίως υποφέρουν από επαγγελματικές ασθένειες. Από αυτές τις περιπτώσεις, οι 24 με 48 εκατομμύρια αφορούν θανατηφόρες ασθένειες.
• Κάθε χρόνο υπολογίζεται πως 22.000 παιδιά πεθαίνουν σε εργατικά «ατυχήματα».

Κάθε χρόνο στην Ευρώπη 8.900 εργαζόμενοι πεθαίνουν σε εργατικά «ατυχήματα». Το ένα τρίτο από τους συνολικά 150.000 θανάτους που σημειώνονται ετησίως αποδίδεται στην έκθεση σε επικίνδυνες ουσίες στο περιβάλλον εργασίας. Οι θάνατοι από αμίαντο ξεπερνούν τις 20.000 ενώ, το 2002, 95.581 θάνατοι που προκλήθηκαν από καρκίνο, στην Ευρώπη των «27», σχετίζονταν με την εργασία.

Ακόμα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία:

• 300.000 εργαζόμενοι αποκτούν μόνιμη αναπηρία διαφόρων βαθμών.
• 350.000 εργαζόμενοι υποχρεώνονται να αλλάξουν δουλειά μετά από «ατύχημα» της τρέχουσας ή προηγούμενης απασχόλησής τους.
• 15.000 αποκλείονται οριστικά από την αγορά εργασίας.
• Το 35% των εργαζομένων «θεωρούν ότι η εργασία τους εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία τους».
• Το 28% των εργαζομένων δηλώνουν ότι υποφέρουν από προβλήματα που δε συνδέονται με ατύχημα και τα οποία οφείλονται - ή μπορεί να οφείλονται - στην εργασία τους ή επιδεινώθηκαν λόγω της εργασίας.
• Η συνθετότητα των συνεπειών που έχει το εργασιακό περιβάλλον στην υγεία των εργαζομένων είναι όμως πολύ μεγαλύτερη: Ενας στους τέσσερις Ευρωπαίους εργαζόμενους επηρεάζεται από άγχος, ενώ ο αριθμός εκείνων που πάσχουν από παθήσεις που σχετίζονται με το άγχος και προκαλούνται ή επιδεινώνονται από την εργασία αναμένεται να αυξηθεί. Το άγχος θεωρείται το δεύτερο σε συχνότητα αναφερόμενο από εργαζόμενους πρόβλημα υγείας.

Αναφέρουμε ορισμένα στοιχεία ειδικότερα για ορισμένους κλάδους στο σύνολο της ΕΕ:

• Κατασκευές: Περίπου 1.300 εργαζόμενοι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο στα κράτη - μέλη της ΕΕ.
• Υγεία: Το ποσοστό των ατυχημάτων στον τομέα της Υγείας είναι κατά 34% υψηλότερο από τον μέσο όρο της ΕΕ.
• Γεωργία: Το 2000 (για τα 15 παλαιά κράτη - μέλη της ΕΕ) ο αριθμός των θανατηφόρων ατυχημάτων ανερχόταν σε 12,6 ανά 100.000 εργαζομένους. Το ποσοστό των ατυχημάτων που συνεπάγεται περισσότερες από 3 μέρες απουσίας από την εργασία ξεπερνάει τους 6.000 ανά 100.000 εργαζόμενους, ποσοστά που συγκαταλέγονται ανάμεσα στα πιο ψηλά για όλους τους κλάδους.
• Αλιεία: Κάθε χρόνο βρίσκουν το θάνατο 24.000 αλιείς σε όλο τον κόσμο.
• Εκπαίδευση: Το 2000 το 4% των εργαζομένων απουσίασε από τη δουλειά λόγω «ατυχήματος» στην εργασία (πρόκειται περίπου για 440.000 ανθρώπους αφού υπολογίζεται ότι στον κλάδο απασχολούνται 11 εκατομμύρια).

Για τους νέους από 18 μέχρι 24 ετών, τα στοιχεία αναφέρουν ότι υπάρχουν τουλάχιστον 50% περισσότερες πιθανότητες να τραυματιστούν στο χώρο εργασίας σε σχέση με τους έμπειρους εργαζομένους. Αν λάβει κανείς υπόψιν τη διαρκή περιπλάνηση του εργατικού δυναμικού από δουλειά σε δουλειά, την εντατικοποίηση, την επέκταση της «ευελφάλειας», την απασχόληση σε αντικείμενα διαφορετικά από αυτά στα οποία κάποιος έχει σπουδάσει, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο πολλαπλασιάζονται οι απειλές για τις επόμενες γενιές των εργαζομένων.

Η ειρωνεία απέναντι στην εργατική τάξη, αλλά και η απόδειξη για το πώς το κεφάλαιο έχει βγάλει στη διατίμηση τη ζωή του εργάτη, επιβεβαιώνεται από τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει το ILO στη σχετική έκθεση, όπου τα εργατικά «ατυχήματα» και οι επαγγελματικές ασθένειες λογίζονται σαν κόστος για την επιχείρηση και σαν μέρες απουσίας από την εργασία. Ανάμεσα σε άλλα, το ILO εκτιμά ότι αν εφαρμόζονταν ακόμα και αυτά τα στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας στο σύνολο των επιχειρήσεων, θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί ετησίως τουλάχιστον 300.000 θάνατοι από «ατυχήματα» (από τους περίπου 350.000 που καταγράφονται κάθε χρόνο) και 200 εκατομμύρια «ατυχήματα» οποιασδήποτε φύσης ετησίως, από τα 270 εκατομμύρια που συμβαίνουν κάθε χρόνο στους τόπους δουλειάς!