Η Τομεακή Επιτροπή Ηρακλείου της ΚΟ Κρήτης του ΚΚΕ πραγματοποίησε την Τετάρτη 25/11 εκδήλωση προς τιμήν των 97 χρόνων ζωής και δράσης του Κόμματος, με θέμα «Οι ρίζες του ΚΚΕ στο Ηράκλειο: Η περίπτωση της απεργίας των σταφιδεργατών τον Αύγουστο του 1935. Σύγχρονη πείρα και διδάγματα».

Το θέμα επιλέχθηκε με σκοπό να αναδείξει τις ρίζες του Κόμματος στο νομό Ηρακλείου, τη συμβολή του στην ανάπτυξη του κινήματος της εργατικής τάξης τα χρόνια 1934 - '36 και συνολικά την περίοδο του μεσοπολέμου.

Η απεργία των σταφιδεργατών πραγματοποιείται την περίοδο της μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης, της ανόδου του φασισμού στην Ευρώπη και λίγο πριν τη δικτατορία του Μεταξά στην Ελλάδα, μια περίοδο που εντείνεται η καταστολή ενάντια στο εργατικό κίνημα και τους κομμουνιστές. Οι σταφιδεργάτες είναι οργανωμένοι σε ένα από τα μαζικότερα σωματεία του νομού Ηρακλείου. Οι απάνθρωπες συνθήκες δουλειάς τούς οδηγούν σε κινητοποιήσεις τον Ιούλη του 1935, σε κήρυξη απεργίας στις 4 και 24 του μήνα, η οποία μετατρέπεται σε πανεργατική, με συμμετοχή περίπου 8.000 εργατών σε ένα μαχητικό συλλαλητήριο, απαιτώντας εφαρμογή του ωραρίου, καλύτερα μεροκάματα, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Στις 4 Αυγούστου, οι σταφιδεργάτες κατεβαίνουν σε επ' αόριστον απεργία, μετά τη μη ικανοποίηση των αιτημάτων τους, με το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου, του οποίου πρόεδρος είναι ο κομμουνιστής Μικρασιάτης πρόσφυγας Θεόδωρος Παπάζογλου (ψευδώνυμο Πάγκαλος), να στηρίζει τον αγώνα τους. Μέχρι να βραδιάσει έχουν μαζευτεί στο λιμάνι πάνω από 4.000 διαδηλωτές, που ανηφορίζουν προς στο κτίριο της Νομαρχίας στην πλατεία Ελευθερίας, προκειμένου να υπογραφεί με τους σταφιδεμπόρους το πρωτόκολλο της συμφωνίας. Ο νομάρχης καλεί τους συγκεντρωμένους να διαλυθούν. Δίνεται η διαταγή στους επικεφαλής του στρατού και της χωροφυλακής να πυροβολήσουν κατά του πλήθους των απεργών.

Το πρωί της 5ης Αυγούστου, 5.000 λαού συγκεντρώνονται στον Αγιο Μηνά και το Καμαράκι. Οι απεργοί στήνουν οδοφράγματα και προχωρούν από την πλατεία Αγίου Μηνά, φτάνοντας στην πλατεία «Μεϊντάνι», όπου και δίνεται πολύωρη μάχη με τις δυνάμεις καταστολής. Απολογισμός του εγκλήματος: Εφτά νεκροί.

Το αστικό κράτος εντείνει την καταστολή. Σε σύσκεψη υπό τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Κονδύλη αποφασίστηκε να αποπλεύσουν για το λιμάνι του Ηρακλείου δύο αντιτορπιλικά και να σταλούν βομβαρδιστικά, προκειμένου να χτυπήσουν την πόλη. Μπροστά στην αποφασιστικότητα των εργαζομένων, όμως, κάνουν πίσω, ενώ στις 6 Αυγούστου ο επιθεωρητής εργατικών διαφορών και οι εκπρόσωποι των Σωματείων συμφώνησαν σε 10 ζητήματα και οι σταφιδοεξαγωγείς αποδέχτηκαν αυξήσεις 15% για τους εργάτες, ακόμη και για τις υπερωρίες, τη νυχτερινή εργασία, τις Κυριακές και τις γιορτές.

Η ΚΕ του ΚΚΕ, σε Απόφασή της, που δημοσιεύτηκε στο «Ριζοσπάστη» στις 11/8 αναφέρει: «Τα γεγονότα του Ηρακλείου με τη γενική απεργία και την ένοπλη πάλη των εργατών δείχνουν τα μέσα και φωτίζουν το δρόμο προς την αντιφασιστική - δημοκρατική νίκη των εργαζομένων».

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης παρουσιάστηκε μουσικοθεατρικό αφιέρωμα στην απεργία του 1935, ενώ την ομιλία έκανε ο Χάρης Φλουρής, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ, τονίζοντας μεταξύ άλλων:

«Αυτό το κομμάτι της Ιστορίας αναδεικνύει τους δεσμούς αίματος του ΚΚΕ με το λαό του Ηρακλείου και συμβάλλει στο να βγουν χρήσιμα για το σήμερα και το αύριο πολιτικά διδάγματα.

Η εργατική τάξη της εποχής μαζικοποιείται από τους χιλιάδες πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν μετά την μικρασιατική καταστροφή στο Ηράκλειο. Μαζί με τους παλαίμαχους στρατιώτες που ήρθαν μαζί τους και τους ντόπιους εργαζόμενους και αγρότες αποτέλεσαν τη μαγιά για την ανάπτυξη αγώνων, για την ανάπτυξη του ΚΚΕ στο νομό Ηρακλείου. Η απεργία αυτή αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την εργατική τάξη όλα τα κατοπινά χρόνια.

Το Ιδιώνυμο του Βενιζέλου, οι διώξεις και η άγρια καταστολή απέναντι στους κομμουνιστές και τους λαϊκούς αγωνιστές, οι εκτοπίσεις και τα βασανιστήρια, αποτελούσαν καθημερινότητα για την εποχή. Το ταξικό μίσος που επιδεικνύει η αστική τάξη σε αυτές τις συνθήκες όξυνσης δείχνει αυτό που πραγματικά είναι: Ενα παράσιτο που θα πατήσει πάνω σε πτώματα για να διασφαλίσει τα κέρδη της και την εξουσία της.

Παρά την όξυνση της κατάστασης, η ΓΣΕΕ δεν πήρε απόφαση για απεργία, ενώ οι ρεφορμιστές βενιζελικοί και άλλοι συνδικαλιστές στο Ηράκλειο έλεγαν ότι δεν διατρέχουν κίνδυνο. Στον αντίποδα, το σωματείο των σταφιδεργατών οργάνωνε την πάλη. Μπροστάρης και καθοδηγητής το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου, που είχε πρόεδρο κομμουνιστή. Αυτή είναι η χαοτική διαφορά που έχουν οι δύο γραμμές πάλης στο κίνημα και χτες και σήμερα.

Τα μέτρα καταστολής πάρθηκαν από μία κυβέρνηση "δημοκρατικά" εκλεγμένη, την κυβέρνηση Τσαλδάρη, με το νομάρχη Θεοτόκη να πυροβολεί πρώτος στο πλήθος. Αποδεικνύεται η ταξική φύση της αστικής δημοκρατίας, που επιβεβαιώνεται και σήμερα. Με "αριστερή" κυβέρνηση τα μέτρα που αποφασίζονται για λογαριασμό του κεφαλαίου δεν έχουν τελειωμό, ενώ πρόσφατη είναι και η καταστολή στο νικηφόρο απεργιακό αγώνα στην "Ανακύκλωση Ιωαννίνων", στην επιχείρηση "Ζούρα" και αλλού.

Το ΚΚΕ σε όλο το διάβα της Ιστορίας δεν απαρνήθηκε ποτέ το ρόλο του ως Κόμματος της εργατικής τάξης, που έχει ιστορική αποστολή να ηγηθεί στον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, στην οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας. Ποιο άλλο κόμμα έχει να υπερηφανευτεί στο Ηράκλειο για τον Σουκατζίδη, τον Περγαλίδη, τον Ποδιά, τον Σαμαρείτη, τον Μήτσο τον Παππά, τους αδερφούς Χατζηγιώργη και άλλους εκατοντάδες γνωστούς και αφανείς ήρωες της εργατικής τάξης και του λαού που έδωσαν την ψυχή τους και το αίμα τους για την υπόθεση αυτή;

Το ΚΚΕ μελετά το παρελθόν του, βγάζει πολύτιμα συμπεράσματα, διορθώνει τα λάθη του και επεξεργάζεται τη στρατηγική του. Εξοπλίζεται οργανωτικά, πολιτικά, ιδεολογικά, για να μπορέσει αύριο να εκπληρώσει αυτό που ο εργάτης τον Αύγουστο του '35 έγραψε στο "Ριζοσπάστη": "Αν τώρα δεν μπορούμε να πάρουμε πίσω το αίμα των δολοφονημένων συναδέλφων μας, θα το πάρουμε αργότερα, όταν όλοι οργανωθούμε και παλέψουμε για την καλύτερη ζωή. Ολους όμως αυτούς τους δολοφόνους και φονιάδες τους σημειώνει το προλεταριάτο του Ηρακλείου για τον τελικό λογαριασμό".

Διδασκόμαστε από την ανιδιοτελή προσφορά και θυσία εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών του λαού μας, που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης, παλεύοντας με συνείδηση στον ταξικό αγώνα. Βαδίζουμε με αισιοδοξία προς τα 100 χρόνια του Κόμματός μας με σύνθημα: "Με το λαό για το σοσιαλισμό! Σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος"».