Η «στροφή στο ρεαλισμό» την περίοδο που ακόμα ήταν αξιωματική αντιπολίτευση επικροτήθηκε απ' το ίδιο το κεφάλαιο. Ηταν χαρακτηριστικά τα όσα ανέφερε τότε ακόμα σε έκθεσή της η «Credit Suisse», βεβαιώνοντας για το ρόλο κυματοθραύστη του ριζοσπαστισμού που διεκδικούσε να παίξει η Κουμουνδούρου: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απειλεί πλέον να αποκηρύξει τις συμφωνίες διάσωσης με την ΕΕ και το ΔΝΤ, ούτε ζητάει τη διαγραφή του χρέους, αλλά εκφράζει την προτίμησή του για επαναδιαπραγμάτευση και για κάποιου είδους ανακούφιση χρέους (...) Η πρόσφατη άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως μια περαιτέρω άνοδο του ριζοσπαστισμού στη χώρα, αλλά ως μια συνένωση διαφορετικών σκελών του ριζοσπαστισμού, με σκοπό να κερδηθούν οι εκλογές, ως μια μετριοπαθής πολιτική πρόταση».
Η εφτάμηνη διακυβέρνηση και το τρίτο μνημόνιο με το οποίο η αστική τάξη φιλοδοξεί να βάλει ταφόπλακα σε όσα δικαιώματα απέμειναν στο λαό προκειμένου να ευνοηθεί η ανάκαμψη της κερδοφορίας της, η ανταπόκρισή του στο ρόλο του στυλοβάτη του συστήματος και του κυματοθραύστη απέναντι στο ενδεχόμενο ανόδου του εργατικού - λαϊκού κινήματος, τα πάρε - δώσε εντός κι εκτός της χώρας, συνθέτουν μεταξύ άλλων το άγγελμα του «έσονται εις σάρκαν μίαν» για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη σοσιαλδημοκρατία.
Εδωσε, δηλαδή, με το που έκλεισε η κάλπη το σήμα για οργανωτική προσαρμογή του κόμματος, ώστε να ανταποκριθεί στα νέα καθήκοντά του και για εκμετάλλευση του κλίματος που διαμόρφωσαν με τον εκφοβισμό, τις ψεύτικες προσδοκίες, τις αυταπάτες, ώστε να στρατευτεί ο λαός ενεργά στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.
Σε συνθήκες κρίσης ζητούμενο για το κεφάλαιο είναι η ανάκαμψη κερδών με υποταγή του λαού στα προτάγματά του. Αυτό απαιτεί ευρύτερες συναινέσεις και οι αστικές κυβερνήσεις θα δοκιμαστούν στον εγκλωβισμό των εργατικών - λαϊκών μαζών, ούτε καν με ψίχουλα αλλά με τον εκφοβισμό, το συμβιβασμό, τη μοιρολατρία, την αυταπάτη, την ανάσχεση του όποιου ριζοσπαστισμού. Δεν είναι τυχαίο που αμέσως μετά την κάλπη στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πήραν σβάρνα τα αστικά ΜΜΕ, προειδοποιώντας για τους κινδύνους αν το πρόγραμμα δεν τηρηθεί στο ακέραιο, δίχως καμία παρέκκλιση...
Τη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ ομολόγησε κανά δυο μέρες πριν τις εκλογές και ο νυν υπουργός Εσωτερικών, Π. Κουρουμπλής, επιχαίροντας ότι «Μετά (...) την αποχώρηση σημαντικού αριθμού στελεχών, συγκεντρώνει το ενδιαφέρον ανθρώπων, που για διαφόρους λόγους στις προηγούμενες εκλογές κρατήθηκαν μακριά του, θεωρώντας ότι είχε ισχυρές επιρροές ακραίων πολιτικά στελεχών, που ήταν έξω από τη "συνήθη πορεία των πραγμάτων". Σήμερα, αυτός ο κόσμος βλέπει την ανοιχτή πόρτα για τη δημιουργία της μεγάλης αριστερής σοσιαλιστικής συμπαράταξης. Και πιστεύω ότι μέσα απ' αυτό το ρεύμα ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Εάν όμως δεν προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση, τότε το μήνυμα που θα στείλει ο ελληνικός λαός είναι της συνεργασίας».
Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης εντάσσεται σ' αυτό το πλαίσιο, καθώς η εκπροσώπηση των προερχόμενων απ' το ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλη στο νέο υπουργικό συμβούλιο. Στον Π. Κουρουμπλή ανατέθηκε το πρώτο τη τάξει υπουργείο των Εσωτερικών, υπουργοποιήθηκαν ακόμα οι Σπίρτζης, Μάρδας, Τζάκρη, Τόσκας, Μπόλαρης. Αυτά στη «βιτρίνα» μόνο...
Λίγο πριν από τις εκλογές, ο υπουργός Επικρατείας, δεξί χέρι του Αλ. Τσίπρα, Αλ. Φλαμπουράρης, έθετε τους εξής όρους για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ: Η πρώτη είναι «ο ελληνικός λαός στις εκλογές να δώσει εντολή για μια τέτοια σύμπραξη». Και η δεύτερη, «το ΠΑΣΟΚ ή/και το Ποτάμι να αποφασίσουν να απεγκλωβιστούν από τα πρόσωπα, τις θέσεις και τις συμμαχίες που υπερασπίζονται και προωθούν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική».
Οι προϋποθέσεις αυτές δεν ισχύουν για τη ΝΔ, παρότι δεν διαφοροποιείται σε τίποτα απ' το ΠΑΣΟΚ με το οποίο από κοινού κυβέρνησαν και εφάρμοσαν μνημονιακή πολιτική, την οποία ήρθε να νομιμοποιήσει με τις επιλογές του ο ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν ισχύουν αυτές οι προϋποθέσεις για τη ΝΔ προφανώς γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ «ψυχανεμιζόμενος» τις ανάγκες του συστήματος, αντιλαμβάνεται την ανάγκη ύπαρξης δεύτερου πόλου στο αστικό πολιτικό σκηνικό ως εξίσου σημαντική υπόθεση με την ισχυροποίηση του δικού του πόλου, μέσα απ' τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και τη δημιουργία της «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης» που επικαλέστηκε ο Αλ. Τσίπρας στην καταληκτική της προεκλογικής εκστρατείας συγκέντρωση του κόμματός του στο Σύνταγμα. Αλλωστε, όλοι μαζί υπερασπίζονται τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και όλοι μαζί θα βάζουν πλάτη για να εφαρμοστούν τα βάρβαρα μέτρα του μνημονίου.
Οι προς ώρας αντιδράσεις του ΠΑΣΟΚ στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας σύμπραξης είναι βεβαίως αναμενόμενες, αφού εντάσσονται στη διαπραγμάτευση των όρων με τους οποίους θα γίνει.
Στο ίδιο πνεύμα και ο Π. Καμμένος το βράδυ των εκλογών δήλωσε ότι είναι ζητούμενο η εθνική ομοψυχία και απηύθυνε ιδιαίτερη πρόσκληση στην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά, την οποία κάλεσε να απαλλαγεί από «βαρίδια» όπως ο Ευ. Βενιζέλος. Ανέφερε συγκεκριμένα: «Ελπίζω να στηρίξουν την κυβέρνηση την οποία επέλεξε ο ελληνικός λαός. Είναι η ώρα να πάρουν και τις μεγάλες αποφάσεις, να διαχωρίσουν ακόμα και μέσα στα ίδια τους τα κόμματα το χτες. Δεν έχει κανένα λόγο η κ. Γεννηματά να απολογείται για τον κ. Βενιζέλο. Δεν έχει κανένα λόγο να έχει στους κόλπους του κόμματός της πολιτικούς οι οποίοι έχουν εμπλακεί στις λίστες Λαγκάρντ ή στις λίστες των υποβρυχίων ή στα άλλα σκάνδαλα».
Σε αυτό το πλαίσιο, ο σοσιαλδημοκράτης Πρόεδρος της Γαλλίας, Φρ. Ολάντ - ο πάλαι ποτέ «Ολαντρέου» κατά τον Αλ. Τσίπρα...- χαιρέτισε «μία σημαντική επιτυχία για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα», κάνοντας λόγο για «ένα σημαντικό μήνυμα για την ευρωπαϊκή Αριστερά» που υποδεικνύει ότι η «αριστερά» οφείλει «όχι μόνο να μένει πιστή σε αξίες αλλά και να εμπνέεται από ρεαλισμό». Παράλληλα, σημείωσε ότι η Ελλάδα θα γνωρίσει «μία περίοδο σταθερότητας με μία στέρεη πλειοψηφία» κι αποκάλυψε ότι ο ίδιος θα επισκεφτεί την Αθήνα κατά τις προσεχείς βδομάδες.
Ο πρόεδρος των σοσιαλδημοκρατών της ΕΕ Τζ. Πιτέλα υποδέχτηκε τον Τσίπρα με ανοιχτές αγκάλες στις Βρυξέλλες. Ανταποδίδοντας ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν δίστασε να καταχωρίσει τη σοσιαλδημοκρατία στις προοδευτικές δυνάμεις, υποστηρίζοντας την ανάγκη ανάπτυξης ισχυρότερων δεσμών μαζί της.
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης ομολόγησε την Παρασκευή - ξεχνώντας βεβαίως ότι το εμβληματικό της ευρωενωσιακής σοσιαλδημοκρατίας γερμανικό SPD συγκυβερνά με το κόμμα της Μέρκελ - ότι «επιθυμούμε να διευρύνουμε τα ερείσματά μας και τις συμμαχίες μας και με τους Πράσινους και με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές και ιδιαίτερα με αυτούς που θέλουν να ξεκολλήσουν από τη σύμπραξη με τη Δεξιά και με μια νεοφιλελεύθερη πολιτική. Και πριν τις εκλογές υπήρχε υποστήριξη από τους Πράσινους και τους Σοσιαλιστές στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ μετά τις εκλογές υπήρξαν θερμές δηλώσεις από Σοσιαλιστές και Σοσιαλδημοκράτες ηγέτες για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και τη νέα κυβέρνηση Τσίπρα. Αυτό - και για λόγους προστασίας και ανάπτυξης του συμφέροντος της χώρας, αλλά και για λόγους διεύρυνσης των συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ - είναι ένα πράγμα καλό και σκοπεύουμε να το συνεχίσουμε, γιατί στην Ευρώπη χωρίς συμμαχίες δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα. Στην Ελλάδα δυστυχώς η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ παραμένει σε αναντιστοιχία με αυτό που συμβαίνει από τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα. Παραμένει σε ένα κλίμα πιο "αντι-ΣΥΡΙΖΑ" και πιο "φιλο-ΝΔ"».