«Τα αιτήματα των πολιτών είναι σήμερα ταυτόσημα με τις προτεραιότητες, τις θέσεις, τις προγραμματικές διακηρύξεις της ΝΔ. Η κοινωνία υιοθετεί τις θέσεις μας». Ακόμα και αν παραδεχτεί κανείς ότι όλα επιτρέπονται στην προεκλογική περίοδο για χάρη της ψηφοθηρίας, οι παραπάνω ισχυρισμοί του Κ. Καραμανλή ξεπερνούν κάθε όριο αναισχυντίας και εμπαιγμού.

Ταυτόχρονα όμως προκαλούν και ειρωνικά μειδιάματα. Ποιες είναι άραγε οι θέσεις της ΝΔ που ταυτίζονται με τα αιτήματα των πολιτών; Μήπως η μετατροπή των νοσοκομείων σε επιχειρηματικές μονάδες με νοσήλιο απρόσιτο στους πολλούς και εκχώρησή τους στους μεγαλοκαρχαρίες των ασφαλιστικών εταιριών; Μήπως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και η πανάκριβη (παρα)παιδεία; Αυτές είναι οι «αλλαγές» που θέλουν «στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι Ελληνίδες και οι Ελληνες», όπως υποστήριξε ο πρόεδρος της ΝΔ; `Η μήπως η επ' αόριστον παράταση της λιτότητας, οι περικοπές των κοινωνικών δαπανών και οι ιδιωτικοποιήσεις, που εγγυώνται οι «άξονες» του οικονομικού του προγράμματος; Αστεία πράγματα. Απλούστατα ο Κ. Καραμανλής διαπράττει τη λαθροχειρία να εμφανίζει την πολιτική του ότι τυγχάνει παλλαϊκής αποδοχής(!), επειδή το ΠΑΣΟΚ έχει δικαιώσει τις «φιλελεύθερες επιλογές» του κόμματός του. Ομως, η αδιαμφισβήτητη πολιτική συναίνεση μεταξύ των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στη νεοφιλελεύθερη πολιτική διόλου δε σημαίνει και συναίνεση και συμφωνία των ψηφοφόρων τους στην αντιλαϊκή πολιτική. Το αληθοφανές αυτό επιχείρημα, ωστόσο, είναι ένας ισχυρός λόγος για να δώσουν οι λαϊκές μάζες ένα γερό χτύπημα στο δικομματισμό και να συρρικνώσουν τη δύναμή του στις 7 του Μάρτη, στερώντας στις ηγεσίες του το δικαίωμα να επικαλούνται τη λαϊκή ψήφο για την εφαρμογή μιας αντιλαϊκής πολιτικής...

Η προεκλογική ρητορική του Κ. Καραμανλή πάσχει όμως και από μια άλλη αντίφαση. Πώς συμβαίνει η ηγεσία της ΝΔ να εμφανίζεται ως εκφραστής της «πραγματικής αλλαγής»(!), αφού χρόνια τώρα συμπλέει με το ΠΑΣΟΚ στηρίζοντας την ίδια πολιτική;

Τι θα αλλάξει, λοιπόν, μια κυβέρνηση της ΝΔ; Τίποτα περισσότερο απ' ό,τι θα αλλάζει μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Το πρόγραμμα για την Υγεία που παρουσίασε την Τετάρτη - το τέταρτο κατά σειρά μετά την Παιδεία, τη δημόσια διοίκηση και τους αγρότες - επιβεβαιώνει πανηγυρικά του λόγου το αληθές. Το ένα κόμμα αντιγράφει τις (νεοφιλελεύθερες) ιδέες του άλλου και από κοινού ανοίγουν δρόμους και βάζουν πλάτες για την υλοποίησή τους.

Ο Κ. Καραμανλής ήταν «αποκαλυπτικός» την περασμένη βδομάδα όταν ρωτήθηκε από νέους τι θα κάνει η κυβέρνησή του για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Το μόνο ουσιαστικό που είπε ήταν η παραπομπή στο «θαύμα» της Ιρλανδίας, πράγμα που σημαίνει ότι απλά θα παραδώσει στο κεφάλαιο τη «λύση» του προβλήματος. Δεν έχει κρύψει, είναι αλήθεια, η ηγεσία της ΝΔ ότι θα προσφέρει γενναία κίνητρα και φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο ώστε μέσα από την «ανάπτυξη» (κερδών) να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας, αποσιωπώντας ότι παρά τις πρωτοφανείς φοροαπαλλαγές του Τζ. Μπους στο μεγάλο κεφάλαιο στις ΗΠΑ χάθηκαν 1,2 εκατ. θέσεις πλήρους απασχόλησης το 2003. Ξέχασε επίσης να αναφέρει ότι το ιρλανδικό «θαύμα» στηρίχτηκε στη θεαματική αύξηση της μερικής απασχόλησης, των «απασχολήσιμων» και της φτώχειας. Από την άλλη, πώς συμβιβάζεται το «κοινωνικό πρόσωπο» με το να εκλιπαρεί τους εκφραστές του άγριου νεοφιλελευθερισμού (Ανδριανόπουλο, Μάνο, Αβραμόπουλο), να επιστρέψουν;

Ολα αυτά δεν τον εμποδίζουν να δημαγωγεί αχαλίνωτα με ωραία λόγια και αφηρημένες και γενικόλογες εξαγγελίες. Υπόσχεται «περισσότερες και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας, καλύτερη Παιδεία, υψηλότερου επιπέδου υπηρεσίες Υγείας». Εύκολα όμως γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για δημαγωγία χωρίς όρια. Οπως κουρελιασμένη είναι η ευκαιριακή σημαία που σηκώνει κατά της διαπλοκής, ενώ την ίδια στιγμή τσακίζεται να βρεθεί στο πλάι του ιδιοκτήτη του «Αντέννα», και μάλιστα μέσα στον «τόπο του εγκλήματος», στον «Πανελλήνιο», που έχει «καταφάει» το Πεδίον του Αρεως, ενώ επικροτεί και τη μεταφορά του «Παναθηναϊκού» των Βαρδινογιανναίων στο Γουδί. Ισως αυτή είναι «η πανίσχυρη κοινωνική συμμαχία, που ανοίγει νέους δρόμους για την Ελλάδα του 21ου αιώνα»... Το σίγουρο πάντως είναι ότι είναι μάλλον αυτάρεσκη διαπίστωση η δήλωση του Κ. Καραμανλή πως «η δύναμή μας είναι στην πολιτική, στο πρόγραμμά μας, στις θέσεις μας, στην αξιοπιστία μας, στη συνέπειά μας». Δύναμή του είναι οι σιδερένιοι νόμοι του δικομματισμού, και γι' αυτό κάνει ό,τι μπορεί να τους ενισχύσει (ενίσχυση διλημμάτων, τηλεοπτικές αναμετρήσεις για δύο, κ.ά.).

Το μόνο «υπαρκτό» δίλημμα είναι αυτό που είπε στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ: «Θέλουμε τους ίδιους ανθρώπους που κυβέρνησαν επί 20 χρόνια, ή μια νέα διακυβέρνηση με μια νέα ομάδα ανθρώπων;». Αυτή είναι στην πραγματικότητα η μόνη αλλαγή που θα συμβεί αν ανέβει στην κυβέρνηση, μια αλλαγή φρουράς, μια «φρέσκια» ομάδα που θα παραλάβει τη σκυτάλη για να τρέξει στους προκαθορισμένους «μονόδρομους».

«Υπαρκτό» είναι ακόμα και το ζήτημα της «κούρασης» του κόσμου από τα 20 χρόνια κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Αλλά - για να σταθούμε μόνο σε αυτό - στα επτά χρόνια που βρίσκεται ο Κ. Καραμανλής στο τιμόνι της ΝΔ, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα ουδέποτε αντιλήφθηκαν την παρουσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο πλευρό τους, στους αγώνες και στις διεκδικήσεις τους. Μόνο «συμπάθεια», κοροϊδία και απόπειρα εξαπάτησης εισέπραξαν. Ο κόσμος έχει κουραστεί από την τυραννία του δικομματισμού. Αυτή είναι η αλήθεια. Το «μαύρο» τούς αξίζει. Και η καλύτερη τιμωρία είναι η κόκκινη ψήφος.