Αμέσως μετά τις τοποθετήσεις, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, δέχτηκε ερωτήσεις από τους εκπροσώπους του Τύπου και το κοινό.

Η πρώτη ερώτηση αφορούσε στα λεγόμενα ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα και στις σχετικές προχτεσινές δηλώσεις του υπουργού Εργασίας Τ. Γιαννίτση, σύμφωνα με τις οποίες αυτά δε θα θιγούν, καθώς και στο αν τελικά οι αλλαγές που θα γίνουν αφορούν μια πολύ μικρή μερίδα ασφαλισμένων, αφού οι υπόλοιποι θα έχουν θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης.

Η Αλέκα Παπαρήγα απάντησε: «Ας πάρουμε τις 2 τελευταίες δεκαετίες. Πείτε μου μια κυβέρνηση που βγήκε και είπε θα κάνω αυτό και αυτό και αυτό. Αρχίζουν διαρρέουν διάφορα πράγματα, άλλα παίρνουν πίσω, κάνουν δυο θετικές φραστικές κινήσεις. Η πείρα η δικιά μας λέει ότι δεν πρέπει να έχουμε καμία εμπιστοσύνη σ' αυτά που λέει η κυβέρνηση.

Πρώτον, διότι οι αλλαγές που συντελούνται τώρα είναι αλλαγές αναπόσπαστα δεμένες με τις γενικότερες αναδιαρθρώσεις που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια στην οικονομία, στις εργασιακές σχέσεις, σε όλους τους τομείς.

Από μια άποψη η κυβέρνηση είναι συνεπής σ' αυτό που κάνει με βάση τη γενικότερή της στρατηγική. Οταν ανατρέπει τις εργασιακές σχέσεις, το να δουλεύεις 2 μήνες το χρόνο θεωρείται απασχόληση, είναι πάρα πολύ φυσικό, όχι βέβαια σωστό και δίκιο, είναι πολύ φυσικό να φέρει και ένα καινούριο ασφαλιστικό σύστημα».

«Επομένως εμείς - συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ - πέρα από την πείρα που έχουμε πώς χειρίζεται η κυβέρνηση τα ζητήματα, λέει ψέματα να το πω καθαρά, ψέματα λέει, καθησυχάζει σκόπιμα, εμείς ξεκινάμε από τις αναδιαρθρώσεις που έχουν γίνει μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και που αυτές οι αναδιαρθρώσεις παραπέμπουν σε καθολικές δραστικές αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα.

Εντάξει, μπορεί π.χ. αυτοί που είναι σήμερα 60-65 χρονών να μην έχουν τις ίδιες απώλειες ή τα ίδια προβλήματα με αυτά που θα έχουν οι νεότεροι. Αλλά μήπως οι σημερινοί συνταξιούχοι δε βρίσκονται στους δρόμους γιατί έχουν μικρές συντάξεις; Να δεχτούμε ότι στις νεότερες γενιές τα πράγματα θα είναι χειρότερα, διότι αυτή είναι η τάση, αυτό τι σημαίνει; Οτι ο πατέρας θα αισθάνεται ευτυχισμένος γιατί η σύνταξή του θα είναι εξασφαλισμένη τα επόμενα χρόνια και θα καθίσει να αδιαφορήσει για το τι θα γίνει για το παιδί του; Πρώτον λένε ψέματα. Γιατί και έτσι να είναι, κάτω από την πίεση των εργαζομένων, θα προσπαθήσουν να εξαγοράσουν ένα τμήμα των εργαζομένων για να το κάνουν ουδέτερο και ανενεργό. Αυτό μπορεί να γίνει, είναι τακτική, και ακριβώς δείχνει πόσο ύπουλη είναι».

Συμπληρωματικά ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Συνδικαλιστικού Τμήματος της ΚΕ, τόνισε: «Και με την εμπειρία προηγούμενων θέσεων της κυβέρνησης και του υπουργού Εργασίας σχετικά με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων το προηγούμενο διάστημα, πρέπει να πούμε ότι η κυβέρνηση θωρακίζει ιδεολογικά κάθε φορά την αντιλαϊκή πολιτική και βρίσκει προσχήματα.

Πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτό το θέμα των ώριμων δικαιωμάτων σαν μια προσπάθεια του διαίρει και βασίλευε. Και η συζήτηση από την πλευρά των εργαζόμενων πρέπει να μεταφερθεί σε άλλο επίπεδο. Οχι πώς θα εκχωρήσουν έστω λιγότερα δικαιώματα, αλλά πώς θα συγκεντρώσουν τις δυνάμεις που θα οργανώσουν τον αγώνα τους και θα παλέψουν για τη διεύρυνση των δικαιωμάτων τους.

Και μπορεί τώρα να μην πιάσει κάποιον που είναι 65 χρονών, θα τον πιάσει και στο επίπεδο της σύνταξης και στο επίπεδο των υπηρεσιών και των παροχών υγείας. Η επίθεση είναι συνολική, βρισκόμαστε σε ένα δρόμο που αλλάζει τα χαρακτηριστικά αυτού του ασφαλιστικού συστήματος που είχαμε ζήσει το προηγούμενο διάστημα».

Στη συνέχεια η Αλ. Παπαρήγα κλήθηκε από δημοσιογράφο να σχολιάσει τις ουρές των συνταξιούχων στις τράπεζες για την είσπραξη των συντάξεων και το θέμα των μεταμοσχεύσεων οργάνων, το οποίο «έχει πάρει σκανδαλώδεις διαστάσεις διεθνώς και είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για τον τόπο μας».

Η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε: «Σχετικά με τους συνταξιούχους του ΙΚΑ, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι υπάρχει μια πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας που είναι πλήρως αδιάφορη. Ακόμα και για θέματα, αυτό που λέμε λειτουργικά, γραφειοκρατίας αλλάζει το σύστημα καταβολής των συντάξεων. Θα μπορούσε να κάνει τσεκάρισμα πριν, αν οφείλεται σε τέτοια ζητήματα μηχανοργάνωσης, προσαρμογής στο νέο σύστημα, θα μπορούσε να κάνει ένα τσεκάρισμα στο σύστημα, να το ελέγξει και να μην υπάρχει αυτό, άνθρωποι με τέτοιες συντάξεις να βρίσκονται το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας, που εν πάση περιπτώσει ο καθένας θέλει να κάνει και κάτι παραπάνω απ' ό,τι έχει κάνει τις προηγούμενες μέρες, χωρίς να πάρουν τις συντάξεις και να μην υπάρχουν αυτές οι ουρές.

Δηλαδή δείχνει αυτό το πράγμα την πλήρη αδιαφορία για τον άνθρωπο. Απ' όσο έχω υπόψη μου είχε πει αρχικά το ΙΚΑ ότι από το Σεπτέμβρη είχε ειδοποιήσει τους ασφαλισμένους πως θα γινόταν ο νέος τρόπος καταβολής. Μετά έδωσε μια παράταση 2 μηνών, γιατί δεν είχαν ετοιμαστεί.

Τα επόμενα χρόνια θα έχουμε τέτοιες παρενέργειες σε πάρα πολλά ζητήματα, ίσως και σε πιο τραγικά. Ενα σάπιο σύστημα, που βλέπει τον άνθρωπο εμπόρευμα ή υποπροϊόν, δε θα πάρει τα μέτρα να λύσει και τα τέτοια ζητήματα».

«Τώρα με τις μεταμοσχεύσεις - συνέχισε - όταν το σύστημα υγείας στηρίζεται στη λογική του κέρδους, ακόμα και το δημόσιο σύστημα διαπνέεται απ' αυτή τη λογική, με την έννοια ότι το δούναι και λαβείν είναι με τον ιδιωτικό τομέα.

Τα φάρμακα προμηθεύονται από τις πολυεθνικές. Και τα όργανα από τις πολυεθνικές. Για τα κέρδη. Επομένως και το θέμα των μεταμοσχεύσεων είναι γνωστό ότι είναι αντικείμενο κερδοσκοπίας. Από ποια πλευρά; Θα έλεγα δεν είναι μόνο η κερδοσκοπία που γίνεται, δηλαδή με φακελάκι μπαίνεις πρώτος στη λίστα. Εχει καταγγελθεί ότι ιδιαίτερα στην Αφρική χρησιμοποιούνται όργανα μικρών παιδιών, τα οποία είναι γερά τα παιδιά αυτά, για να πουλιούνται για μεταμοσχεύσεις.

Οταν λέμε ότι ακριβώς αυτός είναι ο στόχος του συστήματος, να γίνει όλο και πιο φθηνή η εργατική δύναμη και ως ύλη και ως πνεύμα και ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αυτό εννοούμε, δε σταματάμε μπροστά σε τίποτε.

Αλλά κοιτάξτε να δείτε. Οταν βομβαρδίζουν με απεμπλουτισμένο ουράνιο και λένε ότι προστατεύουν την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα, τι τους νοιάζουν τα όργανα των μικρών παιδιών; Και με αυτή την έννοια πραγματικά εγώ θα το πω και αλλιώς. Το Κόμμα μας έχει κάνει πολλές προσπάθειες, δε λέω ότι είναι οι επαρκείς, να καλλιεργήσει την ιδέα της δωρεάς σώματος. Δεν ξέρω αν θα έχουμε μεταλλαγμένες καρδιές, κάποτε και πλαστικές, αλλά εν πάση περιπτώσει και αν θέλετε και παρά αυτές τις συνθήκες και παρά την εμπορευματοποίηση, αυτό το κίνημα πρέπει να ενισχυθεί. Μας αφορά όλους.

Αλλά από την άλλη μεριά, ενώ θέλεις και πρέπει να προχωρήσεις σε μια τέτοια δωρεά σώματος (έχει πολύπλευρη σημασία), από την άλλη μεριά χάνεις και την εμπιστοσύνη σου πως όλα αυτά τα πράγματα θα λειτουργήσουν.

Να μη λειτουργήσει αποτρεπτικά πάντως η δωρεά σώματος. Στο κοινωνικό σύστημα που ζούμε ο άνθρωπος είναι εμπόρευμα, η εργατική δύναμη είναι εμπόρευμα. Βλέπετε γι' αυτό και εμείς φτάνουμε στο σημείο (και μας λένε και δογματικούς) να λέμε ότι εδώ πια είναι θέμα συστήματος κοινωνικού, δεν είναι απλώς θέμα μιας κυβέρνησης ή μιας διακυβέρνησης.

Βεβαίως, ο στόχος μας είναι η κυβέρνηση και οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν αυτή την πολιτική, η εργοδοσία, αλλά το πράγμα είναι πολύ βαθύτερο. Δεν είναι απλώς θέμα διαχείρισης».

Ακολούθησε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν το ΚΚΕ πιστεύει ότι η πάλη για τη σύγχρονη δημόσια κοινωνική ασφάλιση συνδέεται και με ποιο τρόπο με την πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας, στην κατεύθυνση του οποίου κινούνται άλλωστε και οι θέσεις του Κόμματος για την ασφάλιση.

Η Αλέκα Παπαρήγα απάντησε: «Εγώ το βλέπω πιο απλά το πράγμα. Αναμφισβήτητα συνδέεται ή να το πω κι αλλιώς. Οχι το Κομμουνιστικό Κόμμα, αλλά αν ο λαός μας, αν το λαϊκό κίνημα δε βάλει υψηλούς και φιλόδοξους στόχους στον αγώνα του, δε θα πετύχει ποτέ κανένα μεγάλο σκοπό.

Δηλαδή αν πάρουμε όλη αυτή την ιστορία, αφήστε τι λέει ο Μαρξ, ο Ενγκελς, ο Λένιν για τη στρατηγική και την τακτική, και που εμείς αυτά τα παρακολουθούμε και τα σεβόμαστε και το λέμε.

Πείτε μου, σε τέτοιες στιγμές που έμπαιναν πελώρια προβλήματα μπροστά στην ανθρωπότητα, αν οι λαοί δεν έβαζαν υψηλούς στόχους, θα πετύχαιναν ό,τι πέτυχαν τον 20ό αιώνα, για να μην πάω στο Σπάρτακο και πιο πριν».

Συνεχίζοντας σημείωσε: «Με αυτή την έννοια, λοιπόν, ας αφήσουμε, δεν απαντάω αρνητικά σε αυτό που λες, ας αφήσουμε τα άλλος δρόμος, μέσος δρόμος κλπ. Και αυτά χρειάζεται να συζητηθούν. Εμείς καλούμε τον απλό εργαζόμενο να σκεφτεί: Σήμερα, με την εικόνα που έχει, με την παράσταση του πλούτου που συσσωρεύεται, υπάρχει χρήμα πολύ, πλούτος, την επιστήμη που έχει προοδεύσει, σήμερα λοιπόν πώς θα ήθελες να ζεις; Να δουλεύεις από το πρωί μέχρι το βράδυ; Να δουλεύεις λίγες ώρες, να έχεις ελεύθερο χρόνο; Πώς θέλεις να ζεις, σαν άνθρωπος;

Αυτό που εμείς λέμε ότι έτσι πρέπει να ζεις, είναι ο άλλος δρόμος. Ας μη συμφωνήσουμε και σε όλα τα χαρακτηριστικά του άλλου δρόμου. Δε δεχόμαστε, πώς να πω, να συμβιβαστούμε, με μια πρόταση για την κοινωνική ασφάλιση που λέει να περισώσουμε κάτι.

Δε θα περισώσουμε τίποτα, θα χάσουμε αυγά και καλάθια. Και δεν μπορεί, εν πάση περιπτώσει, η άρχουσα τάξη της χώρας μας, τα κόμματα εξουσίας, να εμφανίζουν τα δικά τους οράματα, γιατί αυτά είναι τα οράματά τους, τα απάνθρωπα οράματά τους, να εμφανίζουν τα οράματά τους και τους στρατηγικούς σκοπούς και ο λαός να περιμένει αν θα πάρει αύξηση 1% ή 1,5% και να πετσοκόβει τις ανάγκες του και τα αιτήματά του.

Με αυτή την έννοια, λοιπόν, θεωρούμε ότι θα πρέπει να είναι προωθημένα και ριζοσπαστικά τα αιτήματα. Ιδιαίτερα σε αυτό τον τομέα, που λέγεται υγεία, πρόνοια, κοινωνική πολιτική, ποιότητα ζωής, σύνταξη. Πρέπει να είναι προωθημένα τα αιτήματα. Μετωπική επίθεση και να υπάρχει μέσα και το όραμα. Μόνο τότε έχουμε ελπίδες να παρεμποδίσουμε κάποια μέτρα ή να αποσπάσουμε άλλα και αν θέλετε να επιδράσει ο λαός και σε γενικότερες αλλαγές και ανακατατάξεις. Γιατί εντός των τειχών δεν υπάρχουν και μεγάλες ελπίδες. Αλλά εν πάση περιπτώσει, ένας τέτοιος αγώνας θα έχει αποτελέσματα».

Ακολούθως άλλος δημοσιογράφος ρώτησε την Αλ. Παπαρήγα αν εκτιμά ότι οι γυναίκες θα πληγούν περισσότερο από τις κυοφορούμενες αλλαγές, με δεδομένη την κινητοποίηση ένα χρόνο πριν 15 γυναικείων οργανώσεων ενάντια στις αλλαγές αυτές.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ απάντησε: «Κατ' αρχήν, αν κοιτάξουμε λίγο πίσω και στην καλύτερη στιγμή ή στην καλύτερη περίοδο του λεγόμενου κοινωνικού κράτους της Δυτικής Ευρώπης και στην καλύτερη περίοδο των εργατικών, λαϊκών κατακτήσεων, οι γυναίκες ήταν ανασφάλιστες σε ένα μεγάλο μέρος, χωρίς δυνατότητα να δουλέψουν, χωρίς σύνταξη και ο μεγαλύτερος αριθμός των ατόμων που δεν έχουν το τυπικό δικαίωμα της σύνταξης είναι γυναίκες.

Και σήμερα τα πράγματα είναι οξυμένα για τις γυναίκες. Διότι είναι προτιμητέες σε διάφορες μορφές ελαστικής απασχόλησης, αξιοποιώντας και το γεγονός ότι υπάρχει αυτή η νοοτροπία, ότι το οικονομικό στήριγμα στην οικογένεια είναι ο άντρας, η γυναίκα είναι για ένα συμπλήρωμα.

Και αξιοποιούνται και παρωχημένες τέτοιες αντιλήψεις για να εντείνεται η εκμετάλλευση στην εργατική οικογένεια και μέσω της ανισότητας της γυναίκας. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι ακόμα και στην καλύτερη φάση των κατακτήσεων, δεν απολάμβαναν οι ίδιες. Ηταν σε χειρότερη θέση.

Καταλαβαίνετε τώρα, που γίνεται μια τέτοια επίθεση, μία γενική επίθεση, είναι πολύ φυσικό να είναι τα στοιχεία πιο συντριπτικά και ήδη είναι για τις γυναίκες και τη νεολαία πιο συντριπτικά τα στοιχεία και στην ανεργία κλπ.

Αυτό που ήθελα να προσθέσω είναι το εξής: Αν θέλετε, μου έδωσε η Αλίκη την ευκαιρία να σημειώσω ότι οι γυναικείες οργανώσεις οφείλουν και πρέπει να κάνουν το καθήκον τους, να σταθούν στο πλευρό της γυναίκας, της εργάτριας, της υπαλλήλου, εν πάση περιπτώσει της γυναίκας των λαϊκών στρωμάτων».

«Αλλά αυτός ο αγώνας των γυναικείων οργανώσεων δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα - τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα - αν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το αγροτικό κίνημα, οι μικρομεσαίοι, δεν εντάξουν συνειδητά και όχι τυπικά και για λόγους φεμινισμού, αλλά συνειδητά, και τα αιτήματα που αφορούν την οικογένειά τους και τη γυναίκα, επομένως και τα παιδιά τους.

Διότι εμείς δε μιλάμε για το άτομο, μιλάμε για την εργατική και λαϊκή οικογένεια, που μέσα εκεί είναι ο άντρας, η γυναίκα, είναι τα παιδιά, είναι ενδεχομένως και τα άτομα που εξαρτώνται από τη ζωή αυτής της οικογένειας.

Αλλά ιδιαίτερα το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να ανοίξει αυτό το μέτωπο. Και οι πιο πρωτοπόρες δυνάμεις αυτό το μέτωπο να το ανοίξουν. Και αν θέλετε είναι και ένας τρόπος για να μπουν στην πάλη πολύ περισσότερο και οι γυναίκες.

Εμείς όταν λέμε εργαζόμενοι, εννοούμε και τις γυναίκες, εννοείται. Αλλά, ξέρετε, τα ευκόλως εννοούμενα δεν πρέπει να παραλείπονται. Και απ' αυτή την άποψη οι γυναίκες οπωσδήποτε θα είναι ένα κεφάλι πιο κάτω, ας το πούμε έτσι. Αλλά και συνολικά η οικογένεια».

Ανάμεσα στις άλλες, η Αλέκα Παπαρήγα δέχτηκε και την ερώτηση του κ. Γεωργόπουλου, προέδρου πρωτοβάθμιου σωματείου, για το ποιο τελικά είναι το «μοντέλο της Χιλής» και ποια θα είναι η διαφορά μεταξύ της έκθεσης Σπράου και της γνωμάτευσης του βρετανικού οίκου.

Η Αλέκα Παπαρήγα απάντησε πως «το μοντέλο της Χιλής, εκτός των άλλων, το πιο χαρακτηριστικό είναι το τριαξονικό σύστημα σύνταξης, όπου υπάρχει μια κατώτατη σύνταξη η οποία είναι ελεημοσύνη, επίδομα. Υπάρχει μια δεύτερη σύνταξη που μπορεί να συνάπτεται με συμφωνία ανάμεσα στον εργοδότη και στον εργαζόμενο και δεν ξέρουμε αν θα είναι συλλογική κλαδική σύμβαση ή και ατομική, που λέει "δίνω τόσα, δίνει τόσα" παίρνεις και μια δεύτερη σύνταξη. Υπάρχει και η καθαρή συμφωνία του εργαζόμενου με την ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία που του δίνει μια τρίτη οροφή στη σύνταξη».

Συνεχίζοντας τόνισε: «Πιθανόν κι αυτό να έχει πάρα πολλές παραλλαγές, π.χ. σε ορισμένα σχέδια που έχω υπόψη μου εμφανιζόταν αυτή η δεύτερη σύνταξη σαν αυτό που λέμε το επικουρικό. Αλλού όμως αναφέρεται ότι μπορεί να είναι συμφωνία εργοδότη - εργαζόμενου.

Κοιτάξτε όμως, τέτοιες συμφωνίες εργοδότη - εργαζόμενου, σημαίνει ότι ο εργαζόμενος είναι διπλά όμηρος στον εργοδότη. Διότι έτσι και πάει σε άλλη δουλιά, δε θα έχει τα πλεονεκτήματα της διμερούς συμφωνίας με τον εργοδότη. Δεν είναι κατοχυρωμένο τίποτα. Μπορεί ο συγκεκριμένος εργοδότης, ο οποίος έχει μια υψηλή κερδοφορία, να σου δώσει και πέντε ψίχουλα κι άμα πας στο διπλανό να τα χάσεις όλα».

Καταλήγοντας η Αλέκα Παπαρήγα ανέφερε το παράδειγμα των ΗΠΑ ενδεικτικό του τι μέλλει γενέσθαι: «Αλλά να πω και κάτι ακόμα: Ηδη τώρα, το πιο χαρακτηριστικό σύστημα που κατά τη γνώμη μου προσεγγίζει σε αυτό που θα κάνουν είναι το αμερικάνικο, το οποίο είναι δοκιμασμένο.

Δεν ξέρω, πολλοί έχουμε συγγενείς στην Αμερική και ξέρουμε. Ξέρετε ότι οι άνθρωποι αυτοί έρχονται στην Ελλάδα για να φτιάξουν τα δόντια τους; Για να περάσουν από οφθαλμίατρο; Για να κάνουν εγχειρήσεις;

Διότι αυτό που λέμε βιβλιάριο του ΙΚΑ, εκεί είναι για πολύ λίγα πράγματα. Και έρχονται εδώ, για να βάλουν δόντια, στην Ελλάδα. Που στην Ελλάδα τα δόντια, όπως ξέρετε με οδοντιάτρους κλπ., πάλι στοιχίζουν. Δεν είναι κρατική η οδοντιατρική περίθαλψη.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες κατ' αρχήν δεν υπάρχει περίπτωση να πας σ' ένα νοσοκομείο, να είσαι ετοιμοθάνατος, και να σε βάλουν μέσα. Πεθαμένος να είσαι, θα κοιτάξουν αν έχεις το χαρτί της ιδιωτικής εταιρίας. Δε σε βάζουν. Μέχρι τώρα, στην Ελλάδα, τουλάχιστον, σε έπαιρναν μέσα και μετά έλεγχαν την κατάσταση. Αυτό είναι το αμερικάνικο μοντέλο.

Και υποθέτω ότι η Χιλή από το αμερικάνικο μοντέλο θα πήρε. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η χώρα που υποτίθεται ότι είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, έχει το χειρότερο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Το χειρότερο.

Μπορεί να υπάρχουν χώρες σε άλλες περιοχές, που να τις θεωρούμε δεύτερης διαλογής - αν μπορούμε να πούμε έτσι τις χώρες - και να έχουν πολύ καλύτερο σύστημα. Η Ελλάδα έχει καλύτερο, είχε μέχρι τώρα καλύτερο από το αμερικάνικο. Δε συγκρίνεται. Εκεί πάμε».