Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και οι κυβερνήσεις του κατηγορούν την Κούβα, τη ΛΔ της Κορέας, τον Παλαιστινιακό Λαό, τη Συρία ότι αποτελούν τον «άξονα του κακού», ανέφερε στο χαιρετισμό του ο Γ. Μαυρίκος, επικεφαλής της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, και συμπλήρωσε: «Εμείς χαιρετίζουμε αυτές τις χώρες και αυτούς τους λαούς γιατί αποτελούν τον άξονα του καλού. Χαιρετίζουμε την Κούβα, τη ΛΔ της Κορέας, χαιρετίζουμε το Βιετνάμ, χαιρετίζουμε τους λαούς που αντιστέκονται, που παλεύουν για να οικοδομήσουν το σοσιαλισμό».

Είμαστε, συνέχισε, με την προσπάθεια της Κούβας να οικοδομήσει το σοσιαλισμό, γιατί με αυτή της τη στάση «διδάσκει αξιοπρέπεια, ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία και περηφάνια. Διδάσκει ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος». Είμαστε με τους πέντε φυλακισμένους Κουβανούς επαναστάτες που βρίσκονται στις φυλακές στο Μαϊάμι γιατί στηρίζουν την Επανάσταση, γιατί δεν προδίδουν την Κούβα. Λέει ένα τραγούδι, συνέχισε, «"μικρός λαός και πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια, αλλά έχει πέτρες και ψυχή". Είναι ο παλαιστινιακός λαός - είδατε εδώ τα παιδιά αυτά - που πολεμά για να έχει τη δική του πατρίδα». Είμαστε με τη ΛΔ της Κορέας που δε φοβάται τους Αμερικανούς και τους λέει «μολών λαβέ».

Ο διεθνισμός, επισήμανε, για εμάς είναι αρχές, αξίες, ιδεολογία. Το κίνημα το δικό μας αν έμεινε όρθιο, βασικό στοιχείο και όπλο ήταν ο διεθνισμός μας. Την ίδια στιγμή, που άλλα κινήματα «νέρωσαν το κρασί τους», εμείς είπαμε είμαστε διεθνιστές, παλεύουμε για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Εμείς, σημείωσε, βλέπουμε τον Τσε Γκεβάρα, όχι σαν μόδα, αλλά ως τον επαναστάτη που πολέμησε τον ιμπεριαλισμό με το όπλο στο χέρι. Βλέπουμε τον αντάρτη, το διεθνιστή, τον οργανωτή των μαζών. Εδωσε κι αυτός, όπως χιλιάδες άλλοι, και την ίδια του τη ζωή για την υπόθεση της εργατικής τάξης.

Καταλήγοντας απηύθυνε κάλεσμα στη νεολαία, λέγοντας «να έχετε πίστη στον αγώνα». Να έχετε γνώση για να ξέρετε να αγωνίζεστε, να σέβεστε και να προωθείτε τα 90 χρόνια της ιστορίας του κινήματός μας που πορεύτηκε με αξιοπρέπεια και περηφάνια. Πάμε αγωνιστικά, πάμε ταξικά. Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη. Ζήτω η Εργατική Τάξη.

Τα πέντε παιδιά από την Παλαιστίνη ανεβαίνουν στο βήμα της εκδήλωσης. Ο Μπαζίλ, ο Χασέμ, ο Ρούζντι, ο Σέλεμαν και ο Αμπντιλιλέ. Ο πιτσιρικάς Μπαζίλ, από τη Ραμάλα, ξετυλίγει στις ψυχές όλων μας το δράμα του λαού του. Δολοφονίες, φυλακές, βασανιστήρια, τρομοκρατία σε ηλικιωμένους, γυναίκες και παιδιά. Ομως τίποτα δεν είναι ικανό να σταματήσει τον αγώνα τους, να τους πτοήσει. Ο Μπαζίλ μάς λέει: «Μας κυνηγάνε χωρίς λόγο, μα και αυτοί τρέμουνε μόλις δουν ένα παιδί με πέτρα. Αυτοί κρατάνε όπλα, εμείς μαθαίνουμε να πετάμε την πέτρα από τα πρώτα μας βήματα» και οι πέντε πιτσιρικάδες φαντάζουν στα μάτια μας πέντε μέτρα ψηλοί, ανίκητοι.

Ακόμα και τα τεράστια εμπόδια που τους έβαλαν οι ιμπεριαλιστές δολοφόνοι δεν κατάφεραν να τους σταματήσουν να έρθουν εδώ. «Φτάσαμε στη χώρα σας με μεγάλες δυσκολίες», λέει ο Μπαζίλ. «Για μας είναι απαγορευμένο να χρησιμοποιούμε το αεροδρόμιο της χώρας στο Τελ Αβίβ. Ετσι ξεκινήσαμε οδικώς, μα και πάλι μας έφεραν δυσκολίες. Διαδρομές που γίνονται σε μισή και μία ώρα για μας ήταν πολύωρες και κουραστικές. Καθυστερήσεις, απαγορεύσεις, έλεγχοι και μπλόκα. Κλείσιμο της γέφυρας στην Ιεριχώ για πάνω από τέσσερις ώρες. Συνολικά 11 ώρες επιπλέον για να πάμε από την πατρίδα μας στην Ιορδανία. Από το Αμμάν πετάξαμε στο Κάιρο και από κει πήραμε την πτήση για Αθήνα».

Και συνεχίζει, περιγράφοντας τις συνθήκες βαρβαρότητας που βιώνουν τα παιδιά της Παλαιστίνης και οι οικογένειές τους καθημερινά: «Είμαστε παιδιά, όμως δε μας αφήνουν να ζήσουμε ελεύθερα, όπως πρέπει να ζουν όλα τα παιδιά στον κόσμο. Μας στερούν το δικαίωμα να σπουδάσουμε, να νιώθουμε ότι είμαστε ασφαλείς, να παίξουμε ελεύθερα. Καθημερινά μας εμποδίζουν να πάμε στα σχολεία με μπλόκα, με κυκλοφοριακές απαγορεύσεις, με εισβολές, με πυροβολισμούς πάνω από τα κεφάλια μας, με βομβαρδισμούς. Γκρεμίζουν τα σχολεία μας. Μας κυνηγάνε χωρίς λόγο μα και αυτοί τρέμουνε μόλις δουν ένα παιδί με πέτρα. Αυτοί κρατάνε όπλα, εμείς μαθαίνουμε να πετάμε την πέτρα από τα πρώτα μας βήματα. Ολα τα παιδιά του κόσμου μπορούν να πάνε εκδρομή με τους γονείς τους, μπορούν να ταξιδέψουν. Εμείς όχι, υπάρχει το τείχος, υπάρχουν τα μπλόκα, υπάρχει ο θάνατος.

Στην ταράτσα του σπιτιού μου έχουμε μια αποθήκη με τσουβάλια αλεύρι. Μια μέρα, οι Ισραηλινοί στρατιώτες μπήκαν να κάνουν έρευνα και κατά λάθος ένα τσουβάλι έπεσε πάνω σε ένα στρατιώτη. Εμείς τα παιδιά βάλαμε τα γέλια. Οι στρατιώτες θύμωσαν και για αντίποινα μάζεψαν από τη γειτονιά διακόσιους άντρες και αγόρια από 14 χρονών μέχρι 40. Τους κράτησαν όλη νύχτα με δεμένα χέρια και μάτια κλειστά και τους χτυπούσαν αλύπητα.

Ο Σέλεμαν μένει στον καταυλισμό Ζελαζόν στη Ραμάλα. Είναι πρόσφυγας στην ίδια του τη χώρα. Η οικογένειά του έχει 5 μάρτυρες. Ο πατέρας του έζησε 10 χρόνια φυλακή. Πέρυσι οι στρατιώτες πήγαν μια μέρα στο σπίτι ενός γείτονα. Εψαχναν για το μοναχογιό του. Δε βρήκαν κανέναν. Ανατίναξαν το σπίτι και πήραν 20 από τη γειτονιά. Αλλους τους κράτησαν ένα μήνα στη φυλακή. Αλλοι βρίσκονται ακόμη στη φυλακή. Αλλοι δε ζούνε πια και ούτε μπορούμε να μάθουμε ποιοι είναι σκοτωμένοι.

Ο Ρούζντι είναι από τον καταυλισμό Τουλκαρέμ στα βόρεια της Παλαιστίνης. Δεν έχουν ταραχές αλλά έχουν μάρτυρες. Δεν τους αφήνουν ούτε μια μέρα σε ησυχία. Μπαίνουν στον καταυλισμό, πετούν βόμβες ήχου και αρχίζουν τους πυροβολισμούς. Η αδερφή του είναι επτά μηνών. Μόλις ακούσει θόρυβο πετάγεται τρομαγμένη από τον ύπνο της και κλαίει. Είναι μωρό και δεν έχει ησυχάσει ούτε μια μέρα. Καθημερινά σκοτώνουν ένα δύο άτομα και φεύγουν.

Ο Αμπντιλιλέ μένει στην Τουμπάς. Μια πόλη δίπλα στην Τζενίν. Σ' αυτή την πόλη υπάρχουν πολλά στελέχη της Χαμάς. Ομως, για τους Ισραηλινούς όλοι οι κάτοικοι ακόμη και τα μικρά παιδιά θεωρούνται μέλη της Χαμάς. Με τη δικαιολογία αυτή πυροβολούν άνδρες, γυναίκες, παιδιά, νέους και γέρους. Δεν ξεχωρίζουν κανέναν.

Πριν λίγες μέρες ανατίναξαν το σπίτι ενός μπακάλη και σκότωσαν όλη την οικογένειά του, γιατί είχε φιλοξενήσει φίλους της Χαμάς. Μα όλοι οι Παλαιστίνιοι υποστηρίζουν την επανάσταση, άρα όλοι είμαστε υποψήφια θύματα των Ισραηλινών. Είναι μια φτηνή δικαιολογία για να μας σκοτώνουν. Πριν ένα μήνα σκότωσαν την Ιμάν, 13 χρόνων, την ώρα που γύριζε από το σχολείο. Της έριξαν 20 σφαίρες. Είπαν ότι ήταν μέλος της Χαμάς.

Οι Ισραηλινοί κάνουν ό,τι μπορούν για να δυσκολεύουν τη ζωή μας. Θέλουν να πάρουν την πλούσια σε αγαθά και ιστορία πατρίδα μας, θέλουν να πάρουν ό,τι μας ανήκει. Προσπαθούν να μας αναγκάσουν να φύγουμε από τη χώρα μας. Οταν δεν το καταφέρνουν προσπαθούν να μας σκοτώσουν. Γνωρίζουμε ότι δεν είναι μόνοι τους. Τους στηρίζουν και τους ενισχύουν οι Αμερικανοί. Τους στηρίζει και η δειλή σιωπή των υπόλοιπων χωρών. Τους ενισχύει η ανοχή τους στα μεγάλα καθημερινά εγκλήματα που συμβαίνουν στη χώρα μας.

Εχουμε ανάγκη την αλληλεγγύη των λαών, το ξέρουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Μαζί μας είναι το ΠΑΜΕ, οι εργαζόμενοι που αγωνίζονται για ελευθερίες και δικαιώματα, είναι ο αραβικός λαός. Εχει πολύ μεγάλη σημασία για μας η έμπρακτη αλληλεγγύη των λαών, οι διαμαρτυρίες που γίνονται για μας και οι αποφάσεις καταδίκης που παίρνουν οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου εναντίον των Ισραηλινών και όσων τους στηρίζουν. Η υποστήριξή σας μας δίνει δύναμη να συνεχίζουμε τον αγώνα μας. Αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας. Αγωνιζόμαστε για να αποκτήσουμε ελεύθερη πατρίδα. ΖΗΤΩ Η ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ μέχρι την ελευθερία».