Κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει ότι υπάρχουν και τέτοια φαινόμενα. Εμείς βέβαια δεν μπορούμε να ξέρουμε με στοιχεία, την έκτασή τους, πέρα απ' αυτά που δίνονται στη δημοσιότητα. Ομως, μέσα στα πλαίσια αυτού του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος στον α΄ ή β΄ βαθμό αυτά υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν.

Η κυβέρνηση προσανατολίζεται να φέρει άμεσα νομοσχέδιο στη Βουλή που να αλλάζει τον τρόπο προμηθειών, για να μην ξαναδημιουργηθούν, υποτίθεται, χρέη στα νοσοκομεία. Ο νέος τρόπος θα αφορά στη συγκρότηση μιας Κεντρικής Επιτροπής Προμηθειών, η οποία θα υπάγεται στο Υπουργείο Υγείας και θα διενεργεί διεθνείς διαγωνισμούς, ενώ οι προμήθειες χωρίς διαγωνισμό θα επιτρέπονται μόνο για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών βάσει ειδικού ορίου ανά είδος.

Εμείς αναρωτιόμαστε, για να μην πούμε ότι είμαστε βέβαιοι. Τα κυκλώματα αδιαφάνειας που δρούσαν περιφερειακά στις μέχρι σήμερα διαδικασίες των προμηθειών δεν μπορούν να δράσουν και σε κεντρικό επίπεδο; Ή μήπως μέσω της διαδικασίας των διεθνών διαγωνισμών που θα μετέχουν πολυεθνικές δε δρουν και εκεί παρόμοια κυκλώματα;

Τελικά, όπως και να 'χει το πράγμα, ο νέος τρόπος προμηθειών έναν και μόνο διευκολύνει. Το κεφάλαιο που δρα στο χώρο του φαρμάκου, της βιοϊατρικής τεχνολογίας, του υγειονομικού υλικού, γενικά στο χώρο της Υγείας και της Πρόνοιας.

Η τάση για συγκέντρωση και συγκεντροποίηση κεφαλαίου με τον εκτοπισμό των μικρομεσαίων και στο χώρο της Υγείας, χρειάζεται να διευκολυνθεί. Ακριβώς αυτή την ευθύνη έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας η κυβέρνηση της ΝΔ.

Κατά την άποψή μας, τα χρέη των νοσοκομείων δημιουργήθηκαν γιατί:

• Μειώθηκαν δραματικά τα κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό για τα νοσοκομεία. Η κρατική χρηματοδότηση πλέον αφορά στη μισθοδοσία του προσωπικού και κάποιες έκτακτες λειτουργικές δαπάνες. Δε δίνονται δηλαδή κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό για τις λειτουργικές δαπάνες των νοσοκομείων, για την περίθαλψη απόρων και για τις ιδιωτικοποιημένες υπηρεσίες όπως καθαριότητα, εστίαση, φύλαξη, τεχνικές υπηρεσίες κ.ά.
• Μειώθηκε η κρατική χρηματοδότηση στα ασφαλιστικά ταμεία.

Αυξήθηκαν οι συμβάσεις των ταμείων με τον ιδιωτικό τομέα (διαγνωστικά κέντρα, μαιευτήρια, καρδιοχειρουργικά κέντρα, νοσηλευτήρια γενικά, κέντρα φυσικής αποκατάστασης, γηροκομεία, κέντρα χρονίως πασχόντων, ΑμΕΑ, κλπ.).

Αυξήθηκαν οι εισφοροαπαλλαγές των εργοδοτών. Τα αποθεματικά των Ταμείων τζογάρονται στο χρηματιστήριο. Οι μόνοι που πληρώνουν είναι οι εργαζόμενοι. Ολα αυτά έχουν αποτέλεσμα τα ασφαλιστικά ταμεία να αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στα έξοδά τους.

• Με ευθύνη του κράτους αυξήθηκαν οι τιμές στα φάρμακα και σε άλλα υγειονομικά υλικά.

• Να εξοφληθούν τα χρέη από τον κρατικό προϋπολογισμό μέσω ομολόγων.
• Να εξοφληθούν μέσω αλληλόχρεων λογαριασμών, δηλαδή τα νοσοκομεία θα βάζουν εγγύηση τα νοσήλια. (Υπάρχει σχετική νομοθετική ρύθμιση).
• Να εξοφληθούν μέσω τραπεζικού δανεισμού.

Για τη ρύθμιση των χρεών, ούτως ώστε να μη ξαναδημιουργηθούν χρέη, κυβερνητικά στελέχη προτείνουν:

• Την αύξηση του νοσηλίου που θα επιβαρύνει τα ασφαλιστικά ταμεία και τους ασθενείς.
• Χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων και όχι των νοσοκομείων. Με τη σύμπραξη των 5 μεγαλυτέρων ασφαλιστικών ταμείων (ΙΚΑ, Δημόσιο, ΟΑΕΕ, ΝΑΤ, ΟΓΑ) δημιουργείται ένας μεγάλος αγοραστής, όπως λένε, υπηρεσιών Υγείας, που θα αγοράζει υπηρεσίες από το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Η κυβέρνηση προαναγγέλλει την επανακοστολόγηση των ιατρικών πράξεων και την κοστολόγηση των νέων, ούτως ώστε με ενιαίους όρους και κριτήρια όπως λένε να λειτουργεί ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας. Οι όροι λειτουργίας του δημόσιου τομέα δεν αφορούν βέβαια μόνο στην κοστολόγηση των ιατρικών πράξεων, αλλά στην εν γένει λειτουργία του για να γίνει, όπως ισχυρίζονται, ανταγωνιστικός με τον ιδιωτικό. Ετσι η κοινοπραξία των ασφαλιστικών ταμείων (Οργανισμοί Κοινωνικής Ασφάλισης) θα μπορούν να «αγοράζουν» υπηρεσίες Υγείας, είτε από το δημόσιο, είτε από τον ιδιωτικό τομέα με κριτήριο ποιος από τους δύο θα τους δώσει οικονομικότερη προσφορά.

Με πρόσχημα, λοιπόν, τον έλεγχο του ιδιωτικού τομέα και τον περιορισμό της δαπάνης των ασφαλιστικών ταμείων προς αυτόν, κάνουν και το δημόσιο τομέα να λειτουργεί ως επιχείρηση με βάση το κέρδος.

Η χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων όπως εξαγγέλλεται αποσκοπεί στο να διευκολύνει την υλοποίηση αυτών των σχεδίων. Δηλαδή να δώσει πρόσθετα κέρδη στον ιδιωτικό τομέα.

• Συνεργασία των κρατικών νοσοκομείων με ιδιωτικές εταιρίες. Με βάση την προαναφερόμενη πολιτική που τα νοσοκομεία θα πρέπει να λειτουργούν ως επιχειρήσεις, θα μπορούν να «νοικιάζουν» την υποδομή τους ή και όλη τη λειτουργία τους (υποδομές, εξοπλισμός, προσωπικό) σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. Ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες μπορεί να είναι και αυτές που θα αναλάβουν να διαχειριστούν τα ασφαλιστικά πακέτα των επαγγελματικών ταμείων, που υποχρεωτικά θα ασφαλίζονται οι εργαζόμενοι. Ετσι, για υπηρεσίες υγείας που είχαμε ως τώρα, θα αναγκάζονται οι εργαζόμενοι να πληρώνουν την εισφορά τους αυξημένη στην Κοινωνική Ασφάλιση και επιπλέον εισφορά στο ιδιωτικό, επαγγελματικό ταμείο. Δηλαδή οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, για να αυξάνεται η κερδοφορία τους.

Και από τις προτεινόμενες λύσεις γίνεται φανερό ότι τα χρέη των νοσοκομείων θα αποτελέσουν το άλλοθι της κυβέρνησης για παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης και για το χτύπημα των υγειονομικών παροχών.

Η Λισαβόνα το Μάρτη του 2000 χάραξε στις παραπάνω κατευθύνσεις το στρατηγικό δρόμο στον οποίο ορθοβάδισε το ΠΑΣΟΚ με τις ανατροπές στη συνταξιοδότηση, στην Υγεία, στην Πρόνοια, μέχρι τον Μάρτη του 2004 με τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ και με τους ψιθύρους για πιο φιλολαϊκή διαχείριση του ΣΥΝ.

Οι Βρυξέλλες τον Μάρτη του 2004 επαναβεβαίωσαν την ορθότητα αυτής της πολιτικής και «τράβηξε τα αυτιά» στα κράτη - μέλη της ΕΕ γιατί καθυστερούν στην υλοποίηση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και πρέπει να επιταχύνουν. Οσες δε χώρες προχώρησαν σ' αυτές τις αναδιαρθρώσεις πρέπει τώρα να επανέλθουν με πιο αντιλαϊκά μέτρα.

Ετσι, λοιπόν, τρέχουν και δε φτάνουν τα κόμματα του ευρωμονοδρόμου (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ) με τη ΝΔ πια στο κυβερνητικό πηδάλιο. Να γιατί, με πρόσχημα τα χρέη των νοσοκομείων, επιδιώκουν την ανατροπή του τρόπου χρηματοδότησης συνολικά της κοινωνικής ασφάλισης και την παραπέρα περικοπή των κοινωνικών παροχών.

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι, οι γυναίκες, οι συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες και επαγγελματοβιοτέχνες στις ευρωεκλογές και για αυτό το λόγο πρέπει να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στο ΚΚΕ.

Οι αγωνιστές, οι ριζοσπάστες, που δεν έχουν πειστεί ότι η διέξοδος για φιλολαϊκή ανάπτυξη, για λαϊκή οικονομία από μια εξουσία που θα κάνει κουμάντο ο λαός, είναι η αποδέσμευση και τελικά η ανατροπή της ΕΕ έχουν συμφέρον να στηρίξουν τις θέσεις του ΚΚΕ και με την ψήφο τους. Γιατί αυτές οι θέσεις είναι οι μόνες που δίνουν διέξοδο στα αδιέξοδα που μας προβάλλουν τα κόμματα της ευρω-λαγνείας με την πολιτική μοιρολατρίας και συμβιβασμού που ακολουθούν. Ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει αντίσταση, ανυπακοή, απειθαρχία στην αντιλαϊκή πολιτική αλλά και διέξοδος, προοπτική για λαϊκή συμμαχία και εξουσία.