Η υπονόμευση και εξουδετέρωση των κινητοποιήσεων που προετοιμάζονται ενόψει της Συνόδου της ΕΕ από την κίνηση «Δράση, Θεσσαλονίκη 2003» αποτελεί ειδικό στόχο της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης.

Για να σερβιριστεί κατάλληλα η όλη επιχείρηση, απαιτεί την κατάλληλη αμφίεση.

Το κουστούμι του ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, φέρει το όνομα «Εθνικό Κοινωνικό Φόρουμ», το καπέλο «Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ», ενώ τη σχεδίαση - διαφήμιση - προώθηση του «προϊόντος» έχει αναλάβει εργολαβικά ο ΣΥΝ.

Εμφανίζεται ξαφνικά στην προπαρασκευαστική συνάντηση για το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ στη Βιέννη, 11-12 Μάη, μια πρόταση, με φορέα το ΣΥΝ, για επόμενη συνάντηση τον Ιούλη στη Θεσσαλονίκη. Μια πρόταση που ενώ την αγνοούν οι πάντες στην Ελλάδα, ωστόσο είναι καλά «ζυμωμένη» σε διάφορους παράγοντες στο εξωτερικό. Υποτίθεται για την προετοιμασία της Φλωρεντίας. Τελικά αποφασίζεται να γίνει συνάντηση στη Θεσσαλονίκη στις 20 του Μάη των φορέων και οργανώσεων που παραβρέθηκαν στη Βιέννη με αντιπροσωπεία της ομάδας εργασίας για το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ.

Την Τρίτη 14 του Μάη δημοσιεύεται στην «Αυγή»: «Στη Βιέννη ήταν και αντιπροσωπείες από την Ελλάδα, οι οποίες ταυτόχρονα προετοιμάζουν τη δυνατότητα να οργανωθεί στην Ελλάδα Κοινωνικό Φόρουμ εν όψει της διεθνούς διαδήλωσης της Θεσσαλονίκης το 2003».

Σχεδόν παράλληλα κυκλοφορεί μια διακήρυξη συνδικαλιστών της κυβερνητικής (ΠΑΣΟΚ) και μη κυβερνητικής (ΣΥΝ) κεντροαριστεράς, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ καλεί στη δημιουργία του συγκεκριμένου «Φόρουμ» ως «συνιστώσα του ευρωπαϊκού» για τη διοργάνωση της διεθνούς διαδήλωσης στη Θεσσαλονίκη τον Ιούνη του 2003.

Στην εν λόγω συνάντηση στη Θεσαλονίκη εμφανίζονται ΠΑΣΚΕ + ΣΥΝ ως ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΕΚΘ κλπ. (χωρίς να είναι στη Βιέννη και χωρίς συγκεκριμένες αποφάσεις), και επιχειρηματολογούν για την πραγματοποίηση της συγκεκριμένης προπαρασκευαστικής συνάντησης τον Ιούλη στη Θεσαλονίκη, στο όνομα των διαδηλώσεων κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής.

Την πιο εύγλωττη ομολογία των προθέσεών τους περιγράφει στην τοποθέτησή του ο αντιπρόεδρος της ΓΣΕΕ και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παναγόπουλος, που ούτε λίγο ούτε πολύ υποσχέθηκε κάθε βοήθεια για την προπαρασκευαστική συνάντηση, στην οποία, όπως είπε, η ΓΣΕΕ θα παίξει δευτερεύον ρόλο αντικειμενικά, για να συμπληρώσει ότι όμως, όσον αφορά τη Σύνοδο Κορυφής «να αναλάβει η ΓΣΕΕ και τα ελληνικά συνδικάτα τη διοργάνωση των κινητοποιήσεων για το 2003»!

Καθαρό παζάρι δηλαδή: σας δίνουμε την προπαρασκευαστική, δώστε μας την «έξωθεν καλή μαρτυρία» να αναλάβουμε τις διαδηλώσεις!

Θα είναι η πρώτη ίσως φορά που η κυβέρνηση μιας χώρας θα οργανώνει παράλληλα και τη Σύνοδο Κορυφής και την αντισύνοδο κορυφής!

Η μέθοδος είναι απλοϊκή: Βάζουμε το ΣΥΝ μπροστά να φέρει τη ΓΣΕΕ, δηλαδή την ΠΑΣΚΕ. Φτιάχνουμε μια ομπρέλα «εθνικού κοινωνικού φόρουμ» όπου θα εκφράζεται η συμμαχία των δυνάμεων της κεντροαριστεράς και επιδιώκουμε να εγκλωβίσουμε υπό τη σκέπη της σοσιαλδημοκρατίας και ό,τι άλλο μπορούμε, και μια και στα μάτια της εργατικής τάξης και της νεολαίας η ΓΣΕΕ είναι ήδη «καμένο χαρτί», αναζητούμε να αποκτήσουμε κύρος μιλώντας στο όνομα του ευρωπαϊκού κοινωνικού φόρουμ!

Κανείς βέβαια δεν εμπόδιζε όλες αυτές τις δυνάμεις να ασχοληθούν με τη Σύνοδο Κορυφής ώστε να περιμένουν όλοι πώς και πώς μια πιθανή προπαρασκευαστική συνάντηση για το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ στη Θεσσαλονίκη για να «προετοιμαστούν» για τη Σύνοδο Κορυφής. Αυτό που τις εμπόδιζε είναι η πολιτική τους με την οποία συγκρούστηκαν χιλιάδες εργαζόμενοι, αγρότες, μικρομεσαίοι και νεολαίοι και φέτος και τα προηγούμενα χρόνια.

Το ραντεβού του 2003 και η σύγκρουση με το μέτωπο των δυνάμεων που προωθούν τη λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση» θα γίνει. Η «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» παραμένει ανοιχτή σε οποιονδήποτε έχει αποφασίσει να ανταποκριθεί, κάτω από το συγκεκριμένο πλαίσιο που ήδη έχει οριστεί για το χαρακτήρα των κινητοποιήσεων

Αν κάποιους τους ενοχλεί το αγωνιστικό διεκδικητικό πλαίσιο και επιθυμούν να βάλουν εμπόδια και να διασπάσουν την αγωνιστική λαϊκή συσπείρωση, τουλάχιστον ας το πουν ανοιχτά κι όχι να αναζητούν ξένα δεκανίκια.

Το θέμα βέβαια δεν είναι απλώς και μόνο η Σύνοδος Κορυφής, ούτε απλώς και μόνο ότι η συσπείρωση που έχει επιτευχθεί μέχρι στιγμής ανησυχεί τα επιτελεία της άρχουσας τάξης. Υπάρχουν και βαθύτεροι λόγοι.

Ανησυχεί ιδιαίτερα το ευρωπαϊκό κεφάλαιο το γεγονός ότι μαζικοποιούνται ιδιαίτερα και δυναμώνουν τα αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά και στοιχεία σε κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται στις χώρες που αναλαμβάνουν την προεδρία της ΕΕ. Γι' αυτό και τα νέα μέτρα καταστολής, γι' αυτό και οι ειδικές συζητήσεις, οι άρσεις ακόμα και αυτής της Συνθήκης Σένγκεν όταν δεν τους καλύπτει.

Πολύ περισσότερο, που στη χώρα μας στους πρόσφατους λαϊκούς αγώνες δυνάμωσαν τα στοιχεία της απόρριψης και αντίστασης στις επιλογές της ΕΕ.

Την ίδια στιγμή, η κινητικότητα στο πολιτικό επίπεδο είναι σημαντικό χαρακτηριστικό της περιόδου που διανύουμε και όχι μόνο λόγω των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών που πλησιάζουν. Οι διεργασίες αυτές στις συνθήκες που θα πραγματοποιηθεί η ελληνική προεδρία (κυβερνητικές αλλαγές στην ΕΕ, προετοιμασία επίθεσης στο Ιράκ, Κυπριακό - Ευρωστρατός, διεύρυνση ΕΕ, εφαρμογή των κατευθύνσεων της Λισαβόνας στα εργατικά) θα επιταχυνθούν ακόμα περισσότερο.

Και αυτό όταν ήδη η δυσαρέσκεια διευρύνεται σε πλατιά λαϊκά στρώματα, και σημαντικοί αγώνες βρίσκονται σε εξέλιξη.

Νέοι κατασταλτικοί μηχανισμοί στήνονται ενάντια στο λαϊκό κίνημα, άλλοι παλιότεροι ενισχύονται.

Ταυτόχρονα, πολλαπλασιάζονται οι διεργασίες στο φόντο της αυξανόμενης ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και των αδιεξόδων της κυβερνητικής πολιτικής, με μια λιγότερο ή περισσότερο ομολογημένη επιδίωξη αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος με απώτερο στόχο τη θωράκιση της εξουσίας της άρχουσας τάξης απέναντι σε κλυδωνισμούς που μπορεί να φέρει η ταξική πάλη.

Εδώ εντάσσεται τόσο η ένταση των κεντροαριστερών σεναρίων, οι συζητήσεις για την περαιτέρω αντιδραστικοποίηση του εκλογικού νόμου, οι ρυθμίσεις για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Εδώ και η προσπάθεια «ριζοσπαστικής μεταμφίεσης» του ΠΑΣΟΚ, είτε στο όνομα της «επάρατου Δεξιάς», είτε στο όνομα της - ακόμα πιο επάρατου - «ακροδεξιάς», είτε αναζητώντας εύσημα «κοινωνικής ευαισθησίας» στο «εθνικό κοινωνικό φόρουμ».

Ουσιαστική προϋπόθεση για την προώθηση των στοχεύσεων της άρχουσας τάξης και της κυβέρνησης είναι να εμποδιστεί με κάθε τρόπο η έκφραση της δυσαρέσκειας και των διεργασιών στο λαό με αγώνες μαζικούς και προσανατολισμένους. Να εμποδιστεί κάθε τάση χειραφέτησης από την κυρίαρχη πολιτική και τους φορείς της.

Οποιος λοιπόν αποτείνει σε αυτές τις συνθήκες χέρι βοηθείας στη σοσιαλδημοκρατία και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αναλαμβάνει και τεράστιο μερίδιο της ευθύνης του απέναντι στο λαϊκό κίνημα της χώρας μας.