ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2012

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Προετοιμάζει το έδαφος για συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ

Δεδομένη τη θεωρούν τα στελέχη της και παζαρεύουν τους όρους

Το πάνω χέρι σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να έχει την επομένη των εκλογών η ηγεσία της ΝΔ, η οποία θεωρεί περίπου δεδομένη τη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, παρά το γεγονός ότι στα λόγια την ξορκίζει. Κορυφαία στελέχη της ΝΔ έχουν ήδη ξεκινήσει να καλλιεργούν το έδαφος για τη συγκυβέρνηση. Χαρακτηριστική είναι η άποψη που εξέφρασε ο σύμβουλος του προέδρου της ΝΔ Χρ. Λαζαρίδης:«Προφανώς δεν θέλουμε να συγκυβερνήσουμε με το ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτό θα το αποφασίσει ο λαός», τόνισε χτες (στον «Real FM»), αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι η ηγεσία της ΝΔ είναι πανέτοιμη για τη συγκυβέρνηση.

Το μόνο που παζαρεύει είναι οι όροι με τους οποίους θα γίνει αυτή η συνεργασία, όροι που όμως συναρτώνται με το ποσοστό που θα πάρει το κάθε κόμμα ξεχωριστά. Από τη σκοπιά αυτή το στέλεχος της ΝΔ πέταξε το μπαλάκι στο ΠΑΣΟΚ: «Ξέρουμε τι όρους θα θέσει το ΠΑΣΟΚ για να συγκυβερνήσει; Ξέρουμε πόση δύναμη θα έχει για να ξέρουμε και τι όρους θα θέσει; Ξέρουμε τι όρους θα θέσει -όχι ο κ. Βενιζέλος προσωπικά αλλά το υπόλοιπο ΠΑΣΟΚ, για να αποδεχθεί να συγκυβερνήσουν;», αναρωτήθηκε χαρακτηριστικά, «αποκαλύπτοντας» το βαθύτερο προβληματισμό που επικρατεί στην ηγεσία της ΝΔ.

Από την πλευρά του ο Αντ. Σαμαράς, που ξεκίνησε χτες από την Ηπειρο το πρόγραμμα των περιοδειών, αναλώνεται σε γενικόλογες και κούφιες διακηρύξεις, αποφεύγοντας σκόπιμα να μιλάει για τα μέτρα του Ιούνη, ύψους 11,5 δισ. ευρώ, και την καταβαράθρωση των μισθών μέσω των ατομικών συμβάσεων που έχει προσυπογράψει με το νέο μνημόνιο. «Οι εκλογές αυτές είναι η αρχή για να ξανακερδίσουμε το μέλλον. Με ανάπτυξη, με δικαιοσύνη και με ασφάλεια για τον κάθε πολίτη. Χρησιμοποιώντας τους πιο άξιους Ελληνες», ήταν το ανούσιο μήνυμα που έστειλε από τη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων.

Την ίδια στιγμή, τα στελέχη της ΝΔ συνεχίζουν τα εκβιαστικά και τρομοκρατικά διλήμματα, επισείοντας το θλιβερό μπαμπούλα της ακυβερνησίας και της πολιτικής αστάθειας. Στην πρώτη γραμμή ο Αδ. Γεωργιάδης, που αφού διαπίστωσε με δέος ότι «οι δημοσκοπήσεις, όπως είναι σήμερα, δεν βγάζουν κυβέρνηση για τον τόπο», επιδόθηκε σε αχαλίνωτη κινδυνολογία δηλώνοντας ότι αν επαληθευτούν «σημαίνουν χάος και ακυβερνησία». Παράλληλα χαρακτήρισε «μη λειτουργική» μια συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ που θα έχει «έναν ελάχιστο αριθμό πλειοψηφίας, 151-154 εδρών», γιατί όπως είπε «θα ήταν αδύνατο να κυβερνήσεις την Ελλάδα κατ' αυτόν τον τρόπο».

Επιβεβαιώνοντας τον πανικό που επικρατεί στα επιτελεία της αστικής τάξης μπροστά στο ενδεχόμενο να υποστούν καίριο πλήγμα τα κόμματα του μονόδρομου της ΕΕ συνέχισε το παραλήρημα τρομοκρατίας: «Αν το ΝΑΙ (σ.σ. εννοεί το μέτωπο των κομμάτων του ευρωμονόδρομου) είναι εμφανώς ηττημένο στις εκλογές, το πρόγραμμα θα σταματήσει να ισχύει. Μην έχει κανένας την αυταπάτη από όσους πάνε στην κάλπη, ότι θα βγει αυτό το πράγμα από την κάλπη και την άλλη μέρα θα έχουν δουλειά, μισθούς και συντάξεις. Αν αυτό βγει στην κάλπη, κρυφτείτε!», έκραζε χτες (στο «Vima FM»).

Στο μεταξύ σε παραίτηση από την υποψηφιότητα για τις βουλευτικές εκλογές εξωθήθηκε χθες ο Γ. Συμπιλίδης, προκειμένου να εκτονωθεί το αρνητικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί στο εσωτερικό του κόμματος.

ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Απογειώνει τις αυταπάτες προς άγραν ψήφων

Ενα πλέγμα από αντιφάσεις, έωλες υποσχέσεις και κούφια λόγια η εκλογική διακήρυξη του σχήματος

«Τώρα παίρνει την εξουσία ο λαός» αναφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογική του διακήρυξη, κοροϊδεύοντας το λαό ότι μια ενδεχόμενη «κυβέρνηση της αριστεράς» θα του λύσει ως διά μαγείας τα προβλήματα, χωρίς ο ίδιος ο λαός να έχει την εξουσία στα χέρια του, δηλαδή τα μέσα παραγωγής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ διατείνεται πως θα προωθήσει μέτρα «που ανακουφίζουν τα ευάλωτα στρώματα, που προασπίζουν τα δημόσια αγαθά και μέτρα γενναίας αναδιανομής εισοδημάτων, πλούτου», όταν στα ελάχιστα σωματεία στα οποία πλειοψηφεί, όπως η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, παζαρεύει ήδη πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι, αφού δε θέλει και δεν μπορεί να συγκρουστεί με την εργοδοσία.

Σε άλλο σημείο μιλάει για «εθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση τραπεζών, ανάκτηση όσων στρατηγικής σημασίας δημόσιων επιχειρήσεων έχουν ιδιωτικοποιηθεί». Πρόκειται για ακάλυπτες επιταγές. Η ΕΕ, στο όνομα της οποίας πίνει νερό, μόλις χτες ενέκρινε απόφαση με την οποία καλεί την Κομισιόν να πάρει μέτρα εναντίον της κυβέρνησης της Αργεντινής για την εθνικοποίηση της εταιρείας πετρελαίου αλλά και για να αποτρέψει παρόμοιες περιπτώσεις! Κι όλα αυτά για μια καπιταλιστική χώρα που θέλει να προστατέψει τα ντόπια μονοπώλια στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και όχι βέβαια να προσφέρει διέξοδο στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα.

Πώς ακριβώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα κρατικοποιήσει στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις; 'Η πώς ακριβώς θα δημιουργήσει ένα «σύγχρονο δημόσιο σύστημα Υγείας με υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στο λαό», όταν ούτε μια λέξη δεν αναφέρει για τον ιδιωτικό τομέα Υγείας που υπονομεύει το δημόσιο; Υπόσχεται ακόμα «απαλλαγή απ' τον βραχνά του χρέους» δείχνοντας ότι η αντιμνημονιακή του ρητορεία είναι γιαλαντζί, αφού τα μνημόνια η πλουτοκρατία τα έφτιαξε με το πρόσχημα της μείωσης του χρέους.

Εκεί όμως που δίνει τα ρέστα του είναι όταν δηλώνει πως επιδιώκει ένα «νέο πρότυπο παραγωγής και διανομής του πλούτου να είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας, η μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία να γίνει δημόσια και η οικονομία να διευθύνεται δημοκρατικά με κοινωνικά και οικολογικά κριτήρια. Ο σοσιαλισμός με ελευθερία, πλήρη άνθηση της δημοκρατίας όπου όλοι οι πολίτες συμμετέχουν στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, είναι ο στρατηγικός μας στόχος».

Πίσω από τις φιοριτούρες ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αποφύγει την απάντηση στο κύριο: Ποιος θα έχει τα μέσα παραγωγής; Οι εργάτες ή τα αφεντικά; H απάντηση είναι ξεκάθαρη για ένα κόμμα που διακηρύσσει πίστη στην ΕΕ, πασχίζει για παραμονή στο ευρώ και βλέπει την χρηματοδότηση των μονοπωλίων σαν μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας.

Στο πλαίσιο αυτής του της στόχευσης ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας χτες στον ΑΝΤ1 ισχυρίστηκε για το μνημόνιο ότι «έχουμε χάσει πάρα πολύ έδαφος, νομικό έδαφος (...) Αυτές οι υπογραφές δημιουργούν τεράστια προβλήματα στην όποια κυβέρνηση προκύψει την επομένη των εκλογών (...) Δεν θα στηρίξουμε μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα προσπαθήσει; Δεν λέω ότι θα τα καταφέρει, αλλά θα προσπαθήσει να καταγγείλει το μνημόνιο (...) Εντός της ΕΕ θα αλλάξουμε τους συσχετισμούς (...) Θα διαπραγματευτούμε μέχρι τελευταίας ρανίδας αίματος αυτό το ισχυρό όπλο. Θα τους απειλήσουμε».

Στην πραγματικότητα, όσο ο λαϊκός κόσμος αντιλαμβάνεται τα αδιέξοδα της διαχειριστικής του πρότασης, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να χαμηλώσει τον πήχη των προσδοκιών που ψηφοθηρικά καλλιεργεί, κοροϊδεύοντας εν ψυχρώ το λαό για το τι μπορεί να κάνει μια «κυβέρνηση της αριστεράς».

Γιατί προβάλλουν τον Ολάντ και τον Μελανσόν;

-- Το τελευταίο διάστημα, κύρια το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλουν τους υποψήφιους στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, Ολάντ και Μελανσόν, σαν «αέρα αλλαγής» για την Ευρώπη. Πού στοχεύουν;

Καθώς πλησιάζουν οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, καλλιεργούνται και στη χώρα μας έντονες αυταπάτες για τον «αέρα αλλαγής» που τάχα σηματοδοτούν σε Γαλλία και Ευρώπη οι υποψηφιότητες του «σοσιαλιστή» Φρανσουά Ολάντ και του «αριστερού» Ζαν Λικ Μελανσόν. Προτάσεις του Ολάντ για «φορολόγηση των πλουσίων», «αναπτυξιακών μέτρων» (εννοείται για καπιταλιστική ανάπτυξη), για «χαλάρωση του δημοσιονομικού συμφώνου στην ΕΕ», για «αναπτυξιακό ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που θα δανείζει φτηνά», για «ευρωομόλογα», εμφανίζονται από το ΠΑΣΟΚ, ή τη ΔΗΜΑΡ σαν σωτηρία και διέξοδος από την κρίση.

Τι ακριβώς όμως εκφράζει ο Ολάντ; Την προσπάθεια μερίδας της αστικής τάξης της Γαλλίας να αναβαθμίσει τη θέση της στον ανταγωνισμό με τη γερμανική αστική τάξη. Οι αλλαγές στο νέο «δημοσιονομικό σύμφωνο σταθερότητας», που επαγγέλλεται, είναι έκφραση των αντιθέσεων που φουντώνουν στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, κύρια ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία, αλλά και άλλες χώρες, που ενώ τσακίζουν τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα παντού, με ή χωρίς μνημόνια, πασχίζουν ταυτόχρονα να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των δικών της μονοπωλίων. Αυτή είναι η όποια «διαφοροποίηση» του Ολάντ, που δεν αλλάζει στο ελάχιστο τον χαρακτήρα της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ και τη θέση των λαϊκών στρωμάτων της Γαλλίας και των άλλων χωρών.

Στην ίδια προσπάθεια παραπλάνησης των λαϊκών στρωμάτων βρίσκεται και το λεγόμενο «Μέτωπο της Αριστεράς» (η συνεργασία του μεταλλαγμένου Γαλλικού ΚΚ και του πρώην τροτσκιστή, πρώην υπουργού του «Σοσιαλιστικού Κόμματος», σταθερού σοσιαλδημοκράτη, υποψήφιου προέδρου Μελανσόν) που οι απανταχού οπορτουνιστές του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς και στην χώρα μας ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζουν ως δήθεν «δύναμη ανατροπής», παίρνοντας αφορμή και από το φούσκωμα που του γίνεται από τα αστικά ΜΜΕ. Το σύνθημα των οπορτουνιστών στη Γαλλία και στην Ελλάδα, είναι να «πάρουμε την εξουσία», εννοώντας την κυβερνητική εξουσία. Ωστόσο, το ζητούμενό τους είναι να σπείρουν στο λαό αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξουν φιλολαϊκές λύσεις στα πλαίσια της εξουσίας των μονοπωλίων.

Λένε ότι αν χτυπηθεί «ο παρασιτισμός του κεφαλαίου» μπορεί «να γίνει δικαιότερη αναδιανομή του πλούτου και να υπάρξει ανάπτυξη». Αναγνωρίζουν στο εσωτερικό της αστικής τάξης «καλούς» και «κακούς» καπιταλιστές, κρύβοντας ότι η εργασιακή εκμετάλλευση για τα κέρδη τους είναι η πηγή όλων των δεινών για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Η «αναδιανομή» που υπόσχονται είναι κενό γράμμα, γιατί ακόμα και αν σαν κυβέρνηση νομοθετήσουν αύξηση των μισθών, τα μονοπώλια θα τους αγνοήσουν επιδεικτικά ή θα τους ανατρέψουν, αφού τα μέσα παραγωγής θα παραμένουν στα χέρια τους, άρα και η εξουσία.

Η ίδια η πείρα των εργαζομένων τους διαψεύδει, γιατί η ανάπτυξη, με όποια διαχείριση - σοσιαλδημοκρατική ή νεοφιλεύθερη - οδήγησε στην καπιταλιστική κρίση και το χτύπημα των δικαιωμάτων τους. Αυτό έγινε παντού, με όποια κυβερνητικά σχήματα και εκεί που υπήρξε συνεργασία των «σοσιαλιστών» και μεταλλαγμένων ΚΚ (βλέπε Γαλλία, Ιταλία). Η απάτη που πλασάρουν οι οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με το παράδειγμα της γαλλικής «αριστεράς» καταρρέει και από κάποια άλλα στοιχεία όπως: Σε πρόσφατη συνέντευξη στο Canal+ ο Μελανσόν είπε «αν περάσω στο δεύτερο γύρο θα με ψηφίσει ο Ολάντ κι αν περάσει στο δεύτερο γύρο θα τον ψηφίσω, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα ψηφίσω το πρόγραμμά του». Η διατύπωση αυτή, στο πλαίσιο της λογικής ότι το «Μέτωπο» θα τραβήξει τη σοσιαλδημοκρατία προς τα «αριστερά», έχει καταρρεύσει πολλές φορές στο παρελθόν. Αλλωστε και στην τωρινή συγκυρία ο Μελανσόν χαρακτήρισε τις προτάσεις Ολάντ «λιπόψυχες και ντροπαλές», δηλαδή κατά τα άλλα στη σωστή κατεύθυνση. Να πώς καλλιεργούνται οι αυταπάτες περί καλύτερης διαχείρισης. Ο Μελανσόν, ως ευρωβουλευτής του «Αριστερού Κόμματος», το Μάρτη του 2011, ψήφισε στο ευρωκοινοβούλιο υπέρ για ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Λιβύη, που ήταν το έναυσμα για την ιμπεριαλιστική επέμβαση που ακολούθησε, από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Εχει δηλαδή λερωμένα τα χέρια του με το αίμα του λιβυκού λαού.

Οι εργαζόμενοι στη χώρα μας δεν πρέπει να έχουν καμία αυταπάτη. Σοσιαλδημοκρατία και οπορτουνισμός έχουν κοινό παρονομαστή ότι δήθεν υπάρχει περιθώριο για το λαό να ευημερήσει σε συνθήκες εξουσίας των μονοπωλίων. Η χειραφέτηση λαϊκών δυνάμεων από τις οπορτουνιστικές αυταπάτες συμβαδίζει με ενίσχυση της ταξικής επαναστατικής στρατηγικής, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ και στην επερχόμενη κάλπη.