Τα δύο αυτά ερωτήματα, που αντικειμενικά έρχονται και ξαναέρχονται, επιβεβαιώνουν την επιλογή του συγκεκριμένου θέματος προς συζήτηση στο 10ο Συνέδριο της ΚΝΕ.

Πώς η ΚΝΕ θα γίνει πιο ικανή στην προσέλκυση της νεολαίας στην πάλη για το σοσιαλισμό; Ποιοι παράγοντες μπορούν να συμβάλουν στην ισχυροποίηση της Οργάνωσής μας, προκειμένου να αντεπεξέρχεται σε αυτό το καθήκον; Σε ποια βάση χρειάζεται να προετοιμάζουμε την ΚΝΕ για να συμβάλει στο πλευρό του ΚΚΕ κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, σήμερα και ακόμη περισσότερο, αύριο;

Αυτά είναι τα ζητήματα που βάζουμε στο επίκεντρο της συζήτησης και στα οποία θέλουμε να γίνουμε ικανότεροι. Να ωριμάσουμε δηλαδή περισσότερο, να αυξήσουμε την αντοχή μας και την αποτελεσματικότητά μας, στην αναζωογόνηση του οράματος του σοσιαλισμού - κομμουνισμού στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης.

Μόνο που μέλλον, ερήμην της ανθρώπινης θέλησης και δράσης, δε γίνεται. Οι καπιταλιστές αξιοποιούν τη λειψή κοινωνική πείρα, την έλλειψη βιωμάτων από τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε, και επιδιώκουν από τις πιο μικρές ηλικίες να δηλητηριάσουν τη συνείδηση των νέων των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, κερδίζοντας για λογαριασμό τους τη διαιώνιση του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματός τους. Εδώ ακριβώς εντάσσεται η έξαρση του αντικομμουνισμού που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα, στην ΕΕ και στη χώρα μας, που στοχεύει στη συκοφάντηση του σοσιαλισμού και της κομμουνιστικής πρακτικής, στην εξίσωσή του με το φασισμό, στην εμφάνισή του ως ουτοπίας κ.τ.λ. Επιδιώκουν να κρύψουν έτσι τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, εμφανίζουν την ταξική πολιτική τους, όπως σήμερα με αφορμή την κρίση, ως αναγκαία και απαραίτητη. Παράλληλα, η προβολή της αστικής ψευτοδημοκρατίας, της κοινωνικής συναίνεσης, του ακομμάτιστου, του «ο καθένας για την πάρτη του», είναι χαρακτηριστικά της προσπάθειας που γίνεται να μη διαμορφώσουν οι νέοι και αυριανοί εργαζόμενοι, ταξική συνείδηση, να μην κατανοήσουν την ανάγκη ρήξης, ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων και εγκαθίδρυσης, με επαναστατικό τρόπο, της εξουσίας της εργατικής τάξης. Είναι υπόθεση και της ΚΝΕ, στο πλευρό του Κόμματός μας, να συμβάλει στην πολιτικοποίηση της συνείδησης, να ανοίξει δρόμους για τη συγκέντρωση δυνάμεων στην πάλη για το σοσιαλισμό.

Η αναβάθμιση της εσωτερικής ζωής της ΚΝΕ μπορεί να δώσει ώθηση. Σε ποια κατεύθυνση; Πρώτα από όλα στη γνώση των επεξεργασιών του Κόμματος για τις αιτίες των ανατροπών, στην αφομοίωση της προγραμματικής του αντίληψης για το σοσιαλισμό που μπορεί να οικοδομηθεί στην Ελλάδα και, τέλος, στη βελτίωση της καθημερινής μας δράσης, ώστε να προωθείται αποτελεσματικά αυτή η στρατηγική. Η δίψα που υπάρχει από τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ να μάθουν για το σοσιαλισμό, αυξάνει τις απαιτήσεις από το στελεχικό δυναμικό μας. Πόσο μάλλον, όταν ήδη, έστω και αποσπασματικά, αποδεικνύεται ότι αυτός είναι ο βασικός όρος για τη μαχητικοποίηση μελών και οπαδών. Αυτή η γνώση θα δώσει δύναμη στα μέλη μας να αντεπεξέρχονται στα καθημερινά τους καθήκοντα, θα τους προσδώσει την αυτοπεποίθηση και τη μαχητικότητα που απαιτείται, προκειμένου να επιδρούν με την πολιτική και την ιδεολογία μας ενάντια στην αστική ιδεολογία, την επίδραση του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού. Σήμερα, αυτό το καθήκον έχει αποκτήσει προτεραιότητα.

Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Είναι δουλειά επιτακτική για το σήμερα, καθήκον που θα συμβάλει προοπτικά στη βασική αποστολή που έχουμε. Γι' αυτό σήμερα χρειάζεται να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις, βελτιώνοντας αποφασιστικά τη λειτουργία των οργάνων και των Οργανώσεων Βάσης, ώστε να επιδρούμε αποφασιστικά στη διαμόρφωση νέων επαναστατών, με ανεβασμένο ιδεολογικοπολιτικό κριτήριο, που οι ίδιοι πρώτα από όλα στην οργανωμένη τους ζωή δε θα λυγίζουν, δε θα υποτάσσονται στις σύνθετες συνθήκες πάλης, που θα οξυνθούν, που θα μπορούν να καθοδηγούν και να οργανώνουν την πάλη σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, τελικά αντικαπιταλιστική, κόντρα στην εξουσία των μονοπωλίων. Τέτοια παραδείγματα πρωτοπόρων συντρόφων έχουμε σήμερα, όπως π.χ. οι δεκάδες απολυμένοι σύντροφοί μας που δίνουν μέσα στους χώρους δουλειάς σκληρή μάχη με την εργοδοσία. Η πιο αποφασιστική διαμόρφωση και διαπαιδαγώγηση τέτοιων δυνάμεων θα ενισχύσει ακόμα περισσότερο τα επαναστατικά χαρακτηριστικά της ΚΝΕ, της νεολαίας δηλαδή του ΚΚΕ, θα ανοίξει δρόμους και για οικοδόμηση σε χώρους που σήμερα έχουμε περιορισμένες δυνάμεις (βιομηχανικές ζώνες, ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ, νυχτερινά, ΟΑΕΔ) και που προετοιμάζεται ο πυρήνας της αυριανής εργατικής τάξης. Για να επιτυγχάνεται, όμως, αυτός ο στόχος, υπάρχει ένας ακόμα όρος.

Δεν μπορεί σήμερα να ανοίξει ο δρόμος για τον απεγκλωβισμό δυνάμεων και κέρδισμά τους στην πάλη για το σοσιαλισμό αν δεν ηττηθούν ο ρεφορμισμός και ο οπορτουνισμός, τόσο με ιδεολογικούς όσο και με οργανωτικούς όρους. Ο ρόλος τους δεν είναι απλά επιζήμιος γιατί δε συμβάλλουν στη ριζοσπαστικοποίηση δυνάμεων. Είναι κυριολεκτικά δούρειος ίππος που, χαϊδεύοντας ιδιαίτερα τα αυτιά της νεολαίας, βολεύοντάς την στο μικρότερο κακό ή και αποπροσανατολίζοντάς την από την αιτία των προβλημάτων της, την οδηγούν τελικά στην ηττοπάθεια, την κάνουν ενεργό συμμέτοχο στην αστική ιδεολογία και στρατηγική.

Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα των τελευταίων χρόνων των φοιτητικών κινητοποιήσεων για το νόμο - πλαίσιο, των αντίστοιχων μαθητικών για τη δολοφονία του νεαρού μαθητή. Οι δυνάμεις ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - ψευτοαριστεριστών - αναρχικών ομάδων ανέλαβαν εργολαβικά την απομόνωση των δυνάμεων της ΚΝΕ, καλλιέργησαν αυταπάτες ότι μπορεί να έρθει η νίκη με την «πτώση ενός υπουργού» ή με την αποπομπή της κυβέρνησης των δολοφόνων. Την ίδια ώρα που οδηγούσαν την όποια δικαιολογημένη δυσαρέσκεια και αγανάκτηση σε ανώδυνα μονοπάτια, έδωσαν χρόνο στη σοσιαλδημοκρατία να ρετουσάρει την ξεφτισμένη αίγλη της από τα 11 χρόνια διακυβέρνησης, ρίχνοντας τελικά στην αγκαλιά της ένα μεγάλο κομμάτι νεολαίας όπως φάνηκε και στις πρόσφατες εκλογές, ενσωματώνοντας, τελικά, αυτές τις κινητοποιήσεις. Αντίθετα, όπου το μέτωπό μας ήταν σταθερό, συμβάλαμε στον απεγκλωβισμό δυνάμεων.

Τα φτιασιδώματα του συστήματος που υπόσχονται ότι μπορεί τελικά ο καπιταλισμός να εξανθρωπίζεται, να γίνεται καλύτερος, όχι μόνο δεν ευσταθούν αλλά στο βαθμό που υιοθετούνται καταφέρνουν και διαβρώνουν, ενσωματώνουν ακόμα και υγιείς δυνάμεις. Ανεξάρτητα, λοιπόν, από την αποδοχή που μπορεί να συναντούν οι θέσεις τους - άλλωστε προωθούνται από όλους τους μηχανισμούς της αστικής τάξης - χρειάζεται με υπομονή και αποφασιστικότητα να αποκαλύπτουμε το ρόλο τους, να υπάρχει πλήρης διαχωρισμός και στο κίνημα. Η αμετακίνητη αποφασιστική στάση, το ιδεολογικοπολιτικό μέτωπο σε αυτές τις δυνάμεις και στη λογική τους, χρειάζεται να δυναμώσει. Είναι απαίτηση να διαπαιδαγωγήσουμε την ΚΝΕ να αντεπεξέρχεται σε αυτό το καθήκον, να αυξάνει την αποτελεσματικότητά της. Αυτό θα είναι ένα ισχυρό όπλο στη συσπείρωση νέων εργαζομένων στις γραμμές των ταξικών σωματείων, του ΠΑΜΕ, στη συσπείρωση στα Συντονιστικά των μαθητών και στο Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών. Ετσι, κάτω από τη δική μας αποφασιστική ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση θα αποκτούν πολιτική πείρα, θα διαμορφώνονται προϋποθέσεις, για να κερδίζονται περισσότεροι νέοι στην πάλη για το σοσιαλισμό.

Εχουμε δώσει μάχες όλο το προηγούμενο διάστημα. Η σίγουρη στήριξη και καθοδηγητική φροντίδα του Κόμματός μας, οι Αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου του για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό και της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για τη νεολαία είναι για τις δυνάμεις της ΚΝΕ πυξίδα στο καθήκον που έχουμε να ισχυροποιήσουμε την Οργάνωσή μας. Αναμφίβολα, μπορούμε να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις και να τα καταφέρουμε.