Η συγκεκριμένη δουλειά του ΚΚΕ στους ανέργους είναι δύσκολη, έχει πολλές απαιτήσεις. Υπάρχουν πολλά εμπόδια που κρατούν τους ανέργους μακριά από την πάλη: Τα προβλήματα που οξύνονται, η ισχυρή ιδεολογική επίδραση του αντίπαλου, η δουλειά των άλλων δυνάμεων, η κατάσταση του εργατικού κινήματος.

Η αλήθεια είναι ότι ένα ερώτημα που μπαίνει μερικές φορές εκ του ασφαλούς από ορισμένους, που με μια ευκολία λένε «πού είναι στο δρόμο οι 1,5 εκατομμύριο άνεργοι;», κρύβει τις δυσκολίες που έχουν η οργάνωση και η ανάπτυξη της πάλης από τους ανέργους.

Και στον Πειραιά μάς απασχολεί το πώς θα γίνουν βήματα στη δουλειά μας στους ανέργους. Συνήθως οι προσπάθειες που κάνουμε είναι αποσπασματικές, χάνονται κάτω από το βάρος των πολλών καθηκόντων, τα αποτελέσματα, παρά τα βήματα, είναι μικρά.

Το τελευταίο διάστημα, υπάρχει μια πιο συγκεκριμένη προσπάθεια να γίνει δουλειά στους ανέργους. Δεν είναι ομοιόμορφη η κατάσταση παντού, όμως υπάρχουν ορισμένες αξιόλογες πρωτοβουλίες και θετικά σημάδια στη δουλειά μας. Εχουμε, βέβαια, ακόμα πολλή δουλειά να κάνουμε, υπάρχει προβληματισμός για το πώς θα προχωρήσουμε, βγαίνει όμως μια πείρα από τη δουλειά της Κομματικής Οργάνωσης, αλλά και τις πρωτοβουλίες που παίρνονται στο κίνημα με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές.

Αφετηρία για μια πιο συγκεκριμένη προσπάθεια ήταν η πορεία ανέργων με πρωτοβουλία του Δήμου Πάτρας. Ηταν η αφορμή για μια πιο μεθοδική δουλειά στο συγκεκριμένο ζήτημα. Αξιοποιήθηκε το πλαίσιο πάλης, έγιναν εξορμήσεις, συσκέψεις, προσπάθεια να δυναμώσουν οι Επιτροπές Ανέργων. Μια πρώτη κορύφωση της δραστηριότητας που άνοιξε ήταν οι πρωτοβουλίες των Λαϊκών Επιτροπών σε Κερατσίνι, Κορυδαλλό και Πέραμα. Πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, στο πλαίσιο των οποίων, στον απόηχο των γιορτών του Πάσχα και μέσα στις κινητοποιήσεις, οργανώθηκαν γλέντια για ανέργους, διανεμήθηκαν για άλλη μια φορά τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Ηταν πρωτοβουλίες επιτυχημένες, που έφεραν νέες δυνάμεις κοντά στις Λαϊκές Επιτροπές.

Είναι σημαντικό να υπάρχει ένα μακρόχρονο σχέδιο, που να συνδυάζει την ιδεολογικοπολιτική δουλειά με αγωνιστικές πρωτοβουλίες και προσπάθειες για οργάνωση στο κίνημα. Ο σχεδιασμός αυτός θα πρέπει να παρακολουθείται από τα όργανα, που έχουν ευθύνη να εξασφαλίζουν ένα μόνιμο επιτελείο στη συγκεκριμένη δουλειά.

Οι κομμουνιστές και άλλοι πρωτοπόροι αγωνιστές, που στο πλαίσιο των σωματείων ή των Λαϊκών Επιτροπών ασχολούνται με τη δουλειά στους ανέργους, πρέπει με τη στάση τους να κερδίζουν την εμπιστοσύνη αυτού του κομματιού της εργατικής τάξης. Δεν είναι καθόλου μικρό και αμελητέο ζήτημα. Π.χ. ήταν πολύ σημαντική στιγμή, όταν σε σύσκεψη ΚΟΒ στη Νίκαια βγήκε μια γυναίκα, που προερχόταν από αστική οικογένεια και είπε πως δεν είχε μάθει να διεκδικεί και που τώρα, αυτοαπασχολούμενη άνεργη, μίλησε για το γεγονός ότι στην αρχή ντρεπόταν για την κατάστασή της, για το ότι της έκοψαν το ρεύμα και το νερό. Μίλησε με συγκίνηση για τους κομμουνιστές που της στάθηκαν και την έκαναν να διεκδικεί.

Αυτή η πείρα αναδεικνύει και μια άλλη σημαντική πλευρά, στην οποία πρέπει να κάνουμε βήματα: Είναι κομβικής σημασίας οι κομμουνιστές στα συνδικάτα να μπαίνουν μπροστά στην οργάνωση των ανέργων στον κλάδο τους. Να κρατιούνται δεσμοί με κόσμο που πετιέται έξω από τη δουλειά του λόγω της καπιταλιστικής κρίσης και του ανταγωνισμού, που κλείνει εργοστάσια και επιχειρήσεις. Υπάρχει τέτοια πείρα με κράτημα δεσμών, αγωνιστικές πρωτοβουλίες από τα συνδικάτα σε Μέταλλο, Οικοδόμους, στο κλαδικό των ΟΤΑ. Είναι ανάγκη να σταθεροποιηθούν αυτά τα βήματα.

Επιδρούν ιδεολογήματα όπως ότι «η καπιταλιστική ανάπτυξη θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας», κρύβοντας τους όρους για να υπάρξει η καπιταλιστική ανάπτυξη, που είναι η ένταση της εκμετάλλευσης, η παραμονή και διεύρυνση των βάρβαρων μέτρων. Είναι η επίθεση στο οργανωμένο κίνημα, η με κάθε τρόπο επιδίωξη του κεφαλαίου να μη συνδεθεί ο άνεργος με την ταξική πάλη. Γι' αυτό και προβάλλονται συκοφαντίες ότι φταίνε οι αγώνες και τα συνδικάτα για την ανεργία ή ότι φταίνε οι ξένοι και οι πρόσφυγες.

Είναι ακόμα η προσπάθεια του συστήματος να πέφτουν οι απαιτήσεις. Είναι χαρακτηριστική η προπαγανδιστική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτόν τον τομέα. Που θέλει να παρουσιάσει τα ψίχουλα πτωχοκομείου (ασφαλιστική κάλυψη ανέργων, που όμως πληρώνουν τις συμμετοχές, συσσίτια σε συγκεκριμένους δήμους, δωρεάν μετακίνηση, ορισμένες κιλοβατώρες ρεύμα) ως το ταβάνι των προσδοκιών που πρέπει να έχει ο φτωχόκοσμος. Είναι επομένως όρος η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση, να μπαίνει το θέμα της κάλυψης των σύγχρονων αναγκών, να μην είναι ταβάνι τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι του κεφαλαίου. Είναι ανάγκη να μπαίνει στη συζήτηση το ότι υπάρχει άλλος δρόμος.

Οι μορφές δουλειάς που βοηθούν δεν είναι κάτι το πρωτότυπο. Είναι οι κομματικές συσκέψεις, αλλά και οι πολλές ατομικές συναντήσεις, αυτές που γίνονται στα σπίτια των ανέργων που κερδίζουμε την εμπιστοσύνη τους. Για παράδειγμα, στον Κορυδαλλό είναι μεγάλη υπόθεση που οι κομμουνιστές μπορούν και μπαίνουν με αργό και βασανιστικό ρυθμό σε πολλές δεκάδες σπίτια ανέργων.

Βοηθούν και οι πρωτοβουλίες που παίρνονται στο κίνημα, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, ενισχύοντας τους δεσμούς μας με τους ανέργους, απαντώντας παράλληλα στην πράξη στην προπαγάνδα της Χρυσής Αυγής σε Πέραμα και Κερατσίνι ότι οι κομμουνιστές ενδιαφέρονται τάχα μόνο για τους ξένους.