Ηταν Μάης, του 1936. Ηταν ένα μάθημα γραμμένο με αίμα στο σχολείο της εργατικής τάξης. Σήμερα το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα στηρίζεται σ' αυτό για να προχωρήσει μπροστά. Αξιοποιώντας τις ιστορικές και ηρωικές παραδόσεις και παρακαταθήκες που άφησαν όλοι εκείνοι που έδωσαν τη ζωή τους και έχυσαν το αίμα τους, οι εργαζόμενοι και ο λαός συνεχίζουν την πάλη για την υπεράσπιση και διεύρυνση των κατακτήσεών τους.

Αυτό το μήνυμα αναδείχτηκε πανίσχυρο, μέσα από τη χτεσινοβραδινή εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε λίγα μέτρα πιο πέρα από το Μνημείο του Εργάτη, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Την εκδήλωση διοργάνωσαν το Παγκαπνεργατικό Σωματείο Θεσσαλονίκης, το ΠΑΜΕ, η ΕΔΥΕΘ και η «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003». Ηταν φορτισμένη συναισθηματικά μα κυρίως ιδεολογικά. Η πάλη συνεχίζεται ανειρήνευτη.

Ο Μανώλης Ανδρουλιδάκης (κιθάρα), ο Στάθης Σαββίδης (μπουζούκι) και ο Απόστολος Σωτηρούδης (τραγούδι) ερμήνευσαν 8 μελοποιημένα ποιήματα από τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου. Ο ηθοποιός του Κρατικού Θεάτρου Βόρειας Ελλάδας (ΚΘΒΕ) Δημήτρης Καρέλης για λόγους αντικειμενικούς δεν μπόρεσε να παραστεί στην εκδήλωση. Ο ηθοποιός Θανάσης Παπαδημητρίου απήγγειλε λόγια από το μοιρολόι της μάνας:

«Γλυκέ μου, εσύ δε χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι.

Γιε μου, στις φλέβες ολουνών, έμπα βαθιά και ζήσε».

«Γιε μου στ' αδέρφια σου τραβώ και σμίγω την οργή μου,

σου πήρα το τουφέκι σου, κοιμήσου, εσύ, πουλί μου».

Αποδόθηκε φόρος τιμής. Πρέπει να υπάρξει και συνέχεια. «Η εξέγερση του Μάη του '36 δείχνει το δρόμο: Ξεσηκωθείτε», ήταν το κάλεσμα. Και οι εργαζόμενοι ανταποκρίνονται. Μέσα από τις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις της περασμένης και της φετινής άνοιξης. Επόμενο βήμα η πανεργατική συμμετοχή στην πανελλαδική απεργία στην οποία καλεί το ΠΑΜΕ στις 29 του Μάη.

«Συνεχίζουμε. Οργανώνουμε την πάλη μας, για την υπεράσπιση των ασφαλιστικών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων, για καλύτερα μεροκάματα, μισθούς και συντάξεις, που θα ανταποκρίνονται στις σημερινές σύγχρονες ανάγκες της εργατικής οικογένειας, για ένα σύγχρονο σύστημα Υγείας, για ένα αναβαθμισμένο δωρεάν σύστημα Παιδείας, για συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλιάς», είπε στην ομιλία της η Γιώτα Σιδηροπούλου, πρόεδρος του Παγκαπνεργατικού Σωματείου. Και κάλεσε να δώσουν όλοι τις δυνάμεις τους για την επιτυχία της απεργιακής κινητοποίησης στις 29 του Μάη 2002.

Νωρίτερα, αναφέρθηκε στα κοινά χαρακτηριστικά της εποχής εκείνης με το σήμερα, αναδεικνύοντας την αναγκαιότητα έντασης της πάλης: «Και τότε ο φασισμός και ο ναζισμός της Γερμανίας βομβάρδιζε τον δημοκρατικό λαό της Ισπανίας. Και σήμερα οι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές και το ΝΑΤΟ έσφαξαν το λαό της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, και σήμερα το Ισραήλ σφάζει το λαό της Παλαιστίνης.

Και τότε με τα "ιδιώνυμα", όπως και σήμερα με τους "τρομονόμους" και "ευρωτρομονόμους", θέλουν να αφαιρέσουν και να περιορίσουν τις λαϊκές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού.

Και τότε το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα όπως και τώρα το ΠΑΜΕ πάλευε για την υπεράσπιση και διεύρυνση της Κοινωνικής Ασφάλισης, για καλύτερα μεροκάματα, για την προστασία των ανέργων, για συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλιάς».

Το μικρό πάρκο, όπου είναι τοποθετημένο το μνημείο του Καπνεργάτη, και η διασταύρωση των οδών Εγνατία και Βενιζέλου πλημμύρισαν, χτες το πρωί, με κόκκινα λάβαρα, στεφάνια και υψωμένες γροθιές εργατών. Των εργατών που, τιμώντας τη μνήμη του ηρωικού αγώνα των εργατών το Μάη του '36, δίνουν συνάμα την υπόσχεση συνέχισης του αγώνα για την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, μαζί με πλήθος εργαζόμενων, το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, Σωματεία και άλλες οργανώσεις, τίμησαν τους ηρωικούς νεκρούς του ματωμένου Μάη του '36.

Η «φάλαγγα» της ΚΟΘ του ΚΚΕ έφτασε στο χώρο του μνημείου των δολοφονημένων εργατών του '36, με πορεία που ξεκίνησε από τα γραφεία της οργάνωσης. Στο μνημείο έγινε κατάθεση στεφανιών από το ΚΚΕ, την ΚΝΕ, το ΠΑΜΕ, και πλήθος άλλων φορέων, σωματείων και συνδικαλιστικών παρατάξεων.

Στη μνήμη των νεκρών της εργατικής τάξης τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή και το συγκεντρωμένο πλήθος τραγούδησε με κατάνυξη το «επέσατε θύματα», επισφραγίζοντας τα τελευταία λόγια του «Πένθιμου Εμβατήριου» με την ιαχή «αθάνατοι»!

Στη συνέχεια οι κομμουνιστές και άλλοι δημοκράτες πορεύτηκαν στα κοιμητήρια της Ευαγγελίστριας, όπου βρίσκεται το μνήμα του Γιώργη Τσαρουχά, για να τιμήσουν τη μνήμη του δολοφονημένου στελέχους του Κόμματος και αγωνιστή της Αριστεράς, που χτες συμπληρώθηκαν 34 χρόνια από τη στυγερή δολοφονία του.

Στο μνήμα του μάρτυρα της εργατικής τάξης και της δημοκρατίας κατέθεσαν στεφάνια το ΚΚΕ, η ΚΝΕ και η ΕΔΥΕΘ και τραγουδήθηκε από όλους το «επέσατε θύματα...».

Για τη ζωή και την προσφορά του νεκρού αγωνιστή μίλησε η Θεανώ Καπέτη, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ. Αναφέρθηκε στη μακρόχρονη αγωνιστική πορεία του Γ. Τσαρουχά, από τη δεκαετία του '30 μέχρι τη μέρα του μαρτυρικού θανάτου του, 9 του Μάη του 1968.

Τόνισε ιδιαίτερα ότι για τη συμμετοχή του στους λαϊκούς αγώνες στη διάρκεια της βασιλομεταξικής δικτατορίας, τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση και την πατριωτική του δράση «το μισαλλόδοξο μεταπελευθερωτικό καθεστώς τον αντάμειψε με νέες διώξεις, πολύχρονη εξορία, στερήσεις, πιέσεις, απειλές. Μα ο λαός αναγνωρίζοντας τους αγώνες του, τον τίμησε με την ψήφο του, εκλέγοντάς τον βουλευτή της ΕΔΑ και ο ίδιος τίμησε το αξίωμά του:

Πάλεψε στη Βουλή για τα λαϊκά συμφέροντα, την ικανοποίηση των αιτημάτων των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, αγωνίστηκε με πάθος για την ειρήνη, τις δημοκρατικές ελευθερίες, τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, τον επαναπατρισμό των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων, την εθνική ανεξαρτησία».

Η Θ. Καπέτη υπογράμμισε τη συμβολή του Γ. Τσαρουχά στην οργάνωση και σωστό προσανατολισμό των σκόρπιων κομμουνιστών της Θεσσαλονίκης, τις πρώτες μέρες μετά την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας, τη σύλληψή του από όργανα της χούντας, το βασανισμό του στο άντρο της στρατιωτικής ΚΥΠ και το μαρτυρικό του θάνατο.

Επίσης, αναφέρθηκε στην ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στις 10 Μάη 1968, και κατέληξε: «Σ' αυτό το δρόμο που ακολούθησε μέχρι τέλους της ζωής του ο Γ. Τσαρουχάς επιλέξαμε να βαδίσουμε κι εμείς, κι έχουμε χρέος απέναντί του να αγωνιστούμε μέχρι το τέλος, μέχρι να βρουν τα οράματά μας δικαίωση!»