Από το νηπιαγωγείο μέχρι το Πανεπιστήμιο, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, λανσάρεται ως... απαραίτητο μάθημα η «επιχειρηματικότητα»! Αυτό που διδάσκονται μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές με τη λεγόμενη «επιχειρηματικότητα» δεν είναι σε καμιά περίπτωση το πώς θα γίνουν επιχειρηματίες, αλλά το πώς θα υπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, το πώς θα σκέφτονται και θα δρουν ως εργαζόμενοι υπέρ των συμφερόντων των εργοδοτών τους και κόντρα στα πραγματικά δικά τους συμφέροντα, κόντρα στο δίκιο της τάξης τους. Με άλλα λόγια, από τα θρανία ακόμα, οι εργάτες διδάσκονται να είναι ...αλλοτριωμένοι.

Τα προγράμματα «επιχειρηματικότητας» χρηματοδοτούνται στην πλειοψηφία τους από την ΕΕ, τα πρωτοέφεραν στην εκπαίδευση οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και τα συνεχίζουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ. Ειδικά στην ανώτατη εκπαίδευση, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θέλουν τα πανεπιστήμια γερά «δεμένα» στο «άρμα» της «ανταγωνιστικότητας», εργαλεία για τη χειραγώγηση και την υποταγή των νέων, που αύριο πρέπει να είναι «σωστοί εργαζόμενοι», δηλαδή «κομμένοι και ραμμένοι» στα συμφέροντα των πολυεθνικών.

Αυτές οι επιδιώξεις αποτελούν (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο) ομολογίες των ίδιων των αστικών κομμάτων και, εξάλλου, σε μια καπιταλιστική κοινωνία, η εκπαίδευση δεν αποτελεί παρά ένα ακόμα μέσο που η αστική τάξη χρησιμοποιεί για τη διαιώνιση της δικής της εξουσίας. Ας δούμε ένα μόνο από τα παραδείγματα που αναδεικνύουν πόσο μεγάλη σημασία αποκτά η συνέχιση του αγώνα, όχι μόνο για την παρεμπόδιση των αντιεκπαιδευτικών σχεδιασμών ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αλλά και ώστε να διασφαλιστούν εκείνες οι προϋποθέσεις που θα ανοίξουν το δρόμο για να τεθεί η Παιδεία στην υπηρεσία των λαϊκών στρωμάτων.

«Ανάπτυξη και προώθηση της επιχειρηματικότητας και προσαρμοστικότητας των νέων», είναι ο τίτλος του τρίτου άξονα προτεραιότητας του Επιχειρησιακού Προγράμματος Εκπαίδευση και Αρχική Επαγγελματική Κατάρτιση (ΕΠΕΑΕΚ) του οποίου - όπως είχε διευκρινιστεί κατά την αρχική παρουσίαση του προγράμματος και σύμφωνα με την ορολογία των εμπνευστών του - «ωφελούμενοι» είναι μαθητές δευτεροβάθμιας και τεχνικής εκπαίδευσης, καταρτιζόμενοι δημόσιων ΙΕΚ, φοιτητές/σπουδαστές ανώτατης εκπαίδευσης κλπ.

Απάντηση στην ερώτηση, που εύλογα δημιουργείται, «σε τι θέλουν να προσαρμόσουν τους νέους», δίνει το «Μέτρο 3.1: "ενθάρρυνση επιχειρηματικής δράσης και καινοτομικών εφαρμογών"» του συγκεκριμένου άξονα. Σχετικό πρόγραμμα υλοποιείται στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων με ευθύνη του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών και τη χρηματοδότηση από το κοινοτικό ευρωπαϊκό ταμείο και τους εθνικούς πόρους. Στην ιστοσελίδα του προγράμματος (www.econ.uoi.gr, επιλογή «Επιχειρηματικότητα») διαβάζουμε πως για το ελληνικό πανεπιστήμιο αποτελεί «πρόκληση» η προσαρμογή «του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας στην πραγματικότητα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και προετοιμασίας των αποφοίτων του για το συνεχώς αυξανόμενο διεθνή ανταγωνισμό». Αφού, «τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της αγοράς εργασίας και της επιχειρηματικής δραστηριοποίησης κάνουν απαραίτητη την εφαρμογή ενεργών πολιτικών ενθάρρυνσης του επιχειρηματικού πνεύματος». Ετσι περιγράφουν την ανάγκη, οι αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση να συμπληρώσουν τις αναδιαρθρώσεις στην απασχόληση, με στόχο ασφαλώς την περιφρούρηση των κερδών του κεφαλαίου.

Στο α' μέρος κεφαλαίου για τη «Διοίκηση Ανθρώπινων Πόρων» (ΔΑΠ), που διανέμεται διαδικτυακά ως «εκπαιδευτικό υλικό» στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, υπογραμμίζεται επί λέξει (οι υπογραμμίσεις με έντονα γράμματα είναι δικές μας): «Η επιχείρηση χρησιμοποιεί με τέτοιο τρόπο τους εργαζόμενους ώστε να αποκομίζει το μεγαλύτερο δυνατό όφελος από τις ικανότητές τους, ενώ οι εργαζόμενοι ανταμείβονται τόσο υλικά, όσο και ψυχολογικά για τις επιδόσεις τους». Με λίγα λόγια, κάθε διαμαρτυρία των εργαζομένων, επειδή για παράδειγμα, αν και τα κέρδη των επιχειρήσεων αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς, το κατώτερο μηνιάτικο είναι 600 ευρώ, είναι παράλογη και απαράδεκτη, αφού μπορούν να... χορτάσουν ψυχική ικανοποίηση...

«Η "διοίκηση προσωπικού"», τονίζεται προς τους φοιτητές που αύριο θα κληθούν να υιοθετήσουν και να υπερασπιστούν την κερδοσκοπική ασυδοσία των ίδιων των εκμεταλλευτών τους, «είναι ο κλάδος της διοίκησης των ανθρώπινων πόρων που ασχολείται με (...) την οριοθέτηση και ικανοποίηση των αναγκών του προσωπικού (...) Είναι σαφώς δυσκολότερο να διοικηθούν οι ανθρώπινοι πόροι σε σχέση με τους υλικούς». Και να γιατί: «Οι εργαζόμενοι θέλουν συχνά να επέμβουν στο ζωτικό και περιβάλλοντα χώρο της εργασίας τους ερχόμενοι πολλές φορές και σε ασυμφωνία με τις προθέσεις και τις πολιτικές των υπευθύνων». Ούτε λίγο - ούτε πολύ εφιστούν την προσοχή γιατί... υπάρχει ο κίνδυνος να θέλουν οι εργάτες να προβάλουν αντίσταση στην αυθαιρεσία των εργοδοτών και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους!

Τα προσχήματα είναι άχρηστα πια. Δεν κρύβουν ούτε λόγια, ούτε και το ότι η επίθεση ενάντια σε εργασιακές κατακτήσεις θα συνεχίσει να κλιμακώνεται. Ετσι, λοιπόν, ανάμεσα στα «θέματα που περιλαμβάνει η σύγχρονη στρατηγική διοίκηση ανθρώπινων πόρων» είναι ότι:

• «Επιδρά στην κουλτούρα της επιχείρησης με την υιοθέτηση ευέλικτων εργασιακών μεθόδων (αντιμετώπιση του εργαζόμενου ως "κεφάλαιο")». Ο εργαζόμενος δεν είναι παρά επένδυση για μια επιχείρηση, που την αξιοποιεί ευέλικτα, δηλαδή όπως βολεύει τα κέρδη της.
• «Επικεντρώνει την πολιτική της περισσότερο στον εργαζόμενο ως άτομο παρά συλλογικά (εξασθένιση συνδικάτων, προσωπικά συμβόλαια εργαζομένων)». Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τις προτάσεις των βιομηχάνων για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
• «Προωθεί την αφοσίωση των εργαζομένων και την εκπλήρωση κοινών στόχων»... Αραγε, η τρομοκρατία, οι αυθαίρετες απολύσεις παρουσιάζονται ως μέθοδοι προώθησης της αφοσίωσης των εργαζομένων;

Και στη συνέχεια, εξηγείται: «Ευελιξία των όρων εργασίας προσδοκώντας προσωπικό ευέλικτο και εύκολα προσαρμόσιμο σε νέες ανάγκες και τεχνολογίες:

• Λειτουργική ευελιξία - ευρύ φάσμα γνώσεων και δεξιοτήτων των εργαζομένων - Καλύτερη ανταπόκριση σε μεταβολές - Ενίσχυση ομαδικής εργασίας.
• Αριθμητική ευελιξία - διαφορετικοί τύποι συμβάσεων (έργου, μερικής απασχόλησης κλπ.).
• Ευελιξία ωραρίου - ελαστικό ωράριο, βάρδιες κ.ά.
• Ευελιξία αμοιβής».

Το περιεχόμενο των σπουδών των δημόσιων πανεπιστημίων καθαγιάζει και διαφημίζει τους ίδιους τους στρατηγικούς στόχους της Λισαβόνας...