ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 24 Οχτώβρη 2004
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Για την ελευθερία της άποψης...

Status

Η συνεχής επανάληψη έχει πάρει καταιγιστικές διαστάσεις: «Ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει τη γνώμη του, αφού ζούμε στη δημοκρατία»!.. Υποκρισία και φαινομενικότητα.

Υποκρισία, πρώτα απ' όλα γιατί η κοινωνία που ζούμε είναι χωρισμένη σε τάξεις. Και αφού η μια (η αστική) εκμεταλλεύεται την εργατική τάξη, αφού τα μονοπώλια, δηλαδή ο ιμπεριαλισμός, πέραν της εργατικής τάξης έχουν θύματά τους και τα μικρομεσαία στρώματα που καταπιέζουν, είναι αδύνατο να εκφέρεται γενικώς «ελεύθερος λόγος». Δεν υπάρχουν «πολίτες», όπως αρέσκονται πολλοί να λένε. Υπάρχουν οι εκμεταλλευτές και οι υπό εκμετάλλευση.

Φαινομενικότητα, γιατί η φράση «ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφράζεται» είναι από μόνη της φράση ακρωτηριασμένη. Πιο συγκεκριμένα:

1. Πόσο είναι ελεύθεροι χιλιάδες εργάτες και εργάτριες να λένε την άποψή τους, τη στιγμή που η απόλυση κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους; Πόσο είναι ελεύθεροι να προπαγανδίζουν παντού τις θέσεις του ΚΚΕ, να συνδικαλίζονται, να απεργούν; Ακόμη και σε χώρους που τα παραπάνω είχαν κατακτηθεί, σήμερα έχουν καταργηθεί. Δίχως να σημαίνει ότι και αν δεν είχαν καταργηθεί, οι εργάτες θα ήταν ελεύθεροι. Δε θα ήταν, γιατί και πάλι τα μέσα παραγωγής θα ανήκαν σε άλλους. Στους εργοδότες.

Οι οποίοι εργοδότες έχουν την ελευθερία να κάνουν ό,τι θέλουν. Να δημιουργούν εργοδοτικά σωματεία, να απολύουν, να εκβιάζουν, να παίρνουν το εργοστάσιο και να φεύγουν, να προσβάλλουν, να εντείνουν την εκμετάλλευση, αρκετοί να υποκινούν και πολέμους. Αρα, ζούμε σε μια κοινωνία όπου δεν είναι όλοι ελεύθεροι, ακόμη και για να ασκήσουν στοιχειώδεις ελευθερίες.

Βεβαίως, ενώ ο εργάτης κινδυνεύει να μείνει στο δρόμο αν απεργήσει, ο κάθε σωματέμπορος μπορεί άνετα να εμφανίζεται δημοσίως (βλέπε στον ΑΛΤΕΡ) και να διδάσκει ...ήθος, προπαγανδίζοντας τα ανδρικά πορνεία!! Και άλλοι τα γυναικεία, σε TV, περιοδικά, εφημερίδες, παντού.

2. Τι θα πει ελευθερία έκφρασης; Μια άποψη που απλώς λέγεται για να λέγεται, είναι μια ανύπαρκτη ουσιαστικά άποψη. Πέρα από το ότι οι απόψεις υπάρχουν για να γίνονται πράξη και όχι για να μένουν λόγια του αέρα. Αρα ελευθερία του λόγου σημαίνει πρώτα απ' όλα δυνατότητα να υλοποιηθεί ο λόγος. Υπάρχει τέτοια ελευθερία στην κοινωνία «μας»; Ασφαλώς ναι, ασφαλώς όχι.

Ναι, όσον αφορά στους κυρίαρχους. Οχι, όσον αφορά αυτούς που αντιπαλεύουν τους κυρίαρχους. Ενα πανό κρεμάστηκε στην Ακρόπολη και ξεσηκώθηκαν οι πάντες (όχι ο λαός που το είδε πολύ θετικά), για να κατακεραυνώσουν το ΚΚΕ! Με το δίκιο τους, γιατί αυτό το «απλό» πανό υπερέβαινε τα καθορισμένα όρια της κυρίαρχης νομιμότητας. Ηταν πέρα από τα εσκαμμένα...

Επειδή, λοιπόν, οι όποιες απόψεις διαμορφώνονται και εκφράζονται με σκοπό να κατακτήσουν συνειδήσεις, για να υλοποιηθούν, αποτελεί, για παράδειγμα, υποκρισία αυτό που είπε (ΝΕΤ) ο εκπρόσωπος Τύπου της αρχιεπισκοπής, ότι ο Χριστόδουλος εκφράζει απλώς τη γνώμη του, όπως έχει δικαίωμα. Και αποτελεί υποκρισία, γιατί η συνεχής προσπάθεια του αρχιεπισκόπου να σκαλίζει μούμιες, δηλαδή τον αστικό εθνικισμό της προοδευτικής περιόδου, για να τον κάνει πλατύ κίνημα σήμερα, που η αστική τάξη έχει σαπίσει πατόκορφα, δεν αποτελεί απλή εκφορά λόγου. Αποτελεί αξιοποίηση της θέσης του για να γίνει ο λόγος πράξη!.. Αλλο θέμα ότι συνηθίζει να κρύβει τις βαθύτερες σκέψεις του λόγω συνθηκών και να αναδιπλώνεται ταχύτατα όταν χρειάζεται...

3. Υπάρχουν απόψεις και απόψεις. Απόψεις που θέλουν να πάνε μπροστά τον κόσμο και απόψεις που ενισχύουν τη σημερινή κοινωνία. Από αυτή την άποψη δεν αποτελεί πλούτο η κάθε άποψη. Λόγου χάρη, η άποψη του Μπους, του Σιράκ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ δε συνιστούν πλούτο για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Δε συνιστά πλούτο η άποψη που εξέφρασε ο Κ. Καραμανλής, ότι «το λαϊκό ευρωπαϊκό κόμμα και η χριστιανική θρησκεία εκφράζουν την πρωτοποριακή ιδεολογία της εποχής μας»! Συνιστά, βεβαίως, ιδεολογική θωράκιση της πλουτοκρατίας.

Στην πραγματικότητα διεξάγεται ιδεολογική διαπάλη, με στόχο οι α΄ απόψεις να υπερισχύσουν, να νικήσουν τις β΄ απόψεις. Πράγμα φυσικό. Με τη διαφορά ότι οι κομμουνιστές υποστηρίζουμε πως οι αντιλαϊκές απόψεις είναι που πρέπει να ηττηθούν αποφασιστικά. Αυτό σημαίνει και η προσπάθεια να αλλάξει ο συσχετισμός των δυνάμεων υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.

4. Οι κυρίαρχοι θιασώτες της «ελεύθερης» άποψης αποκρύβουν το εξίσου σημαντικό ζήτημα: Τα μέσα. Δηλαδή το ποια και πόσα μέσα διαθέτει η κάθε πλευρά για να διαδώσει την άποψή της. Ο αγώνας για τις αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις είναι και εδώ εξαιρετικά άνισος. Οχι μόνο επειδή η κυρίαρχη ιδεολογία είναι κατά πολύ παλαιότερη και επεξεργασμένη, ούτε μόνο επειδή είναι νικήτρια (προσωρινά) στη σύγκρουση σοσιαλισμού - καπιταλισμού, αλλά και γιατί έχει ως μέσα διάδοσης και επιβολής της όλους τους μηχανισμούς (κράτος, παιδεία, εκκλησία, θεσμούς), που είναι κατά πολύ υπέρτεροι των μέσων που διαθέτει η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Αυτά τα προβλήματα τα λύνει η ταξική πάλη. Στη δράση, που έχει ως περιεχόμενο την εναντίωση στην αντιλαϊκή πολιτική, στον ιμπεριαλισμό, οι απόψεις (δηλαδή οι συνειδήσεις) κάνουν πολλά βήματα σε ελάχιστο χρόνο. Τόσα όσα δεν μπορούν να φανταστούν στο διάστημα που η δράση είναι κατώτερη των αναγκών.


Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ