Γρηγοριάδης Κώστας

Η κυβέρνηση της ΝΔ με την εφαρμοζόμενη πολιτική της και το ΠΑΣΟΚ με το «ένδοξο» κυβερνητικό παρελθόν του, αλλά και τις θέσεις και τις προτάσεις τους, που διατυπώθηκαν από τους αρχηγούς τους κατά τη διάρκεια της προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή με θέμα την εξωτερική πολιτική, φανέρωσαν ότι αυτή την εντάσσουν στην ακόμα πιο δυναμική συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Με τέτοιο τρόπο μάλιστα, ώστε να εκφράζουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης για την αναβάθμιση της διεθνούς της θέσης στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα και την εξασφάλιση - ειδικότερα μάλιστα μπροστά στην εξελισσόμενη οικονομική κρίση - της κερδοφορίας της.

Μέσα από τις ομιλίες του Κ. Καραμανλή και του Γ. Παπανδρέου αναδείχτηκε η ταύτιση των εταίρων του δικομματισμού στην εφαρμογή μιας εξωτερικής πολιτικής που κινείται πάνω σε τέσσερις βασικούς πυλώνες:

-- Στην απόλυτη ένταξη της εξωτερικής πολιτικής στα πλαίσια της ΕΕ, του «νέου δόγματος» του ΝΑΤΟ και της ενδυνάμωσης των σχέσεων με τις ΗΠΑ.

-- Στην ενεργή συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις, είτε με την παράδοση λιμανιών, αεροδρομίων, εδαφών και εναέριου εθνικού χώρου, είτε με την αποστολή στρατιωτικών τμημάτων κατοχής.

-- Στη διασφάλιση των επενδύσεων των επιχειρηματιών, των τραπεζιτών και των βιομηχάνων στο εξωτερικό (κυρίως Βαλκάνια και Νοτιανατολική Ευρώπη).

-- Στον εγκλωβισμό της χώρας στο «ρινγκ» των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων με κριτήριο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης.

Ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τις πρώτες φράσεις των ομιλιών τους φρόντισαν να ξεκαθαρίσουν ότι η εξωτερική πολιτική της χώρας είναι αταλάντευτα ενταγμένη μέσα στις πολιτικές της ΕΕ του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.

«Επιδιώξαμε και επιδιώκουμε διαρκή αναβάθμιση των σχέσεών μας, με όλες τις χώρες της ΕΕ, που αποτελεί τη βάση της γενικότερης πολιτικής μας. Με τις Ηνωμένες Πολιτείες, που αποτελούν ιστορικό Σύμμαχο», διαμήνυσε ο Κ. Καραμανλής για να δεχτεί τα σφοδρά πυρά του Γ. Παπανδρέου ότι υστερεί σε σχέση με τα επιτεύγματα που του παρέδωσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ... «Παραλάβατε μια Ελλάδα που συνδιαμόρφωνε τις εξελίξεις στην ΕΕ, που έβαζε και πετύχαινε στόχους όπως την ένταξη στην ΟΝΕ. Εμείς διαμορφώσαμε ευρύτατες συναινέσεις τόσο με την ΕΕ όσο και με τις ΗΠΑ», τόνισε ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ακριβώς πάνω σ' αυτό το πλαίσιο υπεραμύνθηκαν των αποφάσεων τους να στείλουν τα προηγούμενα χρόνια και να διατηρούν μέχρι σήμερα εκστρατευτικά ελληνικά στρατιωτικά σώματα στις χώρες που βομβάρδισε το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ (Κόσσοβο, Αφγανιστάν κλπ). Μια πολιτική απόφαση που στοιχίζει στον ελληνικό λαό 300 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, που βγαίνουν από τα κρατικά ταμεία και που στα 10 χρόνια των ελληνικών στρατιωτικών αποστολών έχουν ξεπεράσει τα 3 δισ. ευρώ!

Εμείς, τόνισε ο Κ. Καραμανλής, «Επενδύσαμε και επενδύουμε σταθερά στην ανάδειξη του διεθνούς ρόλου της χώρας: Είμαστε παρόντες στις διεθνείς ειρηνευτικές αποστολές που πραγματοποιούνται με εντολή του ΟΗΕ: Στο Κόσσοβο, στο Λίβανο, στο Αφγανιστάν. Αλλά και στις διεθνείς προσπάθειες για την καταπολέμηση της πειρατείας»...

Εμείς ανοίξαμε το δρόμο, ανταπάντησε ο Γ. Παπανδρέου και ανέφερε: «Εμείς προωθήσαμε την πετυχημένη παρουσία μας στα Βαλκάνια με ειρηνευτικές αποστολές υπό την αιγίδα πάντα του ΟΗΕ»...

Αυτή τη συνειδητή πολιτική επιλογή οι εταίροι του δικομματισμού επιχειρούν να την «ντύσουν» με τα πρόσχημα της συμμετοχής της χώρας σε...«ειρηνευτικές αποστολές» για να συγκαλύψουν ότι πίσω από αυτές κρύβεται η διάνοιξη δρόμων για την επιχειρηματική επέκταση της ντόπιας πλουτοκρατίας.

Είναι ενδεικτικό ότι μετά το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και συγκεκριμένα από το 1999 τα ελληνικά κεφάλαια που έχουν επενδυθεί στα Βαλκάνια και γενικότερα στη ΝΑ Ευρώπη ξεπερνούν τα 14 δισ. ευρώ. Περισσότερες από 4.000 ελληνικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στην περιοχή και απασχολούν - εξασφαλίζοντας πολύ φτηνά μεροκάματα - περίπου 200.000 εργαζόμενους. Η βαλκανική αγορά απορροφά το 22% των ελληνικών εξαγωγών και το 21% του συνόλου των δανείων που χορηγούν οι ελληνικές τράπεζες!

Στην ανοδική πορεία του ελληνικού καπιταλισμού συνέβαλε η αξιοποίηση από την ελληνική αστική τάξη της βαλκανικής αγοράς και γενικότερα των αναγκών επέκτασης της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής αγοράς στη ΝΑ Ευρώπη, που οδήγησε στη διευρυμένη «ΕΕ των 27». Σήμερα, που μέσα στην οικονομική κρίση οι ελληνικοί πολυεθνικοί όμιλοι ζητούν τη συνδρομή των πολιτικών τους εκπροσώπων για να διατηρούν την ανταγωνιστική τους θέση στις συγκεκριμένες αγορές, αυτοί σπεύδουν να συνδράμουν εντάσσοντας την ενίσχυση των κεφαλαιοκρατών σε μια γενικότερη... «εθνική στρατηγική»!

Είναι ενδεικτικό ότι στην ομιλία του ο Κ. Καραμανλής ξεκαθάρισε: «Η Ελλάδα θεωρεί αναγκαία τη στήριξη των εταίρων μας στη ΝΑ Ευρώπη, ώστε να κρατηθεί αρραγές το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Δώσαμε και εξακολουθούμε να δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξη διμερούς και πολυμερούς σχέσης συνεργασίας με όλα τα κράτη της γειτονιάς μας. (...) Ο επιχειρηματικός κόσμος της πατρίδας μας έχει αναπτύξει εκεί σημαντική οικονομική δραστηριότητα»!!

Να συνδράμει τα μέγιστα σ' αυτή την κατεύθυνση ζήτησε από τον πρωθυπουργό και ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος αφού εξαπέλυσε μια ψευδεπίγραφη κριτική αναφέροντας: «Η απουσία της βαλκανικής μας πολιτικής αποτελεί σήμερα ένα άλλο ρίσκο για την Ελλάδα, την οικονομία μας και το τραπεζικό σύστημα. Σήμερα τα Βαλκάνια δεν αισθάνονται την Ελλάδα δίπλα τους. Δεκάδες χιλιάδες δουλειές εξαρτώνται από ελληνικές επενδύσεις στις χώρες αυτές. Τι έχουμε κάνει για τις προστατέψουμε;»... Και κατέληξε παροτρύνοντας τον πρωθυπουργό: «Να πάτε στο Συμβούλιο Κορυφής της ΕΕ και να θέσετε ευθέως την ανάγκη στήριξής τους»...

Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο Γ. Παπανδρέου στις ομιλίες του έδωσαν ιδιαίτερο βάρος στην «αναγκαιότητα» της εξεύρεσης νέων πεδίων δράσης για το ντόπιο κεφάλαιο ξεκαθαρίζοντας ότι δε θα διστάσουν να ρίξουν τη χώρα στον κυκλώνα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.

Η άρχουσα τάξη επιχειρεί να συμμετάσχει ενεργά στην ενδεχόμενη αναδιάρθρωση ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και αντιπάλων πόλων και συμμετέχει με κάθε μέσο στη διαπάλη για την επικράτηση ανταγωνιστικών σχεδίων μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου, επιδιώκοντας να αναβαθμίσει το γεωστρατηγικό της ρόλο.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση ο Κ. Καραμανλής ανέλαβε σαφέστατες δεσμεύσεις: α)«Επιδιώκουμε αναβάθμιση των σχέσεών μας με τη Ρωσία, αλλά και με την Κίνα, που βγαίνει δυναμικά στην παγκόσμια σκηνή».β) «Πετύχαμε διεθνείς ενεργειακές συμφωνίες, που αναβαθμίζουν το γεωπολιτικό ρόλο της χώρας. Εφαρμόζουμε πολιτική αμφίπλευρης διαφοροποίησης των πηγών και των δρόμων ενέργειας προς όφελος ολόκληρης της Ευρώπης».

Την πολιτική του ΠΑΣΟΚ στο συγκεκριμένο πεδίο εξύμνησε και ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος υποστήριξε ότι από τη θέση της κυβέρνησης «αλλάξαμε τους συσχετισμούς, διευρύναμε τις συμμαχίες (...) χτίσαμε συνεργασίες μέχρι τον Καύκασο (...) Η δική μας ισχυρή παρουσία μετέτρεψε την Ελλάδα σε παράγοντα σταθερότητας, διασυνδέοντας τα Βαλκάνια, την ΕΕ, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία».

Οσο για τα θέματα των σχέσεων της χώρας με την Τουρκία και την ΠΓΔΜ και οι δυο, σε πλήρη σύμπνοια, τα ενέταξαν στο πλαίσιο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Ο Κ. Καραμανλής για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις σημείωσε: «Εδώ και μια δεκαετία, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις υποστηρίζουμε την ευρωπαϊκή προσαρμογή της γείτονος, με την πεποίθηση ότι ο δρόμος αυτός οδηγεί σε μια νέα προοπτική ειρήνης και συνεργασίας». Ενώ για την ΠΓΔΜ ανέφερε: «Πρόσκληση για την ένταξη του γειτονικού κράτους στην ευρωατλαντική οικογένεια προϋποθέτει λύση στην εκκρεμότητα του ονόματός τους»...

Ο Γ. Παπανδρέου μπορεί να ισχυρίστηκε ότι ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ υπάρχει «διαφορά» στην αντιμετώπιση των θεμάτων, αλλά τόνισε: «Δικό μας δόγμα είναι η παρουσία της Ελλάδας παντού και η ένταξη της στρατηγικής επίλυσης των εθνικών μας θεμάτων στο πλαίσιο της ΕΕ και των διεθνών οργανισμών».

Μάλιστα ο Γ. Παπανδρέου εγκάλεσε τον πρωθυπουργό γιατί «εγκατέλειψε το Ελσίνκι», το οποίο όμως η ΝΔ έχει αποδεχτεί και αναγνωρίζει «συνοριακές διαφορές» πέρα της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία.

Αυτή την εξωτερική πολιτική που με συνέπεια ακολουθούν όλα τα χρόνια οι κυβερνήσεις του δικομματισμού συμμετέχοντας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς βάζοντας τη χώρα στο «καμίνι» των ανταγωνισμών, ο Κ. Καραμανλής και ο Γ. Παπανδρέου «κοκορομάχησαν» ποιος την εφαρμόζει καλύτερα. Ποιος μπορεί να εξασφαλίσει για λογαριασμό της αστικής τάξης τη διασφάλιση των συμφερόντων της στη διεθνή ιμπεριαλιστική «σκακιέρα».

Μάλιστα για την εφαρμογή της ο Κ. Καραμανλής ζήτησε «συστράτευση, συνεννόηση, ενότητα, και εθνική ομοψυχία» για να αποδείξουμε ότι «στην πράξη πάνω από όλα βάζουμε το συλλογικό, το εθνικό συμφέρον». Ενώ ο Γ. Παπανδρέου ζήτησε ανατροπή της κυβέρνησης για να διαμορφωθεί κάτω από τη σκέπη του ΠΑΣΟΚ μια «νέα εθνική στρατηγική»... Και δυο επιχείρησαν να παραπλανήσουν τον ελληνικό λαό και να τον καταστήσουν συμμέτοχο στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά τους παιχνίδια, αποκρύπτοντας ότι πίσω από τους «εθνικούς» τους στόχους δεν κρύβεται τίποτα περισσότερο από την προάσπιση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.