Σάββατο μεσημέρι. Η νεανική παρέα είναι όλη παρούσα. Νέοι απ' όλες τις γωνιές της Ελλάδας έχουν ήδη φτάσει στην κατασκήνωση της Επανωμής, στο "κτήμα του Καραγκιόζη", έξω από τη Θεσσαλονίκη.

Χιλιάδες νέοι και νέες έφτασαν φορτωμένοι με αποσκευές και όχι μόνο. Εφτασαν στην κατασκήνωση της Επανωμής, γεμάτοι με τη δροσιά της νιότης τους, αλλά και τα όνειρα ζωής, έφτασαν στην κατασκήνωση και τη γέμισαν όνειρα, φωνές και τραγούδια. Ενα διήμερο ζωής, διασκέδασης αλλά και διαδήλωσης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς στόχους του ΝΑΤΟ, εξελίχθηκε εκεί με ταχύτητα κινηματογραφικής ταινίας.

Η κούραση και η ταλαιπωρία του ταξιδιού δεν τους άγγιξε ούτε ένα λεπτό. Ξεχύθηκαν γεμάτοι ζωντάνια σε όλους τους χώρους της κατασκήνωσης, εξερευνώντας με ζήλο κάθε γωνιά της. Ενα ποτήρι καφέ γέμισε τις "μπαταρίες" τους και οι σκηνές στήθηκαν εν ριπή οφθαλμού.

Βέβαια, υπήρχαν και αυτοί που στην κυριολεξία ξεχύθηκαν στην παραλία. Εκεί, που το μπλε της θάλασσας και το κόκκινο από τις σημαίες έγιναν ένα. Εκεί, που οι νέοι χάρηκαν την ομορφιά και ρούφηξαν τη ζωή ως το "μεδούλι" της. Η δραστηριότητα τους όμως δεν περιορίστηκε μόνο στα μακροβούτια και στις "κοκορομαχίες".

Σύνθημα της στιγμής, δίπλα στη θάλασσα έγινε το "πιάστε τα τσιφτετέλια, και αφήστε το άγχος". Οι κιθάρες, οι κόκκινες σημαίες, το γέλιο, οι φωνές και τα τραγούδια, η ζωντάνια και η αστείρευτη όρεξη ήταν τα όπλα τους. Πολεμούσαν με αυτά και μόνο γι' αυτά, διατρανώνοντας με όλη τους τη δύναμη το δικαίωμα στη ζωή.

Ολα τα έκαναν και έπρατταν σαν μια ενιαία ομάδα. Ολοι συμπεριφέρονταν σαν να γνωρίζονταν από παλιά. Αν και τα χιλιόμετρα που τους χωρίζουν είναι εκατοντάδες, αυτό δεν τους εμπόδισε και δεν ήταν τίποτα μπροστά στον κοινό σκοπό που έχουν, που τους ενώνει. Η Πάτρα, τα Γιάννενα, το Αγρίνιο, η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και όλες οι υπόλοιπες γωνιές της χώρας, μετατράπηκαν μέσα σε δύο μέρες σε μια απέραντη γειτονιά. Ενωμένοι όλοι μαζί πορεύονταν τον δρόμο της ελευθερίας, της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης, το δρόμο του δικού τους κόκκινου μέλλοντος.

Η κάθε στιγμή στη μικρή κοινωνία της κατασκήνωσης ήταν ζωντανή. Ο καύσωνας, η αποπνικτική ζέστη, το σμήνος από τα κουνούπια που τους ρουφούσαν το "αίμα" δεν τους άγγιξε καθόλου. Εψαχναν ανάσες δροσιάς που τους πρόσφεραν τα δέντρα για να στήσουν εκεί τις ομάδες τους. Πέρα από τα τραγούδια και τα γέλια, δεν έλειψαν και τα πηγαδάκια με τις συζητήσεις για τα προβλήματά τους, καταναλώνοντας ώρες ατελείωτες για το δρόμο και το μέλλον της Οργάνωσης, στήνοντας συγχρόνως τα σκαλοπάτια για την παραπέρα δράση τους.

Ούτε το μεσημέρι και η μεγάλη ζέστη κατάφερε να καταβάλει τη ζωντάνια των παιδιών που συνέχισαν να διασκεδάζουν, να τραγουδούν, να συζητούν και να διοργανώνουν παιχνίδια. Η ζωντάνια και το κέφι των νέων ανθρώπων "έσπασε" τη συνηθισμένη μεσημεριάτικη ησυχία της Επανωμής.

Η μουσική που πλανιόταν στους χώρους δεν ερχόταν από ραδιοφωνάκια και από τις κιθάρες των συντρόφων. Προερχόταν μέσα από την καρδιά και την ψυχή τους, όπου η αγάπη και η λαχτάρα για τη ζωή ανέβλυζε από κάθε κίνηση, από κάθε μουσική νότα, από κάθε κουβέντα.

Ο Γιάννης στο μπουζούκι, ο Αλκης στο μπαγλαμά, ο Δημήτρης στην κιθάρα και όλοι μαζί μια υπέροχη κομπανία που για περισσότερες από δυο ώρες "έκλεψε" τις καρδιές αρκετών παιδιών... Το ρεπερτόριο πλούσιο, ρεμπέτικα, αντάρτικα, τραγούδια του αγώνα αλλά και νεότερα ακούσματα τραγουδήθηκαν με πάθος από όλα τα παιδιά. Η μικρή μεσημεριανή υπαίθρια συναυλί, έκλεισε με την "τρίτη διεθνή" και την υπόσχεση των συντρόφων ότι το γλέντι θα συνεχιστεί και το βράδυ.

Λίγα μέτρα πιο κει, οι οργανώσεις της ΚΝΕ, με "μεταγραφές" από φίλους της Οργάνωσης, έδωσαν "μάχη" πάνω στο φιλέ. Δυνατές οι κόντρες στο βόλεϊ, πάντα όμως με το γέλιο και το πείραγμα να κυριαρχεί. Οι θεατές χειροκρότησαν τις προσπάθειες, και βέβαια δεν παρέλειψαν να κάνουν τη σχετική "καζούρα" στους χαμένους.

Ακριβώς δίπλα στο γήπεδο του βόλεϊ, ένα πιο βάναυσο "άθλημα", για τις πλάτες των παιχτών, τράβηξε το ενδιαφέρον των παιδιών. Η πατροπαράδοτη "μακριά γαϊδούρα" πρόσφερε "άφθονο" γέλιο τόσο στους "αθλητές" όσο και στους θεατές.

Λίγες μέρες μετά το τέλος του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου, και οι κνίτες με τους φίλους της Οργάνωσης προσπάθησαν να μιμηθούν τα αστέρια του ποδοσφαίρου. Φιλότιμη η προσπάθεια, αλλά η μεγάλη ζέστη και ο κακός αγωνιστικό χώρος δεν άφησαν περιθώρια για μεγάλες διακρίσεις...

Αργά το απόγευμα στο χώρο του εστιατορίου διοργανώθηκε μικρό τουρνουά σκάκι. Στήθηκαν δεκαέξι τραπέζια σκάκι και η μονομαχία πάνω στα μαυρόασπρα τετράγωνα άρχισε. Ο 13χρονος 5ος Παγκόσμιος Πρωταθλητής Δ. Μαστροβασίλης,αναμετρήθηκε με τους επίδοξους σκακιστές, καταφέρνοντας τελικά να τους κερδίσει όλους. Πάντως και το τάβλι είχε την τιμητική του στην Επανωμή, σε ποιο ανεπίσημο βέβαια επίπεδο και κυρίως μπροστά από τις σκηνές. Ο ήχος από τα ζάρια και τα πούλια ακούστηκε αρκετές φορές μέσα στην ημέρα.