Ενας αιώνας αγώνας και θυσία, το Κάπα Κάπα Εψιλον στην πρωτοπορία!

Το Κόμμα μας, το τιμημένο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, συμπλήρωσε τον έναν αιώνα ζωής και δράσης του.

Τα 100ά γενέθλια του Κόμματός μας τα γιορτάζουμε σήμερα εδώ, στη Θεσσαλονίκη, την πόλη που δικαίως έχει τη δική της συμβολή στην Ιστορία του εργατικού κινήματος της χώρας μας.

Την πόλη που έχει τη δική της ξεχωριστή θέση στην εκατόχρονη πορεία του Κόμματός μας.

Κάθε γωνιά της θυμίζει το ηρωικό παρελθόν και δείχνει το δρόμο για το μέλλον.

Το κάτεργο του Γεντί Κουλέ υψώνεται σε σύμβολο ανδρειοσύνης.

Το κολαστήριο του Παύλου Μελά είναι μνημείο του αλύγιστου αγώνα κατά του φασισμού.

Το λιμάνι σηματοδοτεί την πάλη ενάντια στον πόλεμο, την αλληλεγγύη των λαών.

Εδώ, στη Θεσσαλονίκη, πριν 100 χρόνια, στην πόλη με τους διαφορετικούς πληθυσμούς καταπιεσμένων, άναψε η σπίθα της αμφισβήτησης.

Αναψε η σπίθα του αγώνα κατά της εκμετάλλευσης.

Γιατί εδώ ιδρύθηκε η Φεντερασιόν, η πολυεθνική σοσιαλιστική οργάνωση που συμμετείχε στην ίδρυση του ΣΕΚΕ, του προδρόμου του ΚΚΕ.

Εδώ αναπτύχθηκαν πρωτοφανείς εργατικοί αγώνες, πριν ακόμα ενταχθεί η Θεσσαλονίκη στο ελληνικό κράτος.

Σ' αυτή την πόλη η εργατική τάξη μέτρησε νίκες.

Εδωσε τους πρώτους πολιτικούς εξόριστους.

Ενώθηκε με τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα.

Τίμησε με νέους αγώνες τους νεκρούς της.

Εδώ τιμήθηκαν οι πιο όμορφες αξίες της ζωής, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές.

Εδώ, όπως και σε όλη την Ελλάδα, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ πρωτοστάτησαν στους λαϊκούς αγώνες.

Εδωσαν το αίμα τους για να δικαιωθεί το όραμα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση.

Η ταξική σύγκρουση του Μάη του '36 άφησε πίσω της μεγάλη πείρα για την εργατική τάξη και το Κόμμα μας.

Αφησε τη βεβαιότητα ότι οι επόμενες αναμετρήσεις θα είναι νικηφόρες.

Εδώ, στη Θεσσαλονίκη, στη διάρκεια της Κατοχής, δημιουργήθηκε ο πρώτος πυρήνας αντίστασης κατά των κατακτητών.

Είναι ακόμα ανάμεσά μας αγωνιστές της ΕΑΜικής Αντίστασης, που κρατούν μέσα τους ασίγαστη τη φλόγα.

Είναι μαζί μας και αυτοί που έφυγαν, αυτοί που τίμησαν τα νιάτα τους στις φυλακές και στα εκτελεστικά αποσπάσματα.

Εδώ πραγματοποιήθηκε και ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του φασισμού, το ολοκαύτωμα του Χορτιάτη, από Γερμανούς και ταγματασφαλίτες.

Γι' αυτό βροντοφωνάζουμε: Δεν χωράνε οι φασίστες στη Θεσσαλονίκη, στη Μακεδονία, πουθενά στην Ελλάδα!

Πριν από 74 χρόνια, ο λαϊκός στρατός απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη από τους κατακτητές και τους συνεργάτες τους.

Αυτή την αλήθεια προσπαθούν να σβήσουν από τη μνήμη του λαού οι παραχαράκτες της Ιστορίας.

Την αλήθεια που εκφράζει απόλυτα το σύνθημα «Το χώμα που πατάς λευτέρωσαν με αγώνα ΕΑΜ - ΕΠΟΝ - ΕΛΑΣ».

Οι αγωνιστές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ, μετά τη Βάρκιζα, κλείστηκαν στο Γεντί Κουλέ, στο στρατόπεδο Παύλου Μελά, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν.

Εζησαν την κτηνωδία της «λευκής» τρομοκρατίας, στα έκτακτα στρατοδικεία, στους δρόμους και στα σπίτια τους, τιμωρημένοι βάναυσα από το αστικό κράτος και τις συμμορίες του.

Ανυπόταχτοι, μέχρι το τέλος, ακολούθησαν το δρόμο της αντεπίθεσης, τον δίκαιο αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Η Θεσσαλονίκη είναι και η πόλη της πολιτικής προσφυγιάς.

Από εδώ διέφυγαν προς τις σοσιαλιστικές χώρες πολλοί μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ.

Αλλά είναι και η πόλη που δέχτηκε μεγάλο αριθμό επαναπατρισθέντων πολιτικών προσφύγων, που έφεραν μαζί τους την πιο ζωντανή μαρτυρία από τα μεγάλα επιτεύγματα του σοσιαλισμού και τη σπουδαία προσφορά του στην ανθρωπότητα.

Και στην επτάχρονη δικτατορία η Θεσσαλονίκη έδωσε το δικό της φόρο αίματος.

Αμέτρητες ήταν οι διώξεις, οι φυλακίσεις και τα βασανιστήρια κομμουνιστών και δημοκρατικών πολιτών.

Αποκορύφωμα της χουντικής καταστολής ήταν οι δολοφονίες των στελεχών του ΚΚΕ, του Γιώργη Τσαρουχά, του Γιάννη Χαλκίδη και του Βασίλη Μπεκροδημήτρη.

Αυτή η Ιστορία, η ηρωική Ιστορία του Κόμματός μας, η υπεράσπιση του δίκιου των αδικημένων, η αυταπάρνηση, η αυτοθυσία, η ανιδιοτέλεια χιλιάδων και χιλιάδων μελών του ΚΚΕ, ενέπνευσε, συνεπήρε και κινητοποίησε τους πιο φωτισμένους, έντιμους και ταλαντούχους εκπροσώπους των γραμμάτων και των τεχνών!

Η τέχνη τους μεταφράζεται σε πείσμα, σε επιμονή, σε αισιοδοξία για την τελική νίκη. Εμπνέει και θα εμπνέει...

Ποιος δεν εμπνέεται κοιτώντας ή διαβάζοντας τα έργα του αγαπημένου μας Γιώργη Φαρσακίδη, αλλά και τόσων άλλων συντρόφων μας;

Γιατί οι αγώνες είναι η τέχνη του λαού και η τέχνη όπλο του!

Τα προηγούμενα χρόνια ο λαός της Θεσσαλονίκης ξεσηκώθηκε ενάντια στις επεμβάσεις των ΝΑΤΟικών στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ.

Εκανε δεκάδες κινητοποιήσεις για να φύγουν τα ΝΑΤΟικά στρατηγεία, με κορυφαία στιγμή τον αγώνα κατά του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, το 1999.

Του πολέμου που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, για πρώτη φορά στο έδαφος της Ευρώπης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τη χρονιά εκείνη έγιναν προσπάθειες να μη γίνει η Θεσσαλονίκη και το λιμάνι της ορμητήριο των ΝΑΤΟικών ενάντια στη γειτονική χώρα.

Ο οργανωμένος λαός εμπόδιζε τις στρατιωτικές φάλαγγες να μεταφέρουν όπλα και στρατό, έκλεινε δρόμους, εμπόδιζε την κίνηση οχημάτων και συρμών, διαδήλωνε ενάντια στον πόλεμο και εξέφραζε με κάθε τρόπο την αντίθεσή του στην παρουσία των ΝΑΤΟικών στην πόλη, στέλνοντάς τους ακόμα και στη λαχαναγορά για μπρόκολα, γελοιοποιώντας τους δολοφόνους.

Οπως και τότε, έτσι και σήμερα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθεί να αποκοιμίσει τους εργαζόμενους, υμνώντας τη λεγόμενη «αναβάθμιση του ρόλου της χώρας».

Καθησυχάζει το λαό πως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι παράγοντες ειρήνης και ασφάλειας, πως τα σύνορά μας τα εγγυώνται οι ισχυρές συμμαχίες της κυβέρνησης με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ.

Παρουσιάζει τα πράγματα σχεδόν «αγγελικά» - ρόδινα και περιγράφει ένα από τα πιο αποκρουστικά πολιτικά πρόσωπα του σημερινού ιμπεριαλισμού ως «διαβολικά καλό»!

Οση «σαπουνάδα» κι αν βάλει η κυβέρνηση στον αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό, δεν θα καταφέρει να ξεπλύνει τα άπλυτά του.

Ωστόσο, δεν κάνει κάτι καινούργιο στην Ιστορία.

Συνεχίζει να πλέκει γύρω από το λαό και τη χώρα μας τον «ιστό» που έπλεκαν πριν απ' αυτήν άλλες αντιλαϊκές κυβερνήσεις, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, πότε μαζί πότε χώρια, αλλά πάντα στον ίδιο ντορό.

Μιλάμε για τον ιστό της ανισότιμης αλληλεξάρτησης της χώρας μας με τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, τις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, τις τεράστιες μονοπωλιακές ενώσεις, που θυσιάζουν ολόκληρους λαούς και διαμελίζουν χώρες για να αυξήσουν τα κέρδη τους, να υπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.

Μάλιστα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ, οι άλλοι μνηστήρες της αστικής εξουσίας, ισχυρίζονται πως μόνο όσο ο λαός και η χώρα μας βρίσκεται μέσα σ' αυτό το «κουκούλι», στο «κουκούλι» του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, της στρατηγικής σχέσης με τις ΗΠΑ, μόνο τότε μπορεί να νιώθει δήθεν ασφαλής.

Αυτό το πλαίσιο, αυτό το «κουκούλι», είναι που καθορίζει τις γεωπολιτικές συντεταγμένες της αστικής τάξης της Ελλάδας. Δηλαδή:

• Τη στρατευμένη συμμετοχή της χώρας σε κάθε λογής αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
• Τη μετατροπή της σε «ξέφραγο αμπέλι» για τους ιμπεριαλιστές.
• Σε ορμητήριο από το οποίο εφορμούν κατά άλλων λαών και χωρών. Χτες της Λιβύης, σήμερα της Συρίας, αύριο πιθανόν της Ουκρανίας και της Ρωσίας.

Οι εξελίξεις στη θάλασσα της Αζοφικής είναι ενδεικτικές όχι μόνο της έντασης και όξυνσης που προσλαμβάνουν οι αντιθέσεις στην ευρύτερη περιοχή μας, αλλά και των κινδύνων για το λαό μας, που ζει σε πολύ κοντινή απόσταση από την περιοχή.

Η Θεσσαλονίκη σε ευθεία γραμμή απέχει λιγότερο από χίλια χιλιόμετρα από την Κριμαία.

Η παρέμβαση των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, που οδήγησε, με τη βοήθεια και διαφόρων φασιστοειδών, στην ανατροπή της προηγούμενης κυβέρνησης, έφερε για το λαό νέα αντιλαϊκά και αντιδημοκρατικά μέτρα, αλλά οδήγησε και στον πόλεμο στη νοτιοανατολική πλευρά της και στην απώλεια της Κριμαίας, που ενσωματώθηκε στη Ρωσία.

Κάποιοι νόμιζαν πως επειδή είχαμε καιρό να ακούσουμε για μάχες στο Ντονμπάς, τα πράγματα έχουν καταλαγιάσει.

Να όμως που ήρθε το θερμό επεισόδιο στον πορθμό του Κερτς, που ενώνει την Αζοφική Θάλασσα με τη Μαύρη Θάλασσα, για να ταράξει και πάλι τα νερά της ιμπεριαλιστικής «ειρήνης».

Να κρούσει στους λαούς τον κώδωνα, μιας κι οι αιτίες που οδήγησαν σ' αυτές τις εξελίξεις παραμένουν και ενισχύονται.

Και δεν είναι άλλες από το:

-- Πώς θα μοιραστούν οι ενεργειακοί πόροι της Ευρασίας, της Κασπίας, της Μαύρης Θάλασσας;

-- Ποιοι θα κερδίσουν από τη μεταφορά των ενεργειακών πόρων στην ευρωπαϊκή αγορά;

-- Ποια μονοπώλια θα εξασφαλίσουν φθηνή Ενέργεια και προβάδισμα έναντι των ανταγωνιστών τους, τέτοιο που να τοποθετήσει τους ανταγωνιστές τους στο «ράφι» της Ιστορίας;

Εδώ είναι το «ζουμί» των εξελίξεων, μονάχα που αυτό αποδεικνύεται κάθε φορά πολύ πικρό για τους λαούς.

Γιατί οι λαοί είναι που το πληρώνουν - με το αίμα τους σε περιόδους ιμπεριαλιστικού πολέμου και με τον ιδρώτα τους σε περιόδους ιμπεριαλιστικής «ειρήνης».

Με το που συνέβη το συμβάν στην Αζοφική, αμέσως πήραν μπρος οι κατασκοπευτικές μηχανές των ΑμερικανοΝΑΤΟικών στη χώρα μας.

Ομως, η κυβέρνηση στην εφημερίδα της, την «Αυγή», έγραψε πως έχουμε να κάνουμε με «βεντέτα» της Ρωσίας με την Ουκρανία. Επιστημονική εξήγηση!

Οπως εκείνη που ερμήνευσε τον Β' ΠΠ με την ψυχοπάθεια του Χίτλερ!

Η τον πόλεμο στον Κόλπο με τα ψυχολογικά προβλήματα του Σαντάμ και του πατέρα Μπους.

Κι όλα αυτά μας τα πλασάρουν την ίδια ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ντροπή, κατεβαίνει στην πορεία του Πολυτεχνείου και ταυτόχρονα είναι ο «κολαούζος» των ΗΠΑ στην περιοχή.

-- Που ενισχύει τις παλιές και δίνει νέες στρατιωτικές βάσεις και εγκαταστάσεις.

-- Που συμμετέχει στις ιμπεριαλιστικές αποστολές, που ξοδεύει έναν πακτωλό χρημάτων, δισεκατομμύρια δολάρια, για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.

-- Που ενεργά συναποφασίζει για τα λεγόμενα «τέσσερα 30άρια» του ΝΑΤΟ - 30 τάγματα, 30 αεροπορικές μοίρες, 30 πλοία μάχης, όλα ετοιμοπόλεμα σε 30 μέρες.

Αυτή είναι η «αναβάθμιση» που επικαλείται η κυβέρνηση:

Η αναβάθμιση του ρόλου της στους εγκληματικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, θέτοντας σε κινδύνους το λαό μας, που μπορεί να γίνει ολοκαύτωμα στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως άλλος «δραγουμάνος» των ΗΠΑ και της «Pax Americana» στα Βαλκάνια, έκλεισε μια επαίσχυντη συμφωνία με την ΠΓΔΜ.

Για να ανάψει το «πράσινο φως» στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ.

Για να κοπεί η φόρα στα ρωσικά, κινεζικά και άλλα ξένα κεφάλαια στα Βαλκάνια, γιατί έτσι επιτάσσουν οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί.

Η συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ είναι συμφωνία - «καταπέλτης» κατά των συμφερόντων του ελληνικού λαού, αλλά και του λαού της γειτονικής χώρας, όλων των λαών της Βαλκανικής.

Κι αυτό γιατί ενισχύει στα Βαλκάνια τον εγκληματικό οργανισμό του ΝΑΤΟ, που βαρύνεται με δεκάδες αντιλαϊκούς σχεδιασμούς και επεμβάσεις.

Μιλάμε για μια συμφωνία που όχι μόνο δεν βάζει τέρμα στον αλυτρωτισμό, αλλά με την αποδοχή από την ελληνική κυβέρνηση των ανιστόρητων θέσεων περί «Μακεδόνα πολίτη» και «μακεδονικής γλώσσας», δίνει νέο «αέρα στα πανιά» του. Και, από την άλλη, δίνει αέρα στον εθνικισμό και από την ελληνική πλευρά.

Οι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και η ΝΔ, και από κοντά και άλλες δυνάμεις του «αστικού τόξου», έως και τη φασιστική ΧΑ, ευθύνονται για το ότι ύπουλα έστρεψαν την προσοχή του λαού στην ονοματολογία της γειτονικής χώρας.

Την ίδια ώρα, τα ουσιώδη ζητήματα που θέτει το ΚΚΕ, όπως είναι η ενίσχυση του ΝΑΤΟ και η διατήρηση του αλυτρωτισμού, είναι αυτά που ναρκοθετούν το μέλλον των λαών της Βαλκανικής και όλοι τους προσπαθούν να κρύψουν από τον λαό μας.

Ομως οι λαοί της Βαλκανικής δεν έχουν κανένα συμφέρον από το νέο κύκλο του εθνικισμού και αλυτρωτισμού, της ενίσχυσης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Το συμφέρον τους βρίσκεται στην κοινή πάλη για την απόκρουση ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και οργανισμών, στην κοινή πάλη ενάντια στον καπιταλισμό και στα μονοπώλια.

Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν αποτελούν εγγύηση για την ειρήνη και την ασφάλεια.

Είναι αυτοί που ξεκίνησαν τον «φαύλο κύκλο» της αλλαγής συνόρων στο Κόσσοβο, σήμερα, σπρώχνοντας τα πράγματα στη συγκρότηση της «Μεγάλης Αλβανίας», που θα είναι υποχείριο στους σχεδιασμούς τους, σε βάρος και των συμφερόντων του αλβανικού λαού.

Είναι αυτές οι ενώσεις που, μαζί με τις ΗΠΑ, συνεχίζουν και «αλωνίζουν» στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στην Ανατολική Ευρώπη, θερίζοντας στο πέρασμά τους λαούς και χώρες.

Κανείς δεν μπορεί να μένει με σταυρωμένα χέρια μπροστά σ' αυτές τις εξελίξεις.

Κανένας λαός δεν πρέπει να μπει άβουλα ή ηθελημένα στο σφαγείο του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Κανείς μας να μην πιστέψει τα διάφορα προσχήματα που χρησιμοποιούν ή θα χρησιμοποιήσουν οι αστικές κυβερνήσεις για να σπρώξουν στον πόλεμο.

Ολοι αυτοί οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί δεν αποτελούν «δίχτυ προστασίας» από την τουρκική επιθετικότητα, όπως ισχυρίζονται τα άλλα κόμματα.

Είναι στην πραγματικότητα «αρωγός» της, εφόσον απ' αυτήν κερδίζουν ή θα κερδίσουν και τα δικά τους μονοπώλια.

Καμία από αυτές τις διεθνείς συμμαχίες δεν σταμάτησε την προκλητική στάση της αστικής τάξης της Τουρκίας, που αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο.

Ούτε, βέβαια, εμπόδισε την κατοχή του 40% της Κύπρου, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Είναι οι ίδιες δυνάμεις που, για να βάλουν στο χέρι τον ενεργειακό πλούτο της περιοχής, προωθούν τη διχοτόμηση του νησιού, με τρόπο που να αναβαθμίζει το σημερινό ψευδοκράτος (που γεννήθηκε μετά την τουρκική εισβολή του 1974), διατηρώντας στην Κύπρο και στρατιωτικές βάσεις, ως στηρίγματα των γεωπολιτικών σχεδιασμών τους, εμπλέκοντας στη δήθεν «λύση» τους όχι μόνο την ΕΕ, αλλά ακόμη και το ΝΑΤΟ.

Για να δικαιώσουν, φαίνεται, το ρητό «ο δολοφόνος γυρνά στον τόπο του εγκλήματος».

Η λύση για τον λαό της Κύπρου, όπως και της Ελλάδας και της Τουρκίας, είναι η πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Για μια Κύπρο ενιαία, κοινή πατρίδα των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, χωρίς ξένους προστάτες, στρατεύματα και βάσεις, με το λαό αφέντη στον τόπο του.

Ούτε οι αντιφασιστικές κορόνες ούτε οι επικλήσεις για ειρήνη και φιλία μπορούν να κρύψουν ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, με την πολιτική τους, ρίχνουν νερό στο μύλο του εθνικισμού.

Γιατί νερό στο μύλο του εθνικισμού δεν ρίχνει μόνο αυτός - όπως κάνει η ΝΔ - που στηρίζει τα εθνικιστικά συλλαλητήρια για να ψαρέψει στα θολά νερά του, αλλά κι αυτός - όπως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ - που υπογράφει συμφωνίες με τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ, αφήνει ανοιχτό παράθυρο στον αλυτρωτισμό, τον οποίο εκμεταλλεύεται η σάρα και η μάρα του εθνικισμού και του ναζισμού.

Και αυτός που ρίχνει νερό στο μύλο του εθνικισμού, δεν μπορεί να βρεθεί απέναντι από κάθε ακροδεξιό, από κάθε φασίστα, από κάθε εθνικιστή, όπως προσπαθεί να κοροϊδέψει ο κ. Τσίπρας.

Ούτε βέβαια μπορεί να ηγηθεί δήθεν αντιφασιστικών μετώπων, στήνοντας νέες παγίδες στο λαό που έχει ζωντανές μνήμες, αγωνιστικές παρακαταθήκες και θέληση για δράση ενάντια στην ακροδεξιά, στο ναζισμό.

Απέναντι στην ακροδεξιά, στο ναζισμό, στο φασισμό δεν μπορεί να βρεθεί αυτός που ανεμίζει τη σημαία των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, που επένδυσαν και επενδύουν στον εθνικισμό και τον φασισμό, για να περνούν τα επικίνδυνα σχέδιά τους.

Δεν μπορεί να βρεθεί αυτός που δεν βγάζει άχνα για την κυβέρνηση Τραμπ των ΗΠΑ, η οποία ζητάει από την αστυνομία να σκοτώνει μετανάστες στα σύνορα με το Μεξικό, που συνεργάζεται πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά με το κράτος - τρομοκράτη του Ισραήλ, που δολοφονεί παιδιά στην Παλαιστίνη.

Δεν μπορεί να βρεθεί αυτός που κατάντησε παραχαράκτης της Ιστορίας, φτάνοντας στο σημείο να μιλά για «κατάρρευση» της Γιουγκοσλαβίας και όχι για διάλυση, μόνο και μόνο για να μη θίξει τους θύτες αυτής της διάλυσης.

Και βέβαια, δεν μπορεί να βρεθεί αυτός που μόνο και μόνο για να συντηρεί τον διπολικό κάλπικο καβγά του με τη ΝΔ, καταλήγει ακόμα και να υπερπροβάλλει μαθητικές καταλήψεις, με εθνικιστικά συνθήματα, αποπροσανατολίζοντας για μια ακόμα φορά το λαό μας.

Και δω υπάρχουν τεράστιες ευθύνες.

Και στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που είδε μόνο καταλήψεις για τη «Μακεδονία», γιατί δεν ήθελε να δει τις μαζικές μαθητικές κινητοποιήσεις ενάντια στην πολιτική της στην Παιδεία.

Και στη ΝΔ, που ανοιγοκλείνει το μάτι ψαρεύοντας στα θολά νερά του φασισμού και ταυτόχρονα βρίσκει ευκαιρία να συκοφαντήσει το κίνημα και τις μορφές πάλης του.

Ενάντια στην ακροδεξιά, τον ρατσισμό, το ναζισμό παλεύει αυτός που δίνει τη μάχη σε κάθε τόπο δουλειάς κόντρα στην εργοδοσία, για να έχει ο εργάτης δουλειά, μισθό και δικαιώματα.

Που με υπομονή και επιμονή παλεύει έστω και ένας μισθωτός να γραφτεί στο σωματείο του, να μάθει τα δικαιώματά του, να διεκδικεί νέες κατακτήσεις και να μη χάνει από μπροστά του τον πραγματικό του αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Αυτός που δίνει τη μάχη, Ελληνες και ξένοι εργάτες, μετανάστες και πρόσφυγες, να πάρουν τη θέση τους στον αγώνα ενάντια στο σύστημα του ξεριζωμού και της εκμετάλλευσης.

Γιατί καθένας από αυτούς μπορεί να είναι ένας ακόμα γερός κρίκος στην αλυσίδα, που όσο μεγάλη γίνεται τόσο δύσκολα σπάει.

Αυτός που δεν δείχνει καμιά ανοχή στους εγκληματίες χρυσαυγίτες, δίνει τη μάχη για την απομόνωσή τους από το λαό, τη νεολαία, αποκαλύπτει τον πραγματικό τους χαρακτήρα ως τσιράκια και μπράβους του συστήματος της διαφθοράς και του σκότους, γέννημα θρέμμα της σαπίλας ενός συστήματος, που όταν το συμφέρει τους αμολάει και όταν δεν το συμφέρει τους ξαναμαζεύει...

Αυτός που παλεύει για την αποδέσμευση της χώρας μας από κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, όπως το δολοφονικό ΝΑΤΟ, του «διαίρει και βασίλευε», την ΕΕ, η οποία έχει ως επίσημη ιδεολογία τον αντικομμουνισμό, την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, την εξίσωση του κομμουνισμού με το ναζισμό.

Ενάντια στην ακροδεξιά, τον εθνικισμό, το ναζισμό παλεύουν καθημερινά το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, με πράξεις και όχι με λόγια.

Γιατί το δυνάμωμα της αντικαπιταλιστικής πάλης, η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η ενίσχυση της Κοινωνικής Συμμαχίας, είναι η δύναμη η οποία μπορεί να ανακόψει την άνοδο της ακροδεξιάς, του ναζισμού, του φασισμού.

Τούτος ο λαός σωπαίνει, ακούει και όσα του λες τα δένει κομπολόγια... λέει ο ποιητής. Ομως αν τον ρωτήσεις, ξέρει τι θέλει.

Θέλει να έχει σταθερή δουλειά, να μη ζει με την αγωνία σήμερα έχω, αύριο δεν έχω, να έχει έναν καλό μισθό για να μπορεί να ζήσει τα παιδιά του.

Να μην πνίγεται από τις υποχρεώσεις, τα χρέη. Να κοιμάται ήσυχος τα βράδια.

Θέλει να έχουν τα παιδιά του μια καλή μόρφωση, καλύτερη από τη δική του. Να μην πληρώνει γι' αυτή.

Θέλει τα παιδιά του να έχουν εφόδια να μπορούν να σταθούν στη ζωή.

Θέλει να έχει Υγεία, Ασφάλιση, δημόσια και δωρεάν, να μη ζει με την αγωνία μην τύχει και αρρωστήσει κανείς και τι θα κάνει.

Να έχει ελεύθερο χρόνο, να μπορεί να απολαμβάνει τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό. Να πηγαίνει διακοπές, να ξεκουράζεται με την οικογένειά του, να ζει σε ένα ανθρώπινο περιβάλλον.

Γιατί, όμως, δεν μπορεί τούτος ο λαός να απολαμβάνει μια ζωή με σύγχρονες ανάγκες και δικαιώματα;

Γιατί η καπιταλιστική ιδιοκτησία ακυρώνει τη δυνατότητα να ζήσουν όλοι οι εργαζόμενοι σε κοινωνικά οργανωμένες καλύτερες συνθήκες, που να ανταποκρίνονται στις αυξανόμενες ανθρώπινες ανάγκες.

Αυτή είναι που, με μοναδικό κριτήριο το κέρδος, καθορίζει το τι και πώς θα παραχθεί.

Αυτός είναι ο βασικός λόγος που οι ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων συνθλίβονται.

Κι αυτό ισχύει σε ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο και στα πιο αναπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη.

Καμιά κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού δεν μπορεί να εφαρμόσει πολιτική προς όφελος των λαϊκών αναγκών.

Ακόμα κι αυτές που ονομάστηκαν αριστερές, προοδευτικές, δεν κατάφεραν να δώσουν λύσεις σε εργατικά - λαϊκά προβλήματα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας, η οποία αποδείχτηκε πιο αποτελεσματική για το κεφάλαιο, για την αστική τάξη, την ΕΕ και τις ΗΠΑ.

Κυρίως λόγω της δυνατότητάς της να κάμπτει τις λαϊκές αντιστάσεις, να χειραγωγεί τον ριζοσπαστισμό, να εκμαυλίζει συνειδήσεις.

Γι' αυτό απολαμβάνει την πλήρη στήριξη του κεφαλαίου, το οποίο βέβαια δεν θα έχει πρόβλημα να στηρίξει και πάλι μια κυβέρνηση της ΝΔ, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ χρεοκοπήσει.

Καμιά κυβέρνηση, ούτε αυτή του ΣΥΡΙΖΑ ούτε αυτή της ΝΔ, με τους κολαούζους τους, δεν μπορεί να δώσει διέξοδο στα λαϊκά προβλήματα.

Γιατί το σχέδιό τους είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Γι' αυτό και είναι εχθρικό για το λαό και τα παιδιά του.

Διέξοδο στα λαϊκά προβλήματα μπορεί να δώσει μόνο η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Γιατί το επεξεργασμένο σχέδιο του ΚΚΕ απαντά στην ανάγκη του λαού μας να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Γιατί σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να ζήσει καλύτερα, με μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας.

H κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής θα απελευθερώσει μεγάλες αναξιοποίητες αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει σήμερα η Ελλάδα, οι οποίες μπορούν να ικανοποιήσουν τα λαϊκά συμφέροντα.

Γιατί η αξιοποίηση του παραγωγικού μας πλούτου, με πανεθνικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής και της οικονομίας, μπορεί να μειώσει την εξάρτησή της από τα διεθνικά μονοπώλια σε κρίσιμους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, όπως διατροφή, Ενέργεια, μεταφορές κ.α, μπορεί να καλύψει διευρυμένες ανάγκες του λαού και της νεολαίας.

Μπορεί να εξαλείψει οριστικά την αναρχία της παραγωγής, τη ζούγκλα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού για το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος.

Να αξιοποιήσει και να κατανείμει σε αυτήν την κατεύθυνση το σύνολο του εργατικού δυναμικού της χώρας, εξαλείφοντας την ανεργία.

Η λαϊκή εξουσία θα εξοικονομήσει σημαντικούς πόρους που σπαταλιούνται σήμερα και δημιουργούν χρέη, στο πλαίσιο της σημερινής πολιτικής.

Με κατάργηση στρατιωτικών δαπανών για τα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ.

Με μονομερή διαγραφή του δημόσιου χρέους, το οποίο είναι προϊόν της καπιταλιστικής διαχείρισης.

Με κατάργηση των πολύμορφων πακέτων κρατικής στήριξης των μονοπωλιακών ομίλων.

Ολοι οι εργαζόμενοι θα απολαμβάνουν με βάση τις ανάγκες τους δωρεάν σύγχρονες δημόσιες υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, αναψυχής, προστασίας των παιδιών και των υπερηλίκων.

Η αποδέσμευση της χώρας από τις αλυσίδες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θα διαμορφώσει ευνοϊκούς όρους για τη σύναψη επωφελών διεθνών σχέσεων συνεργασίας με άλλες χώρες του κόσμου.

Αυτό είναι το σχέδιο του ΚΚΕ, η πρόταση που καταθέτουμε στο λαό.

Και αυτό το σχέδιο έχει στον πυρήνα του την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Γι' αυτό ακριβώς είναι ρεαλιστικό και αναγκαίο, γιατί συμφέρει πρώτα απ΄ όλα την εργατική τάξη, το λαό.

Γιατί ρεαλισμός και αναγκαιότητα είναι πάνω από όλα να συμβαδίζουν η ζωή και η ευημερία, με την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας.

Ο λαός και η νεολαία να απολαμβάνουν σύγχρονες ανάγκες. Κι όχι το ρολόι, η ζωή, να γυρίζει πίσω και οι νέες γενιές να ζουν με χειρότερους όρους από τις παλιότερες, γιατί στο όνομα του ρεαλισμού διαγράφονται δικαιώματα και κατακτήσεις, έχουμε εμπλακεί σε νέους κινδύνους.

Ναι, έτσι είναι...

«Τούτος ο λαός, αφέντη μου, δεν ξέρει πολλά λόγια,

σωπαίνει, ακούει, κι όσα του λες τα δένει κομπολόγια.

Και κάποιο βράδυ - πες σαν χτες - υψώνει το κεφάλι

κι αστράφτουνε τα μάτια του κι αστράφτει ο νους του πάλι.

Κι όπως περνάν κι όπως βροντάν, μαδάει ο αγέρας ρόδα

κι από τη λάσπη ξεκολλά της Ιστορίας η ρόδα».

Ναι, συντρόφισσες και σύντροφοι.

Της Ιστορίας η ρόδα θα ξεκολλήσει από τη λάσπη.

Θα την ξεκολλήσουν οι χιλιάδες καταπιεσμένοι που σήμερα μπορεί ακόμα να σιωπούν. Ομως αφουγκράζονται.

Αυτοί οι ίδιοι μπορούν να συνειδητοποιήσουν και θα συνειδητοποιήσουν ότι οι αλλαγές προς όφελός τους δεν έρχονται από τα πάνω, ούτε από μόνες τους, έτσι νέτα - σκέτα.

Οι ριζικές αλλαγές έρχονται από τα κάτω, από όλους μαζί, ενωμένους σαν μια γροθιά στους δρόμους του αγώνα.

Στο δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής, που πρέπει αυτός να τον βαδίσει.

Γιατί μόνο βαδίζοντας σε αυτούς τους δρόμους, θα κριθεί τελικά το δίκιο...

Γιατί το πολιτικό πρόβλημα δεν είναι να περιμένουμε πώς και πότε θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, για να περάσουμε σε ρήξεις, ανατροπές και πάλη για άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι αν θα πάρει θέση η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, τα παιδιά τους, οι γυναίκες τους, οι άνεργοι στο υπ' αριθμόν 1 θέμα:

Να απαλλαγούμε από το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, που μας έχει κολλήσει στη λάσπη.

Και για να ξεκολλήσει η ρόδα της Ιστορίας από τη λάσπη χρειάζονται να βάλουν οι πολλοί τα χέρια τους, τα πόδια τους, τη δύναμή τους.

Κι αυτή η δύναμη των πολλών μπορεί να φέρει τα πάνω - κάτω.

Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει «αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς».

Αυτό το πρόβλημα έχει τεθεί μπροστά μας.

Σήμερα για το λαό μας, για όλους τους λαούς, αυτή η επιλογή είναι πλέον αναπόφευκτη, είναι η μόνη επιλογή σωτηρίας και προοπτικής.

Αυτή είναι επιλογή που, αργά ή γρήγορα, θα κάνουν χιλιάδες και χιλιάδες εργάτες και άνθρωποι του μόχθου.

Και τότε, «όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος».

Κι αυτό δεν το λέει μόνο ο λαός μας, το έχει αποδείξει η 100χρονη Ιστορία του Κόμματός μας.

Το ΚΚΕ σήμερα έχει κρατήσει θέση δίπλα του, στο κίνημα, στους αγώνες, σε όλους και όλες, όσοι και όσες δεν αντέχουν τ' άδικο, σε όλους όσοι θέλουν να πάει η Ιστορία μπροστά, να βγει η ρόδα από τη λάσπη.

Σε όλους αυτούς λέμε:

Πάρτε τη θέση σας δίπλα στους κομμουνιστές στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία και τις σχολές.

Δυναμώστε το ΚΚΕ παντού και στα σωματεία, στους συλλόγους και στις εκλογές.

Μπροστά μας έχουμε τις ευρωεκλογές, τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές το Μάη.

Είμαστε ήδη σε μακρόχρονη προεκλογική περίοδο, για τις βουλευτικές εκλογές.

Οποτε κι αν γίνουν, είτε όλες μαζί το Μάη είτε χώρια οι βουλευτικές, πρέπει να ισχυροποιηθεί το ΚΚΕ.

Ο λαός να γυρίσει την πλάτη σε παλιούς και νέους «σωτήρες», να απορρίψει τη λογική του μικρότερου κακού, που τον οδηγεί πάντα στο μεγαλύτερο.

Τώρα έχει την πείρα και πρέπει να την αξιοποιήσει σωστά.

Τα έχει δοκιμάσει όλα, το μόνο που δεν έχει δοκιμάσει είναι η δική του, η πραγματική δύναμη.

Δυνατό ΚΚΕ είναι δύναμη για το λαό.

Γι' αυτό δυναμώνουμε το ΚΚΕ παντού, σε όλη την Ελλάδα.

Εκλέγουμε πολύ περισσότερους βουλευτές, δυναμώνουμε τη φωνή της εργατικής τάξης, του λαού, στη Βουλή. Κάνουμε μια μεγάλη Κοινοβουλευτική Ομάδα, με βουλευτές αγωνιστές, που θα μάχονται για το εργατικό - λαϊκό συμφέρον.

Για τον εργάτη και τον άνεργο, τον επαγγελματία και τον επιστήμονα της Θεσσαλονίκης, της Κεντρικής Μακεδονίας.

Το ίδιο και στις ευρωεκλογές. Να εκλέξουμε περισσότερους ευρωβουλευτές.

Τώρα, που η ίδια η ΕΕ είναι σε κρίσιμη φάση και απεργάζεται νέα σχέδια σε βάρος των λαών, για το ξεζούμισμά τους.

Περισσότεροι κομμουνιστές στο Ευρωκοινοβούλιο των Βρυξελλών σημαίνει πιο δυνατή η φωνή του εργατικού - λαϊκού κινήματος της χώρας μας.

Ισχυρό ΚΚΕ στην Ευρωβουλή, σημαίνει γνήσια αποτύπωση της δυσαρέσκειας απέναντι στις πολυεθνικές, στα μονοπώλια.

Και όχι κάλπικοι, δήθεν ευρωσκεπτικισμοί, αλλά γνήσια πάλη και συνεχής αγώνας για απαλλαγή από τις αλυσίδες, με αποδέσμευση από το λάκκο των λεόντων, από τις μνημονιακές πολιτικές διαρκείας.

Εκλογή ταυτόχρονα περισσότερων δημάρχων και δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων από τη «Λαϊκή Συσπείρωση», από κομμουνιστές και συνεργαζόμενους μαζί μας, σημαίνει αλλαγή του συσχετισμού υπέρ των λαϊκών δυνάμεων.

Υπέρ μιας μαχητικής καθημερινής λαϊκής αντιπολίτευσης στην κεντρική εξουσία.

Για ανακούφιση των εργαζομένων στις πόλεις και τα χωριά.

Για να εμποδίζουμε καλύτερα και πιο αποφασιστικά μέτρα αντιλαϊκά.

Για να ανοίξουμε το δρόμο του φωτεινού μας μέλλοντος, για μια νέα κοινωνική οργάνωση της οικονομίας, της παραγωγής, των υπηρεσιών.

Και στην Κεντρική Μακεδονία, να βγούμε με επιτυχίες στην Περιφέρεια, με νέο περιφερειάρχη τον 38χρονο πολιτικό μηχανικό Σωτήρη Αβραμόπουλο.

Αλλά και στους δήμους, με πρώτο από όλους τον δήμο Θεσσαλονίκης, με υποψήφιο δήμαρχο τον γνωστό αγωνιστή και μέχρι σήμερα ευρωβουλευτή, Σωτήρη Ζαριανόπουλο.

Συνεχίζουμε μέχρι την τελική νίκη!

Στον ίδιο δρόμο με τον Τάσο Τούση, την Αναστασία Καρανικόλα και όλους τους νεκρούς του Μάη του '36.

Στον ίδιο δρόμο με τον Γιάννη Ζεύγο, την Κούλα Ελευθεριάδου, τον Νίκο Νικηφορίδη, τον Γρηγόρη Λαμπράκη.

Μαζί με όσους φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν στην εργατομάνα Θεσσαλονίκη, στην πόλη που κρατάει μεγάλο μερίδιο των λαϊκών αγώνων του τόπου μας.

Γιατί:

«...Εμείς διαβάζουμε

την ιστορία του τόπου

σε μικρά ονόματα,

σε κάποιες χρονολογίες

σκαλισμένες με το νύχι

στους τοίχους των φυλακών...

Σε κάποιους στίχους που έμειναν στη μέση

για να τους τελειώσουμε...»

Ναι, τους στίχους που άφησαν στη μέση οι αλύγιστοι των 100 χρόνων θα τους τελειώσουμε.

Γράψαμε Ιστορία. Συνεχίζουμε. Θα νικήσουμε.