«Αυτή τη χρονιά, είχαμε την ευκαιρία, άλλοι να θυμηθούν, άλλοι να μάθουν, άλλοι να σκεφτούν, γύρω από τη σκληροτράχηλη και μακρόχρονη Ιστορία του Κόμματός μας», υπογράμμισε, απ' το Ροδολίβος Σερρών η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, αναφερόμενη στον εορτασμό των 90χρονων του Κόμματος και των 40χρονων της ΚΝΕ.

Το Σάββατο, μιλώντας σε μια δυναμική πολιτική συγκέντρωση, επισήμανε ότι «ήταν πολύ φυσικό να στραφεί η ματιά μας στους τόπους θυσίας, στις θυσίες αγωνιστών και αγωνιστριών όλων των ηλικιών, να θυμηθούμε εκτελέσεις, δολοφονίες, διώξεις. Οχι για να κάνουμε αυτό που λέει πολλές φορές ο αντίπαλος, να αναμοχλεύσουμε το παρελθόν, αλλά γιατί η Ιστορία έχει βαρύνουσα αξία.

Και σήμερα τα ιστορικά γεγονότα πρέπει κανείς να τα προσεγγίζει, να τα μελετάει και καμιά φορά πρέπει και να τα επανεξετάζει. Περίσσεψε η συγκίνηση, περίσσεψε η υπερηφάνεια για το μαζικό ηρωισμό που επέδειξαν τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, της ΟΚΝΕ, της ΕΠΟΝ, της ΚΝΕ».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε πως «αγωνιστές και αγωνίστριες, άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους για το καλό του τόπου, για το συμφέρον του λαού, για τη λευτεριά, υπήρξαν και πριν από εμάς και υπήρχαν και υπάρχουν και δίπλα σε μας. Ας μου επιτραπεί, όμως, να πω: Τέτοιο μαζικό ηρωισμό με τέτοια μαζικά χαρακτηριστικά, κανένας άλλος χώρος δεν έχει αναδείξει.

Αυτός ο ηρωισμός που επέδειξαν οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η έκφραση του ηρωισμού που ενυπάρχει μέσα στο λαό μας και η υπερηφάνεια του ίδιου του λαού μας. Ξέρετε ποια είναι η διαφορά σε αρκετές περιπτώσεις; Πολλές φορές κομμουνιστές και κομμουνίστριες που έχασαν τη ζωή τους, γνώριζαν μπαίνοντας στον αγώνα ότι μπορεί να μη γυρίσουν ζωντανοί.

Υπήρξαν και αρκετές φορές που μπορούσαν να διαλέξουν "εν ψυχρώ", ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο και διάλεγαν συνειδητά το θάνατο. Και δεν ήταν όλοι τους επώνυμα στελέχη, ήταν απλά παιδιά του λαού, αγράμματα σε ορισμένες περιπτώσεις, χωρίς να έχουν καμία υψηλού επιπέδου πολιτική μαρξιστική μόρφωση. Μπορούσαν μέχρι τελευταία στιγμή να βάλουν μια "τζίφρα", όπως έλεγε ο αντίπαλος. Τους έλεγαν "βάλε μια τζίφρα και γλιτώνεις τη ζωή σου" κι όμως δεν τον έκαναν».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ επισήμανε ότι ο ηρωισμός των κομμουνιστών «νομίζουμε ότι οφείλεται σε κάτι παραπάνω από μια απλή αγωνιστικότητα και υπερηφάνεια. Οφείλεται στο γεγονός ότι ο κομμουνιστής έχει δώσει όρκο, έχει υποσχεθεί στον εαυτό του και στο λαό, ότι θα δώσει μέχρι τέλους τη μάχη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι αυτό το ταξικό μίσος, το ταξικό ένστικτο, ότι το καπιταλιστικό σύστημα πρέπει να ανατραπεί.

Αυτός ο αγώνας για το σοσιαλισμό - γι' αυτά τα μεγάλα ιδανικά του ανθρώπου που θα είναι πλήρως απελευθερωμένος από κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης - αυτή η γνώση, είναι που κάνει τον κομμουνιστή να έχει το κάτι παραπάνω. Να μην κουράζεται να είναι ο αμετανόητος κομμουνιστής, όπως εμείς λέμε. Για το αμετανόητος κομμουνιστής θα ήθελα να δώσω ένα απλό περιεχόμενο: Είναι ο κομμουνιστής που δεν κουράζεται ποτέ, ως το τέλος».

Στη συνέχεια, η Αλ. Παπαρήγα συμπλήρωσε: «Δε θέλουμε να πούμε ότι σε όλη την 90χρονη πορεία δεν υπήρχαν στιγμές αδύνατες ή στιγμές που το ΚΚΕ δε βρέθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Αυτές οι στιγμές, σε πολλές περιπτώσεις, εξηγούνται. Δε θα τις εξηγήσω με το γεγονός ότι πήγαινε πάντα κόντρα στο ρεύμα και, όταν πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα, έχεις πρόσθετες δυσκολίες. Δε θα πω ότι είχε να αντιμετωπίσει απίστευτους διωγμούς και αυτό που, για έναν απλό προοδευτικό άνθρωπο ήταν μια απλή ενέργεια, για τον κομμουνιστή ήταν ένα μεγάλο σύνθετο έργο. Δε θέλω να επικαλεστώ αυτό.

Θέλω να επικαλεστώ, όμως, ότι το ΚΚΕ στα 90 χρόνια ζωής γι' αυτό το μεγάλο καθήκον που έχει, πέρασε τη φάση της παιδικής ηλικίας, της εφηβικής, της ενηλικίωσης. Το ΚΚΕ δεν περιορίζεται απλώς να αγωνίζεται για την επίλυση ορισμένων προβλημάτων της καθημερινότητας. Είναι και αυτό στο στόχαστρό μας. Ο αγώνας που κάνουμε, όμως, είναι ένας αγώνας ανατροπής και απαιτεί τη μέγιστη δυνατή ικανότητα, που πηγαίνει αντάμα με το μέγιστο δυνατό ηρωισμό. Υπήρχαν στιγμές αδύνατες, αλλά δεν είχαν καμία σχέση ούτε με συμβιβασμό, ούτε με φόβο, ούτε με προδοσία».

Από την άλλη, τόνισε, «ο αντίπαλος, είτε ο εγχώριος, είτε ο ξένος, δεν έκανε λάθη απέναντι στο ΚΚΕ. Δεν κάνει λάθη απέναντι στην εργατιά, στην αγροτιά, στα μικρομάγαζα που τα καταδικάζει στην ανεργία, στη φτώχεια ή στη συνεχή επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου. Ακολουθεί μια συνολική ταξική πολιτική, λάθη δεν κάνει ο αντίπαλος. Αυτό δε σημαίνει ότι εμείς συγχωρούμε τις ελλείψεις και τις αδυναμίες μας, κάθε άλλο.

Τα τελευταία 40 χρόνια σε ένα πράγμα πέσαμε έξω, πράγμα που δεν ήταν εύκολο να το κάνουμε ως ΚΚΕ. Ηταν η υπόθεση του παγκόσμιου σοσιαλιστικού συστήματος, του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Δεν μπορέσαμε να προβλέψουμε αυτό το φοβερό πισωγύρισμα, αυτή τη νίκη της αντεπανάστασης στις χώρες του σοσιαλισμού.

Εδώ πραγματικά βρεθήκαμε απροετοίμαστοι. Και αυτό δεν ήταν μόνο κακό για εμάς, ήταν γενικότερα άσχημο για το λαϊκό κίνημα. Αλλά ας κρατήσουμε κάτι. Πρέπει να βλέπουμε και εκεί που πέσαμε έξω, αλλά πρέπει να βλέπουμε και κάτι άλλο: Μέσα στο ΚΚΕ ενυπάρχουν πάντα οι δυνατότητες που πρέπει να αξιοποιηθούν, έτσι ώστε την κατάλληλη στιγμή να σταθείς ορθός. Είμαστε περήφανοι ακριβώς γιατί τιμήσαμε την Ιστορία του Κόμματός μας, τιμήσαμε τις αγωνιστικές μας παραδόσεις».

Είμαστε περήφανοι, συνέχισε, «γιατί εμείς, το ΚΚΕ, καταφέραμε να σταθούμε στα πόδια μας και αυτό, ξαναλέμε, είναι καλό για το λαό και τον τόπο. Αυτό το χρωστάμε στην Ιστορία του Κόμματός μας, γιατί δε θελήσαμε να την απεμπολήσουμε, τη χρωστάμε στα χιλιάδες μέλη του Κόμματος, στους φίλους και τους οπαδούς. Θα το πω για ακόμη μια φορά. Το χρωστάμε και σε άλλους προοδευτικούς αγωνιστές που εκείνη την ώρα μάς έλεγαν: Μη διαλύσετε το Κόμμα, δεν είμαστε κομμουνιστές, αλλά έχει σημασία να υπάρχετε σε τούτο τον τόπο».

Οπως υπογράμμισε η Αλέκα Παπαρήγα «το πιο σημαντικό δεν είναι ότι σταθήκαμε στα πόδια μας, αλλά ότι συγκροτηθήκαμε και όλα αυτά τα χρόνια παίζουμε σημαντικό ρόλο στους αγώνες, στις εξελίξεις, στις αποκαλύψεις. Και το πιο σημαντικό: Κρατήσαμε αυτήν την ιστορική συνέχεια, δε χρειάστηκε να ξαναρχίσουμε απ' την αρχή, από το μηδέν. Ετσι μπορούμε σήμερα να μιλάμε για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ και να αισθανόμαστε περήφανοι, να αντλούμε δύναμη απ' αυτό το παρελθόν.

Αυτή η χρονιά, όμως, και καθώς βρισκόμαστε προς το τέλος του επίσημου εορτασμού, συμπίπτει με την έναρξη της προσυνεδριακής δουλειάς, για το 18ο Συνέδριο. Και ετούτη τη φορά, το 18ο Συνέδριο, ό,τι αποφασιστεί και επακολουθήσει, πρέπει να το βιώσουμε κάτω απ' το βάρος των υποχρεώσεων της 90χρονης Ιστορίας του Κόμματός μας».

Τη συγκέντρωση άνοιξε ο Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Σερρών, Παύλος Φαρμάκης.