Οι εξελίξεις στο ασφαλιστικό της ΔΕΗ συνδέονται τόσο με την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, όσο και με την πολιτική κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης. Είναι αποτέλεσμα των Συμφωνιών του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ. Σε ολόκληρη την Ευρώπη οι δυνάμεις του κεφαλαίου εξαπολύουν ολομέτωπη επίθεση ενάντια στο λεγόμενο "κοινωνικό κράτος", ενάντια στο σύνολο των κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζομένων. Χωρίς μια τέτοια θεώρηση του προβλήματος δε θα μπορέσουμε ν' ανιχνεύσουμε τους πολιτικούς όρους για την αντιμετώπισή του.

Οταν σήμερα Επιτροπές της ΕΕ, κυβέρνηση, ΝΔ και διάφοροι καλοθελητές μιλούν για κρίση της κοινωνικής ασφάλισης αποκρύπτουν πως οι εκάστοτε κυβερνήσεις, μέσα από νόμους, ρυθμίσεις χρεών κλπ., καταλήστευσαν τ' αποθεματικά ασφαλιστικών οργανισμών. Είτε με εισφοροδιαφυγή, απαλλαγές, είτε με τη μορφή κινήτρων υπέρ των εργοδοτών και κυρίως με την παράδοση των χρημάτων των εργαζομένων σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα με μηδενικά επιτόκια.Οσοι σήμερα μιλούν για ενοποιήσεις ασφαλιστικών φορέων, θα πρέπει να γνωρίζουν πως οι εργαζόμενοι αξιολογούν τον κάθε φορέα από το ύψος και την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών. Το ποιος θα είναι ο ασφαλιστικός φορέας είναι δευτερεύον και υποτάσσεται στα παραπάνω.

Από το 1966 και μετά από σκληρούς αγώνες καθιερώθηκε στη ΔΕΗ η ασφάλιση στον εργοδότη. Δηλαδή, οι εργαζόμενοι πληρώνουν τις εισφορές τους στη ΔΕΗ και η τελευταία, αντί εργοδοτικής εισφοράς, αναλαμβάνει την ασφαλιστική τουςκάλυψη. Με αυτό τον τρόπο η ΔΕΗ για δεκαετίες εκμεταλλεύτηκε τα χρήματα των εργαζομένων και τις εργοδοτικές εισφορές που εξοικονομούσε με αυτό τον τρόπο για να κάνει έργα, να ηλεκτροδοτήσει τη χώρα!

Ακριβώς επειδή οι εισφορές των εργαζομένων παρέμειναν στη ΔΕΗ και κεφαλαιοποιήθηκαν, το Ασφαλιστικό της ΔΕΗ αποτελεί το καλύτερο επιχείρημα υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης. Πολλαπλά ήταν τα οφέλη για τη ΔΕΗ (εξασφάλιση φθηνού χρήματος), τους καταναλωτές (φθηνότερη Kwh), την εθνική οικονομία (εξοικονόμηση πόρων) αλλά και για τους εργαζόμενους και συνταξιούχους της ΔΕΗ. Οι αναλογιστικές μελέτες που έγιναν από ξένους διεθνείς οίκους απέδειξαν την ύπαρξη αποθεματικού αξίας κοντά 3 τρισ., ενσωματωμένου στην περιουσία της ΔΕΗ. Αυτές είναι οι περίφημες υποχρεώσεις της ΔΕΗ προς τους ασφαλισμένους σ' αυτήν εργαζόμενους και συνταξιούχους, κοντά 60.000 οικογένειες!

Η ΔΕΗ σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη τόσο με την απελευθέρωση της αγοράς και την καθιέρωση συνθηκών ανταγωνισμού στην ηλεκτρική ενέργεια, όσο και με την προοπτική μετοχοποίησης. Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ είναι ο βασικός παράγοντας υπονόμευσης του ασφαλιστικού μας, δίνει γαμήλιο δώρο στους ιδιώτες το επενδυμένο κεφάλαιο και τις εισφορές μας.

Η απελευθέρωση της αγοράς και ο ανταγωνισμός "επιβάλλουν" στη ΔΕΗ ν' απαλλαγεί από το "βάρος" της κοινωνικής πολιτικής, όπως είναι η στήριξη των εγχώριων ενεργειακών πηγών έναντι των εισαγομένων, τα ειδικά αγροτικά τιμολόγια, η κάτω του κόστους τιμολόγηση του ρεύματος στα νησιά, κλπ. προκειμένου να μη χάσει τους μεγάλους καταναλωτές, τους βιομήχανους. Η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας "επιβάλλει" ακόμα τη μείωση του εργατικού κόστους. Εδώ μπορούμε να μαντέψουμε τις νέες εργασιακές σχέσεις που έρχονται, τη μείωση του προσωπικού, το ψαλίδισμα των αποδοχών. Μέσα στο εργατικό κόστος είναι και το "βάρος" των ασφαλιστικών της υποχρεώσεων προς τους εργαζόμενους. Οσο η ΔΕΗ εισέπραττε ήταν καλά, τώρα που πρέπει ν' αποδώσει στους δικαιούχους...

Μια "πετυχημένη" μετοχοποίηση της ΔΕΗ, ικανή ν' αποδώσει τ' αναμενόμενα στους τζογαδόρους επενδυτές, προϋποθέτει την υποτιμολόγηση της αξίας της ΔΕΗ 5 και 6 φορές μια και οι σημερινές αποδόσεις κεφαλαίων της είναι της τάξης του 2%. Η εξαφάνιση της περιουσίας των εργαζομένων και συνταξιούχων βοηθάει στην κατεύθυνση αυτή.

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό γιατί η κυβέρνηση κόπτεται να "λύσει" το Ασφαλιστικό της ΔΕΗ. Το ερώτημα προκύπτει για τους "συνδικαλιστές" εκείνους, της ηγεσίας των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΣΥΝ, που συνεργούν σε τέτοιες λύσεις.

Από το 1992 ζητούσαν οι τρεις παρατάξεις την αναγνώριση της αναλογιστικής μελέτης. Πράγμα που σταθερά αρνιούνταν οι κυβερνήσεις. Σήμερα η κυβέρνηση αποδέχτηκε τ' αποτελέσματα των αναλογιστικών μελετών για να τα εξαφανίσει και να φορτώσει το κόστος της ασφάλισης των εργαζομένων στον κρατικό προϋπολογισμό και στα τιμολόγια.

Με τη συμφωνία που υπέγραψαν πραξικοπηματικά οι ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝ με τον ΥΒΕΤ,

α) κατάργησαν την ασφάλιση στον εργοδότη και δημιουργείται Ταμείο με μηδενικό αποθεματικό και ελλειμματική βάση,

β) εγγυητής για τη χρηματοδότηση των υποχρεώσεων ορίζεται το δημόσιο, δηλαδή ο κρατικός προϋπολογισμός,

γ) το νέο Ταμείο θ' αναζητήσει χρηματοδότηση από τις εισφορές των εργαζομένων, του εργοδότη και επικουρικά από την αύξηση των τιμολογίων (μέσα από ειδικό τέλος στις γραμμές μεταφοράς) και την είσπραξη μέρους της υπεραξίας από την εισαγωγή της ΔΕΗ στο χρηματιστήριο.

Η εγγύηση του δημοσίου προς τους εργαζόμενους και συνταξιούχους μικρή αξία έχει κι αυτό γιατί το ΙΚΑ αλλά και άλλα Ταμεία υποχρεώνονται να καταφεύγουν σε επαχθή τραπεζικό δανεισμό ή σε αυξήσεις εισφορών και περικοπές παροχών όχι μόνο διότι οι ιδιώτες αλλά και το δημόσιο δεν καταβάλλουν τα χρεωστούμενα.

Δεν καταλαβαίνουν άραγε οι ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ, πως πάνε χειροπόδαρα δεμένους τους δικαιούχους να διαπραγματεύονται κάθε χρόνο με την όποια κυβέρνηση το ύψος των ασφαλιστικών παροχών; Πολύ περισσότερο που εξαρτούν τις παροχές αυτές με τη φορολόγηση του Ελληνα πολίτη και τα τιμολόγια της λαϊκής κατανάλωσης. Τελικά με τον τρόπο αυτό και περισσότερα θα πληρώνει ο κόσμος και οι ασφαλιστικές παροχές θα συρρικνώνονται.

Ορισμένα συμπεράσματα:

Οι εξελίξεις αυτές όχι μόνο επιβεβαίωσαν τις εκτιμήσεις της ΕΣΚ όλα τα προηγούμενα χρόνια. Επιβεβαίωσαν με τον τρόπο τους και την ορθότητα της τακτικής που με επιμονή πρότεινε ν' ακολουθήσει το συνδικαλιστικό κίνημα στη ΔΕΗ. Πώς δηλαδή ο περιορισμός των στόχων του συνδικαλιστικού κινήματος αποκλειστικά στην αναγνώριση της αναλογιστικής μελέτης έγινε παγίδα, για δύο λόγους:

1. Απομόνωσε τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ από την ανάγκη συνολικής πάλης με όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ενάντια στην αντιασφαλιστική πολιτική και την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων.

2. Αντιμετώπιζε μια μόνο παράμετρο, που δεν ήταν ικανή να εγγυηθεί την ύπαρξη βιώσιμου ασφαλιστικού για τον εργαζόμενο στη ΔΕΗ.

Τα παραπάνω μαζί με την αποδοχή από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες της λογικής της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού οδήγησαν σε συνεχείς εκπτώσεις. Η λογική να "σώσουμε" ό,τι μπορούμε οδήγησε σε άτακτη φυγή.

Η απομάκρυνση από τους δρόμους της ταξικής πάλης, η ενσωμάτωση στη λογική του "κοινωνικού διαλόγου", η υποταγή της πολιτικής του συνδικαλιστικού κινήματος στις επιλογές της ΕΕ και των εκάστοτε κυβερνήσεων οδήγησαν αναπόφευκτα στο ξεπούλημα.

Οι μεθοδεύσεις που ακολουθήθηκαν, τα πραξικοπήματα ήταν απλά παρεπόμενα.Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, γιατί ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ!

Να ξαναχτίσουμε την ταξική αντίληψη μέσα στα συνδικάτα μας. Να τα ξαναβάλουμε στη ρότα του αγώνα.

Εδώ θα κριθούμε όλοι μας.

Γιώργος ΓΕΩΡΓΗΣ

Μέλος Γραμματείας ΕΣΚ και του ΔΣ ΕΔΟΠ - ΔΕΗ