Οσο δεχόμαστε πως η κυβέρνηση προωθεί αυτά που προωθεί, για να υλοποιήσει δεσμεύσεις του μνημονίου ή για να ικανοποιήσει γενικότερες οικονομικές αναγκαιότητες δημοσιονομικής λιτότητας και όχι πως αυτά που προωθεί είναι η πολιτική της για την Παιδεία, αποδυναμώνουμε καθοριστικά τα αιτήματά μας και τη διαπραγματευτική μας ισχύ. Οσο θεωρούμε μονόπλευρα πως η διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων είναι απλά μια καταστροφή για τα πανεπιστήμια και όχι μια επιλογή στο πλαίσιο της πολιτικής της ιδιωτικοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης, επίσης αποδυναμώνουμε τους αγώνες μας και τις προσπάθειές μας. Αυτά προσπαθώ να αποδείξω στο κείμενο που ακολουθεί.
Phasma |
Τα εξωτερικά μέλη του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου Κρήτης μπορεί να μη δίνουν κάποια δική τους ερμηνεία για όλα αυτά τα «ανεξήγητα», αλλά στη συνέχεια, αντιφάσκοντας με τον ίδιο τον εαυτό τους, δίνουν μια «εξήγηση» πολύ διαδεδομένη και γνωστή σε όλους. Αποδίδουν αυτή την «ανεξήγητη» πρακτική του υπουργείου Παιδείας στην «οικονομική κρίση» και στην «πίεση των δανειστών της χώρας»! Τα μέλη του Συμβουλίου, υιοθετώντας αυτήν την έτοιμη και πολύ βολική για πολλούς ερμηνεία, ατύχησαν! Οταν δέχεται κανείς αυτήν την ερμηνεία, ουσιαστικά θεωρεί πως το υπουργείο Παιδείας δεν έχει πολιτική για την Παιδεία, αλλά πως όλα αυτά τα προωθεί με βάση ξένους προς την Παιδεία παράγοντες όπως η οικονομική κρίση (έτσι γενικά και αόριστα), οι δανειστές και τα μνημόνια. Και όταν δέχεσαι αυτήν την ερμηνεία, ουσιαστικά δεν έχει και τόσο νόημα να παρουσιάζεις στη συνέχεια στοιχεία και αναλύσεις για «υποστελέχωση» των πανεπιστημίων, γιατί η διαπιστούμενη «παρακμή» της ανώτατης εκπαίδευσης είναι, σύμφωνα με την ερμηνεία σου, φυσιολογική συνέπεια του χρέους του κράτους, το οποίο η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας είναι υποχρεωμένο να διαχειριστεί καταφεύγοντας βεβαίως και σε απολύσεις! Αυτή είναι η δεύτερη και κραυγαλέα αντίφαση της απόφασης του Συμβουλίου Ιδρύματος της Κρήτης που έσπευσαν βέβαια να τη χειροκροτήσουν κι άλλοι, εντάσσοντας τη συζήτηση για την τύχη των πανεπιστημίων στη γνωστή κοκορομαχία «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών»!
Το Συμβούλιο Ιδρύματος του ΑΠΘ, οι σύγκλητοι, οι πρώην πρυτάνεις του Πανεπιστημίου Αθηνών, η πλειοψηφία στην ΠΟΣΔΕΠ και άλλοι που τοποθετήθηκαν στο φλέγον θέμα της διαθεσιμότητας των διοικητικών υπαλλήλων, ουσιαστικά κινούνται στην ίδια θεώρηση του θέματος με το Σύνδεσμο Καθηγητών ΑΠΘ και την ανακοίνωση των εξωτερικών μελών του Συμβουλίου Ιδρύματος Κρήτης, ακόμα και όταν δεν επιχειρούν να ερμηνεύσουν, γιατί το υπουργείο προωθεί τέτοια μέτρα. Είτε παρουσιάζουν ορθά επιχειρήματα για την ανάγκη να διατηρηθεί το υπάρχον διοικητικό προσωπικό για την κανονική λειτουργία των πανεπιστημίων, είτε ισχυρίζονται πως της διαθεσιμότητας έπρεπε να προηγηθεί η αξιολόγηση, κατηγορώντας κάποιοι τις διοικήσεις των πανεπιστημίων που δεν ολοκλήρωσαν τις σχετικές διαδικασίες και άλλοι την κυβέρνηση που δεν τήρησε ούτε αυτήν την αξιολόγηση που η ίδια προωθεί. Πόσο όμως αποτελεσματικά μπορεί να είναι αυτά τα επιχειρήματα, όταν απευθύνονται σε μια κυβέρνηση που, κατά τους ίδιους, προωθεί τη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις για λόγους που δεν έχουν σχέση με την ίδια την Παιδεία, αλλά σχετίζονται με ξένες προς την Παιδεία αναγκαιότητες και επιδιώξεις; Οταν αναγνωρίζεις πως η κυβέρνηση μπορεί ή είναι και υποχρεωμένη να ασκεί μια πολιτική «λιτότητας», δε δικαιώνεις ταυτόχρονα και το «όχι» που θα σου πει όταν της ζητάς να μην κάνει απολύσεις;
Το μεγαλύτερο λάθος που γίνεται σήμερα είναι να μην ερμηνεύει κανείς την πραγματικότητα, ξεκινώντας από τα δεδομένα της κατάστασης που αντιμετωπίζει, αλλά να ξεκινά από μια ερμηνεία της πραγματικότητας που δεν είναι δική του και μάλιστα εκπορεύεται άνωθεν ή τεχνηέντως!
Η κυβέρνηση ΕΧΕΙ πολιτική για την Παιδεία και όλα αυτά που βλέπουμε να προωθεί είναι αυτό ακριβώς, η πολιτική της. Είναι μεγάλο λάθος να νομίζει κανείς πως την πολιτική της για την Παιδεία την έχει προς το παρόν στα συρτάρια και πως αυτά που προωθεί απορρέουν από άλλες γενικότερες οικονομικές αναγκαιότητες, μνημόνιο, κρατικό χρέος, εξυγίανση του δημόσιου τομέα! Η πολιτική τους για την Παιδεία και συγκεκριμένα για την Ανώτατη Εκπαίδευση είναι γνωστή από παλιά, πολύ πριν την οικονομική κρίση, και δεν είναι άλλη από την ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ με την ευρύτερη και τη στενότερη έννοιά της. Με την ευρύτερη έννοια ιδιωτικοποίηση σημαίνει πως τα πανεπιστήμια θα λειτουργούν ως επιχειρήσεις και με τη στενότερη έννοια πως θα ανήκουν ιδιοκτησιακά σε ιδιώτες. Αυτό που προωθείται για την ώρα είναι η ιδιωτικοποίηση με την ευρύτερη έννοια, δηλαδή να λειτουργούν ως ιδιωτικές επιχειρήσεις. Οταν θα καταφέρουν να λειτουργούν οι ανώτατες σχολές ως επιχειρήσεις, τότε θα εξετάσουν το ενδεχόμενο, αν θα πωληθούν και σε ιδιώτες. Εννοείται πως η ιδιωτικοποίηση συνεπάγεται ανατροπή του δημόσιου χαρακτήρα.
Η λειτουργία των πανεπιστημίων ως επιχειρήσεων, που θα λειτουργούν δηλαδή με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, σημαίνει:
Οπερ και εγένετο, το έχουν καταργήσει. Για τους ανυπότακτους υπάρχει και ο εισαγγελέας!
Με βάση τα παραπάνω, όλα όσα συμβαίνουν στα πανεπιστήμια όχι μόνο ερμηνεύονται αβίαστα, αλλά μπορούν να γίνουν και προβλέψεις, πώς θα εξελιχτούν δηλαδή τα πράγματα και τι θα γίνει και με το διδακτικό προσωπικό! Το λέω γι' αυτούς που βλέπουν «ανεξήγητα» φαινόμενα, «ανικανότητες» πολιτικών, «πελατειακές λογικές», «προχειρότητες», «ατεκμηρίωτες» προτάσεις της Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ) και άστοχες ή εύστοχες προσπάθειες για να προκύψει δημοσιονομικό όφελος. Σ' αυτήν τη βάση ας το σκεφτούν κι αυτοί που προσπαθούν να αξιολογήσουν ή να απορρίψουν φήμες για τις επερχόμενες απολύσεις διδακτικού προσωπικού, ίσως επιτέλους να βρουν κάποια άκρη στις ανησυχίες τους.
Ολα όσα λοιπόν συμβαίνουν στην Ανώτατη Εκπαίδευση είναι απόρροια της προωθούμενης πολιτικής για ανατροπή του Δημόσιου χαρακτήρα της και μετατροπή των Πανεπιστημίων σε επιχειρήσεις που θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Αυτό έχουμε να αντιμετωπίσουμε και με βάση αυτό που έχουμε να αντιμετωπίσουμε πρέπει να κινηθούμε! Αυτόν τον αγώνα πρέπει να κάνουμε, να υπερασπιστούμε ό,τι απέμεινε από το δημόσιο χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης για να μην περάσει η πολιτική της ιδιωτικοποίησής της! Να συμβάλουμε στη δημιουργία συνθηκών που θα ανατρέψουν την πολιτική που την προωθεί.
Στην κλιμάκωση των κινητοποιήσεων για έκτη βδομάδα προσανατολίζονται οι εργαζόμενοι στα πληττόμενα πανεπιστήμια από τις διαθεσιμότητες.
Χτες, αλλά και τις προηγούμενες μέρες οι διοικητικοί υπάλληλοι των ιδρυμάτων προχώρησαν σε νέες Γενικές Συνελεύσεις. Δύο είναι τα σημαντικά στοιχεία αυτού του γύρου Γενικών Συνελεύσεων. Οι εργαζόμενοι, όπως στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο, στα Πανεπιστήμια Αθήνας και Κρήτης, αποφάσισαν να μην υποκύψει κανένας υπάλληλος στους εκβιασμούς της κυβέρνησης, να μην αποστείλουν ατομικά τα στοιχεία τους, να δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο τις αποφάσεις του υπουργείου Παιδείας. Δεύτερο σημαντικό βήμα είναι η διάθεση από συλλόγους εργαζομένων να ενημερώσουν για το πρόβλημα και τους υπόλοιπους χώρους δουλειάς (ο Σύλλογος Διοικητικών του ΕΜΠ την ερχόμενη Τετάρτη θα πραγματοποιήσει σύσκεψη στις 10 το πρωί με τη συμμετοχή συνδικάτων και ομοσπονδιών ιδιωτικού και δημοσίου τομέα), αλλά και να πάρουν θέση για όσα συμβαίνουν εκτός πανεπιστημίου (ψήφισμα καταδίκης για τη σύλληψη των μαθητών του 1ου ΕΠΑΛ Λαμίας εξέδωσαν οι εργαζόμενοι στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας).
Την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι αποφάσισαν στο Πανεπιστήμιο Αθήνας και στο ΕΜΠ πενθήμερη απεργία από τη Δευτέρα, στα Πανεπιστήμια Πάτρας και Θεσσαλίας 24ωρη απεργία τη Δευτέρα και νέα Γενική Συνέλευση.
Από τη μεριά της η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Πάτρας εκφράζει σε ψήφισμά της, «για άλλη μια φορά, την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή της προς τους διοικητικούς υπαλλήλους του, οι οποίοι συνέβαλαν τα μέγιστα στη διεθνή καταξίωση του Πανεπιστημίου Πατρών. Υποστηρίζει τον δίκαιο αγώνα τους μέχρι τη δικαίωσή τους. Αναμένει πάντα τις απαντήσεις του υπουργείου Παιδείας στα ερωτήματα που του έθεσε το Προεδρείο της Συνόδου των Πρυτάνεων» και καλεί την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας «να λάβει υπόψη τις τεκμηριωμένες προτάσεις του Ιδρύματος και να προχωρήσει σε διάλογο με τα Πανεπιστήμια, ώστε να αποφεύγονται αποφάσεις που δεν προάγουν τη δημοκρατία και το συλλογικό καλό».