Αφού αναφέρθηκε στις σοβαρές πολιτικές εξελίξεις, στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, την τελευταία σύνοδο του ΝΑΤΟ και τις επεμβάσεις στα Βαλκάνια. Τις αντιλαϊκές πολιτικές που συνεχίζονται στη χώρα μας, είτε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ είτε με κυβέρνηση ΝΔ, τονίζοντας πως αυτές οι πολιτικές έχουν κοινό υπόστρωμα, την αντιδραστική πολιτική της ΕΕ, ο Γ. Μαρίνος επισήμανε, ανάμεσα στα άλλα:

Η προσοχή πρέπει να συγκεντρωθεί στις αιτίες, στο περιεχόμενο της πολύχρονης επίθεσης που εξελίσσεται κατά του συνόλου των δικαιωμάτων. Και η απάντηση έχει καθοριστική σημασία και αφορά τον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής εξουσίας και της οικονομίας. Πρόκειται για την πολιτική εξουσία και την οικονομική ανάπτυξη που εκφράζουν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και στηρίζονται στην ατομική, καπιταλιστική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής.

Ενώ, σχετικά με τις σοσιαλδημοκρατικές, ρεφορμιστικές προτάσεις και πρακτικές περασμένων δεκαετιών που παρουσιάζονται σαν νέες, για τη λύση των προβλημάτων, ο ομιλητής θα υπογραμμίσει:

Οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι αυστηροί και να απαιτούν συγκεκριμένες απαντήσεις από τις πολιτικές δυνάμεις που καλλιεργούν ψεύτικες προσδοκίες. Να αναρωτηθούν:

-- Πώς θα λυθεί τα πρόβλημα της ανεργίας αν παραμείνουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια των καπιταλιστών και κριτήριο παραμείνει το κέρδος; Αυτό δεν έγινε ποτέ και δεν πρόκειται να γίνει γιατί η ανάπτυξη θα είναι άναρχη, το κεφάλαιο θα επενδύεται σε τομείς και κλάδους που θα δώσουν τη μεγαλύτερη κερδοφορία. Η εφαρμογή νέας τεχνολογίας θα έχει αποτέλεσμα το διωγμό εργαζομένων από την παραγωγή.

-- Πώς θα υπηρετηθούν οι ανάγκες για δωρεάν, αναβαθμισμένη πρόληψη και προστασία της Υγείας αφού αντιμετωπίζεται σαν εμπόρευμα και θα συνυπάρχουν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις με τις δημόσιες μονάδες που θα λειτουργούν με ιδιωτικα-οικονομικά κριτήρια;

-- Πώς θα υπηρετηθούν οι ανάγκες που αφορούν την πραγματική μόρφωση των παιδιών αφού θα συνυπάρχουν οι ιδιωτικές με τις δημόσιες εκπαιδευτικές μονάδες σε όλες τις βαθμίδες;

-- Πώς θα αναπτυχθεί η αγροτική οικονομία σε όφελος των μικρομεσαίων αγροτών και γενικότερα του λαού αφού θα παραμένουν οι μεγάλες επιχειρήσεις και θα εφαρμόζεται η Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης που έχει στόχο τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια;

-- Πώς θα ικανοποιηθούν οι ανάγκες του λαού στους τομείς των τηλεπικοινωνιών, της Ενέργειας, των μεταφορών σε συνθήκες απελευθέρωσης, παρουσίας και ανάπτυξης των μεγαθηρίων που επενδύουν και προσδοκούν μεγάλα κέρδη από αυτές τις δραστηριότητες;

-- Πώς μπορεί να σταθεί εναλλακτική λύση προς όφελος του λαού με συμμετοχή της χώρας στην ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση, που η στρατηγική της, η πολιτική της είναι εχθρική κατά των λαών;

Εδώ πρέπει να γίνει τομή, τόνισε. Οι δυσκολίες είναι υπαρκτές, είναι μεγάλες, αλλά δεν μπορούν να σταματήσουν την κοινωνική πρόοδο που είναι ταυτισμένη με την ανατροπή των σχέσεων εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Σε αυτό το κρίσιμο, το θεμελιακό ζήτημα προβάλλει η σημαντική, πρωτοπόρα στάση του ΚΚΕ, των κομμουνιστών που αναμετρούνται με τις δυσκολίες, πιστεύουν στο δίκιο, στη δύναμη της εργατικής τάξης και στη συμμαχία της με τα λαϊκά στρώματα.

Το ΚΚΕ παλεύει καθημερινά για κάθε πρόβλημα, προσπαθεί να οργανώσει το λαό, να προβληθεί η μεγαλύτερη δυνατή αντίσταση στις αντιλαϊκές πολιτικές, να διεκδικηθούν αιτήματα που αντιπαρατίθενται στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και στην κυρίαρχη πολιτική. Αυτό κάνει για το δικαίωμα στην πλήρη -σταθερή εργασία, για την αύξηση των μισθών, για τα ασφαλιστικά, τα εργασιακά, τα δημοκρατικά δικαιώματα. Αυτό κάνει στον αγώνα κατά των ιδιωτικοποιήσεων και της απελευθέρωσης νευραλγικών τομέων της οικονομίας. Το ΚΚΕ πρωτοστάτησε και πρωτοστατεί για την Κοινωνική Ασφάλιση και τις Συλλογικές Συμβάσεις. Κι αυτή την ώρα που το ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΝ ανταγωνίζονται για να κερδίσουν κάποιες εντυπώσεις, οι κομμουνιστές δίνουν τη μάχη για την επιτυχία της απεργίας στις 16 Απρίλη, που οργανώνουν Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Σωματεία που παλεύουν μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ.

Αυτή την ώρα που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μαζί με τους βιομηχάνους χαιρετίζουν την Εθνική Σύμβαση που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με αύξηση ένα ευρώ την ημέρα και η παράταξη του ΣΥΝ αποδίδει αυτό το ξεπούλημα σε ένα λάθος, οι κομμουνιστές, μαζί με άλλες αγωνιστικές δυνάμεις, με χιλιάδες εργαζόμενους προσπαθούν να αναπτυχθεί ισχυρό διεκδικητικό κίνημα.

Αυτή την ώρα που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συμφωνούν με την αντιδραστική Ευρωσυνθήκη και ο ΣΥΝ καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορεί να γεννηθεί προοδευτικό «ευρωσύνταγμα» μέσα από μια διακρατική ιμπεριαλιστική Ενωση, οι κομμουνιστές πρωτοστατούν στην ενημέρωση του λαού και μαζί με άλλα κομμουνιστικά κόμματα απαιτούν δημοψήφισμα για να πει ο λαός μας και οι άλλοι λαοί ΟΧΙ στην Ευρωσυνθήκη και στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Γιατί η συνθήκη αυτή προβλέπει ακόμα μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση και επιθετικότητα κατά των λαών, πιο σκληρά κατασταλτικά, αντιλαϊκά μέτρα, περιορισμό κυριαρχικών δικαιωμάτων κ.ά.

Τέλος, αναφερόμενος στις πολιτικές εξελίξεις, θα επισημάνει: Αυτή την περίοδο η αστική τάξη επιχειρεί την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού σαν απάντηση στις δυσκολίες που συναντά το σύστημα στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, σαν απάντηση στη φθορά του δικομματισμού και στη μείωση της ικανότητάς του να ελέγχει, να εγκλωβίζει δυνάμεις. Φαίνεται ότι επιλέγει τη λύση του διπολισμού, τη λύση των κεντροαριστερών ή κεντροδεξιών κυβερνήσεων συνεργασίας και προς αυτή την κατεύθυνση διαμορφώνεται το έδαφος.

Μέρος της αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού είναι η προβολή, η ενίσχυση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προσπαθεί να εγκλωβίσει δυνάμεις με κούφια συνθηματολογία και εντυπωσιοθηρικές κινήσεις. Οσο, όμως, και να προσπαθεί, δεν μπορεί να αποκρύψει το βασικό στοιχείο που διαπερνάει την πολιτική του. Κι αυτά είναι η επιλογή διαχείρισης ενός συστήματος που γίνεται συνεχώς και πιο βάρβαρο.

Ο δρόμος ανάπτυξης που υποστηρίζουν οι κομμουνιστές έχει μεγάλες απαιτήσεις, βάζει καθημερινά πολύ σοβαρά καθήκοντα. Προϋποθέτει:

-- Ενταση των προσπαθειών για την οργάνωση της εργατικής τάξης, το δυνάμωμα της ταξικής ενότητας και την προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας. Γερά, μαζικά, ταξικά προσανατολισμένα συνδικάτα με ισχυρούς δεσμούς με τα μέλη τους, ικανά να συγκρούονται αποτελεσματικά με την πλουτοκρατία και τους πολιτικούς της εκπροσώπους.

-- Συσπείρωση περισσότερων εργαζομένων στη γραμμή της ταξικής πάλης, μαζική απόρριψη της γραμμής της ταξικής συνεργασίας, ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, αλλαγή του συσχετισμού δύναμης.

-- Πολιτική, ιδεολογική, οργανωτική ισχυροποίηση του ΚΚΕ, ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ και των άλλων αγωνιστικών συσπειρώσεων, δυνατό νεολαιίστικο κίνημα.

Κι αυτά χτίζονται μέσα στην καθημερινή πάλη, έχοντας κατά νου ότι αυτά τα σημαντικά βήματα είναι προϋποθέσεις για το κτίσιμο του Αντιμονοπωλιακού, Αντιιμπεριαλιστικού, Δημοκρατικού Μετώπου Πάλης που είναι εργαλείο για τη λαϊκή εξουσία. Το Μέτωπο θα παλεύει για κάθε πρόβλημα και θα διεκδικεί την εξουσία έχοντας συναίσθηση ότι η επίλυση αυτού του προβλήματος είναι ο καθοριστικός παράγοντας για να κινηθούν οι εξελίξεις προς όφελος του λαού.

Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης προϋποθέτει την ενεργητική συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων, τον κοινωνικο-εργατικό έλεγχο, την ανάπτυξη της δημοκρατίας στους εργασιακούς χώρους, κατέληξε ο Γ. Μαρίνος.