Αν κρίνει κανείς την έκθεση όχι τόσο απ' αυτά που οι επιμελητές περιέλαβαν σ' αυτήν όσο, κυρίως, απ' αυτά που σκόπιμα απέκλεισαν, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι κριτήρια αλήθειας δεν υπάρχουν. Οι επιμελητές και εκείνοι που όφειλαν να τους κατευθύνουν και - γιατί όχι - να τους ελέγξουν, στηρίχτηκαν αποκλειστικά σε ό,τι ευκολότερα - και ενδεχόμενα συμφερότερα - μπορούσαν να προσεγγίσουν κατά την υποκειμενική τους κρίση, αφήνοντας επιμελώς και «συνειδητά», εκτός έκθεσης, κάθε στοιχείο της έντυπης παράδοσης του λαού μας, που - κατά τη γνώμη τους - «έπρεπε» ν' αποκλειστεί.

Στην έντυπη παράδοση του ελληνισμού - προβάλλεται κύρια ό,τι σχετίζεται με εκκλησιαστικό περιεχόμενο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και οι εκδόσεις εκκλησιαστικού χαρακτήρα έχουν δικαιωματικά θέση σε μια παρόμοια έκθεση. Είναι όμως εξοργιστικό να λείπουν εκθέματα - έντυπης παράδοσης - όπως η προεπαναστατική «Ελληνική Νομαρχία», τα «Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη» εκδόσεις που επιμελήθηκαν ο Ρήγας Φεραίος, ο Διονύσιος Σολωμός κ.ά. Ας μη μας πουν τώρα, οι ερευνητές, ότι η προηγούμενη έκθεση της Βουλής για Ρήγα και Σολωμό υπήρξε επαρκής λόγος αποκλεισμού τους από την έκθεσή τους.

Στην πλαστογραφημένη παρουσίαση της έντυπης παράδοσης, ο επισκέπτης - όσο κι αν αναζητήσει - δεν πρόκειται να βρει εργατική προκήρυξη, καταστατικά, εργατικές μπροσούρες, αφίσες κλπ. Ακόμα χειρότερα, θα καταλάβει ότι αυτοί οι κύριοι, με περισσή ασυνειδησία - για το αντικείμενο που τόλμησαν να προβάλλουν ως έντυπη παράδοση του Ελληνισμού», έχουν εξαφανίσει τους κομμουνιστές και το Κόμμα τους. Η έκθεση είναι προκλητικά ταξική. Η εργατική τάξη υπάρχει μόνο για να πληρώνει τους εκθέτες!! Δε γνωρίζω αν για παρόμοιους ρόλους καταβάλλεται... πρόσθετη αμοιβή. Εκείνο που είδα με τα μάτια μου είναι ότι η έντυπη παράδοση που αφορά - στους νεότερους αιώνες - αγωνιστές Ελληνες, έχειεξοστρακιστεί: Μεταξική δικτατορία, ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΕΜΦΥΛΙΟΣ, μετεμφυλιακό δράμα, δικτατορία των συνταγματαρχών, έντυπη παρουσίαση αγώνων μέχρι σήμερα, δηλαδή η ζωντανή έντυπη παράδοση 63 χρόνων - στα 500 - έχει αποκλειστεί απ' την έκθεση. Οργή γεμίζει τον ενήμερο επισκέπτη, η σκόπιμη διαγραφή από τις 12 ενότητες της έκθεσης μιας έστω ενότητας αφιερωμένης συνολικά στην πλούσια έντυπη παράδοση της αθάνατης Εθνικής Αντίστασης 1940 - '44.Σαν... αντιστασιακό έντυπο επιλέχτηκε το «Ελληνικόν αίμα» των γνωστών βασιλόδουλων! Ενώ ούτε φιλότιμο ούτε χώρος βρέθηκε να κοσμήσουν την έκθεση δεκάδες αντιστασιακές - κύρια ΕΑΜικές - εφημερίδες, αφίσες, προκηρύξεις, τρικ, μπροσούρες, βιβλία, εγερτήρια εθνικοαπελευθερωτικά μηνύματα, που δίνουν αληθινό νόημα στον έντυπο λόγο. Εντυπα που - κάτω από τη μύτη του κατακτητή και των οργάνων του - κόσμησαν οι καλύτεροι Ελληνες καλλιτέχνες, χαράκτες, ζωγράφοι, γραφίστες κ.ά. Κι ας είναι αυτή η θαυμάσια έντυπη παράδοση ποτισμένη με το αίμα του λαού, οργανωμένη στις πιο δύσκολες συνθήκες παρανομίας, με πρωτόγονα και ελάχιστα τυπογραφικά μέσα, με δυσεύρετο χαρτί και μελάνι, με ανείπωτους κινδύνους, με εκατοντάδες ηρωικούς αγωνιστές, διακινητές.

Η σκόπιμη εξαφάνιση της πραγματικής έντυπης παράδοσης συνεχίζεται - στην έκθεση - και για την περίοδο του Εμφυλίου, την κατοπινή πολυετή περίοδο, την επτάχρονη δικτατορία 1967 - '74 για την οποία ο επισκέπτης δε θ' ανακαλύψει ούτε μια προκήρυξη. Για τα τελευταία 25 χρόνια οι οργανωτές παρουσιάζουν μια εξαιρετικά ισχνή έντυπη παράδοση, κατά τα γούστα τους. Για όλη αυτή την περίοδο, οι οργανωτές της έκθεσης είχαν στη διάθεσή τους όλα τα αναγκαία έντυπα που επιμελώς απέκρυψαν. Ο,τι τους έλειπε μπορούσαν ευχερώς να τ' αναζητήσουν. Δεν το έκαναν, επιλέγοντας την πλαστογράφηση της ιστορίας, που αποτελεί ευχάριστο σπορ και προνομιακή «παράδοση» της αστικής τάξης. Ετσι και στην έκθεσή τους, φρόντισαν να προβάλουν μια κουτσουρεμένη, απόλυτα ταξική «έντυπη παράδοση».

Απέραντη φτώχεια συνοδεύει το κλείσιμο της έκθεσης, όσον αφορά την παρουσίαση της σημερινής έντυπης δραστηριότητας, της στηριγμένης στη σύγχρονη τεχνολογία.

Κλείνω το σημείωμά μου αυτό, προτείνοντας τελικά στον πρόεδρο της Βουλής και στους άλλους αρμόδιους (;) περισσότερο σεβασμό στο κοινό που καλείται να τιμήσει τις πολιτιστικές - πνευματικές κ.ά. πρωτοβουλίες της Βουλής, που σωστά εγκαινιάστηκαν από καιρό, όχι όμως για τύφλωση, αλλά για ανάταση του λαού μας.

Υ.Γ.:Η έκθεση - μέσα στ' άλλα - είναι χαρακτηριστικό δείγμα της ιδεολογικής συγγένειας ΠΑΣΟΚ - Νέας Δημοκρατίας. Επάξια μπορούσε να λειτουργήσει τόσο στη σκοταδιστική οκταετία της ΕΡΕ, όσο και στην επτάχρονη τυραννία των συνταγματαρχών.