ΕΡΓΑΤΙΚΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ Ν/ΖΩΝΗΣ - ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ

Αναζητούν τρόπους να χτυπήσουν τον αγωνιστικό συντονισμό στα ναυπηγεία

Κατέφυγαν στα δικαστήρια για να χτυπήσουν τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων
Στις 28 Μάρτη η πανελλαδική απεργία στο Μέταλλο

Από την προχτεσινή κινητοποίηση που έκαναν οι εργαζόμενοι στη ναυπηγική βιομηχανία στον Πειραιά

«Επιασαν δουλειά» εργολάβοι της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης και εφοπλιστές για να χτυπήσουν, όπως φάνηκε χτες στα δικαστήρια του Πειραιά, τον απεργιακό αγώνα των εργαζομένων στα Ναυπηγεία Ελευσίνας και να ανακόψουν τη κοινή δράση των εργαζομένων όλων των ναυπηγείων και της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης. Στο μονομελές Πρωτοδικείο εκδικάστηκε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων και αίτημα για έκδοση προσωρινής διαταγής κατά του σωματείου του ναυπηγείου Ελευσίνας, που κατέθεσαν η πλοιοκτήτρια εταιρία του πλοίου «MARYAH» (το οποίο μετασκευάζεται στις εγκαταστάσεις του ναυπηγείου) και εργολάβοι των συνεργείων που έχουν αναλάβει τη μετασκευή. Η οποία, σημειωτέον, έχει ξεκινήσει εδώ και τρία χρόνια.

Με την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων και προσωρινής διαταγής, εταιρεία και εργολάβοι αξιώνουν να μην εμποδίζεται η είσοδος των συνεργείων στο ναυπηγείο, με πρόσχημα ότι το έργο που έχουν αναλάβει είναι άσχετο με την απεργία που ξεκίνησαν οι εργαζόμενοι από τις 21 Γενάρη για να πληρωθούν. Κάτι που δεν ευσταθεί γιατί για να λειτουργήσουν οι εγκαταστάσεις (δεξαμενή νο 1 που βρίσκεται το πλοίο, γερανοί, ηλεκτροδότηση, δίκτυα αέρα κ.λπ.), χρειάζονται 150 εργαζόμενοι του ναυπηγείου. Απαιτούν να επιβληθεί και χρηματική ποινή ύψους 100.000 ευρώ στο σωματείο για κάθε παρεμπόδιση.

Με τη δικαστική απόφαση που προσπαθούν να πετύχουν εταιρεία και εργολάβοι, η οποία θα εκδοθεί τις επόμενες μέρες, επιδιώκουν να σπάσουν τόσο την απεργία των εργαζομένων του ναυπηγείου Ελευσίνας, όσο και την αποχή από την εργασία που έχουν αποφασίσει οι εργαζόμενοι των συνεργείων μέσα από τις γενικές συνελεύσεις των ταξικών σωματείων της Ζώνης που είναι μέλη και συμμετέχουν στη δράση της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Ναυπηγικής Βιομηχανίας.

Εξάλλου, όπως αποδείχτηκε στη διάρκεια της εκδίκασης της αίτησης, από τις 21 Γενάρη που ξεκίνησε η απεργία στο ναυπηγείο, στο πλευρό των απεργών συμπαρατάχθηκαν από την πρώτη στιγμή και οι 300 περίπου εργαζόμενοι των συνεργείων, όχι μόνο ως ένδειξη αλληλεγγύης. Αλλά όπως αναδείχτηκε ο αγώνας των εργαζομένων της ναυπηγικής βιομηχανίας για δουλειά με δικαιώματα, ενάντια στη διάλυση των ναυπηγείων που προωθείται από κυβέρνηση και ΕΕ και για να λειτουργούν απρόσκοπτα τα ναυπηγεία με όλες τις δραστηριότητές τους, καλύπτοντας τις ανάγκες της χώρας, είναι ενιαίος.

Σταθμός αυτού του αγώνα θα είναι και η πανελλαδική απεργία στις 28 Μάρτη σε όλο τον κλάδο του Μετάλλου που έχει κηρύξει η ΠΟΕΜ. Την ημέρα της απεργίας θα γίνει προσυγκέντρωση της Συντονιστικής Επιτροπής στις 11 το πρωί στο Μοναστηράκι. Η απεργιακή συγκέντρωση έχει καθοριστεί στις 12μ στην Ομόνοια.

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ - ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Παρέμβαση στην επιχείρηση «CosmosLine»

Εξόρμηση ενημέρωσης των εργαζομένων στην εταιρεία «CosmosLine» στη Λιοσίων, πραγματοποίησαν χτες το πρωί μέλη του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής Ν. Αττικής (ΣΕΤΗΠ) και οι Λαϊκές Επιτροπές 3ου-4ου και 5ου-6ου Διαμερίσματος.

Οπως καταγγέλλει με ανακοίνωσή του το ΣΕΤΗΠ πρόκειται για επιχείρηση «σκλαβοπάζαρο» στον κλάδο. «Με απύθμενο θράσος λανσάρουν σε αγγελίες παχυλούς μισθούς, που "φτάνουν" μέχρι και τα 1.300 ευρώ πατώντας πάνω στη φτώχεια και στην ανάγκη κάθε άνεργου να βρει μεροκάματο. "Πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες". Οχι μόνο δεν πληρώνουν τους εργαζόμενους, αλλά έχουν την απαίτηση να δουλεύουν ανασφάλιστοι, υπογράφοντας και δήλωση. Οι εργαζόμενοι μένουν λίγες μέρες και πληρώνονται με το κομμάτι των πωλήσεων που κάνουν, μεροκάματα όπως που δεν εισπράττουν σχεδόν ποτέ».

Κατά τη διάρκεια της εξόρμησης -όπως καταγγέλλει το ΣΕΤΗΠ- η εργοδοσία της επιχείρησης και τα τσιράκια της με φωνές και απειλές προσπάθησαν να αποτρέψουν τους εργαζόμενους να πάρουν την ανακοίνωση τού συνδικάτου τραβώντας την ακόμα κι από τα χέρια τους. Εφτασαν στο σημείο να απαιτήσουν καλώντας και την αστυνομία να φύγουν τα μέλη του ΣΕΤΗΠ και της Λαϊκής Επιτροπής από το πεζοδρόμιο μπροστά στην εταιρεία απειλώντας και με μηνύσεις τα μέλη του ΔΣ του συνδικάτου! Η παρουσία της αστυνομίας και η απόπειρα τρομοκράτησης δεν έπιασε ενώ η εξόρμηση ολοκληρώθηκε κανονικά.

«Εναλλακτικοί» αλλά εχθροί των εργατών

Αποκαλυπτικά της σύνθετης ιδεολογικοπολιτικής πάλης που απαιτεί η απόκρουση της αντιλαϊκής επίθεσης είναι τα διάφορα «φρούτα» που εμφανίζονται κατά καιρούς, με την ταμπέλα μάλιστα της «εναλλακτικής» πρότασης, δύναμης κ.τ.λ. Είναι χαρακτηριστική η δράση του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (ΕΠΑΜ) που έχει εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια υιοθετώντας μια ιδιαίτερα καλοσχεδιασμένη «αντιμνημονιακή» φρασεολογία.

Στην ανακοίνωση που εξέδωσε για την τελευταία πανεργατική απεργία, ο συνδικαλιστικός τομέας του ΕΠΑΜ μιλά για την «ανυποληψία των ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος», που κάνουν απεργίες «"ντουφεκιές" στον αέρα», υπονομεύουν «κάθε προσπάθεια συντονισμού της συνδικαλιστικής δράσης απ' τα κάτω υπηρετώντας την πολιτική του "ευρωπαϊσμού" και του "κοινωνικού εταιρισμού". Καλλιέργησαν τη λογική της ανάθεσης στο συνδικαλιστή να "λύνει" τα προβλήματά της, αντί για μας χωρίς εμάς! Πολιτική που οδήγησε μία τουλάχιστον γενιά εργαζομένων στον "καναπέ" της αδράνειας και δυο γενιές συνδικαλιστών στον παραγοντισμό που έθρεψε τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία». Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες «αριστερές» δυνάμεις δεν κάνουν τέτοια κριτική στη ΓΣΕΕ, θα 'λεγε κανείς... Και πού καταλήγει το ΕΠΑΜ; Να καλεί σε «ταξικό - εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των εργαζομένων για τις πραγματικές ανάγκες του εργαζόμενου λαού και της πατρίδας». Να ζητά «καθιέρωση εθνικού νομίσματος» και «στήριξή του με έλεγχο της κίνησης κεφαλαίων και παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας».

Σε μια περίοδο που η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και η αστική τάξη αναζητά διεξόδους από αυτή με το μικρότερο δυνατό κόστος για τα κέρδη και την εξουσία της, πληθαίνουν οι φωνές που καλούν τους εργάτες να συμπαραταχθούν με τη μία ή την άλλη μερίδα της πλουτοκρατίας. Κάλεσμα που «ντύνουν» περίτεχνα με καταγγελίες ακόμα και ιμπεριαλιστικών κέντρων, όπως της ΕΕ. Το μόνο που κάνουν όμως είναι να ζητούν απ' την εργατική τάξη να εγκαταλείψει τον έναν εκμεταλλευτή για να πέσει στα δόντια του άλλου. Ας πούμε, η κριτική που κάνει η Χρυσή Αυγή στην ΕΕ δεν ισοδυναμεί με κριτική γενικά στην ανάπτυξη που υπηρετεί τα μονοπώλια, αλλά με συμπαράταξη με τα μονοπώλια που εκπροσωπούν άλλοι οργανισμοί ή κέντρα ιμπεριαλιστών, όπως η Ρωσία και οι «δορυφόροι» της.

Τέτοιο «φρούτο» είναι και το ΕΠΑΜ. Η κριτική του ενάντια στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις δεν ασκείται γιατί θέλει ένα εργατικό κίνημα χειραφετημένο από τους υπηρέτες των μεγαλοεργοδοτών. Αλλά γιατί αναζητά ένα κίνημα που θα ψάξει για την «εθνική» ανάπτυξη και «υπεύθυνα» θα αποκαλύπτει τους... «δοσίλογους». Μόνο που το πρόβλημα για τους εργάτες δεν είναι αν είναι Ελληνας, Ευρωπαίος ή Αφρικανός εκείνος που τους επιβάλλει μεροκάματα πείνας και διαλύει Συμβάσεις, ωράρια, εργασιακές σχέσεις. Το πρόβλημά τους είναι πως η ζωή τους χειροτερεύει γιατί αυτό απαιτεί η καπιταλιστική «ανάκαμψη». Σε οποιοδήποτε «εθνικό νόμισμα» κι αν έπαιρναν οι εργάτες το μισθό κάθε μήνα, πάλι αυτός θα εξανεμιζόταν πριν να πουν «κίμινο», από τα χαράτσια, την ακρίβεια, το εμπόριο σε Υγεία - Παιδεία - Πρόνοια, την ανεργία. Αντίπαλός τους δεν είναι ο «ευρωπαϊσμός», αλλά η στρατηγική που υπηρετώντας τα συμφέροντα των μονοπωλίων τσακίζει τη ζωή τους.

Επειτα, μήπως στις χώρες που δεν είναι μέλη της ΕΕ αλλά η οικονομία βασίζεται στην ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ο λαός ζει καλύτερα; Μήπως εκεί «εξουδετέρωσαν» την ανεργία, τη φτώχεια, την πείνα; Μήπως εκεί έγιναν αόρατες οι συνέπειες της αναρχίας στην παραγωγή; Και ποια «παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας» μπορεί να γίνει με τρόπο που θα υπηρετεί τις ανάγκες του λαού αλλά δε θα πετά απ' το σβέρκο του τα μονοπώλια; Τι είδους και απέναντι σε ποιον θα είναι ο «έλεγχος στην κίνηση κεφαλαίων» που ισχυρίζεται το ΕΠΑΜ ότι θα προστατεύσει το λαϊκό πλούτο; Πώς ακριβώς θα... ελέγχεται το κεφάλαιο, το οποίο κατά τ' άλλα φυσικά θα εξακολουθήσει να είναι κυρίαρχο και άρα ανεξέλεγκτο;

Οσο για το κάλεσμα σε «ταξικό - εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα», αυτό κι αν καλλιεργεί καταστροφικές αυταπάτες στους εργάτες... Τι ακριβώς εννοεί το ΕΠΑΜ; Ποια θα είναι τελικά η τάξη που θα επικρατεί μέσα στο «έθνος»; Πάντως, να συμβιώνουν αρμονικά εργάτες και κεφαλαιοκράτες είναι αδύνατο. Αυτό το δείχνει η ίδια η εμπειρία των εργατών, που βεβαιώνει καθημερινά πως δεν υπάρχει ταξικός αγώνας με αποτέλεσμα και προοπτική χωρίς να συγκεντρώνει δυνάμεις για την οριστική ανατροπή της πλουτοκρατίας. Αν λοιπόν θέλουν στο ΕΠΑΜ να διεκδικήσουν μερίδιο στη διαχείριση της αστικής εξουσίας, να μιλήσουν ανοιχτά και καθαρά. Πάντως, ο μόνος ταξικός αγώνας που υπερασπίζονται είναι αυτός του κεφαλαίου να εξαπατήσει και να κρατήσει τους εργάτες υποταγμένους.

Α.