«Στις 27 Σεπτέμβρη, επέτειο του ΕΑΜ, δύο φίλοι του Κόμματος, έκαναν δωρεά στο Κόμμα δύο ντοκουμέντα ιστορικά.

Το ένα είναι ένας χάρτης του Βρετανικού Υπουργείου Πολέμου, χάρτης της Αθήνας, σχεδιασμένος σε πρώτη έκδοση την άνοιξη του 1944 και αυτός είναι η δεύτερη έκδοση το Σεπτέμβρη του 1944. Αυτός ο χάρτης για να γίνει, θέλει τουλάχιστον δυο χρόνια δουλιά. Και αυτό λέει πάρα πολλά. Είναι από πότε που οι Εγγλέζοι ετοίμαζαν επέμβαση στην Αθήνα. Αυτός ο χάρτης περιλαμβάνει μέσα όχι μόνο χάρτη της Αθήνας, αλλά και όλες τις υπηρεσίες των Γερμανών, ή της ελληνικής πολιτείας, όλα τα υπουργεία, όλα τα στρατόπεδα, τις φυλακές, τις συνοικίες, τα πάντα, όσα χρειάζεται κάποιος για να καταλάβει μια πόλη. Σεπτέμβριος του 1944.

Το δεύτερο ντοκουμέντο, σε αυτό θα έχουμε και το πρωτότυπο, είναι ένα αίτημα της ΚΟΑ, της Γ` Αχτίδας, προς τον τότε Διευθυντή Πολεοδομίας της Αθήνας κ. Μπίρη, που λέει: "Σας παρακαλούμε πολύ, επειδή μας είναι απαραίτητο για την υπηρεσία οδοφραγμάτων, να μας δώσετε 10 χάρτες της Αθήνας". Ημερομηνία 2/1/1945, όταν είχε λήξει ο πόλεμος».

Ο Γ. Σαρηγιάννης ενώ δείχνει στους παρευρισκόμενους τον σπάνιο χάρτη

Φωτοτυπία του σημειώματος της 3ης Αχτίδας της ΚΟΑ

Κλείνοντας τη συζήτηση η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σημείωσε:

«Η διάθεση και η πρόθεσή μας είναι σε όλη την κλίμακα του Κόμματος να αναδειχτούν και να διευρυνθούν αυτές οι συζητήσεις σε συλλογικό, σε ατομικό επίπεδο. Δεν το κάνουμε για λόγους εθιμοτυπίας ή για το συνηθισμένο να πούμε ότι το Συνέδριο θέλουμε να γίνει υπόθεση της κοινωνίας. Δεν είναι εύκολο να γίνει το Συνέδριο του Κόμματος υπόθεση όλης της κοινωνίας. Και πρακτικά, αλλά και στο κάτω - κάτω ένα Συνέδριο έχει και εσωτερικό χαρακτήρα, κακά τα ψέματα, έτσι δεν είναι;

Αλλά θέλουμε το θέμα του Μετώπου να το συζητήσουμε με όλους εκείνους που συναντηθήκαμε σε κοινή δράση, έχουν λόγο, δεν είναι γενικά να το συζητήσουμε με όλους. Με 10.000.000 κόσμο δεν μπορούμε να το συζητήσουμε. Τούτο αν θέλετε έχει και πρακτικό νόημα, αν θέλετε, κάνουμε και τις επιλογές μας και εμείς. Υπάρχουν άνθρωποι, ομάδες, δυνάμεις που μπορεί να μη συναντηθήκαμε σε κοινή δράση ως τώρα, αλλά έχουμε την υπόνοια την καλή ότι μπορούμε να συναντηθούμε και θέλουμε να τα πούμε. Ακόμα και με εκείνους οι οποίοι μπορεί στο κάτω -κάτω σε πρώτη φάση να απορρίπτουν αυτή την υπόθεση, αλλά που θέλουν κάποια αντίσταση.

Επομένως, και εμείς θέλουμε να βρούμε τρόπους και με δημοσιότητα και χωρίς δημοσιότητα. Θέλουμε να το ξέρουμε πού υπάρχουν διαφωνίες. Είναι πάρα πολύ σημαντικό πράγμα. Δηλαδή, θέλουμε να ξέρουμε πού συμφωνούμε και πού διαφωνούμε. Και αυτό γίνεται καλοπροαίρετα. Εδώ συμφωνούμε, εδώ διαφωνούμε.

Επίσης και ο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ" θα φιλοξενήσει άρθρα στον προσυνεδριακό διάλογο και άλλων ανθρώπων πέραν των μελών του Κόμματος, που από το Καταστατικό έχουν δικαίωμα. Και ο «902» αυτό που λέμε συζήτηση δημιουργική των καλοπροαίρετων ανθρώπων.

Μου έχει γίνει κριτική από δημοσιογράφους για τον όρο καλοπροαίρετος, ναι υπάρχουν καλοπροαίρετοι, υπάρχουν και κακοπροαίρετοι. Οταν λέμε καλοπροαίρετους εννοούμε αυτούς που θέλουν κάτι άλλο, αυτούς που χωρίς προκατάληψη θέλουν να συζητήσουν μαζί μας, ακόμα και αν διαφωνούμε, δεν πειράζει.

Να κάνουμε όμως μια συζήτηση και να εκθέσουμε μια ουσιαστική συζήτηση διαφορετικών απόψεων μπροστά στο λαό, και όχι αυτά τα τεχνητά και κατασκευασμένα που ζει ο κόσμος και που χάνει η μάνα το παιδί - με συγχωρείτε - και το παιδί τη μάνα, για το τι λέει ο καθένας. Τουλάχιστον, να ξέρουμε εδώ συμφωνούμε, εκεί διαφωνούμε. Είναι πολύτιμο πράγμα για την ουσιαστική πληροφόρηση, αν δουν με σοφία και αυτή την πλευρά. Είναι υγιής διαφωνία αυτή. Δεν είναι η κατασκευασμένη. Σας ευχαριστώ».

Ο λόγος σε δημοσιογράφο της «Αυγής», που θέτει την παρακάτω ερώτηση:

- Να έρθουμε λίγο στο συνδικαλισμό. Στις Θέσεις, ως αντίβαρο στη φιλελεύθερη συναίνεση που διαπιστώνετε στα ηγετικά όργανα σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, βάζετε το θέμα της αναβάθμισης του ΠΑΜΕ, το οποίο δεν είναι μια κομματική οργάνωση. Θα ήθελα να μου το διευκρινίσετε αυτό. Δηλαδή πώς την περιγράφετε αυτή και ειδικά με βάση το δεδομένο ότι έχει σχέση με τη ΓΣΕΕ; Αυτό που λέγανε παλιότερα «Μία ΓΣΕΕ, ένα Εργατικό Κέντρο, ένα Σωματείο» ισχύει;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Κατ' αρχήν αναφερόμαστε στο ΠΑΜΕ, στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, με εκτίμηση για το ρόλο του. Γιατί εκφράζει τη συνάντηση ταξικών σωματείων και δυνάμεων, που προσπαθούν να υψώσουν μια φωνή αντίστασης και να συσπειρώσουν σωματεία, συνδικαλιστές, σε μια φωνή διεκδίκησης των εργατικών δικαιωμάτων. Εμείς εκτιμάμε λοιπόν τέτοιες μορφές συσπείρωσης, είτε είναι στους κόλπους του συνδικαλιστικού κινήματος, είτε όπου αλλού, θετικά, τις στηρίζουμε, με την έννοια αυτή, της ηθικής, της πολιτικής, της ουσιαστικής στήριξης, και νομίζουμε ότι το ΠΑΜΕ είναι ό,τι καλύτερο αναδείχτηκε τα τελευταία χρόνια.

Αν η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας, η ΑΔΕΔΥ και τα άλλα ηγετικά όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος έπαιζαν αυτό το ρόλο, νομίζω ότι δε θα είχε κανείς λόγο να στηρίζει δραστηριότητες που κατακερματίζουν τις κοινές προσπάθειες. Με αυτή την έννοια, εμείς θεωρούμε και είναι κεντρικό ζήτημα για μας η κατάσταση που υπάρχει στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Και εδώ να ξεκαθαρίσουμε: Δεν είναι ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν κάποιοι συνδικαλιστές ή κάποιες ηγεσίες που εμφορούνται από κομματική πειθαρχία στο κόμμα που ανήκουν. Εδώ μιλάμε για ένα εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, που η ηγεσία του είναι πλήρως ενσωματωμένη στους μηχανισμούς της εργοδοσίας, στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς.

Βεβαίως, είναι σημαντικό ότι κάτω από την πίεση και του ΠΑΜΕ και άλλων δυνάμεων, αναγκάζονται σε ορισμένες περιπτώσεις να διαφοροποιούνται. Για παράδειγμα, αύριο (σ.σ. προχτές) έχει απεργία. Εμείς δεν το είδαμε στενόκαρδα το πράγμα. Οτι την απεργία την εξήγγειλε η ΓΣΕΕ και εμείς έχουμε μια συγκεκριμένη γνώμη για την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος. Ισα ίσα, εμείς είπαμε στους κομμουνιστές και στους φίλους, να είναι στην πρώτη γραμμή για να πετύχει η απεργία. Αν δεν υπήρχε αυτή η αντίσταση και η αυθόρμητη από τους εργαζόμενους, αλλά και η συνειδητή, από ταξικές δυνάμεις, από άλλες ριζοσπαστικές, προοδευτικές δυνάμεις, δε θα υπήρχαν ούτε και αυτοί οι ελιγμοί στις κορυφές. Δηλαδή, αν θέλετε, οι ρεφορμιστικές δυνάμεις ήταν κυρίαρχες στο συνδικαλιστικό κίνημα στη Δ. Ευρώπη. Τέτοια υποταγή και τέτοια ενσωμάτωση δεν έχει η ιστορία. Ακόμα και επί χούντας, εγώ θυμάμαι ότι για το ωράριο των εμποροϋπαλλήλων έγινε απεργία. Υπήρχαν μικροαντιστάσεις. Δε θέλω να ταυτίσω με χούντα κλπ. θέλω να πω ότι ακόμα κι ο ρεφορμισμός έδειχνε μια αντίσταση. Εδώ τα πράγματα είναι πάρα πολύ άσχημα.

Και στο τέλος, κοιτάξτε να δείτε: Σήμερα ο εργάτης στο χώρο δουλιάς θέλει τη στήριξη του σωματείου και της ομοσπονδίας. Ωραία είναι να παίρνεις αποφάσεις για απεργία. Ας ρωτήσουμε αυτήν-αυτόν που δουλεύει στο σούπες μάρκετ, στο εργοστάσιο, αν μπορεί να απεργήσει και πώς αισθάνεται, την άλλη μέρα θα τον πετάξει στο δρόμο. Και ξέρετε, ο εργάτης έχει ταξικό ένστικτο. Οταν χρειαστεί να κάνει θυσία που έχει προοπτική, όχι στενά δική του, θα την κάνει. Οταν καταλαβαίνει ότι είναι για την τιμή των όπλων, σου λέει, «έχει νόημα;». Εμείς βεβαίως λέμε στους εργάτες αύριο να απεργήσουν. Είναι μια ευκαιρία να δώσουν μιαν απάντηση. Θέλει στήριξη. Αν δε βρει τη στήριξη πολιτικών δυνάμεων, κοινωνικών δυνάμεων, τι να κάνει ο άνθρωπος; Δεν έχει φτάσει ακόμα στο επίπεδο, αυτό που λέμε της ατομικής πάλης, με βάση τις ατομικές αξίες. Δεν είναι αυτό το θέμα.

Υπάρχουν πάρα πολύ μεγάλες ευθύνες. Εμείς ακριβώς δε λέμε μία ΓΣΕΕ, εμείς λέμε κάτι πολύ πιο σοβαρό. Την ενότητα δράσης της εργατικής τάξης. Η εργατική τάξη πρέπει να είναι ενωμένη, όχι σε στενά κομματικά πλαίσια. Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας και άλλες οργανώσεις συμβάλλουν στην ενιαία δράση της εργατικής τάξης; `Η οδηγούν ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων στο σπίτι τους;

Εμείς λοιπόν πραγματικά θεωρούμε ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό που έγινε το ΠΑΜΕ και θεωρούμε ότι πρέπει να διευρυνθεί, να στηριχτεί, εμείς λέμε ανοιχτά τη γνώμη μας και μάλιστα όταν έγινε μια ημερίδα σε αυτή την αίθουσα είπαμε ότι ίσως, πιθανά, η ίδρυση του ΠΑΜΕ να έχει και μια ιστορική σημασία για τη χειραφέτηση του εργατικού- συνδικαλιστικού κινήματος. Ο εργάτης για να διεκδικήσει πρέπει να στηριχτεί σήμερα, που δέχεται μια επίθεση φοβερή.