Από τη συμβολική κατάληψη του Ανοιχτού Πανεπιστημίου στην Πάτρα

Τι κρατάμε, πώς συνεχίζουμε με βάση και την εμπειρία της Πάτρας:

Είναι ένας αγώνας που συνένωνε και συνενώνει ολοένα και περισσότερους φοιτητές. Με συναδέλφους που μπαίνουν μπροστά, που δε λυπούνται ούτε κόπο, ούτε χρόνο. Αγώνας που προφανώς περιέχει στοιχεία αυθορμητισμού αλλά κρύβει από πίσω του μια συνειδητή προετοιμασία. Προετοιμασία που ήρθε μέσα από μικρούς και μεγάλους αγώνες, πολύμορφες κινητοποιήσεις που πήραν οι σύλλογοι με πρωτοβουλία των δυνάμεων της ΚΝΕ και της ΠΚΣ. Προετοιμασία που έγινε με μια τεράστια καμπάνια ζύμωσης και ενημέρωσης για το τι είναι και τι φέρνουν τα νέα μέτρα. Με αλλεπάλληλες εξορμήσεις, ενημερώσεις, ανακοινώσεις ακόμα και στους σταθμούς του ΚΤΕΛ, προετοιμάσαμε το έδαφος για το πώς πρέπει να αντιδράσουμε, με ποια αιτήματα, με τι μορφές και πλαίσιο πάλης. Κόντρα σ' όλους αυτούς που έκαναν τα πάντα για να μας πείσουν ότι βλέπουμε φαντάσματα (όπως η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ) και σαμπόταραν ανοιχτά κάθε προσπάθεια να γίνουν κινητοποιήσεις, να ενημερωθεί ο φοιτητόκοσμος (βλ. αρνήσεις τους σε ΔΣ, ΓΣ, σε σχολές που η ΔΑΠ έχει 40%, να διώχνει τον κόσμο ή να μην εμφανίζεται καν).

Απ' την αρχή στράφηκε στο να αναδείξει ότι αυτοί που ζητούν «αλλαγές στην παιδεία» δεν είναι άλλοι από αυτούς που την έφτασαν στο σημερινό της χάλι, δεν είναι άλλοι από την πολιτική ΕΕ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Η μεθοδευμένη προσπάθεια είτε της ΔΑΠ να δικαιολογήσει την πολιτική της ΝΔ, είτε των ηγεσιών ΠΑΣΠ και ΕΑΑΚ να στρέψουν αλλού την κουβέντα μιλώντας για «... αλλαγή πλεύσης του ΠΑΣΟΚ», έπεσαν στο κενό. Οι όψιμες διαφορές τους (π.χ. η μεν ΠΑΣΠ έλεγε ότι είναι νίκη της βάσης του ΠΑΣΟΚ, η δε ΕΑΑΚ ότι «έσπασε η συναίνεση...») δεν μπόρεσαν να δώσουν άλλοθι στη λογική ότι «το ΠΑΣΟΚ αλλάζει» αφού ο ίδιος ο πρόεδρός του τους διέψευδε συνεχώς.

Δεν είναι τυχαίο και το εξής γεγονός: Χωρίς να υπάρχει απόφαση συλλόγων, εκπρόσωποι της ΕΑΑΚ συναντήθηκαν με το Νομάρχη της Πάτρας (εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ) και την επόμενη μέρα κυκλοφόρησαν τοπικές εφημερίδες με τίτλους όπως «ικανοποιημένοι οι φοιτητές από τη στάση της Νομαρχίας» όπου αρθρογραφούσε δημοσιογράφος που πρόσκειται στην ΕΑΑΚ.

Αποδεικνύεται η ανάγκη συντονισμού σε πανελλαδικό και τοπικό επίπεδο με βάση τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και όχι μακριά από τους φοιτητές. Κόντρα στις λογικές του προηγούμενου χρόνου («δεν υπάρχει τίποτα να συντονιστεί», «πρέπει να συντονιζόμαστε μόνο όταν υπάρχουν καταλήψεις») αποδεικνύεται περίτρανα πως η θέση μας για συντονιστικές επιτροπές με αιρετούς και ανακλητούς αντιπροσώπους ανταποκρίνεται πλήρως στις σημερινές ανάγκες, υπηρετεί την ανάγκη για συγκροτημένη και οργανωμένη παρέμβαση του φοιτητικού κινήματος. Αποδείχτηκε και στην πράξη πως αυτές οι συντονιστικές επιτροπές οργάνωσαν την πάλη, πήραν πρωτοβουλίες, ζωντάνεψαν τις καταλήψεις ενώ οι όψιμοι «εραστές» των δήθεν «ανοιχτών» επιτροπών (βλ. ΕΑΑΚ, ΣΥΝ) τις θέλουν στην ουσία κλειστές, με τις αποφάσεις των συλλόγων έρμαια στα χέρια των αρχισυνδικαλιστών τους. Γι' αυτό άλλωστε σε κάθε συντονιστικό της Πάτρας οι εν λόγω συνάδελφοι είτε δεν πάταγαν το πόδι τους, είτε έκαναν τα πάντα για να μην βγει κοινή ανακοίνωση όλων των συλλόγων.

Υιοθετήθηκαν αιτήματα που αποκαλύπτουν τον ένοχο και δε στρέφονται μόνο ενάντια σε έναν εκφραστή της συγκεκριμένης πολιτικής (π.χ. «να πέσουν οι Μαριέττα, Πολύδωρας»), που δε μένουν σε ένα ξερό «όχι» αλλά είναι επικίνδυνα, βγαλμένα απ' τις ανάγκες του νέου φοιτητή σήμερα. Αιτήματα για την παιδεία που πραγματικά έχουμε ανάγκη, που ξεσκεπάζουν την ουσία των νόμων, που ξεγυμνώνουν τα ιδεολογήματα της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ για «ανταγωνιστικότητα, επιχειρηματικότητα, πρόοδο και ανάπτυξη» δηλαδή ακόμα πιο παχυλά κέρδη για το κεφάλαιο. Αιτήματα που αναδεικνύουν ότι παλεύουμε για πανεπιστήμιο στην υπηρεσία του λαού, για πτυχία με αξία, δουλειά με δικαιώματα, ολόπλευρη μόρφωση, δωρεάν σπουδές, κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Οσο κι αν οι μεγαλοκαναλάρχες, οι στημένες εκπομπές, οι πληρωμένοι γραφιάδες της αστικής τάξης προσπαθούν να στρέψουν την «κοινή γνώμη» εναντίον μας, οι πρωτοβουλίες που παίρνουν οι σύλλογοι και η ΠΚΣ, τους χαλάνε τη σούπα. Τα αλλεπάλληλα κλεισίματα δρόμων, το χτίσιμο του Γραφείου Διασύνδεσης, το μοίρασμα των αποφάσεών μας σε γειτονιές, οι συναυλίες, η κατάληψη του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου βρήκαν απήχηση στο λαό της Πάτρας όσο κι αν κάποιοι μιλούσαν για το «κυκλοφοριακό» πρόβλημα, όσο κι αν ο «αριστερός» Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών (ο οποίος έχει την πολιτική στήριξη ΠΑΣΠ - ΣΥΝ - ΕΑΑΚ) καλούσε την πανεπιστημιακή κοινότητα να «ενεργήσει άμεσα για να σπάσει η κατάληψη της Πρυτανείας».

Φάνηκε η ανάγκη ανάπτυξης κοινής δράσης, πρωτοβουλιών με τα σωματεία και τα συνδικάτα. Οχι απλά αποφάσεις αλληλεγγύης, αλλά αποφάσεις ενεργούς συμμετοχής και στήριξης του αγώνα μας παίρνοντας πρωτοβουλίες από κοινού με τους φοιτητικούς συλλόγους, οργανώνοντας συσκέψεις. Φάνηκε όμως και ο ρόλος των δυνάμεων της πλειοψηφίας σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Εργατικό Κέντρο Πάτρας... Για παράδειγμα, στο εργοστάσιο του Μανιατόπουλου (όπου το σωματείο ελέγχεται από την ΠΑΣΚΕ) δεν επετράπη στους φοιτητές ούτε απλά να μοιράσουν τις αποφάσεις τους. Φάνηκε ξεκάθαρα και ο ρόλος των ηγεσιών ΕΑΑΚ - ΣΥΝ που έφτασαν στο σημείο να λένε χυδαία ψέματα ότι «η τοπική ΕΛΜΕ έχει πάρει απόφαση για κινητοποίηση», ενώ την ίδια μέρα είχε εκλογές, το προεδρείο της ήταν ασυγκρότητο και υπήρχε μόνο ο διορισμένος από το ΠΑΣΟΚ πρόεδρός της. Μάλιστα σε άλλη κινητοποίηση οι ΣΥΝοδοιπόροι τους απειλούσαν μαθητές που ήθελαν να κατέβουν στο δρόμο.

Προκειμένου οι συνάδελφοι από ΠΑΣΠ - ΣΥΝ - ΕΑΑΚ να μην δυσαρεστήσουν τους συμμάχους τους, ψήφισαν στη Σύγκλητο πρόταση που μιλά για «αυτονομία και αυτοτέλεια των Πανεπιστημίων» και καλεί «σε διάλογο την ελληνική πολιτεία»...

Οι μεγαλοστομίες και τα «πιασάρικα» συνθήματα του στιλ «το φοιτητικό κίνημα δεν περνάει από τις κάλπες», μαζί με το όργιο αντικομμουνισμού που γίνεται και στις σχολές της Πάτρας, δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι θιασώτες του «αχρωμάτιστου και ακηδεμόνευτου» κινήματος (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ) δεν έχουν άλλο στόχο απ' το να χτυπήσουν το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, να εμποδίσουν το κίνημα ξεκόβοντάς το από κάθε τι ριζοσπαστικό. «Μόνο η Κούβα και η Κορέα έχουν δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο. Σαν και αυτούς θέλετε να γίνουμε;» (ΔΑΠ), «Το ΚΚΕ είναι ο αριστερός ψάλτης της Δεξιάς» (ΠΑΣΠ), «Το ΚΚΕ συνεργάζεται με την αστυνομία» (ΕΑΑΚ). Είναι μόνο λίγες απ' τις γνωστές ατάκες που μαζί με τη δράση των «κουκουλοφόρων» συμπληρώνουν το παζλ που θέλει το φοιτητικό κίνημα υποταγμένο ή άντε το πολύ πολύ «δoρυForum» του ΠΑΣΟΚ.

Οι δυνάμεις της ΚΝΕ και της ΠΚΣ και στην Πάτρα δίνουν και θα συνεχίσουν να δίνουν όλες τους τις δυνάμεις για να μαζικοποιηθούν κι άλλο οι διαδικασίες, για να δυναμώσουν οι αγώνες, για να αλλάξουν οι αρνητικοί συσχετισμοί σε κάθε σχολή. Μπορεί και πρέπει, η αναντιστοιχία που υπάρχει μέχρι σήμερα στα αμφιθέατρά μας, μεταξύ αυτών που πλήττονται και αυτών που αντιδρούν, να ξεπεραστεί εάν οι φοιτητές με την ψήφο και τη δράση τους πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Εάν αποκτήσουν ακόμα μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, έτσι ώστε καθημερινά να παλεύουμε από καλύτερες θέσεις. Για να χαλάσουμε τα σχέδιά τους, να αχρηστεύσουμε τους νόμους τους, να αποδυναμώσουμε τους νεκροθάφτες των δικαιωμάτων μας. Η πείρα δείχνει ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!!!