Είναι αποπροσανατολιστική για το λαό κάθε συζήτηση που επιχειρεί να μετατοπίσει το ζήτημα, αποδίδοντάς το στις χαλαρές ή ανύπαρκτες ηθικές αρχές κι αναστολές ορισμένων πολιτικών παραγόντων. Τα σκάνδαλα είναι σύμφυτα του καπιταλιστικού συστήματος. Η εξαγορά, ο χρηματισμός είναι μέσα που ουδέποτε απεμπόλησε το μεγάλο κεφάλαιο προκειμένου να προωθήσει και να διεκπεραιώσει υποθέσεις του, να ανταμείψει υπηρεσίες που του προσφέρουν κόμματα και στελέχη τα οποία υπηρετούν με την πολιτική τους τα συμφέροντά του.

Και όποτε κάποιο τέτοιο κρούσμα έρχεται στην επιφάνεια, αυτό οφείλεται στην όξυνση στη δοσμένη χρονική στιγμή των ανταγωνισμών ανάμεσα στα ίδια τα κόμματα που εκπροσωπούν την πλουτοκρατία, σε μερίδες του κεφαλαίου στη χώρα, σε όξυνση αντιθέσεων και ανταγωνισμών για την κατάκτηση μεριδίων της αγοράς, ακόμα και όξυνση του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Η υπόθεση «Ζήμενς» άλλωστε αντανακλά αμερικανογερμανικό πόλεμο συμφερόντων.

Ολα αυτά βέβαια καθόλου δε σημαίνουν ότι ο λαός πρέπει να παρακολουθεί αδιάφορα το χορό, πάνω και κάτω απ' το τραπέζι, των εκατομμυρίων. Ισα ίσα, χρειάζεται ανοιχτό μέτωπο στη διαφθορά και στη διαπλοκή ώστε να μην απλωθούν σε όλη την κοινωνία. Ομως, κατανοώντας το έδαφος πάνω στο οποίο τέτοια φαινόμενα «ανθίζουν» μπορεί από καλύτερες θέσεις να τα αντιπαλέψει, αναπτύσσοντας και τα απαραίτητα «αντισώματα» απέναντι στη σήψη του καπιταλισμού.

Πολύ περισσότερο η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να επαγρυπνούν και μπροστά στο ενδεχόμενο η υπόθεση αυτή να αξιοποιηθεί για την από καιρό επιδιωκόμενη αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος. Περισσότερα απ' αυτά που χωρίζουν τα μονοπώλια είναι αυτά που τα ενώνουν. Θα φροντίσουν οι όποιες αποκαλύψεις να είναι τόσες και τέτοιες που να μη θέσουν σε κίνδυνο τη γενικότερη οικονομική - πολιτική τους εξουσία. Θα πάρουν μέτρα χειραγώγησης της λαϊκής οργής και δυσαρέσκειας και αντιμετώπισης της απαξίωσης του πολιτικού τους συστήματος, η οποία μπορεί να συμβάλει στην παραπέρα ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων, στην ανάπτυξη κοινωνικοπολιτικών αγώνων.

Ολ' αυτά αναδεικνύει το ΚΚΕ μέσα από μια υπόθεση που βρίσκεται στο προσκήνιο με πολλαπλούς αντιλαϊκούς στόχους, αναδεικνύοντας την ανάγκη παρέμβασης του λαϊκού παράγοντα σε όφελός του. Ο λαός δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα μιας πιθανής παρουσίασης ενός δήθεν ανανεωμένου πολιτικού συστήματος. Καμιά αλλαγή σε όφελός του δε θα έρθει από τα πάνω, από τους επιχειρηματικούς ομίλους και τις πολιτικές ηγεσίες που υπηρετούν το κεφάλαιο. Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται ανατροπή και αυτό μπορεί να γίνει μόνο από τον οργανωμένο λαό που αγωνίζεται με προοπτική.

Η ίδια του η πείρα δείχνει ότι δυνατότητα ουσιαστικής και πραγματικής κάθαρσης των κομμάτων εξουσίας δεν υπάρχει. Ακόμα κι αν καταλήξουν σε κάποια μέτρα αυτά θα είναι ασπιρίνες για μια ανίατη νόσο. Στόχο θα έχουν να καθησυχάσουν το λαό, ο οποίος πρέπει να είναι έτοιμος να αντιδράσει και στην περίπτωση που στο όνομα της «κάθαρσης» επιχειρηθεί η λήψη αντιδραστικών μέτρων, καθώς ήδη συζητιούνται μέτρα περαιτέρω ελέγχου των οικονομικών των κομμάτων, σε κατεύθυνση όμως που θα χτυπήσει κόμματα μη αρεστά στο σύστημα, που το αντιπαλεύουν, όπως το ΚΚΕ. Οσο υπάρχουν οι διάφορες «Ζήμενς» θα υπάρχουν μίζες, διαφθορά, διαπλοκή. Θα υπάρχουν και πολιτικοί και άλλα πρόσωπα που θα λαδώνονται.

Ακριβώς στην καρδιά του προβλήματος πρέπει να στοχεύσει η λαϊκή πάλη. Στο οικονομικο-πολιτικό σύστημα, του οποίου η ύπαρξη και μόνο συνιστά το μεγαλύτερο σκάνδαλο. Αυτό το σκάνδαλο της εντεινόμενης εκμετάλλευσης, της ασύλληπτης φτώχειας, ανέχειας, εξαθλίωσης όπου βυθίζονται ολοένα και περισσότεροι για να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια ολοένα και λιγότερων, πρέπει όχι απλά να αγανακτεί το λαό αλλά να τον προτρέπει και να τον ενεργοποιεί σε αποφασιστική πάλη εναντίον αυτού του συστήματος.

Το ζήτημα δεν είναι να αλλάξει ο οδηγός του λεωφορείου, αλλά να αλλάξει αυτό πορεία προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Αλλαγή πορείας μπορεί να επιβάλει ο οργανωμένος, αποφασισμένος λαός, μια ισχυρή λαϊκή συμμαχία που θα διεκδικήσει και θα οικοδομήσει τη λαϊκή εξουσία. Τότε και μόνο τότε ο λαός θα διαφεντεύει την τύχη του, θα απολαμβάνει ο ίδιος τους κόπους του ιδρώτα του, θα είναι αυτός που θα ελέγχει. Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα στο πλευρό του Κόμματός τους, του ΚΚΕ, εγκαταλείποντας μαζικά τους «καθαρόαιμους» εκφραστές της άρχουσας τάξης, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα αριστερά και δεξιά υποστυλώματά της, μπορούν να στείλουν αυτό το σάπιο σύστημα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Εκεί όπου πραγματικά ανήκει. Μπορούν και πρέπει να γίνουν οι οικοδόμοι ενός νέου κόσμου.