Με τη μεγαλύτερη αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση των τελευταίων χρόνων, στη Θεσσαλονίκη, χιλιάδες λαού με τη μαχητική και μαζική συμμετοχή της νεολαίας, τίμησαν τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου και έδειξαν ότι ζει στους αγώνες για μόρφωση, δουλειά, ζωή, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Εργαζόμενοι, νέοι, φοιτητές και μαθητές άρχισαν να συγκεντρώνονται μετά τις 5 το απόγευμα έξω από το Πολυτεχνείο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πήραν τη θέση τους συγκροτημένα πίσω από τα πανό των φοιτητικών συλλόγων, των εργατικών σωματείων και των άλλων φορέων του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Λίγο πριν ξεκινήσει η διαδήλωση, αντιπροσωπεία στρατευμένων, φωνάζοντας το σύνθημα «Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά» κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο που βρίσκεται στον χώρο του Πολυτεχνείου.

Τα μπλοκ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ξεχώρισαν για τη μαζικότητα και τη δυναμική τους. Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες μετέφεραν το κάλεσμα ξεσηκωμού με τα συνθήματα «Στο Πολυτεχνείο μίλησε ο λαός - ανίκητος δεν είναι ο ιμπεριαλισμός», «Δεν θα επιλέξουμε στρατόπεδο ληστών, μόνη μας ελπίδα η πάλη των λαών» και έδειχναν τον δρόμο που πρέπει να διαλέξει ο λαός με το σύνθημα «ΚΚΕ δυνατό, η ελπίδα είναι εδώ».

Με το σύνθημα «Το Πολυτεχνείο δεν ήταν γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη λαϊκή» να δονεί την ατμόσφαιρα, ξεκίνησε η μεγάλη πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Στην κεφαλή της πορείας στάθηκαν οι αντιδικτατορικοί αγωνιστές, πίσω από τα πανό του ΣΦΕΑ 1967 - 1974. Ακολουθούσαν οι πανεπιστημιακοί (διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό) και οι φοιτητικοί σύλλογοι με το μεγάλο και μαχητικό μπλοκ και το πανό τους να δηλώνει ότι «Στο δρόμο ο λαός γράφει Ιστορία». Ιδιαίτερα μαζικό ήταν και το μπλοκ της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών που πορεύονταν με οδηγό ότι «Το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα» και απαιτούσαν «Λεφτά για την Παιδεία». Ολο ζωντάνια ήταν και το μπλοκ των φίλων του «κόκκινου Αερόστατου», με πρωταγωνιστές τα παιδιά.

Πολύ μαζικό ήταν το μπλοκ του ΠΑΜΕ και των εργατικών σωματείων, με το κεντρικό πανό να καλεί τον λαό σε «Οργάνωση και αγώνα - καμιά αναμονή. Η Ιστορία γράφεται με ανυπακοή». Εκεί συγκροτημένα έδωσαν το «παρών» εργαζόμενοι από δεκάδες χώρους και κλάδους δουλειάς, συνεχίζοντας στον ρυθμό της μεγάλης απεργίας, αποφασισμένοι να κλιμακώσουν τον αγώνα τους.

Μαζικά και μαχητικά συμμετείχαν οι Σύλλογοι και οι Ομάδες Γυναικών (μέλη της ΟΓΕ) διαδηλώνοντας «Καμία ανοχή στη σύγχρονη εξαθλίωση - παλεύουμε για τη ζωή που μας αξίζει». Αλλά και της ΕΔΥΕΘ και της Επιτροπής ενάντια στην Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις.

Οι χιλιάδες διαδηλωτές πορεύτηκαν στους δρόμους της πόλης και έκαναν ξεκάθαρο ότι δεν θα επιτρέψουν τη μετατροπή της πόλης σε ορμητήριο των δολοφονικών σχεδιασμών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, βροντοφωνάζοντας «Η Θεσσαλονίκη λιμάνι των λαών, όχι ορμητήριο των ιμπεριαλιστών» και «Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών».

Συγκλονιστικά ήταν τα όσα διαδραματίστηκαν όταν η αντιιμπεριαλιστική πορεία έφτασε έξω από το αμερικάνικο προξενείο. Η ατμόσφαιρα δονήθηκε με το σύνθημα «Αυτοί σκοτώσαν Λαμπράκη - Μπελογιάννη, φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», αλλά και «Εξω το ΝΑΤΟ, να φύγουνε οι βάσεις, καμιά συμμετοχή στις επεμβάσεις».

Στη συνέχεια, κρατώντας πυρσούς, οι φοιτητές τραγούδησαν από την ντουντούκα το «Ακορντεόν». Οι στίχοι περνούσαν από στόμα σε στόμα και το χειροκρότημα επιβεβαίωνε την απόφαση που εκφράστηκε μελωδικά και ξεκάθαρα πως «δεν θα περάσει ο φασισμός». Μια στιγμή που έστειλε το μήνυμα αισιοδοξίας και αγωνιστικής ανάτασης και με τους στίχους του Γ. Ρίτσου πως «τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας».

Πριν αποχωρήσουν από το προξενείο, οι διαδηλωτές έγραψαν στην είσοδό του «Εξω οι ΗΠΑ - Εξω το ΝΑΤΟ. Το Πολυτεχνείο ζει», ξεκαθαρίζοντας ότι οι ιμπεριαλιστές είναι ανεπιθύμητοι στην πόλη.

Η πορεία ολοκληρώθηκε στο Αγαλμα Βενιζέλου, όπου ανανέωσαν το αγωνιστικό τους ραντεβού στις μικρές και μεγάλες μάχες που ακολουθούν ενάντια στον πόλεμο, στην ακρίβεια, στον αυταρχισμό, στον αγώνα για την ανατροπή.

Με τη μαζική παρουσία λαού και νεολαίας πραγματοποιήθηκε χτες το μεσημέρι η κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Πολυτεχνείου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Τα συνθήματα «Ενας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» αλλά και «Αγώνας, γνώση, τόλμη και αντοχή, εμπρός για ΚΝΕ γερή και μαζική» ακούστηκαν δυνατά την ώρα που κατέθεταν στεφάνι εκ μέρους του ΚΚΕ ο βουλευτής Γιάννης Δελής και εκ μέρους της ΚΝΕ ο Γιάννης Βασιλειάδης, μέλος του ΚΣ.

Η κατάθεση ξεκίνησε με στεφάνι από τους εκπροσώπους του ΣΦΕΑ 1967 - 1974, τους αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα. Ξεχωριστή στιγμή ήταν η ώρα που στεφάνι κατέθεσαν οι εκπρόσωποι της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, αλλά και του ΠΑΜΕ και του Σωματείου Εργαζομένων στην επιχείρηση «Μαλαματίνα» με κυρίαρχο το σύνθημα «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».

Στεφάνια κατέθεσαν επίσης δεκάδες εργατικά σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι, η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών, εκπρόσωποι φορέων όπως η ΕΔΥΕΘ, η ΟΓΕ, η Ομοσπονδία Γονέων, κ.ά.

Σε δήλωσή του ο Γιάννης Δελής σημείωσε: «Η μνήμη του Πολυτεχνείου παραμένει και σήμερα καυτή και ολοζώντανη.

Μας διδάσκει ότι κόντρα σε αυτόκλητους σωτήρες και σε μια λογική αναμονής, ο μαζικός και ανυποχώρητος λαϊκός αγώνας μπορεί να ανατρέψει ακόμα και τους πιο αρνητικούς συσχετισμούς, όπως έγινε το 1973. Οι αγώνες του Πολυτεχνείου παραμένουν και σήμερα ζωντανοί και συνεχίζουν μέσα στους αγώνες του λαού μας και της νεολαίας για μια καλύτερη ζωή».

Ο Γιάννης Βασιλειάδης τόνισε: «49 χρόνια μετά η εξέγερση του Πολυτεχνείου συνεχίζει να εμπνέει, να παραμένει ζωντανή, να φλογίζει τις καρδιές της νεολαίας, των εργαζομένων. Τα συνθήματα και τα αιτήματα του Πολυτεχνείου "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία" και "Εξω οι ΗΠΑ - Εξω το ΝΑΤΟ" ζουν και παραμένουν ανεκπλήρωτα στο σήμερα. Τιμάμε τους αγωνιστές, τιμάμε όλους αυτούς οι οποίοι έδωσαν τη ζωή τους, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν για μια καλύτερη ζωή, ενάντια στη δικτατορία των μονοπωλίων, για να μπορέσουν να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για τον λαό και τη νεολαία στη χώρα μας.

Συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στη δικτατορία των μονοπωλίων, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».