Παπαγεωργίου Βασίλης

Συνολικά, οι αρχές που έχουν τεθεί από το διακρατικό αυτό ιμπεριαλιστικό κέντρο, που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ενωση, σχετικά με τη δημιουργία αυτών των κομμάτων, δεν είναι σε καμιά περίπτωση αποτέλεσμα εθελοντικής συνεννόησης για δράση, με βάση κοινούς ιδεολογικοπολιτικούς άξονες, αφού υποχρεώνει στην αποδοχή του αντιδραστικού και αντιλαϊκού οικοδομήματος της ΕΕ. Για παράδειγμα, όταν η ΕΕ μιλάει για «σεβασμό του κράτους δικαίου» εννοεί ξεκάθαρα το σεβασμό στη δικτατορία των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, με την ευρωαστυνομία, τη συνθήκη Σένγκεν, το ευρωένταλμα, τον ευρωστρατό, τους νόμους κρατικής τρομοκρατίας, τη μερική και προσωρινή δουλιά, τα σκληρά προγράμματα λιτότητας, εννοεί εργαζόμενους με όλο και λιγότερα δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες, ακριβώς για να διασφαλίζονται και αναπτύσσονται παραπέρα τα κέρδη του κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή, είχε εκφράσει την αντίθεσή του στην υποχρεωτική δημιουργία ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων. Η δημιουργία πολιτικών κομμάτων, είτε σε εθνικό είτε σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι ζήτημα εθελοντικής επιλογής. Σε καμιά περίπτωση δεν αναγνωρίζουμε αρμοδιότητα στην ΕΕ να παρεμβαίνει στο ζήτημα αυτό, πολύ περισσότερο μάλιστα, να τα επιβάλλει με κανονισμούς και δεσμευτικές, υποχρεωτικές αποφάσεις.

Μοναδικό μέλημα και επιδίωξη της ΕΕ είναι η οικοδόμηση ευρωπαϊκών κομμάτων με τις προδιαγραφές της ιμπεριαλιστικής ιδεολογίας, με τους δικούς της όρους, ώστε να ενσωματώνονται στις αντιδραστικές πολιτικές της. Επιδιώκει και αυτή τη θεσμοθετημένη παρέμβαση στο πολιτικό σύστημα του κάθε κράτους - μέλους, με βασική επιδίωξη να περιοριστεί η φωνή και η δράση των πολιτικών δυνάμεων, που έχουν αντιιμπεριαλιστικό, αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα, που αντιπαλεύουν τις αντιλαϊκές επιλογές της και συνολικά την ΕΕ.

Εγκαιρα, επίσης, από το Δεκέμβρη του 2001, η ΚΕ του ΚΚΕ είχε ξεκαθαρίσει ότι θα αντιπαλέψουμε και θα αποκαλύψουμε τους στόχους ενός τέτοιου κόμματος. Παίρνοντας υπόψη ότι δεν μπορούμε να δεχτούμε πρόγραμμα και καταστατικό ουσιαστικά αποδοχής του καπιταλισμού, ότι έχουμε άλλη αντίληψη για την ΕΕ και την προοπτική της, εκφράσαμε από την αρχή την αντίθεσή μας σχετικά με το ΚΕΑ, αποκαλύψαμε και συνεχίζουμε να αποκαλύπτουμε το ρόλο του.

Σε ημερίδα για το «Μέλλον της Ευρώπης» το 2003, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σ. Αλέκα Παπαρήγα, είχε επισημάνει χαρακτηριστικά: «Η διεύρυνση της ΕΕ φέρνει πιο κοντά στην επικαιρότητα μια συζήτηση που ξεκίνησε προγραμματισμένα και σχεδιασμένα στους κόλπους της Ενωσης, για τη δημιουργία ευρωπαϊκών κομμάτων εντός και εκτός κοινοβουλίου, που θα έχουν τη σφραγίδα της νομιμοποίησης, ως κόμματα που ηγούνται των λαών στην προσπάθεια για να περάσει διά πυρός και σιδήρου η πολιτική του κεφαλαίου. Ως κόμματα που η αντιπολίτευσή τους θα είναι αρκούντως ανώδυνη, με την έννοια ότι δεν αρνείται τα ιερά και τα όσια της ΕΕ και των συμμαχικών της ενώσεων. Καλείται, μάλιστα, να υπηρετήσει την ψευδεπίγραφη εικόνα του δημοκρατικού πλουραλισμού, στάχτη στα μάτια των λαών. Το θεσμικό πλαίσιο που σχηματίζεται χρησιμοποιεί πολλά δολώματα, για να επιβάλει τα ευρωπαϊκά κόμματα, με όλα τα χαρακτηριστικά ενός γραφειοκρατικού μηχανισμού, με επικεφαλής την ηγετική ελίτ, που θα έχει λυμένα τα χέρια να κάνει ό,τι θέλει, για την ακρίβεια να κάνει ό,τι θέλει το σύστημα. Χρησιμοποιείται το όπλο των διευκολύνσεων στο ευρωκοινοβούλιο, η οικονομική επιχορήγηση, και ποιος ξέρει τι άλλο θα τεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, προκειμένου να δημιουργηθούν ομοιόμορφα κόμματα, εντός του καπιταλιστικού κλωβού»...

Οι ίδιες οι εξελίξεις όλα αυτά τα χρόνια επιβεβαίωσαν τις επισημάνσεις και διαπιστώσεις αυτές του ΚΚΕ. Ταυτόχρονα, η πλούσια δράση του Κόμματος, σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, αποδείχνει με τον καλύτερο τρόπο, πόσο ψεύτικες και αστήριχτες ήταν όλα τα προηγούμενα χρόνια οι κατηγορίες περί «εθνικής απομόνωσης» και άλλα σχετικά, που μας απευθύνουν οι δυνάμεις εκείνες, όπως ο ΣΥΝ, που έχουν συμβιβαστεί πλήρως με την ενσωμάτωση στο σύστημα. Μία είναι η σκοπιμότητα της «θεωρίας» αυτής - εκτός από τη συκοφάντηση του ΚΚΕ και όσων δυνάμεων αντιστέκονται: η διάλυση, η διάχυση κομμάτων που παλεύουν, που εκφράζουν ριζοσπαστισμό, ιδιαίτερα των μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων, μέσω της ένταξής τους στο «ευρωπαϊκό κόμμα».

Για παράδειγμα, η ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ συμμετέχει στην ομάδα της GUE/NGL στο Ευρωκοινοβούλιο. Μέσα στην ομάδα της GUE/NGL υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις για γενικότερα ιδεολογικά θέματα και για ζητήματα που αφορούν στην ΕΕ και το μέλλον της. Διαφορές για τη διεύρυνση, τον ευρωστρατό, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και οργανισμούς, για την κεντροαριστερά και τόσα άλλα. Δεν υπάρχει ενιαία αντίληψη για σημαντικά πολιτικά, ιδεολογικά ζητήματα.

Να θυμίσουμε π.χ. ότι ορισμένες συνιστώσες στην GUE/NGL (που τώρα συμμετέχουν στο ΚΕΑ ως ιδρυτικά μέλη) είχαν ανοχή ή και στήριζαν τον πόλεμο, όπως τα ΚΚ σε Γαλλία ή Ιταλία που συμμετείχαν με υπουργούς στις κυβερνήσεις των χωρών τους που βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία. Αρκετές συνιστώσες καταδίκαζαν την Κούβα για τις δίκες τότε, μόνο και μόνο δηλαδή, επειδή υπερασπίστηκε το δικαίωμά της να καθορίζει το σύστημα που έχει επιλέξει ο λαός της.

Ομως, η λειτουργία της GUE βασίζεται «στην αρχή της συνομόσπονδης μορφής» και κάθε συνιστώσα κρατάει το δικαίωμα να μιλάει και να ψηφίζει σύμφωνα με τις αρχές και τις θέσεις του Κόμματος που εκπροσωπεί. Με τον τρόπο αυτό, εξασφαλίζεται και πρακτικά η συμμετοχή της κοινοβουλευτικής ομάδας στις διαδικασίες του Ευρωκοινοβουλίου. Αποδεικνύεται και έτσι ότι καθόλου δεν είναι απαραίτητο ένα ενιαίο «ευρωπαϊκό κόμμα».

Ακόμα και αν διατηρήσουν κάποιες γενικές διακηρύξεις με αντικαπιταλιστική χροιά, βρίσκονται μίλια μακριά από μια στοιχειώδη ταξική ανάλυση, είτε του ευρωενωσιακού οικοδομήματος, είτε των πολιτικών που ασκούνται τόσο από τα παραδοσιακά συντηρητικά, όσο και από τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Ο ρόλος τους είναι προδιαγεγραμμένος. Η αποστολή του ΚΕΑ είναι να δράσει σαν ανάχωμα στο ριζοσπαστισμό, αλλά και ως στρατηγικός σύμμαχος των κλασικών αστικών δυνάμεων της Ευρώπης (του στιλ Μέρκελ - Σρέντερ, Πρόντι - Ντ' Αλέμα ή της κεντροαριστεράς του Ζοσπέν, ό,τι θέλετε διαλέγετε)...

Αρα, η συμμετοχή ενός κομμουνιστικού κόμματος, σε «κοινούς στρατηγικούς στόχους» με άλλες δυνάμεις της αριστεράς ως μέλος του «Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς» σημαίνει, με μαθηματική ακρίβεια, μετακίνησή του - είτε με διολίσθηση είτε με ανοιχτή άρνηση - από την επαναστατική στρατηγική προς τη μεταρρυθμιστική στρατηγική «εντός των τειχών» του καπιταλιστικού συστήματος, της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ενωσης.