Στην τελική ευθεία, με τη συνάντηση, σήμερα, της υπουργού Εργασίας με τους εκπροσώπους του κουαρτέτου, μπαίνουν οι μεθοδεύσεις συγκυβέρνησης και «θεσμών», για τη μονιμοποίηση της εργασιακής ζούγκλας, με τη διατήρηση του σκληρού πυρήνα του αντεργατικού καθεστώτος που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και με την προώθηση νέων μέτρων.

Αν και πληροφορίες από το υπουργείο Εργασίας υποστηρίζουν ότι μέχρι τώρα δεν έχει δοθεί στους «θεσμούς» σχετικό «κείμενο αρχών» με τις θέσεις του για τα Εργασιακά, το σίγουρο είναι πως οι συνεννοήσεις βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο και ουσιαστικά έχει διαμορφωθεί η «κοινή βάση» για το νέο γύρο της αντεργατικής επίθεσης.

Η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας επιδιώκει επικοινωνιακά να αποκρύψει από τους εργαζόμενους τη βαθιά αντιλαϊκή ουσία όσων διαμείβονται πίσω από τις κλειστές πόρτες της διαπραγμάτευσης και να καλλιεργήσει αυταπάτες περί «επιστροφής στην κανονικότητα» και «προστασίας του κόσμου της εργασίας».

Την ίδια στιγμή, βέβαια, η υπουργός Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου, σε συνέντευξή της στο «Εθνος της Κυριακής», επαναλαμβάνει ότι στη διαπραγμάτευση προσέρχεται με «σύμμαχο» το πόρισμα της επιτροπής εμπειρογνωμόνων, δηλαδή ένα κείμενο - ναρκοπέδιο για τα εργατικά δικαιώματα, αποδεικνύοντας έτσι ότι τα περί... «επιστροφής» είναι μόνο ένα προπαγανδιστικό κατασκεύασμα με ημερομηνία λήξης, όπως ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση του Ασφαλιστικού.

Ειδικότερα, στο ζήτημα του κατώτερου μισθού και της ΕΓΣΣΕ το πόρισμα διατηρεί το αίσχος του υπο-κατώτατου μισθού, μόνο που αντί του κριτηρίου της ηλικίας (πάνω ή κάτω από τα 25 έτη), θέτει ως νέο κριτήριο την «εργασιακή εμπειρία», επομένως, διευρύνει τη δεξαμενή της ακόμα πιο φτηνής εργατικής δύναμης για τις επιχειρήσεις. Η επαναφορά της διαπραγμάτευσης της ΕΓΣΣΕ στους εργοδότες και στη ΓΣΕΕ είναι χωρίς πρακτικό αντίκρισμα και εκ των προτέρων ναρκοθετημένη, καθώς προσθέτει και έναν τρίτο παίκτη, με την πρόβλεψη για «ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες» που θα διαμορφώνουν το οικονομικό πλαίσιο στο οποίο θα κινείται ο κατώτερος μισθός, με κριτήριο βέβαια την «παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα» της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή του κεφαλαίου.

Για τις κλαδικές συμβάσεις, σε καμία περίπτωση δεν εξασφαλίζεται ούτε η επεκτασιμότητά τους, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, ούτε η ισχύς της ευνοϊκότερης σύμβασης για τον εργαζόμενο. Οι προτάσεις του πορίσματος τις καθιστούν κενό γράμμα, αφού θέτουν πλήθος εξαιρέσεων και κυρίως αναγνωρίζουν στις επιχειρήσεις το δικαίωμα να μην τις εφαρμόζουν, όταν επικαλεστούν οικονομικές δυσκολίες. Με τον τρόπο αυτό προκρίνει και την επέκταση των επιχειρησιακών συμβάσεων με τις εργοδοτικές «Ενώσεις προσώπων» και κυρίως λύνει τα χέρια του κάθε εργοδότη για την επιβολή ατομικών συμβάσεων, τις οποίες η κυβέρνηση στα λόγια και μόνο ξορκίζει. Ετσι, τα δήθεν «όπλα» της νέας ηγεσίας του υπουργείου, όπως βέβαια και της προηγούμενης, στην πραγματικότητα είναι όπλα για το κεφάλαιο.

Και αυτό ισχύει και για το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων, για τις οποίες το πόρισμα με πρόσχημα την αποτροπή τους ανοίγει επικίνδυνους δρόμους για παραπέρα γενίκευση της «ευελιξίας» μέσα στις επιχειρήσεις. Σχετικά με την πρόταση αυτή, μάλιστα, η Ε. Αχτσιόγλου ανέλαβε να «διαφωτίσει» τους εργάτες στη συνέντευξή της, καθώς, όπως ισχυρίστηκε, «έχει παρερμηνευτεί». Προς τούτο επικαλείται το γεγονός ότι οι λιγότερες ώρες εργασίας που προβλέπει η πρόταση, στο όνομα του να αποφεύγονται οι ομαδικές απολύσεις, έτσι και αλλιώς είναι θεσμοθετημένες με τη μορφή της μερικής απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας. Ισχυρίζεται όμως ότι η νέα ρύθμιση θα είναι πιο ευνοϊκή, γιατί οι εργαζόμενοι θα λαμβάνουν «επίδομα ανεργίας» για τις ώρες που δεν θα εργάζονται... «Πιο ευνοϊκή», δηλαδή, η νέα μορφή κρατικής στήριξης της «ευελιξίας»!

Αυτό που δεν λέει, βέβαια, η υπουργός, είναι πως ήδη, με τον υπάρχοντα βαθμό ευελιξίας, οι νέες συμβάσεις μισθωτής εργασίας έχουν φτάσει κατά 62% να είναι συμβάσεις μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας. Οσο για τα περί παροχής «επιδόματος ανεργίας» σε εργαζόμενους με τέτοιο καθεστώς, είναι τουλάχιστον ύποπτα, τη στιγμή που ήδη μόνο ένας στους δέκα ανέργους παίρνει επίδομα ανεργίας κι ενώ έχει ανοίξει η συνολικότερη επικίνδυνη συζήτηση περί «ανακατεύθυνσης» του επιδόματος...

Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από το πώς πλασάρεται από την εκάστοτε κυβέρνηση, η παραπέρα «ευελιξία» είναι βασική αξίωση του εγχώριου κεφαλαίου. Αλλωστε, όλα αυτά τα προγράμματα μέχρι τώρα ήταν μορφές επιδότησης των επιχειρήσεων σε βάρος της προστασίας των ανέργων.

Το ίδιο αποπροσανατολιστικές είναι οι μονότονες διαβεβαιώσεις της υπουργού ότι δήθεν το Ασφαλιστικό «έχει κλείσει». Η αναφορά της, μάλιστα, στη συνέντευξη ότι «όπου υπάρχουν αβλεψίες ή έχουν γίνει λάθη θα υπάρξουν οι απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις», μοιάζει να προετοιμάζει το έδαφος για τις επόμενες ανατροπές, καθώς πάντα οι «διορθώσεις» ήταν σε βάρος των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων, ενώ και μόνο η «εφαρμογή» του νόμου 4387/2016 που επίκειται, «κρύβει» μια σειρά από επώδυνες «προσαρμογές»...