Τα παραπάνω δραματικά στοιχεία αναφέρθηκαν χτες σε διαδοχικές συνεντεύξεις Τύπου διαφόρων φορέων με αφορμή τη σημερινή παγκόσμια μέρα κατά του ΕΪΤΖ.

Φορείς και άρρωστοι πήραν το λόγο στη διάρκεια των συνεντεύξεων και αποτύπωσαν σε όλα επίπεδα την «αδιαφορία της πολιτείας» - όπως αναφέρθηκε χαρακτηριστικά - που άμβλυνε τις πολιτικές πρόληψης και συσσώρευσε τα ασήκωτα προβλήματα για τους ασθενείς από τον ιό του ΕΪΤΖ, και ιδιαίτερα τους χρήστες ναρκωτικών.

Μέχρι σήμερα, με τη διάγνωση της μόλυνσης από τον ιό του ΕΪΤΖ, ο ασθενής εθεωρείτο ανάπηρος με αναπηρία 67% και άνω και έπαιρνε το επίδομα πρόνοιας των 694 ευρώ. Με το νέο ΕΚΠΥ, αλλά και μέσα από τη χρονοβόρο διαδικασία των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) δεν αναγράφεται πλέον, κατ' ελάχιστον, ποσοστό αναπηρίας 67%. Αναγράφεται συνήθως πολύ χαμηλότερο ποσοστό, με αποτέλεσμα οι άρρωστοι να χάνουν τα επιδόματα και τις άλλες πενιχρές παροχές. «Υπάρχει άνθρωπος που είναι 20 χρόνια οροθετικός και είναι 55 χρονών. Του έδωσαν ποσοστό αναπηρίας 50% και τον θεωρούν ικανό να βγει στην αγορά εργασίας να δουλέψει και να ζήσει...» έλεγε στο «Ρ» μέλος συλλόγου υποστήριξης των οροθετικών.

Εκείνοι που βρίσκονται στο έλεος του Θεού, είναι στην κυριολεξία, οι 1.000 ασθενείς με ΕΪΤΖ που βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας και χρειάζονται άμεση βοήθεια. «Υπάρχουν δυο ξενώνες για ασθενείς με ΕΪΤΖ, στα Καμίνια και στην Κολοκυνθού», έλεγε ασθενής. «Από εκεί και πέρα ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί μόνος του».

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν χτες, εμφανίζεται μεγάλη αύξηση κρουσμάτων ΕΪΤΖ κυρίως στους χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών (ΧΕΝ). Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ τα έτη 2008-2010 ο αριθμός των περιστατικών στους ΧΕΝ κυμαινόταν ετησίως μεταξύ 10-14, το 2011 δηλώθηκαν 206 περιστατικά, ενώ μέχρι τον Οκτώβρη του 2012, 487. Υπάρχει δηλαδή μια αύξηση της επίπτωσης 15 και 35 φορές για τα έτη 2011 και 2012 αντίστοιχα, η μεγαλύτερη σε όλη την Ευρώπη.

Το σύνολο των περιστατικών με ΕΪΤΖ που καταγράφηκε τους 10 πρώτους μήνες του 2012 ήταν 1.049. Εκτός από τους 487 χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών, οι 256 ήταν άνδρες που είχαν σεξουαλικές επαφές με άνδρες, 108 που ανέφεραν ετεροφυλόφιλες σεξουαλικές επαφές, ενώ για τους υπόλοιπους 198 δεν είχε προσδιοριστεί η κατηγορία μετάδοσης. Η επιδημία μεταξύ των ΧΕΝ περιορίζεται προς το παρόν στην περιοχή της Αθήνας όπου εκτιμάται ότι υπάρχουν περίπου 3.000 άτομα που χρησιμοποιούν σύριγγες.

Η δύναμη της οργανωμένης δράσης και ο συλλογικός αγώνας «απ' τα κάτω» φέρνει αποτελέσματα ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες για το λαό συνθήκες. Πρόσφατο παράδειγμα η εξέλιξη στο νοσοκομείο «Μεταξά», όπου οι 37 εργαζόμενοι της σίτισης (το έργο της οποίας έχει εδώ και χρόνια παραδοθεί σε ιδιώτες), επέστρεψαν πανηγυρικά στη δουλειά τους ύστερα από πολύμορφες και πολυήμερες κινητοποιήσεις.

Στο πλευρό των εργαζομένων στάθηκε, από την πρώτη στιγμή, το Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού και Ξενοδοχείων Αττικής, το Σωματείο καθαριστών - καθαριστριών Πειραιά και η παράταξη του ΠΑΜΕ στο σωματείο του νοσοκομείου. Οι εργαζόμενοι στη σίτιση, μετά τη λήξη της σύμβασης της εργολαβικής εταιρείας με το νοσοκομείο, θα έμεναν στο δρόμο.

Αμέσως στήθηκε σωματειακή επιτροπή των εργαζομένων του χώρου που πρωτοστάτησε με τα ταξικά Συνδικάτα στην πάλη για την επαναπρόσληψη των εργαζομένων με καθημερινές παρεμβάσεις στους εκπροσώπους της εταιρείας και στη διοίκηση του νοσοκομείου, αναγκάζοντας την εταιρεία να πάρει πίσω τις απολύσεις που είχε ανακοινώσει και τελικά όλοι οι εργαζόμενοι να επιστρέψουν στη δουλειά τους.

Σε ανακοίνωσή του, το παράρτημα Πειραιά του Συνδικάτου Επισιτισμού Τουρισμού και Ξενοδοχείων Πειραιά καταγγέλλει τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες στο σωματείο του νοσοκομείου, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, που «ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα δε δέχονταν να γράψουν τους εργαζόμενους στο σωματείο, με τη δικαιολογία ότι δεν ανήκουν στο μόνιμο προσωπικό του νοσοκομείου, όταν είδαν ότι οι εργαζόμενοι όλοι μαζί ενωμένοι, με το ταξικό Συνδικάτο στο χώρο, έφερναν αποτελέσματα από τη δράση τους, βιάστηκαν να σπείρουν τη διχόνοια ανάμεσά τους και να σπάσουν την ενότητα και την αλληλεγγύη τους. Φυσικά, οι προσπάθειες του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού έπεσαν στο κενό».

«Το όπλο μας, τονίζεται στην ανακοίνωση, για την αντιμετώπιση της επίθεσης που εξαπολύει το κεφάλαιο με τους εκφραστές του σε πολιτικό επίπεδο και τα συνεταιράκια τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι η οργάνωση στον τόπο δουλειάς, στο Συνδικάτο. Μόνο η οργανωμένη δράση μας από τα κάτω μπορεί και φέρνει αποτελέσματα».

Στο νοσοκομείο «Μεταξά» μεταφέρθηκε χτες η καρκινοπαθής που νοσηλεύτηκε στους «Αγίους Αναργύρους», όπου έφτασε η Αστυνομία να τη φρουρήσει, προχτές επί αρκετές ώρες, γιατί δεν είχε τα απαραίτητα νομιμοποιητικά χαρτιά.

Η Αστυνομία πήγε στο νοσοκομείο μετά από έγγραφο του Διοικητή ότι η ασθενής είναι παράνομη στη χώρα. Χτες, συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ έθεσαν το θέμα της κλήσης της Αστυνομίας στον ΓΓ του υπουργείου Υγείας, Πελοπίδα Καλίρη. Και η απάντηση που πήραν ήταν ότι δεν ήταν υποχρεωμένος να καλέσει την Αστυνομία. Οντως, η πιο πρόσφατη εκδοχή της σχετικής εγκυκλίου δεν προβλέπει τέτοια υποχρέωση.

Προκύπτουν, λοιπόν, εύλογα ερωτήματα. Τι τελικά ισχύει; Ηταν υποχρεωμένος ή όχι ο Διοικητής να καλέσει την αστυνομία; Ποια ήταν η υποχρέωσή του και ποιο το κίνητρό του;