Μιλώντας προς τις αντιπροσωπείες, η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε ανάμεσα σε άλλα:

"Η χαρά και η συγκίνησή μας για την παρουσία σας δεν είναι καθόλου τυπική. Σας διαβεβαιώνουμε, ότι με το ίδιο ενδιαφέρον που παρακολουθούμε την πορεία και τη δράση της ΚΝΕ, με το ίδιο ενδιαφέρον παρακολουθούμε και την πορεία των κομμουνιστικών και προοδευτικών νεολαιών των άλλων χωρών. Πιστεύουμε ότι η νεολαία σήμερα είναι σε θέση να καταλάβει πολύ καλύτερα την αξία της κοινής δράσης της νέας γενιάς πέρα από σύνορα. Εχετε υπόψη σας, παρακολουθώντας και τις εργασίες του 7ου Συνεδρίου της ΚΝΕ, την πολιτική του ΚΚΕ για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου Πάλης. Θεωρούμε ότι το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Μέτωπο συνδέει το σήμερα με την προοπτική του σοσιαλισμού στην Ελλάδα. Πιστεύουμε ταυτόχρονα ότι αυτή η πολιτική συνιστά μια πλατιά και αγωνιστική γραμμή με διεθνείς διαστάσεις. Είναι μια πολιτική που μπορεί να ενώσει όλους αυτούς που θέλουν να αντισταθούν στα μονοπώλια και στον ιμπεριαλισμό".

"Το καπιταλιστικό σύστημα, στην Ελλάδα και διεθνώς, είπε στη συνέχεια η Αλ. Παπαρήγα, δεν έχει πια τα περιθώρια που είχε στο παρελθόν να "παραχωρεί", κάτω από την πίεση και την πάλη των εργαζομένων, φυσικά. Σήμερα αυτές οι δυνατότητές του έχουν ελαχιστοποιηθεί. Ενας παράγοντας, που συντέλεσε σ' αυτό, είναι η υποχώρηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος μετά τις διεθνείς αρνητικές εξελίξεις του 1990 - '91. Παίζει δηλαδή ρόλο, ότι σήμερα ο καπιταλισμός δρα δίχως την ύπαρξη του σοσιαλιστικού συστήματος που τον αντιπάλευε. Ωστόσο δεν είναι μόνο αυτό. Είναι η ίδια η φύση του καπιταλισμού στο σημερινό του στάδιο, το ιμπεριαλιστικό, όπου η επιθετικότητά του έχει φτάσει στο απόγειο. Πρόκειται για έναν πολύ ώριμο καπιταλισμό, που έχει χάσει τα όποια "προοδευτικά" στοιχεία διέθετε στο παρελθόν.

Γι' αυτό ακριβώς θεωρούμε ότι στις σημερινές συνθήκες και η παραμικρή σύγκρουση ανοίγει εξ αντικειμένου το θέμα της συνολικής ανατροπής του. Ταυτόχρονα όμως είμαστε ρεαλιστές".

"Ο καπιταλισμός δεν πρόκειται να ανατραπεί μ' ένα μόνο χτύπημα" εξήγησε στη συνέχεια η Αλ. Παπαρήγα. "Θα περάσουμε, είπε, από μια φάση με μικρότερους και μεγαλύτερους αγώνες, με ανόδους και με καμπές. Ομως η σημερινή πάλη εκεί πρέπει να στοχεύει: Στην ανατροπή του. Δεν υιοθετούμε απόψεις που λένε, ότι είναι δυνατό μέσα στην οικονομία της αγοράς να φτάσουμε σ' έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, όπως τον ονομάζουν. Και στην Ελλάδα και διεθνώς δοκιμάστηκε τόσο η νεοφιλελεύθερη όσο και η σοσιαλδημοκρατική πολιτική διαχείρισης του συστήματος. Είναι πολύ χαρακτηριστικά αυτά που γράφει ο σημερινός κυριακάτικος Τύπος στο σύνολό του. Λέει λοιπόν, ότι η άνοδος στην κυβέρνηση του Εργατικού κόμματος της Αγγλίας σημαίνει την εφαρμογή μιας πολιτικής θατσερικής σοσιαλδημοκρατίας. Υπάρχει δηλαδή μια κοινή αίσθηση, ότι ανάμεσα στα σοσιαλδημοκρατικά και στα φιλελεύθερα κόμματα, δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές. Είναι κι αυτό μια πρόσθετη απόδειξη της ανάγκης να υπάρξει αντίσταση και ρήξη με αυτές τις πολιτικές.

Κατανοούμε βεβαίως ότι σε ένα Μέτωπο δεν μπορούμε να απαιτήσουμε την αποδοχή του σοσιαλισμού από όλους όσοι θέλουν να συμμετέχουν σ' αυτό. Ωστόσο εκείνο που έχει ανάγκη ο τόπος μας είναι η σύγκρουση με τις "κεντροδεξιές" και "κεντροαριστερές" κυβερνήσεις και πολιτικές. Σε αυτή τη γραμμή δουλεύουμε. Στον λαό γίνονται διεργασίες. Π. χ. δημοσκοπήσεις της Κομισιόν λένε ότι η αντίθεση στο Μάαστριχτ είναι στην Ελλάδα πολύ υψηλή. Γι' αυτό άλλωστε εδώ, δεν έγινε δημοψήφισμα".

Αναφερόμενη στις σύγχρονες επεμβάσεις του ιμπεριαλισμού, η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε: "Θέλω ακόμα, συντρόφισσες και σύντροφοι, να υπογραμμίσω την επείγουσα ανάγκη να υπάρξει κοινή διεθνής πάλη κατά της "νέας τάξης πραγμάτων". Οπως φάνηκε ιδιαίτερα στην περιοχή μας, στα Βαλκάνια, το ΝΑΤΟ και άλλοι οργανισμοί του ιμπεριαλισμού αποτελούν δυνάμεις κατοχής και αντεπανάστασης. Και επιτρέψτε μου να πω εδώ, ότι η νεολαία πρέπει να πρωτοστατήσει στην πάλη κατά της "νέας τάξης πραγμάτων", ανεξάρτητα από το αν ασπάζεται ή όχι την κομμουνιστική ιδεολογία. Η περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής δίνει πολλές αποδείξεις για το τι σημαίνει νέα στρατηγική του ΝΑΤΟ. Οι ιμπεριαλιστές ανάβουν το φιτίλι των εμφυλίων και άλλων πολέμων και μετά παρεμβαίνουν ως ειρηνοποιοί! Το παράδειγμα της Αλβανίας έχει πολύ μεγάλη σημασία. Εκεί εξεγέρθηκε ένας λαός. Ισως αυτό να έγινε δίχως πολιτικό σχεδιασμό. Σημασία όμως έχει ότι ένας λαός ξεσηκώθηκε. Και προδόθηκε και από τα μέσα και απ' έξω. Ο Φίνο θα μπορούσε μέσα σε δύο μέρες να διώξει τον Μπερίσα, όταν ο τελευταίος δεν είχε ακόμα μηχανισμούς και υποστήριξη από ΗΠΑ, Γερμανία, για τους δικούς τους λόγους. Και όμως ο Φίνο συνέπραξε μαζί του. Τον άφησε στην εξουσία γιατί ο κύριος στόχος του Φίνο και της ηγεσίας του σοσιαλιστικού κόμματος της Αλβανίας ήταν και είναι να χτυπηθεί ο εξεγερμένος λαός. Και σε συνέχεια, ο Μπερίσα και ο Φίνο, κάλεσαν τις πολυεθνικές στρατιωτικές δυνάμεις να επέμβουν στην Αλβανία. Αυτή είναι η "νέα τάξη πραγμάτων". Κάθε λαός που θα ξεσηκώνεται, θα έχει να αντιμετωπίσει και το ΝΑΤΟ. Να σημειώσουμε ακόμα, ότι δε δίνεται ούτε η ανθρωπιστική βοήθεια. Προγραμματίζουν, για παράδειγμα, το αλεύρι και τα μακαρόνια, για να έχουν τον λαό στο χέρι. Να έχει ψωμί για ένα μήνα και αν συνεχίσει να παλεύει, να του το κόψουν κι αυτό. Επομένως η ελληνική κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα κοροϊδεύουν τον λαό όταν μιλάνε για ανθρωπιστική βοήθεια. Αύριο θα κάνουν τα ίδια και στην Κύπρο. Προπαγανδίζουν την ιδέα να πάνε κι εκεί μισθοφόροι. Ομως ο πατριωτικός πόλεμος δε γίνεται με μισθοφόρους".

"Ενα άλλο σημείο που θέλουμε να υπογραμμίσουμε, συντρόφισσες και σύντροφοι, που το θεωρούμε σημείο - κλειδί, είναι η στάση των κομμουνιστών - και όχι μόνο - απέναντι στον σοσιαλισμό του 20ού αιώνα. Σήμερα γνωρίζουμε πολύ περισσότερα γι' αυτόν, απ' ό,τι γνωρίζαμε πριν από 10 ή και 20 χρόνια. Ξέρουμε ότι η εξιδανίκευσή του δεν είναι καλός σύμβουλος. Ομως, παρά την κριτική μας, υπερασπιζόμαστε το σοσιαλιστικό σύστημα και την προσφορά του στον 20ό αιώνα. Ο μηδενισμός, η κριτικομανία και η λαθολογία και τους κομμουνιστές δε βοηθούν και την πολιτική του καπιταλισμού ενισχύουν. Πιστεύουμε ότι είμαστε σε καλό δρόμο, να βγάζουμε συμπεράσματα με στόχο να διδαχθούμε από τα λάθη και ταυτόχρονα να μην χάσουμε την ταυτότητά μας. Χρειάζεται τέχνη και υπευθυνότητα, ώστε να υπάρχει σύνορο ανάμεσα στην κριτική και στον μηδενισμό. Πολλές φορές αυτά δε συνδυάζονται σωστά. Αλλά το θέμα είναι να μην στραβώνει η βέργα ούτε δεξιά ούτε αριστερά, αλλά με βάση τις αρχές να προσεγγίζουμε την αλήθεια.

Θέλω να υπογραμμίσω ακόμα, ότι μας ανησυχεί το γεγονός της μη ύπαρξης του κατάλληλου συντονισμού στο κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα. Οι φιλελεύθεροι και οι σοσιαλδημοκράτες έχουν δημιουργήσει και παγκόσμια κόμματα. Το δικό μας κίνημα είναι αδύνατα ενωμένο. Οσο περνάει από το χέρι μας θα δουλέψουμε, ώστε το κομμουνιστικό κίνημα να αποκτήσει έντονη παρουσία σε παγκόσμιο επίπεδο.Πιστεύουμε ότι όσο πιο ισχυρό είναι το κομμουνιστικό κίνημα, τόσο θα ενισχύεται το γενικότερο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα".

Μιλώντας προς τις αντιπροσωπείες, η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε ανάμεσα σε άλλα:

"Η χαρά και η συγκίνησή μας για την παρουσία σας δεν είναι καθόλου τυπική. Σας διαβεβαιώνουμε, ότι με το ίδιο ενδιαφέρον που παρακολουθούμε την πορεία και τη δράση της ΚΝΕ, με το ίδιο ενδιαφέρον παρακολουθούμε και την πορεία των κομμουνιστικών και προοδευτικών νεολαιών των άλλων χωρών. Πιστεύουμε ότι η νεολαία σήμερα είναι σε θέση να καταλάβει πολύ καλύτερα την αξία της κοινής δράσης της νέας γενιάς πέρα από σύνορα. Εχετε υπόψη σας, παρακολουθώντας και τις εργασίες του 7ου Συνεδρίου της ΚΝΕ, την πολιτική του ΚΚΕ για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου Πάλης. Θεωρούμε ότι το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Μέτωπο συνδέει το σήμερα με την προοπτική του σοσιαλισμού στην Ελλάδα. Πιστεύουμε ταυτόχρονα ότι αυτή η πολιτική συνιστά μια πλατιά και αγωνιστική γραμμή με διεθνείς διαστάσεις. Είναι μια πολιτική που μπορεί να ενώσει όλους αυτούς που θέλουν να αντισταθούν στα μονοπώλια και στον ιμπεριαλισμό".

"Το καπιταλιστικό σύστημα, στην Ελλάδα και διεθνώς, είπε στη συνέχεια η Αλ. Παπαρήγα, δεν έχει πια τα περιθώρια που είχε στο παρελθόν να "παραχωρεί", κάτω από την πίεση και την πάλη των εργαζομένων, φυσικά. Σήμερα αυτές οι δυνατότητές του έχουν ελαχιστοποιηθεί. Ενας παράγοντας, που συντέλεσε σ' αυτό, είναι η υποχώρηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος μετά τις διεθνείς αρνητικές εξελίξεις του 1990 - '91. Παίζει δηλαδή ρόλο, ότι σήμερα ο καπιταλισμός δρα δίχως την ύπαρξη του σοσιαλιστικού συστήματος που τον αντιπάλευε. Ωστόσο δεν είναι μόνο αυτό. Είναι η ίδια η φύση του καπιταλισμού στο σημερινό του στάδιο, το ιμπεριαλιστικό, όπου η επιθετικότητά του έχει φτάσει στο απόγειο. Πρόκειται για έναν πολύ ώριμο καπιταλισμό, που έχει χάσει τα όποια "προοδευτικά" στοιχεία διέθετε στο παρελθόν.

Γι' αυτό ακριβώς θεωρούμε ότι στις σημερινές συνθήκες και η παραμικρή σύγκρουση ανοίγει εξ αντικειμένου το θέμα της συνολικής ανατροπής του. Ταυτόχρονα όμως είμαστε ρεαλιστές".

"Ο καπιταλισμός δεν πρόκειται να ανατραπεί μ' ένα μόνο χτύπημα" εξήγησε στη συνέχεια η Αλ. Παπαρήγα. "Θα περάσουμε, είπε, από μια φάση με μικρότερους και μεγαλύτερους αγώνες, με ανόδους και με καμπές. Ομως η σημερινή πάλη εκεί πρέπει να στοχεύει: Στην ανατροπή του. Δεν υιοθετούμε απόψεις που λένε, ότι είναι δυνατό μέσα στην οικονομία της αγοράς να φτάσουμε σ' έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, όπως τον ονομάζουν. Και στην Ελλάδα και διεθνώς δοκιμάστηκε τόσο η νεοφιλελεύθερη όσο και η σοσιαλδημοκρατική πολιτική διαχείρισης του συστήματος. Είναι πολύ χαρακτηριστικά αυτά που γράφει ο σημερινός κυριακάτικος Τύπος στο σύνολό του. Λέει λοιπόν, ότι η άνοδος στην κυβέρνηση του Εργατικού κόμματος της Αγγλίας σημαίνει την εφαρμογή μιας πολιτικής θατσερικής σοσιαλδημοκρατίας. Υπάρχει δηλαδή μια κοινή αίσθηση, ότι ανάμεσα στα σοσιαλδημοκρατικά και στα φιλελεύθερα κόμματα, δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές. Είναι κι αυτό μια πρόσθετη απόδειξη της ανάγκης να υπάρξει αντίσταση και ρήξη με αυτές τις πολιτικές.

Κατανοούμε βεβαίως ότι σε ένα Μέτωπο δεν μπορούμε να απαιτήσουμε την αποδοχή του σοσιαλισμού από όλους όσοι θέλουν να συμμετέχουν σ' αυτό. Ωστόσο εκείνο που έχει ανάγκη ο τόπος μας είναι η σύγκρουση με τις "κεντροδεξιές" και "κεντροαριστερές" κυβερνήσεις και πολιτικές. Σε αυτή τη γραμμή δουλεύουμε. Στον λαό γίνονται διεργασίες. Π. χ. δημοσκοπήσεις της Κομισιόν λένε ότι η αντίθεση στο Μάαστριχτ είναι στην Ελλάδα πολύ υψηλή. Γι' αυτό άλλωστε εδώ, δεν έγινε δημοψήφισμα".

Αναφερόμενη στις σύγχρονες επεμβάσεις του ιμπεριαλισμού, η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε: "Θέλω ακόμα, συντρόφισσες και σύντροφοι, να υπογραμμίσω την επείγουσα ανάγκη να υπάρξει κοινή διεθνής πάλη κατά της "νέας τάξης πραγμάτων". Οπως φάνηκε ιδιαίτερα στην περιοχή μας, στα Βαλκάνια, το ΝΑΤΟ και άλλοι οργανισμοί του ιμπεριαλισμού αποτελούν δυνάμεις κατοχής και αντεπανάστασης. Και επιτρέψτε μου να πω εδώ, ότι η νεολαία πρέπει να πρωτοστατήσει στην πάλη κατά της "νέας τάξης πραγμάτων", ανεξάρτητα από το αν ασπάζεται ή όχι την κομμουνιστική ιδεολογία. Η περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής δίνει πολλές αποδείξεις για το τι σημαίνει νέα στρατηγική του ΝΑΤΟ. Οι ιμπεριαλιστές ανάβουν το φιτίλι των εμφυλίων και άλλων πολέμων και μετά παρεμβαίνουν ως ειρηνοποιοί! Το παράδειγμα της Αλβανίας έχει πολύ μεγάλη σημασία. Εκεί εξεγέρθηκε ένας λαός. Ισως αυτό να έγινε δίχως πολιτικό σχεδιασμό. Σημασία όμως έχει ότι ένας λαός ξεσηκώθηκε. Και προδόθηκε και από τα μέσα και απ' έξω. Ο Φίνο θα μπορούσε μέσα σε δύο μέρες να διώξει τον Μπερίσα, όταν ο τελευταίος δεν είχε ακόμα μηχανισμούς και υποστήριξη από ΗΠΑ, Γερμανία, για τους δικούς τους λόγους. Και όμως ο Φίνο συνέπραξε μαζί του. Τον άφησε στην εξουσία γιατί ο κύριος στόχος του Φίνο και της ηγεσίας του σοσιαλιστικού κόμματος της Αλβανίας ήταν και είναι να χτυπηθεί ο εξεγερμένος λαός. Και σε συνέχεια, ο Μπερίσα και ο Φίνο, κάλεσαν τις πολυεθνικές στρατιωτικές δυνάμεις να επέμβουν στην Αλβανία. Αυτή είναι η "νέα τάξη πραγμάτων". Κάθε λαός που θα ξεσηκώνεται, θα έχει να αντιμετωπίσει και το ΝΑΤΟ. Να σημειώσουμε ακόμα, ότι δε δίνεται ούτε η ανθρωπιστική βοήθεια. Προγραμματίζουν, για παράδειγμα, το αλεύρι και τα μακαρόνια, για να έχουν τον λαό στο χέρι. Να έχει ψωμί για ένα μήνα και αν συνεχίσει να παλεύει, να του το κόψουν κι αυτό. Επομένως η ελληνική κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα κοροϊδεύουν τον λαό όταν μιλάνε για ανθρωπιστική βοήθεια. Αύριο θα κάνουν τα ίδια και στην Κύπρο. Προπαγανδίζουν την ιδέα να πάνε κι εκεί μισθοφόροι. Ομως ο πατριωτικός πόλεμος δε γίνεται με μισθοφόρους".

"Ενα άλλο σημείο που θέλουμε να υπογραμμίσουμε, συντρόφισσες και σύντροφοι, που το θεωρούμε σημείο - κλειδί, είναι η στάση των κομμουνιστών - και όχι μόνο - απέναντι στον σοσιαλισμό του 20ού αιώνα. Σήμερα γνωρίζουμε πολύ περισσότερα γι' αυτόν, απ' ό,τι γνωρίζαμε πριν από 10 ή και 20 χρόνια. Ξέρουμε ότι η εξιδανίκευσή του δεν είναι καλός σύμβουλος. Ομως, παρά την κριτική μας, υπερασπιζόμαστε το σοσιαλιστικό σύστημα και την προσφορά του στον 20ό αιώνα. Ο μηδενισμός, η κριτικομανία και η λαθολογία και τους κομμουνιστές δε βοηθούν και την πολιτική του καπιταλισμού ενισχύουν. Πιστεύουμε ότι είμαστε σε καλό δρόμο, να βγάζουμε συμπεράσματα με στόχο να διδαχθούμε από τα λάθη και ταυτόχρονα να μην χάσουμε την ταυτότητά μας. Χρειάζεται τέχνη και υπευθυνότητα, ώστε να υπάρχει σύνορο ανάμεσα στην κριτική και στον μηδενισμό. Πολλές φορές αυτά δε συνδυάζονται σωστά. Αλλά το θέμα είναι να μην στραβώνει η βέργα ούτε δεξιά ούτε αριστερά, αλλά με βάση τις αρχές να προσεγγίζουμε την αλήθεια.

Θέλω να υπογραμμίσω ακόμα, ότι μας ανησυχεί το γεγονός της μη ύπαρξης του κατάλληλου συντονισμού στο κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα. Οι φιλελεύθεροι και οι σοσιαλδημοκράτες έχουν δημιουργήσει και παγκόσμια κόμματα. Το δικό μας κίνημα είναι αδύνατα ενωμένο. Οσο περνάει από το χέρι μας θα δουλέψουμε, ώστε το κομμουνιστικό κίνημα να αποκτήσει έντονη παρουσία σε παγκόσμιο επίπεδο.Πιστεύουμε ότι όσο πιο ισχυρό είναι το κομμουνιστικό κίνημα, τόσο θα ενισχύεται το γενικότερο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα".