Στην ομιλία που έκανε ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, την Τετάρτη στον Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του, με θέμα τον απολογισμό των τριών χρόνων κυβερνητικού έργου της ΝΔ, αν στη θέση της λέξης «μεταρρύθμιση», έμπαινε η λέξη «εκσυγχρονισμός», τότε άνετα θα μπορούσε να είναι ομιλία του προκατόχου του, πρωθυπουργού της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, Κ. Σημίτη, ενώ την ίδια ομιλία θα μπορούσε να την εκφωνήσει ως εξαγγελία ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου. Ενδεικτικό ακόμα του κοινού λόγου τους, είναι ότι ο σημερινός πρωθυπουργός χρησιμοποίησε με έμφαση τα περί «νέας εποχής» του προκατόχου του σημερινού αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Η ταύτιση αυτή δεν αφορά απλά και μόνο το περιεχόμενο των δύο λέξεων αλλά την ουσία της πολιτικής που πρεσβεύουν και ασκούν και οι δύο εταίροι του δικομματισμού. Πρόκειται για το περίβλημα της ίδιας και αυτής αντιλαϊκής πολιτικής που υπαγορεύεται από τα ευρωενωσιακά κέντρα και έρχεται να υπηρετήσει τις ανάγκες της πλουτοκρατίας, ντόπιας και πολυεθνικής, για υπέρμετρη αύξηση των κερδών της και ένταση της εκμετάλλευσης των λαϊκών στρωμάτων. Η αντιλαϊκή τους πολιτική είναι δεδομένη, καθώς έχουν την ίδια στρατηγική, την υπηρέτηση των κερδών και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Κινούμενος σε αυτά τα πλαίσια ο πρωθυπουργός, με τον απολογισμό που παρουσίασε, δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να εκπέμψει ένα μήνυμα προς τα μεγάλα συμφέροντα, λέγοντάς τους, με τον τρόπο του, ότι έκανε τα πάντα γι' αυτούς και ότι έπεται συνέχεια με ακόμα πιο αποφασιστικές παρεμβάσεις. Το μήνυμα όμως αυτό ηχεί διαφορετικά στα αυτιά των εργαζομένων και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Ηχεί ως προειδοποίηση για το τι θ' ακολουθήσει, αν δεν ενεργοποιηθούν, καταδικάζοντας το δικομματισμό και στερώντας του τη δυνατότητα εναλλαγής των δύο κομμάτων, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, στη διακυβέρνηση. Οι «μεταρρυθμίσεις» της ΝΔ, το ίδιο όπως και ο «εκσυγχρονισμός» του ΠΑΣΟΚ, αποτελούν μια συνεχή απειλή για τα λαϊκά συμφέροντα. Υλοποιούνται ήδη με συνέπεια σε όλους τους τομείς της ζωής των εργαζομένων, όπως στην απασχόληση, στην υγεία, στην εκπαίδευση κλπ.

Στον απολογισμό του κυβερνητικού έργου ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε ότι η κυβέρνηση θα συνεχίσει τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, ενώ υπήρξε πλήρης απουσία αναφοράς σε θετική εξέλιξη που να αφορά στη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων. «Από το 2004, είπε, η Ελλάδα μπήκε σε σταθερή και ασφαλή τροχιά αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Και στην τροχιά αυτή κινείται με διαρκώς εντεινόμενους ρυθμούς». Για να προσθέσει: «Οι μεταρρυθμίσεις που ξεκινήσαμε συνεχίζονται με χρονοδιάγραμμα τετραετίας. Οι μεταρρυθμίσεις που σχεδιάσαμε συνεχίζονται και μετά τις εκλογές του 2008».

Εξάλλου και όποια μέτρα εμφανίστηκαν στη διάρκεια των τριών χρόνων με ένα τέτοιο μανδύα, δεν ήταν παρά μέτρα ενίσχυσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, όπως τα διάφορα «κίνητρα» στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» και της «αντιμετώπισης της ανεργίας». Σε κάθε περίπτωση το έργο της κυβέρνησης είναι πλούσιο κι άρχισε να εμφανίζεται από τους πρώτους κιόλας μήνες μετά την εκλογική νίκη της ΝΔ, το Μάρτη του 2004. Ηταν τότε που το ΠΑΣΟΚ την «αντιπολιτευόταν», κατηγορώντας τη για...«απραξία», που αργότερα έγινε «ατολμία» και «διαχειριστική ανικανότητα», με τελευταίο παράδειγμα το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ.

Ομως πέρα από αυτά, ο κυβερνητικός απολογισμός είναι δεδομένος. «Δημιουργούμε, είπε ο Κ. Καραμανλής, νέα εργαλεία για τη στήριξη της επιχειρηματικότητας, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, την ενίσχυση της εξωστρέφειας της Οικονομίας, την αύξηση της απασχόλησης». Η πολιτική «στήριξης της επιχειρηματικότητας», αποτελεί στήριξη της όλο και μεγαλύτερης κερδοφορίας του κεφαλαίου, μέσω της «φορολογικής μεταρρύθμισης», της μείωσης των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις και του νέου «αναπτυξιακού νόμου» που τους έδωσε νέα κίνητρα και ζεστό χρήμα.

Είναι το όλο πλαίσιο της ευρωενωσιακής Στρατηγικής της Λισαβόνας του 2000, για τις αναδιαρθρώσεις στην οικονομία, όπου στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας», προωθούνται οι ιδιωτικοποιήσεις, οι Συμπράξεις Δημοσίου - Ιδιωτικού Τομέα, η ενίσχυση των επιχειρηματιών στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας, οι νέες ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, ως συνέχεια του σχετικού νόμου του ΠΑΣΟΚ, η παραπέρα εμπορευματοποίηση σε Παιδεία, Υγεία, η πολιτική λιτότητας στα λαϊκά εισοδήματα και οι συνεχείς αυξήσεις τιμών στα είδη λαϊκής κατανάλωσης. Είναι η στρατηγική, που εφάρμοζε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και εντείνει η κυβέρνηση της ΝΔ.

Η ουσία αυτού του απολογισμού δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε και ενόψει της προεκλογικής επιχείρησης συσκότισης και αποπροσανατολισμού του λαού. Ο πρωθυπουργός έδωσε και μια γεύση της προεκλογικής τακτικής του, εμφανίζοντας ως μέτρα αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου, τα ψίχουλα της ντροπής στις συντάξεις πείνας του ΟΓΑ, το ΕΚΑΣ και το επίδομα ανεργίας. Είναι μια πρόγευση από το άθλιο δικομματικό παζάρι πλειοδοσίας μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στο προεκλογικό τραπέζι. Η δέσμευση του πρωθυπουργού ότι «δεν πρόκειται να υιοθετήσουμε πρακτικές, που υπονομεύουν τη σταθερή πορεία εξέλιξης της πατρίδας μας, για να κερδίσουμε προσωρινές εντυπώσεις», δεν αποτελεί αποστασιοποίηση από αυτές τις πρακτικές αλλά είναι η δέσμευση για μετά τις εκλογές ότι δεν πρόκειται να δοθεί τίποτα που θα βελτίωνε τη θέση των εργαζομένων.

Βέβαια, δεν παρέλειψε να επισημάνει τις «διεθνείς δεσμεύσεις», δηλαδή τις υποχρεώσεις απέναντι στα ιμπεριαλιστικά κέντρα που έχει αναλάβει. «Η Ελλάδα, είπε, αξιοποιεί τη γεωπολιτική θέση της. Ενισχύει τη διεθνή παρουσία της. Συνεισφέρει έμπρακτα στην ενδυνάμωση της ασφάλειας και της σταθερότητας, σε ολόκληρη την περιοχή μας». Ξεχωριστή αναφορά έκανε στις προωθούμενες αντιδραστικές αλλαγές στην Παιδεία, καταφεύγοντας ακόμα μια φορά στην πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας για να κάνει το μαύρο - άσπρο.

Κανένας απολογισμός δεν μπορεί να αλλάξει την ουσία της πολιτικής που συστηματικά εφαρμόζεται τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από τη ΝΔ. Ωστόσο σήμερα οι συνθήκες είναι ακόμα πιο ώριμες, ώστε οι εργαζόμενοι, η νεολαία, τα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα, να γυρίσουν την πλάτη στην κάλπικη δικομματική αντιπαράθεση και να κάνουν αδύνατη την κυβερνητική εναλλαγή μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Να στρέψουν την προσοχή τους στην ισχυροποίηση της κοινής τους πάλης για όλα όσα τους ανήκουν. Για ν' αλλάξει ο πολιτικός συσχετισμός δυνάμεων, εγκαταλείποντας και τα δύο κόμματα και ενισχύοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ, που αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής τους.