Προτάσσοντας την «ενότητα της αριστεράς» ο Συνασπισμός πιστεύει πως ανακάλυψε την «αχίλλειο πτέρνα» του ΚΚΕ, πως θα το πλήξει. Ετσι κι ενώ το χαρακτηρίζει δύναμη «συντηρητική» και «οπισθοδρομική», δύναμη που καμιά σχέση δεν έχει με τον - σοσιαλδημοκρατικής υφής - «εκσυγχρονισμό» του ΣΥΝ, το καταγγέλλει και σαν δύναμη που αρνείται την ανάγκη κοινής δράσης και συνεργασίας. Κι ας μην υπάρχει καμία τέτοια δυνατότητα, όπως και η ηγεσία του έχει πει ακόμα και δημόσια, παραδεχόμενη ότι η πολιτική του ΣΥΝ δε συναντάται πουθενά με την πολιτική του ΚΚΕ. Και αυτή είναι η αλήθεια, όπως εύκολα αντιλαμβάνεται όποιος έρθει σε επαφή με τις πολιτικές θέσεις των δύο κομμάτων.

Προφανώς θεωρούν ότι το εκάστοτε ακροατήριό τους τρώει «κουτόχορτο» και δεν αντιλαμβάνεται το οξύμωρο του πράγματος, να λένε ότι θέλουν τη συνεργασία με ένα κόμμα, το οποίο επιμένουν να στηλιτεύουν σαν «συντηρητικό» και «οπισθοδρομικό».

Η αντιφατικότητά τους βέβαια είναι απόλυτα συμβατή με το ρόλο που από γεννησιμιού του παίζει ο οπορτουνισμός, ως φορέας της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής μέσα στις γραμμές του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Τακτική τυχοδιωκτική που δε διστάζει, προκειμένου να παραπλανήσει, να καταφεύγει στη συκοφαντία και στο ψέμα, στην απόκρυψη των πραγματικών του προθέσεων. Τακτική που καθιστά τον ΣΥΝ συνώνυμο της αφερεγγυότητας.

Ενδεικτικά και αποδεικτικά αυτού του ρόλου που παίζει ο ΣΥΝ είναι και όσα παρατίθενται παρακάτω. Στεκόμαστε σε δύο ζητήματα που από τον ίδιο επιλέχτηκαν να αποτελέσουν την αιχμή της δραστηριότητάς του το προηγούμενο διάστημα και η οποία επικαλύφθηκε από διακηρύξεις περί της σθεναρής του τάχα στάσης υπέρ των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων.

Οταν «έσκασε» το σκάνδαλο των ομολόγων, ο ΣΥΝ εξανέστη για τη λεηλασία των αποθεματικών των Ταμείων. Πολύ πρόσφατα, στο πλαίσιο της Βουλής, διατύπωσε τη θέση για καμία εμπλοκή των Ταμείων στις χρηματαγορές. Πόσο φερέγγυο όμως είναι ένα κόμμα που αλλάζει θέσεις τόσο εύκολα; Πόσο βοηθά το ίδιο το κίνημα να προσανατολιστεί σωστά; Γιατί, μέχρι προχτές, άλλα έλεγε ο ΣΥΝ. Ας τα δούμε:

Απρίλης 2007: Ο Αλ. Αλαβάνος πρότεινε σχετικά με τα αποθεματικά «ένα νέο θεσμικό σύστημα, μια ειδική αρχή, που θα εποπτεύει και θα στηρίζει τα Ταμεία στις επενδύσεις τους» (δηλαδή, τζογάρισμα υπό εποπτεία)!

Απρίλης 2007: Αλ. Καλύβης, στέλεχος του ΣΥΝ, σε σύσκεψη συνδικαλιστικών στελεχών για τα αποθεματικά: «Θα πρέπει να υπάρχουν αυστηροί περιορισμοί και μακροπρόθεσμη αντίληψη σε μετοχές, ώστε να μην υπάρχει μεγάλο ρίσκο»! Η συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΝ («Αυτόνομη Παρέμβαση») ζητά «ένα πλαίσιο (...) που θα κατοχυρώνει την όσο το δυνατόν ασφαλή αξιοποίηση των αποθεματικών»...

Μάης 2006: Σε συνάντησή του με τον Γ. Αλογοσκούφη με αφορμή την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας, ο Αλ. Αλαβάνος πρότεινε να μπουν τα ασφαλιστικά ταμεία ακόμα πιο βαθιά στα χρηματιστηριακά και άλλα επιχειρηματικά παιχνίδια, παίρνοντας μέρος στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΤΕ! Δήλωνε τότε: «Εχουμε μεγάλες ανησυχίες ότι, μετά την εξαγορά της FinansBank στην Τουρκία και την προβλεπόμενη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής, θα έχουμε μια αλλοίωση της μετοχικής σύνθεσης της Εθνικής σε βάρος του δημοσίου (...). Οπως προχωράει η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής, θα έχουμε μια μεγάλη μείωση στο μετοχικό κεφάλαιο της θέσης των ασφαλιστικών ταμείων».

Απρίλης 2005: Συνέντευξη Τύπου με θέμα «Προτάσεις του ΣΥΝ για τη στήριξη και την αναβάθμιση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης». Σχετικά με τη λεηλασία που έχουν υποστεί τα αποθεματικά η πρόταση του ΣΥΝ διαμορφωνόταν ως εξής: «Προτείνουμε την επιστροφή μέρους των αφαιρεθέντων πόρων και τη θεσμοθέτηση νέων πόρων για τη δημιουργία ασφαλιστικού αποθέματος» (Αλ. Αλαβάνος). «Σ' αυτή την κατεύθυνση μπορούν να συμβάλουν ο φόρος υπεραξίας 10% από τις πωλήσεις μετοχών (...). Η ειδική εισφορά, που δίνουν οι δανειολήπτες, το 12 τοις χιλίοις όταν παίρνουν δάνεια, οποιουδήποτε είδους και όπου μπορεί ένα μέρος από αυτό, εφόσον δεν καταργηθεί» (Δ. Στρατούλης).

Οκτώβρης 2004: Συζήτηση στη Βουλή του νομοσχεδίου για τις εταιρείες διαχείρισης αμοιβαίων κεφαλαίων. Ασημίνα Ξηροτύρη, βουλευτής του ΣΥΝ: «Δίδεται η δυνατότητα στα ασφαλιστικά ταμεία να δραστηριοποιηθούν σε εταιρείες επενδύσεων (...). Με τη συναίνεση των αντιπροσωπευτικών οργανώσεων των εργαζομένων και των συνταξιούχων» (δηλαδή, τζογάρισμα με τη συναίνεση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, δηλαδή της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της «Αυτόνομης Παρέμβασης»)!

Μάρτης 2001: Συνέντευξη Τύπου του ΣΥΝ. Προτείνεται: «Αξιοποίηση των διαθεσίμων και της ακίνητης περιουσίας των ασφαλιστικών οργανισμών. Διαμόρφωση ειδικού νομοθετικού πλαισίου ενεργητικής διαχείρισης των αποθεματικών του ΙΚΑ με το ελάχιστο ρίσκο και την επαρκή αποδοτικότητα και ασφάλεια που βασίζεται στην εγγυημένη απόδοσή τους. Τα Ταμεία οφείλουν να λειτουργούν ως "συντηρητικός θεσμικός επενδυτής ειδικού συνταξιοδοτικού σκοπού"».

Ο ΣΥΝ διεκδικεί για τον εαυτό του την αποκλειστικότητα της περιβαλλοντικής ευαισθησίας και της κινηματικής διεκδίκησης ελεύθερων παραλιών, ελεύθερων χώρων, κλπ. Ας δούμε τι κάνουν στην πράξη:

Σεπτέμβρης 2004: Η ηγεσία της ΤΕΔΚΝΑ συναντάται με την αναπληρώτρια τότε υπουργό Πολιτισμού, Φ. Πάλλη -Πετραλιά. Μετά τη συνάντηση, ο Π. Φιλίππου, πρόεδρος της Ενωσης και στέλεχος του ΣΥΝ, «νανουρίζει» τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου με το παραμύθι: «Δεν είναι στις προθέσεις της κυβέρνησης αυτό που γράφεται στον Τύπο να πωληθούν ή να δοθούν σε ιδιώτες οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις». Το ίδιο παραμύθι επαναλαμβάνει τον Απρίλη του 2005, μετά από συνάντηση πάλι με την Φ. Πάλλη - Πετραλιά: «Επί της αρχής, βεβαίως, συμφωνούμε με το ότι σχεδόν όλες οι εγκαταστάσεις, πλην δύο, προτείνονται για αθλητικές χρήσεις, χρήσεις πολιτισμού και γενικά θα είναι εκτάσεις και χρήσεις ανοιχτές και ελεύθερες προς τους πολίτες».

Μάρτης 2005: Συνεδρίαση Διευρυμένου Νομαρχιακού Συμβουλίου Αθηνών - Πειραιώς. Η Εύη Καρακώστα, εκλεγμένη με τον ΣΥΝ, προτείνει: «Οι κτιριακές εγκαταστάσεις των Ολυμπιακών Αγώνων και τα δημόσια κτίρια που βρίσκονται εντός αυτών των χώρων να περιέλθουν επίσης στην αρμοδιότητα της Διευρυμένης Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και ανάλογα με τις χρήσεις που καθορίζονται, στα πλαίσια πάντα του Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας (ΡΣΑ), να αξιοποιηθούν ως πηγές εσόδων για τη συντήρηση των μητροπολιτικών πάρκων».

Μάης 2005: Πέτρος Φιλίππου, στέλεχος του ΣΥΝ, πρώην πρόεδρος της ΤΕΔΚΝΑ, μέλος του ΔΣ της ΤΕΔΚΝΑ, δήμαρχος Καλυβίων: «Δεν είμαστε κατά του ιδιωτικού τομέα και ιδιωτικών φορέων αξιοποίησης», γιατί θα πρέπει «να υπάρξουν και κάποιοι πόροι να συντηρηθούν αυτά τα έργα (σ.σ. εννοεί τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, μεταξύ των οποίων και αυτές του Ελληνικού)».

Φλεβάρης 2006: Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία»: «Το να αξιοποιήσει κανείς τη δυνατότητα μέσα σε μια ελεύθερη αγορά, να γίνουν κάποιες συνεργασίες του δήμου με ιδιώτες, προκειμένου να ωφεληθούν οι πολίτες, είναι κάτι που μπορούμε να το δούμε».

Ιούνης 2006: Σε συνάντηση του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, Γ. Σουφλιά, και του προέδρου της ΤΕΔΚΝΑ, Π. Φιλίππου, στελέχους του ΣΥΝ, είχε, μεταξύ άλλων, αποφασιστεί: Να προχωρήσουν οι περιβόητες Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα για έργα σε παραλίες και αιγιαλό, δάση και δασικές εκτάσεις. Σ' αυτή τη συνάντηση η αντιπροσωπεία της ΤΕΔΚΝΑ προσήλθε με αιτήματα, όπως, να έχουν οι δήμοι πρωταρχικό ρόλο στο χωροταξικό σχεδιασμό, δηλαδή στην εμπορευματοποίηση του περιβάλλοντος στη βάση των κριτηρίων της ανταποδοτικότητας και της εξυπηρέτησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου μέσω των περιβόητων ΣΔΙΤ. Και ακόμα με το αίτημα να ξεκαθαριστούν οι πολεοδομικές αρμοδιότητες και να απλοποιηθούν οι διαδικασίες για τις εντάξεις στα σχέδια πόλης, στην κατεύθυνση έντασης της οικοπεδοποίησης και εμπορευματοποίησης της γης, αλλά και της νομιμοποίησης των αυθαιρέτων.

Ιούνης 2007: Ο Αλ. Αλαβάνος περιοδεύει στην Κορινθία. Σε ομιλία του τονίζει: «Αυτά που είδαμε για το ρόλο του Συνασπισμού στην υπόθεση της Παιδείας, βλέπουμε τώρα να επαναλαμβάνονται στο θέμα της οικολογίας, και ειδικότερα στο δικαίωμα δωρεάν και ελεύθερης πρόσβασης των πολιτών στον αιγιαλό, που αποτελεί, κατά το Σύνταγμα, δημόσιο αγαθό». Την ίδια μέρα δημοτικοί σύμβουλοι, στελέχη του ΣΥΝ στο Λουτράκι, με τους οποίους νωρίτερα είχε συναντηθεί ο Αλ. Αλαβάνος, ψήφιζαν στο ΔΣ την παράδοση της παραλίας του Λουτρακίου στα ιδιωτικά συμφέροντα.

Είχε προηγηθεί ο δήμαρχος Ρέντη, εκλεκτός του ΣΥΝ, Γ. Ιωακειμίδης, ο οποίος με το πρόσχημα πως αδυνατεί να αξιοποιήσει πάρκο της πόλης και αφού πρώτα, αν και είχε λάβει γενναία χρηματοδότηση, το άφησε να μαραζώσει, το εκχώρησε σε ιδιώτη έναντι 20.000 ευρώ το χρόνο. Ο ίδιος αμέσως μετά την επανεκλογή του αύξησε τα ανταποδοτικά τέλη για τα σπίτια και τα καταστήματα κατά ...8%, προχώρησε σε σκανδαλώδεις εκπτώσεις στις μεγάλες βιομηχανίες και επιχειρήσεις που είναι πάνω από 6.000 τ.μ., οι οποίες και θα πληρώνουν λιγότερα!