Εξετάσεις προκειμένου να γίνει αποδεκτός ο ΣΥΡΙΖΑ ως δύναμη της αστικής διαχείρισης δίνει ο Αλ. Τσίπρας στην ΕΕ και στην ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία. Οπως δήλωσε σε συνέντευξή του στο «Βήμα», «η Ευρώπη ήταν και παραμένει στρατηγική μας επιλογή (...) Η δική μας πρόταση είναι η πιο φιλική προς το ευρώ» και «χρειαζόμαστε χρόνο και προσπάθεια για να καταστήσουμε σαφές στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι δεν λέμε πράγματα παράλογα».

Για την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, τη δύναμη δηλαδή που διεκπεραίωσε σε μεγάλο βαθμό τη φιλομονοπωλιακή στρατηγική, αναπόσπαστο στοιχείο της οποίας είναι η σφαγή των δικαιωμάτων των λαών, ο Αλ. Τσίπρας προσπαθεί να εξωραΐσει το ρόλο της, παρουσιάζοντάς την σαν ταλαντευόμενη δήθεν και ισχυριζόμενος ότι «έχει δύο δρόμους να επιλέξει», την «ενσωμάτωση στην ευρωπαϊκή Δεξιά» και την «αντίσταση στην πολιτική της λιτότητας».

Πιο συγκεκριμένα, για τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία δηλώνει πως «πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ο συνομιλητής της στην Ελλάδα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, μια παράταξη που έχει πρόταση για την Ευρώπη» και όχι το ΠΑΣΟΚ, από το οποίο διεκδικεί τα σκήπτρα στην εγχώρια σοσιαλδημοκρατία! Δε διστάζει μάλιστα να καμαρώσει ότι στελέχη της, όπως ο Χ. Σμιτ, ασπάζονται τις θέσεις του κόμματός του. Αξιοποιεί δηλαδή τις αντιθέσεις ανάμεσα σε κόμματα και μερίδες της αστικής τάξης στο εσωτερικό της Γερμανίας για να εκθειάσει τη σοσιαλδημοκρατία και να την εξωραΐσει στα μάτια του ελληνικού λαού.

Ο ίδιος λανσάρει το «άλλο» μείγμα διαχείρισης, αναπαράγοντας επιζήμιες αυταπάτες ότι μπορεί να δώσει διέξοδο στο λαό, λέγοντας: «Στην Ευρώπη συγκρούονται σήμερα δύο στρατηγικές λογικές (...) Οτι η κρίση θα τεθεί υπό έλεγχο μέσα από τη λιτότητα και τη δημοσιονομική σταθεροποίηση (...) Οτι πρέπει να στραφούμε ξανά σε κεϊνσιανές πολιτικές»! Κρύβει από το λαό ότι η σημερινή κρίση έχει άλλα χαρακτηριστικά από τις παλιότερες, τις οποίες οι αστοί κατάφεραν να διαχειριστούν με κεϊνσιανά μέτρα και ότι σήμερα έχουν στερέψει τα περιθώρια για το κεφάλαιο να κάνει και την παραμικρή παραχώρηση στο λαό.

Ο Αλ. Τσίπρας ομολογεί ότι επιδιώκουν «έναν ανοικτό δίαυλο με τους επικεφαλής των μεγάλων κέντρων αποφάσεων στην Ευρώπη και πιθανόν να έχω στο επόμενο διάστημα και συναντήσεις μαζί τους». Μάλιστα, στην ερώτηση αν έστειλε ποτέ κάποιον εντεταλμένο στην καγκελαρία απαντά: «Μα, αν το κάναμε, θα το λέγαμε; Υπάρχουν, ως γνωστόν, πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται».

Απ' τη σκοπιά πάντα της αστικής διαχείρισης ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας στο φεστιβάλ της νεολαίας του κόμματός του, το περασμένο Σάββατο, ταύτισε την αλλαγή φρουράς στην κυβέρνηση με «ιστορική ανατροπή». Αξίωσε από το λαό να ξεσηκωθεί για να «πετάξει από πάνω του την τρικομματική κυβέρνηση», να αντεπιτεθεί για την «οριστική νίκη», όπως βαφτίζει τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, για τη διαχείριση της κρίσης προς όφελος των μονοπωλίων, εντός της ΕΕ και με το λαό στη γωνία. Οχι τυχαία συνέδεσε τη «νίκη» αυτή με ένα μεγάλο «ναι στην κοινωνική συνοχή»!

Το περιεχόμενο της αλλαγής, για την οποία μιλά, έγινε φανερό λίγο μετά, όταν εγκάλεσε την κυβέρνηση επειδή με την πολιτική της δε βελτιώνει την ανταγωνιστικότητα και δε μειώνει το χρέος που σώρευσε η πλουτοκρατία. «Μέριμνά τους δεν είναι ούτε να τιθασεύσουν το χρέος ούτε να βελτιώσουν τους δείκτες ανταγωνιστικότητας», ανέφερε χαρακτηριστικά. Σε άλλο σημείο, μίλησε για «έλλειψη στρατηγικής και σχεδίου», αθωώνοντας μια καλά επεξεργασμένη στρατηγική που στόχο έχει να μετακυλιστούν τα βάρη της κρίσης στους λαούς και να διαμορφωθούν όροι μεγαλύτερης κερδοφορίας στη φάση της ανάκαμψης.

«Πράσινο φως» πήρε απ' την Κεντρική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ ο Φ. Κουβέλης για να υπερψηφίσει το βάρβαρο πακέτο μέτρων. Στη συνεδρίασή της το περασμένο Σαββατοκύριακο, απ' τα 104 μέλη που ψήφισαν, οι 80 ενέκριναν το σχέδιο απόφασης, 21 ψήφισαν υπέρ της καταψήφισης του πακέτου των μέτρων, ενώ υπήρξαν και 3 λευκά.

Με την προσοχή του στραμμένη στις κλιμακούμενες αγωνιστικές διαθέσεις του λαού, ο Φ. Κουβέλης κατέφυγε σε κινδυνολογία, χωρίς να καταφέρει να κρύψει ότι ως δύναμη της αστικής διαχείρισης, πλειοδοτεί στη λήψη αντιλαϊκών μέτρων. Οπως είπε, «η χώρα έπρεπε να προχωρήσει ανεξαρτήτως των προβλέψεων του μνημονίου στις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», ενώ εξύμνησε τη «δημοσιονομική εξυγίανση». «Τίτλοι» που έχουν για περιεχόμενο τα βάρβαρα μέτρα.

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ παρουσίασε σαν ύψιστο στόχο την παραμονή της χώρας στην Ευρωένωση του κεφαλαίου, στρατηγική της οποίας αποτελεί η εφαρμοζόμενη σήμερα πολιτική, ενώ είχε το θράσος να ισχυριστεί ότι σαν τέτοια την αντιλαμβάνεται και ο λαός «γι' αυτό έχει δείξει τεράστια υπομονή και αντοχή» και γι' αυτό «απαιτεί οι θυσίες του αυτή την φορά να πιάσουν τόπο»! Οταν αποδεδειγμένα το μόνο τόπο που θα πιάσουν, θα είναι στα σεντούκια της πλουτοκρατίας, γιγαντώνοντας τα κέρδη της.

Ποντάροντας στη δηλητηριώδη για το εργατικό λαϊκό κίνημα ηττοπαθή λογική ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, πρόσθεσε ότι αν δεν στήριζαν την κυβέρνηση η χώρα θα χρεοκοπούσε, θα παραδινόταν έρμαιο στο λαϊκισμό και την ακροδεξιά δημαγωγία, στο χάος «με πρώτα θύματα τους εργαζόμενους». Ο ίδιος ζήτησε δημαγωγικά «επιμήκυνση για άλλα δυο έτη της δημοσιονομικής προσαρμογής», αλλά και τη «ρήτρα ισοδυνάμων». Πρόκειται για πομφόλυγες που δεν αλλάζουν ούτε κατ' ελάχιστο την πορεία προς την εξαθλίωση που έχουν χαράξει για το λαό.

Μετά απ' όλα αυτά, έπλεξε το εγκώμιο του κόμματός του, διαμηνύοντας στην άρχουσα τάξη ότι μπορεί να την εμπιστευτεί στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, που μεθοδεύεται και με όχημα την «κάθαρση». Οπως είπε, η ΔΗΜΑΡ διαθέτει το «ηθικό κεφάλαιο» και «είναι η ελπίδα για τη Δημοκρατία να ξεπεράσει την κρίση θεσμών και εμπιστοσύνης». Στο πλαίσιο αυτό μίλησε για την ανάγκη ο χώρος του «δημοκρατικού σοσιαλισμού» να «αποκτήσει δύναμη που θα αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό», δηλώνοντας ότι η ΔΗΜΑΡ θα κάνει το παν στην κατεύθυνση αυτή.

Στην απόφασή της, η ΚΕ εκτιμά σαν «ορθή» την επιλογή συμμετοχής στην κυβέρνηση που «αποτελεί πείραμα μοντέλου διακυβέρνησης, που ανταποκρίνεται στη αναγκαιότητα της μέγιστης δυνατής συμπαράταξης για την έξοδο από την κρίση», εννοείται προς όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος του λαού.

Στο διά ταύτα, η ΔΗΜΑΡ ζητάει ό,τι και όλα τα άλλα αστικά κόμματα και συγκεκριμένα «ένα μικρότερο, αποδοτικότερο και πολιτικά ουδέτερο (!) κράτος (...) έλεγχο όλων των δημόσιων δαπανών παντού, επανεξέταση της σκοπιμότητας και του μεγέθους της δαπάνης (...) μεταρρύθμιση, εξυγίανση και εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης (...) ενίσχυση της ανάπτυξης (...) βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, προώθηση της απελευθέρωσης επαγγελμάτων».

Την «πρεμούρα» του να εκφραστεί και σε επίπεδο συμβολισμών η ενιαία αντιλαϊκή στρατηγική της συγκυβέρνησης και η ενεργός συμβολή του ΠΑΣΟΚ στη σφαγή των λαϊκών στρωμάτων, εξέφρασε χτες ο Ευ. Βενιζέλος με συνέντευξή του στην κρατική τηλεόραση, όπου μίλησε για την επίσκεψη Μέρκελ. «Θα βοηθούσε τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση να συναντηθούν με την Ανγκελα Μέρκελ. Πρέπει να μιλήσουμε με μια φωνή με πειστικότητα», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Μετά από διαβουλεύσεις, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δε θα συμμετέχει τελικά στην κατ' ιδίαν συνάντηση Σαμαρά - Μέρκελ, αλλά θα παραστεί μαζί με τους υπουργούς της συγκυβέρνησης στη συνάντηση που θα ακολουθήσει μεταξύ των αντιπροσωπειών των δύο χωρών. Εξάλλου, μετά την άρνηση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ Φ. Κουβέλη να παραστεί στο επίσημο γεύμα της κυβέρνησης προς την Γερμανίδα καγκελάριο, δεν θα παραβρεθεί - λόγω πρωτοκόλλου - ούτε ο Ευ. Βενιζέλος. Σύμφωνα με πληροφορίες ο Ευ. Βενιζέλος είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Φ. Κουβέλη για να του ζητήσει να παραστούν μαζί στο γεύμα, χωρίς ωστόσο να τον πείσει.