Ορισμένες σκέψεις για τη συνέχιση της δουλειάς στις εδαφικές Οργανώσεις
Τα κριτήρια αξιολόγησης - εκτίμησης της εκλογικής μάχης για το ΚΚΕ, δεν έχουν σχέση με κανενός άλλου κόμματος. Αυτό πηγάζει από τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ, από το Πρόγραμμά του, από τη στρατηγική του. Προκύπτει από αυτό που τονίζει η πολιτική Απόφαση του 19ου Συνεδρίου: «Με τη συστηματική και ολόπλευρη δράση του, το ΚΚΕ πρέπει να συμβάλλει στις εκλογικές αναμετρήσεις ώστε η ψήφος στο ΚΚΕ από τμήματα των εργατών και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να εκφράζει όχι μόνο τη διάθεση να στηριχτεί η πολιτική δύναμη που με συνέπεια παλεύει για τα λαϊκά προβλήματα αλλά και ταξική επιλογή, με στόχο το αδυνάτισμα του αστικού πολιτικού συστήματος, της αστικής διακυβέρνησης. Κάθε ρωγμή της να ενισχύει την κατεύθυνση της ανατροπής της αστικής εξουσίας και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας».
Πιο συγκεκριμένα και κωδικοποιημένα χρειάζεται να μας απασχολήσει:
Πρώτον: Η συνέχιση και βελτίωση της κομματικής δράσης στους μεγάλους χώρους δουλειάς. Καταρχήν, σε αυτούς που αφορούν βιομηχανικούς κλάδους και παραμένουν μέσα στους δήμους παρά την υπαρκτή τάση να φεύγουν προς πιο απομακρυσμένες περιοχές, καθώς αυτό επιτάσσει η κερδοφορία του κεφαλαίου. Εδώ απαιτείται σταθερή δουλειά σε συνεργασία με την αντίστοιχη κλαδική Οργάνωση. Πιο καλά επεξεργασμένη παρέμβαση που δεν περιορίζεται μόνο στην εξόρμηση, που φυσικά είναι αναγκαία και αναντικατάστατη μορφή. Πιο καλή μελέτη, επίσης, των βιομηχανικών ζωνών, που επιβάλλουν και κατά κλάδο δουλειά, αλλά και μια πιο ενιαία προσέγγιση σε όλο το εύρος της ζώνης. Πιο σταθερό προσανατολισμό στους βιομηχανικούς εργάτες που κατοικούν στην περιοχή και δουλεύουν σε εργοστάσια, κυρίως σε Θριάσιο και Οινόφυτα. Δεν αφορά απλώς ένα στενό οργανοτεχνικό καθήκον. Αφορά ότι τον εργάτη τον αντιμετωπίζουμε ως ολοκληρωμένη προσωπικότητα που βεβαίως τον απασχολούν πρωτίστως τα προβλήματα του μεροκάματου, των εργασιακών σχέσεων, αλλά και το μεγάλωμα των παιδιών, η υγεία, η μόρφωση. Επίσης, χρειάζεται πιο επίμονο «ψάξιμο» τρόπων παρέμβασης σε ορισμένους άλλους κλάδους, ειδικά σε πολυπληθείς δήμους που δεν κρατάνε πλέον εργοστάσια στα εδαφικά τους όρια (βεβαίως και εδώ υπάρχουν περιθώρια, καθώς από συγκεκριμένες στάσεις φεύγουν πούλμαν κ.λπ.). Υπάρχουν οι κλάδοι του επισιτισμού, των εμποροϋπαλλήλων. Κλάδοι μεγάλοι, απλώνονται σε μεγάλο εύρος, με άθλιες εργασιακές συνθήκες, κυρίως με νέο και άπειρο εργατικό δυναμικό. Και εδώ όμως υπάρχουν περιθώρια. Στην αρχή τα βήματα μπορεί να είναι πιο προσεκτικά και τα αποτελέσματα μικρά. Σημασία έχει - εκεί που δεν έχει γίνει - να ξεκινήσουμε, να φτιαχτεί ένας έστω ολιγομελής πυρήνας κατά δήμο ή στα μεγάλα καταστήματα. Να εξασφαλίσουμε μόνιμη λειτουργία, συνέχιση της δράσης, παρεμβάσεις του κλαδικού σωματείου, της τοπικής Λαϊκής Επιτροπής, του Κόμματος. Εχουμε, επίσης, τα μεγάλα νοσοκομεία, τα σχολεία, τις τράπεζες, τους ΟΤΑ. Τελικά, παντού, αξιολογώντας την κατάσταση, οφείλουμε να δουλέψουμε ώστε, με προϋπόθεση τη μεγάλη πίστη και αφοσίωση, την επιμονή και την αταλάντευτη προσήλωση, την ικανότητα οργάνωσης και διάταξης δυνάμεων, με πεποίθηση ότι όποιες δυσκολίες και να συναντήσουμε θα παλέψουμε να τις υπερνικήσουμε για να καταφέρουμε να ανάψει η φλόγα της δικής μας ιδεολογίας μέσα στο εργοστάσιο, στο γραφείο, όπου έχουμε στοχεύσει.
Τα παραπάνω αφορούν καθήκον και όχι απλή συμβολή μιας εδαφικής Οργάνωσης. Αφορούν τη συνειδητοποίηση του πόσο διαφορετικό είναι να δουλεύεις σε ένα χώρο έχοντας από μέσα έναν πυρήνα, σε σχέση με το να μην έχεις. Αφορούν τη συνειδητοποίηση όλου του χώρου ευθύνης, όλου του γηπέδου που έχει για να δουλέψει μια εδαφική Οργάνωση με κοινωνικά και ταξικά κριτήρια και όχι με αβαθή, ασαφή, στενά κοινοβουλευτικό τρόπο, με περιορισμένο τελικά ορίζοντα.
Δεύτερον: Η ικανότητά μας να αφουγκραζόμαστε όλη αυτήν τη μεγάλη μάζα ανέργων και μισοανέργων που βολοδέρνει στις ουρές του ΟΑΕΔ, στα προγράμματα κατάρτισης, στα ΚΕΚ, που έχει κάνει επάγγελμα το να ψάχνει για δουλειά. Εδώ πρέπει να γίνουμε πιο διεισδυτικοί. Να προβλέψουμε καταρχήν ότι θα συνεχιστούν και θα ενταθούν με τη νέα κυβέρνηση τα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, η τσάμπα προσφορά εργατικής δύναμης στους εργοδότες. Επίσης, να καταγράψουμε καλύτερα τους χιλιάδες εργάτες που δούλευαν σε κλάδους, όπως οι κατασκευές, και οδηγήθηκαν στην ανεργία εδώ και χρόνια. Χρειάζεται να επεξεργαστούμε καλύτερα μορφές, τρόπους παρέμβασης, τρόπους «κρατήματος» αυτού του κόσμου, πιθανόν και πιο ευέλικτα όχι στατικά. Η ίδια η ζωή αυτό επιβάλλει. Να αναβαθμίσουμε και τις μορφωτικές, πολιτιστικές δραστηριότητες που δίνουν κουράγιο και αναθαρρούν αυτούς τους βασανισμένους ανθρώπους, που από την ίδια τους τη θέση είναι ευάλωτοι στα ψίχουλα αντιμετώπισης της ακραίας φτώχειας που διαφημίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Να αναβαθμίσουμε τις μορφές παρέμβασης και κινητοποίησης, χωρίς να βιαζόμαστε να ονομάσουμε «κίνημα» τα πρώτα σπέρματα δράσης και κινητικότητας.
Τρίτον: Την ιδιαίτερη φροντίδα που οφείλουμε να έχουμε στη νεολαία, στα παιδιά της λαϊκής οικογένειας. Εχουμε σοβαρά περιθώρια με μαζικούς όρους να δουλέψουμε, καταρχήν στον τομέα των ιδεών, στην αποκάλυψη της καπιταλιστικής ζούγκλας και σαπίλας, στην προοπτική του σοσιαλιστικού αύριο που αυτές οι γενιές πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως μπορεί να είναι το δικό τους μέλλον.
Τέταρτον: Εχουμε τον πολυπληθή χώρο των αυτοαπασχολούμενων. Μας αφορούν κυρίως αυτοί που έχουν λίγο ή και καθόλου προσωπικό, καθώς προσιδιάζουν, προσεγγίζουν περισσότερο την εργατική τάξη. Γνωρίζουμε τις αντιφάσεις που περικλείονται μέσα στη συνείδησή τους, προϊόν της ίδιας τους της αντικειμενικής θέσης. Είναι όμως χαρακτηριστικό πως στη Δυτική Αθήνα την πλειοψηφία των Ενώσεων ΕΒΕ την έχουν οι αντιμονοπωλιακές δυνάμεις. Αυτό δεν πρέπει να γεννά αυταπάτες για το συνολικό συσχετισμό σε αυτό το ενδιάμεσο στρώμα. Είναι όμως ένα εργαλείο για να δουλέψουμε πιο συστηματικά, να παρέμβουμε πιο δραστικά στα οξυμένα τους προβλήματα. Δουλεύουμε στην κατεύθυνση της οικοδόμησης της Λαϊκής Συμμαχίας, του θετικού ρόλου που πρέπει να παίξουν οι φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι στη γενική πορεία της πάλης.
Πέμπτον: Χρειάζεται να δουλέψουμε μεθοδικά και κατά ΚΟΒ ώστε να κρατηθεί η συνέχεια επαφής, οι δεσμοί με τους χιλιάδες ανθρώπους που κατοικούν χρόνια στις λαϊκές περιοχές, στηρίζουν το ΚΚΕ, ενημερώνονται περισσότερο ή λιγότερο σταθερά από το «Ριζοσπάστη». Να μη χαθεί, δηλαδή, αντίθετα να ενισχυθεί η επαφή. Αυτό θα γίνει κυρίως αν αυτόν τον κόσμο δεν τον αντιμετωπίζουμε μόνο ή κυρίως ως ψηφοφόρο, αλλά ως έναν αγωνιστή, φίλο του ΚΚΕ που χρειάζεται να τον ενημερώνουμε τακτικά, να του ζητούμε να συμβάλλει, να μας λέει τη γνώμη του.
Εχουμε, δηλαδή, πολλή δουλειά να κάνουμε. Θα συνεχίσουμε χωρίς σταματημό την έντονη πολιτική - ιδεολογική δουλειά, την επικαιροποίηση του εορτασμού των 100 χρόνων από την ίδρυση του ηρωικού ΚΚΕ, την προβολή του σοσιαλισμού. Θα συνεχίσουμε την προσπάθεια αναβάθμισης της ιδεολογικής διαπάλης μέσα στο κίνημα, για να προβάλλει πιο ξεκάθαρα η γραμμή ρήξης και ανατροπής αντιμέτωπη με αυτήν του συμβιβασμού. Δε θα υποτιμήσουμε τον αντίπαλο, τις «επιθέσεις φιλίας» που ήδη αναπτύσσει. Αταλάντευτα προσηλωμένοι στον κύριο στόχο, τη συγκέντρωση δυνάμεων για τη σοσιαλιστική επανάσταση, πατώντας γερά στο έδαφος της πραγματικότητας, μπορούμε να καταγράψουμε ουσιαστικά βήματα προόδου.