Το στέκι της ΚΝΕ στη Διεθνούπολη τράβηξε το ενδιαφέρον πολλών νέων

Τον βαθιά αντιιμπεριαλιστικό του χαρακτήρα επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά το Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών (ΠΦΝΦ), σε όλη τη διάρκεια της φετινής 16ης διοργάνωσης στην ιστορία του θεσμού, που φιλοξενείται από την περασμένη Τρίτη, 8 Αυγούστου, στο Καράκας της Βενεζουέλας. Σημαντικός είναι ο προβληματισμός που αναπτύσσεται για τη σοσιαλιστική προοπτική, όπως διακριτός είναι και ο ρόλος των οργανώσεων που αποτελούν μέλη της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ). Η έκφραση αλληλεγγύης απέναντι στους λαούς που βρίσκονται στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού, σε όσους προβάλλουν αντίσταση, κυριαρχεί στην πλειοψηφία των πολιτικών και πολιτιστικών δρώμενων και της φετινής διοργάνωσης.

Οι εκδηλώσεις - που ολοκληρώνονται αύριο, με την τελετή λήξης στο Πολύεδρο του Καράκας - στεγάζονται κατά πλειοψηφία στις αίθουσες της Στρατιωτικής Ακαδημίας Fuerte Tiuna, στο Μπολιβαριανό Πανεπιστήμιο της Βενεζουέλας, στους συνεδριακούς χώρους του Parque Central και αλλού. Στο επίκεντρο πολλών εκδηλώσεων βρίσκεται η Λατινική Αμερική, ενώ σημείο αναφοράς αποτέλεσαν και οι δεκάδες συζητήσεις για ζητήματα όπως η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, ο αγώνας για την ειρήνη, η επιστήμη και ο πολιτισμός.

Μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, αναμενόταν με μεγάλο ενδιαφέρον η έναρξη της ...εκδίκασης υποθέσεων από το «Αντιιμπεριαλιστικό Δικαστήριο». Σήμερα το απόγευμα (ξημερώματα Ελλάδας) επίσης, έχει προγραμματιστεί να γίνει η μεγάλη συναυλία για την Ειρήνη, στο «Πολύεδρο» της πόλης. Την περασμένη Παρασκευή πραγματοποιήθηκε συνάντηση αλληλεγγύης για την Ευρώπη, ενώ τα διάφορα «Κλαμπς» των ηπείρων εξακολουθούν να προσελκύουν κόσμο. Αξίζει να αναφερθούμε στην ιστορική έκθεση φωτογραφίας που στα πλαίσια του Φεστιβάλ διοργανώνει η ΠΟΔΝ, στην Γκαλερί Εθνικής Τέχνης, με αντικείμενο τόσο την ιστορία του Φεστιβάλ όσο και την ιστορία της ίδιας της Ομοσπονδίας, με πολύ ενδιαφέρον αρχειακό υλικό.

Στο χώρο της ελληνικής αποστολής βρίσκονται τα περίπτερα της ΚΝΕ, του ΠΑΜΕ, της ΠΚΣ, της ΕΕΔΔΑ με μαζική καθημερινή προσέλευση κόσμου και αυτό της νεολαίας της Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης.

Για την εργαζόμενη νεολαία, το 16ο ΠΦΝΦ αποτελεί ξεχωριστό «βήμα» ανταλλαγής εμπειρίας. Μεγάλη είναι η απήχηση που συναντά η παρουσία της Γραμματείας Νέων του ΠΑΜΕ. Οι νέοι κι οι νέες από κάθε γωνιά του πλανήτη που έφτασαν στο Καράκας, επιδιώκουν να μοιραστούν την εμπειρία από το εργατικό κίνημα των χωρών τους, επιβεβαιώνοντας την αναγκαιότητα η νέα βάρδια της εργατικής τάξης να βρεθεί στο προσκήνιο των ταξικών αγώνων για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Οι αγώνες του Πανεργατικού Μετώπου, η σταθερή ταξική γραμμή του στο συνδικαλιστικό κίνημα και η πλούσια διεθνιστική του δράση, είναι στοιχεία γνώριμα στους νεολαίους που επισκέπτονται το περίπτερό του στο χώρο του Φεστιβάλ. Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία μιας νεαρής από τη Γερμανία που δήλωσε ιδιαίτερα χαρούμενη για την επαφή της με το ΠΑΜΕ στη Βενεζουέλα, αφού η δράση του της ήταν γνωστή από τις κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη το 2003. Στις συζητήσεις αποτυπώνεται η κοινή διαπίστωση όλων ότι είναι απαραίτητη η οργανωμένη αντίσταση και πάλη της εργατικής τάξης στην αντεργατική λαίλαπα που ξεσπά σε κάθε χώρα, αφαιρώντας δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων. Με πρώτα και μεγαλύτερα θύματα τους νέους, που μπαίνουν στην παραγωγή με ιδιαίτερα αρνητικές προϋποθέσεις.

Με αλλεπάλληλες συναντήσεις και με τη συμμετοχή της στις ανάλογες θεματικές συζητήσεις, η αντιπροσωπεία της Γραμματείας Νέων του ΠΑΜΕ έχει ήδη προσεγγίσει αποστολές και νέους εργαζόμενους από διάφορες χώρες, επιδιώκοντας να σφυρηλατήσει ακόμα πιο ισχυρούς δεσμούς φιλίας, αλληλεγγύης και συνεργασίας με τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης σε κάθε χώρα του πλανήτη.

Οι μαρτυρίες είναι πολλές. Οι νέοι ζητούν να ακούσουν για τους εργατικούς αγώνες στην Ελλάδα, αλλά και να καταθέσουν τη δικιά τους εμπειρία, να μοιραστούν τις δυσκολίες, αλλά και τις προσδοκίες που έχουν, ζώντας καθημερινά την εκμετάλλευση και την κλιμακούμενη επιθετικότητα του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του. Η διαπίστωση κοινή για όλους: Το κεφάλαιο προκειμένου να θησαυρίσει, σε κάθε σημείο του κόσμου, βαθαίνει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, επιχειρεί να αγοράσει σε ακόμα χαμηλότερη τιμή τη δύναμή της. Από την Ινδία και το Μπανγκλαντές μέχρι την Ελβετία και την Τσεχία, και ασφαλώς τη Βενεζουέλα, οι νέοι εργαζόμενοι συζητούν για τα εργοδοτικά εγκλήματα στο βωμό του κέρδους, για τις άθλιες αμοιβές, για την Παιδεία και την Υγεία που ιδιωτικοποιούνται με ταχύτατους ρυθμούς, για την ανεργία, το μόνιμο εφιάλτη των εργαζομένων...

Οι νέοι προβληματίζονται αλλά το γλεντάνε

«Είμαστε εδώ για να έρθουμε σε επαφή με τις νεολαίες των υπόλοιπων χωρών. Στηρίζουμε την επαναστατική διαδικασία που διεξάγεται στη Βενεζουέλα και θέλουμε να μάθουμε περισσότερα γι' αυτή», μας είπε η Ανια, μέλος της γερμανικής οργάνωσης SDAJ. «Πρέπει να συντονίσουμε τον αγώνα μας, γιατί η επιθετικότητα του καπιταλισμού ξεδιπλώνεται σε κάθε χώρα, μας πλήττει και μας αφορά όλους», πρόσθεσε.

Οι λαοί, κι οι προλετάριοι όλου του κόσμου, «διψούν» να μάθουν ο ένας από τον άλλο. Είναι βαθιά η ανάγκη τους να μοιραστούν εμπειρίες, να πάρουν δύναμη. Η Μιλάγκρος, είναι μια 23χρονη Βενεζουελάνα, που σπουδάζει Πολιτικός Μηχανικός. Μας εξηγεί πώς αντιλαμβάνεται την μπολιβαριανή επανάσταση και πώς η ίδια συμβάλλει σ' αυτή: «Πριν από μερικά χρόνια δεν είχαμε Παιδεία, Υγεία, κοινωνική πρόνοια για το λαό. Τώρα έχει ξεκινήσει ένα πολιτικό πρόγραμμα για τους φτωχούς. Η πλειοψηφία των Βενεζουελάνων είναι φτωχοί. Αυτοί μας ενδιαφέρουν!». Συνεχίζει να μας μιλά με ενθουσιασμό για το πώς συμμετέχουν οι φοιτητές στην εκπαιδευτική εκστρατεία που έχει ξεκινήσει, μιλώντας με ανθρώπους στις φτωχογειτονιές και στην επαρχία, διδάσκοντάς τους τις αξίες και τις αρχές του μαρξισμού και του λενινισμού, και το πόσο σημαντική είναι η οργάνωση και η συσπείρωση του λαού κάτω απ' αυτές.

Λίγο πιο πέρα, συναντάμε τον Αλίλ, φοιτητή Κοινωνιολογίας από την Τουρκία. Μιλά με τους περαστικούς στο περίπτερο του ΤΚΡ (Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας). Μόλις είπαμε ότι είμαστε Ελληνες μας έδωσε αμέσως να καταλάβουμε ότι η αλληλεγγύη και η φιλία των λαών δεν είναι απλώς ένα σύνθημα. «Μονάχα η γλώσσα μάς διαφοροποιεί. Κάθε μέρα είμαστε μαζί, τραγουδάμε, χορεύουμε, αγωνιζόμαστε για τις ζωές μας. Είναι φανερό, ότι οι διαφορές δεν έχουν να κάνουν με μας, αλλά με εκείνους που προσπαθούν να μας κάνουν εχθρούς για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα».

Το ίδιο αυτό παγκόσμιο «αλισβερίσι», κάνει τους λαούς να νιώθουν ότι υπάρχει λύση στα δεινά τους. Οτι ο συνεπής αντιιμπεριαλιστικός αγώνας των λαών, ενάντια στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκφραστές του, μπορεί να φέρει ακόμα πιο κοντά την κοινωνία όπου θα καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Οταν ρωτήσαμε τη Φουόνκ Νο Μάι από το Βιετνάμ, τι μήνυμα στέλνει η βιετναμέζικη αντιπροσωπεία εδώ στο Καράκας, μας εξήγησε ότι μετά τη νίκη του βιετναμέζικου λαού κατά του ιμπεριαλισμού και τη σοσιαλιστική επανάσταση, κατάφεραν να αναπτύξουν τη λαϊκή οικονομία, να εξασφαλίσουν Παιδεία και Υγεία για όλους, δωρεάν και αναβαθμισμένη, πολιτισμό από το λαό και για το λαό. «Κάναμε τη μεγάλη αλλαγή στη χώρα μας, μετά την επανάσταση. Αυτό θέλουμε να δείξουμε στο βενεζουελάνικο λαό, μαζί με την αλληλεγγύη μας».