Το Κομμουνιστικό Κόμμα Αζερμπαϊτζάν, το Κομμουνιστικό Κόμμα Λευκορωσίας, Κόμμα Εργατών Βελγίου, Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα της Βρετανίας, Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας, ΑΚΕΛ-Κύπρος, Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας και Μοραβίας, Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα Γεωργίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, Ουγγρικό Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα, Tudeh Κόμμα του Ιράν, Κομμουνιστικό Κόμμα Ιρλανδίας, το Κόμμα των Εργαζομένων της Ιρλανδίας, το Κόμμα των Κομμουνιστών της Κιργιζίας, Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας, Λιβανέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα, Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα της Ολλανδίας, Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών της Ρωσίας - Επαναστατικό Κόμμα των Κομμουνιστών, Κομμουνιστικό Κόμμα της Σλοβακίας, Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Σουηδίας, Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα, το Εργατικό Κόμμα [ΕΜΕΡ], Τουρκίας. Επίσης συμμετείχε ως ειδικός προσκεκλημένος ο Πόλος για την Κομμουνιστική Αναγέννηση στην Γαλλία.

Επικεφαλής της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ ήταν η Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας, σ. Αλέκα Παπαρήγα, η οποία έκανε την εισαγωγική ομιλία στο σεμινάριο.

Η φετινή επέτειος των 100 χρόνων της καθιέρωσης της 8ης Μάρτη ως Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας έδωσε την ευκαιρία, κατά τη διάρκεια των εργασιών του σεμιναρίου να γίνει μια δημιουργική ανταλλαγή απόψεων και αποτίμηση του ρόλου του Κομμουνιστικού Κινήματος στον αγώνα για την ισοτιμία των δυο φίλων, για τη χειραφέτηση της γυναίκας στην πορεία ενός αιώνα.

Ταυτόχρονα αναδείχτηκε το ζήτημα με ποια στρατηγική και τακτική θα αντιμετωπίσει το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα την επιδείνωση της θέσης των γυναικών σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης ως ιδιαίτερο ζήτημα αλλά και αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής της εργατικής, λαϊκής οικογένειας.

Οι συμμετέχουσες στις ομιλίες τους επισήμαναν, ότι, όπως σε όλα τα ζητήματα, έτσι και στο γυναικείο ζήτημα, η κρίση φέρνει στην επιφάνεια ακόμα πιο καθαρά τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού συστήματος.

Το καπιταλιστικό σύστημα, ιδιαίτερα στις πιο αναπτυγμένες χώρες και ηπείρους της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας, προχώρησε σε ορισμένες νομικές, θεσμικές παραχωρήσεις, βελτίωσε το μορφωτικό επίπεδο των γυναικών, δημιούργησε ένα περιορισμένο αριθμό κοινωνικών ιδρυμάτων για την οικογένεια και το παιδί για να πετύχει το βασικό.

Τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση της γυναικείας εργασίας όπως και των νέων και των μεταναστών, την πολιτική και κοινωνική της χειραγώγηση ακόμα και στο όνομα της ισοτιμίας.

Τα αστικά πολιτικά κόμματα προώθησαν τις γυναίκες της αστικής τάξης, των ανώτερων μεσαίων στρωμάτων σε θέσεις βουλευτών, υπουργών, πρωθυπουργών, προέδρων Δημοκρατίας, στρατιωτών και στρατηγών με στόχο να γίνουν το πρότυπο για τις πολλές γυναίκες του λαού, να τις υποκαταστήσουν, να τις χειραγωγήσουν. Από τη συζήτηση επιβεβαιώθηκε ότι οι παραχωρήσεις δεν αφορούν το σύνολο των καπιταλιστικών χωρών, όπως στην Αφρική, στην Ασία και αλλού, που οι γυναίκες υφίστανται διάφορες μορφές καταπίεσης ως έκφραση της ανισόμετρης ανάπτυξης και όχι ως ιδιομορφίες του λεγόμενου πατριαρχισμού ή ανδροκρατίας.

Το καπιταλιστικό σύστημα, οι αστικές κυβερνήσεις αναγκάσθηκαν να κάνουν ορισμένες παραχωρήσεις, κάτω από την πίεση του εργατικού κινήματος, του λαϊκού και του γυναικείου κινήματος που έφυγε από την επιρροή των λίγων, προοδευτικών για την εποχή τους, αστών γυναικών.

Επίσης κάτω από την ισχυρή πίεση που άσκησαν οι μεγάλες πρωτόγνωρες κατακτήσεις των γυναικών στις σοσιαλιστικές χώρες.

Οι ομιλήτριες τόνισαν τον καθοριστικό ρόλο των ΚΚ στην προβολή του γυναικείου ζητήματος, στην ανάπτυξη και ισχυροποίηση του οργανωμένου ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, στην ανάδειξη κομμουνιστριών στο εργατικό και γενικότερο λαϊκό κίνημα.

Αυτό που επισημάνθηκε απ' όλες σχεδόν τις ομιλήτριες είναι, ότι σήμερα δεν παίρνονται μόνο πίσω κατακτήσεις, ότι γενικά η ζωή γίνεται χειρότερη από χτες αλλά ότι κινδυνεύει να μεγαλώσει δραματικά το χάσμα ανάμεσα στις σύγχρονες ανάγκες και στις δυνατότητές μας και σ΄ αυτό που θα βιώσουμε στο άμεσο μέλλον.

Τονίστηκε η ανάγκη να προσελκυσθούν στην οργανωμένη ταξική πάλη, στο κίνημα πλατιές εργατικές - λαϊκές μάζες, γυναίκες και άνδρες. Να προχωρήσει η συμμαχία του εργατικού κινήματος, του λαϊκού κινήματος γενικότερα με το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, με κίνητρο τα οξυμένα προβλήματα των γυναικών και στόχους πάλης σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και την εξουσία τους για να αποκρούσουν τα αντιλαϊκά μέτρα για να συμβάλλουν σε θετικές αλλαγές στο συσχετισμό δύναμης, για να ανοίξουν το δρόμο της προοπτικής, του σοσιαλισμού.

Υπογραμμίστηκε η ανάγκη να αναδειχθεί η ιστορική μήτρα του ριζοσπαστικού γυναικείου αγώνα, η μήτρα δηλαδή, του Κομμουνιστικού Κινήματος και της θεωρίας του επιστημονικού σοσιαλισμού. Να αναδειχθούν τα συμπεράσματα της ιστορίας της πάλης για τη χειραφέτηση της γυναίκας.

Να προβληθούν οι ιστορικές κατακτήσεις των γυναικών στις χώρες του σοσιαλισμού, που είναι ασύγκριτες με τις όποιες κατακτήσεις απέσπασαν οι γυναίκες για ένα χρονικό διάστημα στις συνθήκες του καπιταλισμού.

Να εξασφαλιστεί ώστε το γυναικείο ζήτημα να αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του κάθε τομέα δουλειάς στην εργατική τάξη, στην αγροτιά, στους αυτοαπασχολούμενους, στο χώρο της παιδείας, της υγείας, του περιβάλλοντος, παντού. Η προβολή της ταξικής φύσης του γυναικείου ζητήματος είναι το καλύτερο πεδίο αντιμετώπισης υποτιμητικών αντιλήψεων σε βάρος των γυναικών που υπάρχουν και σήμερα και καλυμμένα με το μανδύα του κοσμοπολιτισμού.

Τονίστηκε ότι οφείλουμε να στεκόμαστε κοντά, ιδιαίτερα σε εκείνες τις ηλικίες των γυναικών που ζουν τη μεγαλύτερη πίεση των ατομικών και οικογενειακών δυσκολιών.

Εκφράστηκε η θέληση να ξεκινήσει με πιο σημαντικό τρόπο η ανταλλαγή εμπειριών ανάμεσα στα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα για την εξειδίκευση της στρατηγικής μας στις γυναίκες, για τον συντονισμό μας, για την ενίσχυση του διεθνούς ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος.

Η περίοδος που διανύουμε μας δίνει το πλεονέκτημα να επιδράσουμε ευρύτερα στο κύριο ζήτημα ότι υπάρχουν δυο δρόμοι ανάπτυξης, δυο δρόμοι διεθνοποίησης και διεθνούς συνεργασίας. Ο ένας δρόμος είναι αυτός που καθορίζεται από τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των μονοπωλίων και ο άλλος αυτός που καθορίζεται από την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών. Η διαφορά τους έγκειται και στο ζήτημα της πολιτικής εξουσίας.

Τέλος από την όλη συζήτηση επιβεβαιώθηκε ότι το εθνικό επίπεδο παραμένει ως βασικό πεδίο της ταξικής πάλης γιατί απ' αυτό εκπορεύεται η όποια θετική αλλαγή στο διεθνή συσχετισμό. Εξίσου σημαντική είναι η διεθνοποίηση του πεδίου της πάλης, ο συντονισμός και η υψηλού επιπέδου ταξική αλληλεγγύη.

Η φετινή επέτειος των 100 χρόνων καθιέρωσης της 8 Μάρτη ως διεθνούς μέρας των εργαζομένων γυναικών να γίνει η αφορμή για να αναδειχτεί η θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού για την απελευθέρωση της γυναίκας από την ταξική εκμετάλλευση και τη διπλή καταπίεση.

Τέλος, στο σεμινάριο υιοθετήθηκαν τρία ψηφίσματα αλληλεγγύης, με την σοσιαλιστική Κούβα, με τον παλαιστινιακό λαό και με τις γυναίκες του Ιράν».