Εργασιακά και Συλλογικές Συμβάσεις στην αιχμή των διεκδικήσεων που προβάλλει το ταξικό κίνημα
Σε άλλες περιπτώσεις, η προσφυγή στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) καταλήγει σε διαιτητικές αποφάσεις με ισχύ σύμβασης, που ενσωματώνουν το σύνολο των εργοδοτικών απαιτήσεων, δένοντας χειροπόδαρα τους εργαζόμενους. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, βέβαια, η εργοδοσία ακολουθεί παρελκυστική τακτική και δεν προσέρχεται καν για διαπραγματεύσεις, αφού κάνει μια χαρά τη δουλειά της με τις ατομικές συμβάσεις, ή με επιχειρησιακές που υπογράφει με τις ενώσεις προσώπων. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός αφήνει τη σφραγίδα του και σ' αυτό το τόσο κρίσιμο για τους εργαζόμενους μέτωπο.
Από αυτήν τη σκοπιά, η πρωτοβουλία που πήραν Ομοσπονδίες και Σωματεία της Αττικής να καλέσουν αύριο, Δευτέρα, στις 12 μ. σε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εργασίας, για τα Εργασιακά και τις Συλλογικές Συμβάσεις έχει μεγάλη σημασία και δίνει το στίγμα της αγωνιστικής απάντησης που χρειάζεται να δοθεί από το κίνημα. Την πρωτοβουλία πήραν οι Ομοσπονδίες Οικοδόμων, Γάλακτος - Τροφίμων και Ποτών, Φαρμάκου, Τύπου - Χάρτου, Λογιστών και τα Συνδικάτα Οικοδόμων και Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) και η ανταπόκριση από σωματεία, Επιτροπές Αγώνα και συνταξιουχικές Ομοσπονδίες είναι ήδη μεγάλη.
Η μάχη των Συμβάσεων δεν μπορεί να περιορίζεται στη διαπραγμάτευση της διοίκησης της Ομοσπονδίας ενός κλάδου με τις εργοδοτικές ενώσεις, όποτε κι αν αυτές αποφασίσουν να προσέλθουν. Η διεκδίκηση ικανοποιητικών Συμβάσεων, με πλαίσιο ανάκτησης των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, πρέπει να γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων, μέσα από συλλογικές διαδικασίες στο σχεδιασμό και την οργάνωση της πάλης, σε κοινό βηματισμό με τους εργαζόμενους άλλων κλάδων και συνολικά την εργατική τάξη.
Αυτόν τον προσανατολισμό υπηρετούν το πρόγραμμα δράσης των ταξικών δυνάμεων και η αυριανή κινητοποίηση. Οπως σημειώνουν στο κάλεσμά τους τα σωματεία που πήραν την πρωτοβουλία, «η κατάσταση στους χώρους δουλειάς έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο σφαγείο για τα δικαιώματα, τις κατακτήσεις και τις ανάγκες των εργαζομένων. Η μεγαλοεργοδοσία, αξιοποιώντας όλο το νομοθετικό οπλοστάσιο που της έχουν εξασφαλίσει η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, τσακίζει μισθούς, μεροκάματα, ασφάλιση και εργασιακές σχέσεις.
Εχουμε καθήκον, απέναντι στις οικογένειές μας και τα παιδιά μας, να οργανώσουμε την πάλη ενάντια στην αντεργατική πολιτική και την εξουσία του κεφαλαίου. Να δυναμώσουμε τον ενιαίο αγώνα για να μην περάσουν τα αντεργατικά σχέδια που οδηγούν το συνδικαλιστικό κίνημα και τους αγώνες στο "γύψο". Να οργανώσουμε την αντίσταση μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο. Να διεκδικήσουμε καλύτερα μεροκάματα και μισθούς, που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των οικογενειών μας».
Οι εξελίξεις στο Ασφαλιστικό και στα Εργασιακά κάνουν ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη να είναι μαζική και αποφασιστική η απάντηση που θα δώσει σε κυβέρνηση και εργοδοσία η αυριανή κινητοποίηση. Η γενικευμένη σφαγή των χαμηλοσυνταξιούχων με το ΕΚΑΣ, των μερισματούχων του Δημοσίου, των χιλιάδων συνταξιούχων που αύριο θα πάρουν πετσοκομμένες τις επικουρικές συντάξεις τους, δεν μπορεί και δεν πρέπει να περάσει έτσι. Οπως δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη η προσπάθεια της κυβέρνησης να αποπροσανατολίσει σε σχέση με τις προθέσεις στα Εργασιακά, την ώρα που ετοιμάζει γενικευμένες ανατροπές σε συλλογικές διαπραγματεύσεις, ομαδικές απολύσεις και συνδικαλιστικό νόμο.
Θυμίζουμε ότι σε ανακοίνωση - κάλεσμα που κυκλοφορεί πλατιά στους χώρους δουλειάς, το ΠΑΜΕ κωδικοποιεί ως εξής τις ανατροπές που σχεδιάζει η κυβέρνηση στα Εργασιακά: Κατάργηση 13ου και 14ου μισθού. Νέα μείωση του κατώτατου μισθού από 1/1/2017 (κάτω από τα 586 ευρώ που ισχύει σήμερα για τους άνω των 25 ετών και κάτω από τα 510 ευρώ για τους έως 25 ετών). Νομοθετημένο από την κυβέρνηση κατώτατο μισθό κατ' έτος, χωρίς Συλλογική Σύμβαση. Κατάργηση όλων των προσαυξήσεων - επιδομάτων, τριετιών και κατάργηση της μετενέργειας, γενικά των Συλλογικών Συμβάσεων. Αμετάβλητο μισθό για όλο τον εργασιακό βίο.
Επίσης, μείωση του κόστους των υπερωριών, της απασχόλησης το Σαββατοκύριακο, αλλά και ελαστικοποίηση του πλαισίου διευθέτησης του χρόνου εργασίας (αυξομείωση ωραρίου), με ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος. Πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Γενικευμένη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις με επέκταση όλων των «νέων» μορφών φτηνής και απροστάτευτης μικροεργασίας. Χτύπημα στη συνδικαλιστική δράση, στο δικαίωμα στην απεργία.
Στην αυριανή κινητοποίηση καλούνται και συμμετάσχουν εργαζόμενοι και σωματεία από χώρους και κλάδους όπου τα προβλήματα των απολύσεων και της απληρωσιάς χτυπάνε κόκκινο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής και επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου, που θα πάρουν μέρος στην κινητοποίηση με στάση εργασίας (10 π.μ. - 4.30 μ.μ.). Πρόκειται για δέκα σωματεία από τα ξενοδοχεία «Athens Ledra», «Metropolitan», «Intercontinental», «Royal Olympic», «Novotel», «S.G. Lycabetus», «Zafolia», «Crowne Plaza», «Stanley» και «Grand Resort Lagonisi».
Τα σωματεία καλούν σε συγκέντρωση στις 10.30 π.μ., στο ξενοδοχείο «Athens Ledra», προκειμένου να ξεκινήσουν από εκεί πορεία, η οποία θα καταλήξει στο υπουργείο Εργασίας. Στη διαδρομή, ενδιάμεσοι σταθμοί της κινητοποίησης θα γίνουν τα γραφεία του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) και το υπουργείο Τουρισμού.
Οι εξελίξεις στα σούπερ μάρκετ «Μαρινόπουλος» δεν είναι ξαφνικό «βότσαλο στη λίμνη». Μπορεί να αποτελεί την πιο μεγάλη έκρηξη στον κλάδο, αλλά είναι συνέχεια ενός συνεχώς εντεινόμενου πολέμου ντόπιων και ξένων καπιταλιστών για την εξασφάλιση της μεγαλύτερης κερδοφορίας και πιο ανταγωνιστικής θέσης. Οι εξελίξεις σε «Βερόπουλο», «Καρυπίδη», «Ηλεκτρονική» κ.λπ. το επιβεβαιώνουν. Η διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου συνεχίζεται και εν μέσω κρίσης γίνεται ταχύτερη και πιο αδυσώπητη, ιδιαίτερα για εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα.
Ομως, η αλήθεια είναι άλλη. Ο «Μαρινόπουλος» έχει τις ίδιες κι ακόμα χειρότερες συνθήκες εργασίας και μισθούς για τους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ, την ίδια στιγμή που είχε τις ίδιες ληστρικές τιμές στα προϊόντα, συνεχώς αυξανόμενες, αν όχι και πιο μεγάλες από τους ανταγωνιστές του. Η συμπεριφορά του αστικού κράτους - όποιος και να το διαχειρίστηκε (φιλελεύθεροι νεοδημοκράτες, σοσιαλδημοκράτες ΠΑΣΟΚοι, σοσιαλδημοκράτες ΣΥΡΙΖΑίοι κ.λπ.) - ήταν προκλητική, με δάνεια, φοροαπαλλαγές, στήριξη κάθε αντεργατικής ενέργειας (π.χ. μειώσεις μισθών, εκατοντάδες απολύσεις κ.ά.).
Οι εργαζόμενοι στη μεγάλη τους πλειοψηφία (το γιατί δεν είναι του παρόντος) δεν ήταν στο Συνδικάτο τους, δε συμμετείχαν στους αγώνες (εκτός από μερικές δεκάδες), για να έχει μην δήθεν κόστος ο «Μαρινόπουλος» από αυτούς. Η πλειοψηφία της Διοίκησης του Σωματείου, ιδιαίτερα την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, ήταν αναφανδόν ταγμένη με τις επιλογές της εργοδοσίας.
Το πρώτο βασικό συμπέρασμα: Τις επιχειρήσεις τις κλείνει και τις ανοίγει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός. Αυτός θα καθορίσει και το τι τελικά θα γίνει με τα σούπερ μάρκετ «Μαρινόπουλος» και ποιο σχέδιο θα επικρατήσει. Αυτή η διαρκής στον καπιταλισμό διαδικασία έχει πάντα τα ίδια θύματα, τους εργαζόμενους, τους λαϊκούς καταναλωτές, τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς προμηθευτές αυτών των επιχειρήσεων. Ο όμιλος του «Μαρινόπουλου» δε θα χρεοκοπήσει, το πιο πιθανό είναι τα κεφάλαια που «φυγαδεύτηκαν» από τα σούπερ μάρκετ να επενδυθούν αλλού ή να ενισχύσουν άλλες επενδύσεις του ομίλου και σε καμία περίπτωση δε θα χρεοκοπήσουν οι ιδιοκτήτες, οι μέτοχοι των σούπερ μάρκετ ή του ομίλου.
Το δεύτερο βασικό συμπέρασμα: Είναι παραμύθια όλα αυτά που καλλιεργούνται από εργοδότες καπιταλιστές, τα τσιράκια τους και τα φερέφωνά τους σε ΜΜΕ και άλλους δικούς τους «συνδικαλιστές», ότι αν τα έχεις καλά με τον εργοδότη θα τη γλιτώσεις, δεν θα σου μειωθεί ο μισθός, δεν θα απολυθείς κ.λπ. Οτι η υποταγή και η ταύτιση και συνεργασία με τον καπιταλιστή είναι η καλύτερη και πιο συμφέρουσα συνταγή για σένα, για τη διάσωση της επιχείρησης και της δουλειάς σου.
α) Ο «Μαρινόπουλος» και οι άλλοι καπιταλιστές να πληρώσουν την κρίση τους. Ούτε βήμα πίσω από τις κατακτήσεις, τα δικαιώματα, με πρώτο αυτό της εργασίας και τα κλεμμένα όλων των προηγούμενων χρόνων.
β) Αυτός ο τρόπος οργάνωσης της παραγωγής και του εμπορίου, δηλαδή ο βασισμένος στην καπιταλιστική ιδιοκτησία, έχει στο DNA του τα κλεισίματα των επιχειρήσεων, χωρίς καμία προστασία των εργαζομένων. Εχει ανάγκη την όσο γίνεται πιο φτηνή και πιο υποταγμένη εργατική δύναμη. Συνεπώς, ο μονόδρομος για τους εργαζόμενους συνολικά και τους εργαζόμενους στον «Μαρινόπουλο» είναι δυνατό ΚΚΕ, οργάνωση του λαού, λαϊκή κοινωνική συμμαχία, για να ανοίξει ο δρόμος για άλλη εξουσία και άλλο σχεδιασμό της παραγωγής και του εμπορίου, απαλλαγμένο από τα καπιταλιστικά παράσιτα.