«Δεν λέμε ότι δεν έκαναν τίποτα οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Λέμε, όμως, ότι θα μπορούσαν να κάνουν πολύ περισσότερα. Λέμε ότι τα βήματα με τα οποία θα έπρεπε να κινούμαστε για να συγκλίνουμε πραγματικά με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ήταν πολύ αργά, πολύ δειλά». Δε θα μπορούσε να συνοψίσει με πιο παραστατικό και ειλικρινή ομολογουμένως τρόπο ο Κ. Καραμανλής τις διαφορές που χωρίζουν το κόμμα του από την πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση Σημίτη. Με άλλα λόγια, αυτό που τον χωρίζει από την εφαρμοζόμενη πολιτική είναι οι ρυθμοί, η ταχύτητα, με την οποία υλοποιείται. Σε αυτό, άλλωστε, φιλοδοξεί να είναι καλύτερος: «Προτείνουμε, λοιπόν - έκλεισε τη δευτερολογία του στη Βουλή την περασμένη Τετάρτη - μια νέα οικονομική πολιτική, μια νέα πολιτική με την οποία ο τόπος, οι πολίτες θα πάνε με πολύ πιο γοργά βήματα προς τα μπρος. Αυτή είναι η πολιτική μας».

Αν μπορούσε να πει ολόκληρη την αλήθεια ο πρόεδρος της ΝΔ θα έπρεπε να προσθέσει δύο πράγματα ακόμα: Πρώτον, ότι στα επτά χρόνια που βρίσκεται στην αρχηγία της ΝΔ στήριξε, με λόγια και έργα, την πολιτική Σημίτη και άρα είναι συνυπεύθυνος και συνένοχος. Και δεύτερον, ότι η «νέα οικονομική πολιτική» του είναι συνέχεια αυτής της κυβερνητικής πολιτικής και άρα δεν ανταποκρίνεται στο «καθολικό αίτημα», όπως ο ίδιος λέει, για αλλαγή πολιτικής.

Η υπόθεση Πάχτα, εκτός των άλλων, κατέδειξε με χειροπιαστό τρόπο ότι η ηγεσία και οι βουλευτές της ΝΔ δεν ήταν απλά γνώστες των διαφόρων σκανδαλωδών «τροπολογιών», αλλά συμμετείχαν ενεργά είτε στη διαμόρφωσή τους είτε στη νομιμοποίησή τους. Με άλλα λόγια, έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης και ως συνδιαχειριστές της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Η στάση αυτή της ΝΔ απορρέει τόσο από την πολιτική βούλησή της να στηρίξει με κάθε τρόπο την «ανάπτυξη» και τις «επενδύσεις», όσο και από την (κατ' ευφημισμόν) αντιπολιτευτική τακτική της, δηλαδή της συναίνεσης και της άσκησης πίεσης στην κυβέρνηση να προχωρήσει χωρίς πισωγυρίσματα στις (νεοφιλελεύθερες) «διαρθρωτικές αλλαγές». Το «πιστεύω» της ΝΔ το εξέφρασε, με τη γνωστή «καθαρότητα» του λόγου του, ο Κ. Μητσοτάκης σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του: «Την ανάπτυξη την πετυχαίνεις μόνο με διαρθρωτικές αλλαγές και με εισροή ξένων κεφαλαίων, η οποία εισροή θα βοηθηθεί από τις διαρθρωτικές αλλαγές που θα κάνεις», είπε χαρακτηριστικά. Ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ άφησε σαφώς να εννοηθεί ποια είναι η πραγματική στάση του κόμματός του για επενδύσεις τύπου «Πόρτο Καρράς», προσθέτοντας: «Με τις διαρθρωτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν για να δημιουργηθεί εμπιστοσύνη στον ξένο επενδυτή. Εδώ μια μεγάλη ξένη επένδυση είχαμε στην Ελλάδα, τα Μεταλλεία της Χαλκιδικής, και τους διώξαμε κι αυτούς»!

Το πρόγραμμα για την οικονομία, που θα παρουσιαστεί μέσα στην ερχόμενη βδομάδα, απλά θα βεβαιώσει «του λόγου το αληθές».

Από την άλλη, όλα αυτά τα χρόνια η ηγεσία της ΝΔ ποτέ δε στήριξε, ούτε μία φορά, τους αγώνες και τα συμφέροντα των εργαζομένων και άλλων κοινωνικών στρωμάτων, ενισχύοντας, όσο περνούσε από το χέρι της, τη μοιρολατρική αντίληψη ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική είναι μονόδρομος.

Κι όμως, η ηγεσία της ΝΔ επιζητεί, όπως δήλωσε ο Κ. Καραμανλής, την ψήφο «των απογοητευμένων από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ». Μάλιστα, επιδιώκει να την υφαρπάσει χωρίς να υπόσχεται τίποτα συγκεκριμένο και χειροπιαστό προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, αλλά με παχιά λόγια και αόριστες διακηρύξεις. Η γενναιοδωρία εξαντλείται στην εξαγγελία ορισμένων παροχών-κοροϊδία, κυρίως προς τις γυναίκες, τους νέους, τους αγρότες. Τα μέτρα που διαφημίζει διαρκώς ο Κ. Καραμανλής ότι δήθεν θα «αλλάζουν τη ζωή προς το καλύτερο» των παραπάνω κοινωνικών κατηγοριών είναι τα εξής τρία: 1. Ενιαίο Ταμείο Κοινωνικής Μέριμνας, για εκείνους «που πραγματικά έχουν ανάγκη». Φυσικά δε διευκρινίζεται ούτε από πού θα βρεθούν οι πόροι ούτε ποιοι είναι οι έχοντες ανάγκη, ακριβώς γιατί πρόκειται για ένα «φιλόπτωχο ταμείο» για τους πλέον εξαθλιωμένους που θα κοστίζει «φθηνά» στον προϋπολογισμό. 2. Χαρακτηρισμός ως πολύτεκνης της οικογένειας με τρία παιδιά. Δεν υπάρχει βέβαια καμία δέσμευση και κανένα χρονοδιάγραμμα για το χρόνο εφαρμογής. 3. Οι άνεργοι απόφοιτοι των ΑΕΙ και ΤΕΙ θα μπαίνουν σε (κάποιο) ειδικό πρόγραμμα του ΟΑΕΔ. Απλά πυροτέχνημα. Οσο για το «ολοκληρωμένο πρόγραμμα εξόδου του αγροτικού τομέα από την κρίση», αυτό εξαντλείται στην αλλαγή ονόματος του υπουργείου Γεωργίας και στην καταβολή των αποζημιώσεων και επιδοτήσεων στην ώρα τους! Δεν μπορούσε βέβαια να υποσχεθεί τίποτα περισσότερο, από τη στιγμή που θεωρεί, όπως δήλωσε προχτές στις Ράχες Φθιώτιδας, περίπου ως «ευλογία Θεού» την ΚΑΠ!

Μπορεί να απέφυγε να υποσχεθεί και την παραμικρή αύξηση στις αγροτικές συντάξεις, συμπλέοντας με τον Γ. Παπανδρέου, που δήλωσε ότι τις βρίσκει «ικανοποιητικές»(!), αλλά δε μάσησε τα λόγια του λίγες μέρες νωρίτερα μπροστά στο εκλεκτό ακροατήριο των νέων επιχειρηματιών στο Ζάππειο. Η γενναιοδωρία του ήταν εντυπωσιακή: Μείωση φορολογικών συντελεστών, μείωση της φορολογίας των αδιανέμητων κερδών, μείωση της προκαταβολής φόρου, με δύο λόγια «φιλικότερο φορολογικό περιβάλλον για τους επενδυτές», σύνδεση (υποταγή) της Παιδείας με τις ανάγκες του κεφαλαίου, κ.ο.κ. Ηταν τέτοια η ταύτιση, ώστε ο Κ. Καραμανλής υποχρεώθηκε να διακόψει συνομιλητή του που του απαριθμούσε τα αιτήματα της τάξης των «ευγενών» λέγοντας μισοαστεία-μισοσοβαρά: «Χαίρομαι που τα λέτε αυτά, αλλά μου κλέβετε το ψωμί. Εγώ τι θα λέω;»!

Το μαύρο, λοιπόν, το αξίζει «δικαιωματικά». Προσοχή: Το μαύρισμα που πιάνει τόπο είναι η κατακόκκινη ψήφος της ελπίδας.